Ακόμα Καλύτερες Μέρες

Πρώτο ΘΕΜΑ

22.05.11

Αμπαρωμένοι στα σπίτια με σακιά άμμου στα παράθυρα για να προφυλαχτούν απ’ τις σφαίρες στα χρόνια της γερμανικής Κατοχής, των Δεκεμβριανών και του Εμφύλιου οι άνθρωποι που δεν είχαν βγει στο βουνό ή δεν δολοφονούσαν πατριώτες για λογαριασμό των Ταγμάτων Ασφαλείας διατηρούσαν την ελπίδα. Καθισμένα γύρω απ’ το μαγκάλι τα παιδιά μασουλούσαν κάστανα και χαρούπια και ονειρεύονταν πως, όταν ο πόλεμος τελειώσει και μεγαλώσουν θα γίνουν ναυτικοί, συμβολαιογράφοι, γιατροί, μηχανικοί αυτοκινήτων και, όταν πάνω απ’ την Αθήνα πέταξαν δύο αεριωθούμενα Gloster Meteor και στο «Χασάνι» συγκεντρώθηκαν τα Spitfire και Hurricane της Πολεμικής Αεροπορίας μηχανικοί αεροπλάνων. Οι δεκαετίες πέρασαν και τα παιδιά που γεννήθηκαν τη δεκαετία του 40 ακόμα περιμένουν να κάνουν τα όνειρα πραγματικότητα. Όχι πως δεν διέπρεψαν στα επαγγέλματα που διάλεξαν, ιδιαίτερα εκείνοι που «εκεί στη ξένη, θεϊκά δεμένοι με την οικουμένη» όπως τραγουδούσε στον «εθνικό του ύμνο» ο Σαββόπουλος αλλά, αυτοί που έδωσαν τη μάχη στην Ελλάδα. Πολλοί κατάφεραν να ξεπεράσουν την «νεοελληνική πραγματικότητα» που, με ύπουλους και πλάγιους τρόπους, επέβαλαν αυτοί που κυβέρνησαν τη χώρα, και να διακριθούν. Ποιητές, ηθοποιοί, αρχιτέκτονες, μουσικοί, καλλιτέχνες, συγγραφείς ακόμα και …εκδότες διέπρεψαν όχι μόνο στο εσωτερικό αλλά, και στο εξωτερικό. Οι άλλοι, οι όχι τόσο δυνατοί, εκείνοι που δεν διάθεταν τα απαραίτητα βύσματα, που πολέμησαν τον κατακτητή, είχαν την ατυχία να μη γεννηθούν στην Εκάλη και στο Παλαιό Ψυχικό, πήραν των ομματίων τους και έγιναν γκασταρμπάϊτερ στα εργοστάσια της Γερμανία, στα ορυχεία του Βελγίου και στις λάντζες του Αστόρια. Ένα μεγάλο τμήμα χάθηκε στα γκούλαγκ του πατερούλη Στάλιν και στα χωριά των πολιτικών κρατουμένων στην Ουγγαρία και στη πρώην Γιουγκοσλαβία. Στην Ελλάδα τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα. Με το τέλος του 2ου ΠΠ και του Εμφύλιου ξεκίνησε μία νέα, «μελετημένη» κατοχή με το, αποκαλούμενο Σχέδιο Μάρσαλ που, μόνο στο όνομα διαφέρει από το σημερινό Μνημόνιο! Μία ομάδα αρπακτικών, πρώην δοσίλογων και συνεργατών των Γερμανών (και Αμερικανών) πλούτισε σε βαθμό που εξέπληξε ακόμα και τον βασιλιά του Μπρουνέϊ! Με τον πακτωλό έγιναν κάποιες –υγιείς- βιομηχανίες (Ιζόλα, Πίτσος, Χρωπεί, Βιομηχανία Ζαχάρεως κλπ), ακολούθησαν κάποιες άλλες (Πιρέλι, Όπελ, Νισάν, Νάμκο κλπ). Και ενώ κάποιοι Έλληνες άρχιζαν να πιστεύουν ότι, η χώρα θα βρει τη γαλήνη (και την ανάπτυξη) στην Ευρώπη που ονειρεύτηκαν (μεταξύ άλλων) οι Αντενάουερ, Σουμάν, Μονέ και Γκάσπερι, στην Ελλαδίτσα έγινε …δικτατορία! Τα τανκς κατέβηκαν στους δρόμους, η χώρα μπήκε στο γύψο και, ο τσιμεντόλιθος, τα πλέι ρουμ και τα τουριστικά γυφτο- καταλύματα “πήγαν σύννεφο” -για να μην αναφερθώ στη πολιτική και πολιτιστική ζωή που πήγε στον πάτο. Και μετά ήλθε η Μεταπολίτευση! Αν κάποιος έχει καταλάβει τι ακριβώς σημαίνει ο όρος θα με υποχρεώσει ενημερώνοντας με. Για μένα η μεταπολίτευση ήταν κάτι σαν μία τεράστια κουτάλα που μπήκε στη χύτρα της κοινωνικής σούπας και έβγαλε στην επιφάνεια τα κατακάθια. Από την εποχή του «εθνάρχη» μέχρι τη σημερινή του Γοδεφρίγου δεν έγινε απολύτως τίποτα που να συμβάλει στη «ψαγμένη» οικονομική ανάπτυξη, σε πράξεις και αποφάσεις που «έβλεπαν» το μέλλον, αντί το περιεχόμενο της κάλπης και της τσέπης των πολιτικών ταγών. Η μία μετά την άλλη οι βιομηχανίες κατέρρευσαν από την έλλειψη κρατικού σχεδιασμού και τις επιθέσεις των πράσινων και γαλάζιων φρουρών (υπάρχει άραγε χαρακτηριστικότερο παράδειγμα απ’ την ΧΡΩΠΕΙ;) και, ο μετά το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο», ο «εθνικά υπερήφανος και ανεξάρτητος ελληνικός λαός» άρχισε να ξεφαντώνει με …δανεικά! Το τι δανεικό πήραν οι 6 Ιππότες της (Ανάποδης) Αποκάλυψης δεν λέγεται. Ή μάλλον λέγεται. Το επίσημο είναι 340 δις, το ανεπίσημο 600, κάποιοι ομιλούν για 1 τρις κανείς δεν γνωρίζει με σιγουριά. Τα δανεικά έκαναν τον εθνικά υπερήφανο λαό να «ζήσει τον μύθο του» ψωνίζοντας χιλιάδες «μερσεντέ 200 κομπρέσορ», πόρσε «καγιέ» και «μπέμπες». Γέμισαν οι δρόμοι και οι ατραποί, οι πλατείες των επαρχιακών πόλεων και των χωριών με αυτά που, ο Τύπος των Δακρύων αποκαλεί «πολυτελή αυτοκίνητα». Η ελληνίτσα κατέκτησε τη 1η θέση στην ευρωζώνη σε αριθμό μερσεντέ ανά κάτοικο κάνοντας τους κουτόφραγκους να ξανακοιτάξουν προς τα εδώ. Και να ήταν μόνο τα κομπρέσορ. Ήταν και οι βίλες στο «νησί των ανέμων». Τα πάρτι των επωνύμων κουράδων του βλαχομπαρόκ life style. Οι ξαπλώστρες των 3 και 4000 ευρώ (το μήνα;) στο Parasite Beach, τα Range Rover, Jaguar και οι Porsche των κοινωνικών φλώρων –που δεν ήξεραν να τις οδηγούν! Κάθε φορά που κάποιος έγραφε ή έλεγε ότι η ισχυρή Ελλάδα ζει σε εικονική πραγματικότητα δέχονταν τις επιθέσεις των «ευλογημένων» δημοσιογράφων που παραβρίσκονταν στον «πρωινό καφέ» ή στο απογευματινό ούζο. Το τι απαισιόδοξο, γκρινιάρη με αποκαλούσαν που δεν βλέπει το μεγαλείο του Gollum της Μέσης Γης, του Ραφηνάτου, του Μεγάλου Τιμονιέρη και, τελευταία του Γοδεφρίγου του 3ου δεν λέγεται. Τώρα διαβάζω ότι, η τρόικα διέταξε α. συναίνεση β. απολύσεις, γ. συνταξιοδοτήσεις δ. κλείσιμο δημοσίων οργανισμών και «πλήρη» πώληση ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, λιμανιών, τυχερών παιχνιδιών, μείωση συντάξεων (των 330 ευρώ) προκειμένου η Ελλάδα να μπορέσει και πάλι να ξανα-αναπτυχθεί για να αποπληρώσει τα δάνεια που είχε πάρει για να …αναπτυχθεί_Κ.Κ.