Πάνε μήνες που έχω να εμφανιστώ εδώ και, νομίζζω οφείλω μία εξήγηση στους λίγους πια αναγνώστες που επισκέπτονται το ιστολόγιο. Οι πιο “κοντνοί” έχουν προσέξει ότι, κάνω κάποιες αναρτήσεις στο φ/β και στο τουϊτερ κι’ ο λόγος είναι ότι, η επαφή με την επικαιρότητα είναι πιο άμεση όχι πως αυτό σημαίνει ότι, τα σχόλια μου την επηρεάζουν
Η “αορατότητα” μου είναι πλέον δεδομένη όπως και το γεγονός ότι, για τα ιδιοτελή άτομα που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους εργολάβους της ενημέρωσης, τους εφοπλιστές και τα κομματικά “κρατικά” μέσα ενημέρωσης άτομα σαν εμένα και καμιά 100η άλλους στην Ελληνίτσα, δεν έχουν στον “ήλιο μοίρα”
Μία απ’ τις αιτίες γι’ αυτό το σημείωμα είναι ότι, προχτές έπεσα κατά τύχη πάνω σ’ αυτό το σύστημα που αποκαλείται TEDX. Δεν γνωρίζω ποιοι είναι οι δημιουργοί του, από που χρηματοδοτείται και πως κάνει τις επιλογές του -όταν προσκαλεί ανθρώπους
Αυτό που διαπίστωσα, κάνοντας μία μικρή έρευνα είναι ότι, το Ίδρυμα(;) πάσχει από αστιγματισμό ή έχει εντολή να “εξαφανίσει” κάποιους απ’ τους καταλόγους του αλλιώς δεν εξηγείται πως, χρόνια τώρα κανείς τους δεν “ανακάλυψε” τι πέτυχαν οι Τεχνικές Εκδόσεις στον ειδικό περιοδικό Τύπο και, αν θέλετε, και ο ιδρυτής τους
Δεν “γκρινιάζω” απλά διαπιστώνω πως αν δεν είσαι αρεστός στον Αόρατο Μαέστρο γίνεσαι αόρατος, μηδενίζεσαι, χάνεσαι
Το αναφέρω μόνο σαν παράδειγμα και τίποτα άλλο γιατί, αν αυτοί με έχουν μία εγώ τους έχω 100 γι’ αυτό πάμε πάρα κάτω
Είναι πολλοί που μου ζητάνε να αναφερθώ ή να γράψω ένα βιβλίο για τα 36 χρόνια που είχα τις Τεχνικές Εκδόσεις. Απάντησα (και εξακολουθώ) ότι, το να πω την ιστορία (μου) δεν έχει καμία αξία. Αν κάποιοι νομίζουν ότι, κάτι κάναμε έπρεπε να μ’ έχουν ρωτήσει, να με έχουν καλέσει σε κάποια εκπομπή, να έχουν ζητήσει μία συνέντευξη
Αυτό δεν έγινε (εκτός από 1-2 φορές δεκαετίες πριν) άρα μάλλον μόνο …εγώ νομίζω πως κάτι έκανα και κανείς άλλος άρα, εκείνοι έχουν δίκιο κι’ εγώ άδικο
Καμιά φορά λέω να αναφερθώ στις εκατοντάδες πρωτιές που είχαμε στον περιοδικό και ηλεκτρονικό Τύπο αλλά, χαμογελάω και σταματάω. Ποιος ενδιαφέρεται γι’ αυτά σε μία χώρα που, “πρώτο τραπέζι πίστα” έχουν τα ούγκανα της “ενημέρωσης” που συμπεριφέρονται σαν παγόνια επιδεικνύοντας (χωρίς να το καταλαβαίνουν) την μνημειώδη αγραμματοσύνη και “βλαχιά” τους
Μετά είναι και ο διαρκής εξευτελισμός που δέχομαι από μία ουροτράπεζα η οποία, χωρίς να με ενημερώσει για 15 ολόκληρα χρόνια μου κόλλησε (έναΣαββάτο ένα κωλόχαρτο στη πόρτα που έλεγε ότι, αν δεν πληρώσω ένα ποσό που όφελε να καταβάλει αυτός που ψώνισε τις Τ.Ε ,θα βγάλει το σπίτι μου σε …πλειστηριασμό!
Και τ’ αυτοκίνητα, λένε κάποιοι, Γιατί δεν “γράφεις γι’ αυτοκίνητα”;
Θα αστειεύονται βέβαια
Δεν επιτρέπεται να πω που έχω εγγεγραμμένες τις βαμμένες λαμαρίνες με τα “βαθουλώματα” και τα “ψυγεία” που θυμίζουν τεκτονικούς ναούς. Οι παλιοί αναγνώστες ξέρουν σε ποιο σημείο “δεν πιάνει μελάνι”
Κυκλοφορώ μ’ ένα “Μπλιάχ 1500” για να μη βρέχομαι και να μη σκάω στη ζέστη το καλοκαίρι κι’ απ’ εκεί και πέρα το απόλυτο Μηδέν
Και η ιστορία; Οι 4ΤΡΟΧΟΙ; Η ΠΤΗΣΗ; Ο ΗΧΟΣ; Το Ταξιδεύοντας”, το RAM, ο Εν Λευκώ, η Τεχνόπολις και τα άλλα 100;
Αυτά ανήκουν στο παρελθόν και, πιστέψετε με, δεν θέλω να τ’ αγγίξω γιατί, αν το κάνω θα πρέπει να μιλήσω για τους Ηθικούς αλλά, αν το κάνω θα πρέπει ν’ αναφέρω και τους κακοποιούς, τους λωποδύτες, τα φίδια, τα golden boys (που ευτυχώς απάλλαξαν τον πλανήτη απ’ την παρουσία τους) και τις ψωνάρες του life style που, αν τις αναφέρω τους δίνω αξία
Τέλος μη ξεχνάτε ότι, στον Ιστό είναι αναρτημένα πάνω από 20.000 άρθρα από περιοδικά, εφημερίδες και ηλεκτρονικές “στήλες”
Αν κάποιος επιθυμεί να δει τι έγραφα πριν 20-30 χρόνια τι πρόκειται να συμβεί στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο ας βάλουν το θέμα στα “ψαχτήρια” και θα δουν
RSS - Posts
42 Comments
Η ιστορία είναι μια επικίνδυνη χημεία του ανθρώπινου πνεύματος, που χειραγωγεί και χειραγωγείται.
Ο αόρατος μαέστρος της, όπως τον αποκαλείς ΚΚ, είναι ο Πινδαρικός άνθρωπος, το όνειρο μιας σκιάς (“σκιάς όναρ άνθρωπος”), που αυτοϊκανοποιείται με τις αυταπάτες του στο θέατρο των σκιών.
Αυτός ο άνθρωπος μέσα στην εικονική πραγματικότητα δημιουργεί και την εικονική ιστορία. Μια δημιουργική ιστορία, κάτι σαν τη δημιουργική λογιστική, που μισεί την πραγματικότα, αυτή την πραγματικότητα που ζήσαμε και θυμόμαστε όλοι μας με ορατό μαέστρο τους 4Τ, που μας δίδαξαν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας στις λεωφόρους της επιστήμης και της τεχνολογίας. Μας δίδαξαν τα άβαφα όνειρα πίσω από τις βαμένες λαμαρίνες.
Αυτή η πραγματικότητα στα όρια μεταξύ μυθολογίας και ιστορίας δεν παραγράφεται.
Πριν μερικούς μήνες παρέθεσα την παρακάτω άποψη του Paul Valéry (1871-1945) σε ένα σχόλιο του Γιώργου Βέλτσου στην εφημερίδα “Το Βήμα”, που απομυθοποιεί την ιστορία και ιδιαίτερα την ιστορία που παραπάνω χαρακτήρισα ως δημιουργική και θα τολμούσα να πω και δημιουργημένη.
Το κείμενο του Paul Valéry το δημοσίευσα τότε στη γαλλική γλώσσα και τη μετάφραση μου στην ελληνική, ως πρόκληση στη γαλλική παιδεία του Γιώργου Βέλτσου.
Με την ίδια μορφή σας το παραθέτω και σήμερα:
“L’histoire est le produit le plus dangereux que la chimie de l’intellectuel ait élaboré. Il fait rêver, il enivre les peuples, leur engendre de faux souvenirs, exagère leurs réflexes, entretient leurs vieilles plaies, les tourmente dans leur repos, les conduit au délire des grandeurs ou à celui de la persécution et rend les nations amères, superbes, insupportables et vaines. L’histoire justifie ce que l’on veut, n’enseigne rigoureusement rien, car elle contient des exemples de tout et donne des exemples de tout”.
(Η ιστορία είναι το πιο επικίνδυνο προϊόν, που έχει αναπτύξει η πνευματική χημεία. Δημιουργεί όνειρα, μεθάει τους λαούς και τους γεννάει ψεύτικες αναμνήσεις, εξάπτει τα αντανακλαστικά τους, συντηρεί τις παλιές πληγές τους, κάνει θυελλώδη την ηρεμία, τους οδηγεί σε ντελίριο μεγαλείου ή καταδίωξης και κάνει τα έθνη βίαια, αλαζονικά, ανυπόφορα και κενόδοξα. Η ιστορία δικαιολογεί αυτό που θέλουμε, δεν διδάσκει αυστηρώς τίποτα, γιατί περιέχει παραδείγματα για όλα και δίνει παραδείγματα για όλα).
ΥΓ.
Λυπάμαι που δεν είμαι χρήστης των ηλεκτρονικών ναρκωτικών του φ/β και του τουΐτερ για να παρακολουθώ τα amortisseurs σου (αναρτήσεις σου) και δεν είμαι χρήστης γιατί ακριβώς πιστεύω πως αυτά τα μέσα κοινωνικής;;; δικτύωσης δρουν ως απορροφητήρες και αποσβετήρες των κραδασμών, όνομα και πράμα amortisseurs, των πάσης φύσης ατομικών και κοινωνικών αμφισβητήσεων.
Το τουΐτερ το απέρριψα από τη στιγμή που ταυτίσθηκε στο υποσυνείδητό μου με τον Άδωνι Γεωργιάδη!!!
Δημήτρη…. Όπως έχω πει κανένας, μα απολύτως, δεν πρόσθεσε ένα ιώτα στα όσα είπαν και έγραψαν οι “αρχαίοι” ‘Έλληνες (το αρχαίοι σε εισαγωγικά γιατί ποτέ στην “ιστορία” δεν ήταν πιο σύγχρονοι)
Εγώ ο έρημος, “ατιμασμένος κι’ εγκαταλειμμένος”, όπως όπως κατάθεσε ο Πιέτρο Τζέρμι στην υπέροχη ταινία του, μη έχοντας καμία δουλειά να κάνω λόγω της αναγκαστικής μου απόσυρσης, γράφω ιστορίες με όσο χιούμορ μου έχει απομείνει
Γνωρίζω ότι το τουίτερ και το φ/β είναι αποσβεστήρες κραδασμών αλλά, την ίδια στιγμή και όσο ο έλεγχος του διαδικτύου δεν είναι ολοκληρωτικός είναι και πεδία ελευθερίας σκέψης και σημαντικών αποκαλύψεων (Σνόουντεν, Γουϊκιλικς κλπ). Δεν τα χρησιμοποιούσα αντιδρώντας μέχρι που, μία μέρα ένα καλός φίλος ο Γιάννης Γ με έπεισε περί του αντιθέτου όπως δλδ την …Στεφανία Σαντρέλι στη ταινία του Τζέρμι!
Προσπαθώ να τελειώσω το “βιβλίο” αλλά, με καταλαμβάνουν κάποιες σκέψεις που λένε “τι πας να κάνεις σε μία χώρα που δεν σε γνωρίζει η Ντοραμπάκ, o Sugarboy, ο Αλέκσης και ο Κούλης δια να μην είπω ο Λεβέντης και, χάνω την αυτοπεποίθηση μου και σταματάω να γράφω και ο καιρός περνάει και η μόνη ελπίδα είναι να φύγω μ’ έναν άλλο εξωγήινο φίλο στην Υπερβορέα
Τέλος, δεν διαθέτω ούτε στο ελάχιστο την υπερβατική, υπερρεαλιστική σκέψη ενός Βέλτσου ή, για να μη ζητάω πολλά, ενός Ράμφου
Ένας απλός παρατηρητής γεγονότων είμαι…
Όχι μόνο παρατηρητής, αλλά και προθεωρητικός των γεγονότων, για τα οποία ο Einstein έλεγε, πως αν δεν συμφωνούν με τη θεωρία, τότε αλίμονό τους. Εγώ, τολμώντας να σηκώσω το ανάστημά μου στον μεγιστάνα της επιστήμης και του πνεύματος, θα έλεγα το αντίθετο, πως τα γεγονότα αν δεν συμφωνούν με τη θεωρία, τότε αλίμονο στη θεωρία. Αλλά, ευτυχώς, οι δικές σου “θεωρίες” δικαιώθηκαν από τα γεγονότα.
Όσο για το παρελθόν σου ΚΚ με τη σύγχρονη γλώσσα ενός αρχαίου ελεγειακού ποιητή, του Φωκυλίδη “το τετυγμένον ουκ αν άτυκτον είη” (αυτό που έγινε δεν θα ξαναγίνει) και όσοι προσπάθησαν να σε αντιγράφουν, απλά προσπάθησαν να επαναλάβουν την ιστορία σαν φάρσα, κατά τα λεγόμενα του Μαρξ.
Αυτό ακούγεται, στα αυτιά μου σαν παραιτούμαι, και δεν ταιριάζει στον άνθρωπο που γνώρισα κάπου σε μια πίστα μοτο κρος κοντά στη θάλασσα, πριν πολλά χρόνια!!!!
@Ηλιόπουλος
Γεια σου συναγωνιστή! Πότε λες να “παραιτηθώ”; Στα 110;
Ποτέ δεν ξέρεις.
Αγαπητέ ΚΚ, ένας Ιρλανδός Χαιλάντερ (παραλαγή του Σκωτζέζου) αποσύρεται όταν τ’αποφασίσει το…”κλάν” το!! Για τέτοιον (Ιρλανδό Χαιλαντερ) τα 110 είναι λίγα – αλλά εσύ αποφασίζεις!!
Πραγματικά χαίρομαι που είσαι καλά – Δεν χρειάζεται να γράφεις συνέχεια καινούργια κείμενα. Κάποιες φορές τον μήνα επέλεγε κείμενα σου ή οποιου άλλο επιθυμείς γράψε “Καλημέρα είμαι καλά το ίδιο έυχομαι και για εσάς” αναρτάς το κείμενο και όσοι (λιγοι ή πολλοί αδιάφορο) σε διαβάζουμε θα ξέρουμε ότι ακόμη πορευόμαστε μαζί “Χέρι-Χέρι” (α ρε εποχές!!) έστω και από απόσταση!!
@Αμετανόητος Κ.
Αυτό κάνω -που και που. Αλλά, όπως είπα, το σώμα μου υποφέρει απ’ το δηλητήριο των φιδιών/strong>
Ευχαριστώ για την ενημέρωση και τις δημοσιεύσεις που κατά διαστήματα μου αποστέλλεται τις οποίες διαβάζω πάντα προσεκτικά και με μεγάλη ευχαρίστηση. Ελπίζω και στο μέλλον να έχω την χαρά να σας απολαμβάνω όπως πάντα. Μ’ ευγενικούς χαιρετισμούς, Γ. Κ
Date: Fri, 29 Jul 2016 10:19:03 +0000 To: g_kapralos@hotmail.com
Kι όμως, υπάρχουν κάποιοι που σε αναζητούν σ’ αυτό εδώ το ιστολόγιο,μη έχοντας f/b ή twitter,λαχταρώντας να διαβάσουν δυο αράδες σου, όπως τότε, κάθε μήνα στα περίπτερα, πιστοί στις διδαχές σου και στο δρόμο που χάραξες.
Εντάξει, ποτέ δεν είμασταν η πλειοψηφία της κοινωνίας, ούτε το πιστεύαμε ποτέ.Είμαστε όμως παρόντες, δεν θα σ’ εγκαταλείψουμε ποτέ, όσο μπορούμε κάπου να σε διαβάζουμε,
γιατί αυτό δεν είναι μόνο ευχαρίστηση, αλλά ανάγκη.
Τι να κάνουμε αγαπημένε μου Δάσκαλε, αυτή είναι η κοινωνία μας, σ’ αυτή γεννηθήκαμε, κι εδώ πρέπει ν’ αντέξουμε και να πορευτούμε.., πληρώνωντας και τα λάθη μας ενίοτε.
@Μαχητής
Η αλήθεια είναι πως, πριν “φύγω”, θα ήθελα να δώσω μία τελευταία μάχη…
@ kavvathas
Δεν πρέπει να υπάρχει άγχος ούτε για το χρόνο, ούτε για το χώρο, ούτε για το πότε, ούτε για το πως, αφού ο χωροχρόνος δεν είναι μια απόλυτη πραγματικότητα, αλλά νοητικά τεχνάσματα των έμβιων όντων, σύμφωνα με τον Robert Lanza στο βιβλίο του “Beyond Biocentrism. Rethinking Time, Space, Consciousness, and the Illusion of Death”.
Ο χώρος και ο χρόνος δεν είναι απόλυτες πραγματικότητες, αλλά τα εργαλεία του ανθρώπινου νου και των ζώων μιας εσωτερικής και μιας εξωτερικής αντίληψης, που επικοινωνούν, με αποτέλεσμα ακόμα και η συμπεριφορά των υποατομικών σωματιδίων της ύλης να εξαρτάται από έναν παρατηρητή, γιατί διαφορετικά θα ήταν ένας ιντετερμινισμός πιθανοτήτων, στις οποίες βρίσκεται η ύλη χωρίς τη συνείδηση.
Το Σύμπαν θα μπορούσε να προηγηθεί της συνείδησης μόνο ως μια μοναδική πιθανότητα, γιατί το Σύμπαν δημιουργείται από τη ζωή και αποτελεί τη χωροχρονική λογική του Εγώ.
Ο χωροχρόνος είναι συνυφασμένος με τη ζωή και μ’ αυτόν τα έμβια όντα αντιλαμβάνονται τα φαινόμενα, τα οποία φαινόμενα με τη σειρά τους δεν υπάρχουν σε μια αυθύπαρκτη μήτρα αποστειρωμένη από τη ζωή.
Αν δεχθούμε, λοιπόν, τη βιοκεντρική άποψη του κόσμου, η συνείδησή μας “δημιουργεί” Σύμπαντα, και όταν μεταναστεύσουμε σε ένα από αυτά, όταν οι άλλοι θα νομίσουν πως έχουμε πεθάνει, θα κάνουμε αυτά που δεν μπορέσαμε εδώ, αρκεί να μην μεταναστεύσουν μαζί μας και οι τροχοπέδες, που μας ακινητοποίησαν στο σημερινό κόσμο.
Εμείς θα επιλέξουμε το Σύμπαν στο οποίο θα δώσουμε την τελευταία μάχη.
Δημήτρη δεν σε αντέχω άλλο.
Νομίζω πως αν ήμουν κάποιος που στην ερώτηση πόσο κάνει 2561 επί 458 απαντούσα 22.285.822 δια 19 θα σε καταλάβαινα καλύτερα…
(…περιμένω πάντα με προσμονή τα κείμενά σου στο μέιλ μου,μην ακούς τι λέω…είμαι σπίρτο,όλα τα αντιλαμβάνομαι…
Οτι “η κόλαση είναι οι άλλοι” οπότε αν θες παράδεισο πάρε τα βουνά…ε;…αυτό δεν είπες;….ε;)
@coyoteracing
Νομίζω πως στο τελευταίο μου κείμενο με τίτλο ΝΚΚ (Νέο Κοινωνικό Κράτος) μιλάω για τα κλειδιά με τα οποία κάποτε άνοιγα τις “ωραίες πύλες” των παραδείσων της Δεξιάς και της Αριστεράς Όχθης, για να αποφύγω την κόλαση των άλλων.
Σήμερα, δυστυχώς, τα έχασα και δεν ξέρω αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αντικλείδια.
Αντί για τα βουνά πήρα τη θάλασσα στη Χαλκιδική, με ένα στρατιωτικό πρόγραμμα: αγροτικές εργασίες, θάλασσα, θάλασσα, αγροτικές εργασίες και όπως πάντα μετά τα μεσάνυχτα στο νυχτοκάματο της σχολιογραφίας.
Αν δεν μπόρεσες να καταλάβεις το Βιοκεντρισμό, ρώτησε τον ΚΚ, που είναι βιβλιογραφικά ενήμερος.
Καλησπέρα δάσκαλε, όντως το ύφος είναι αποτρεπτικό της συνέχειας που θέλουμε να βλέπουμε. είμαστε μαζί σου, όσοι και αν είμαστε λίγοι ή πολλοί. Πάντα θα αναμένουμε κάποια ανάρτηση σου με λαχτάρα για γνώση και υπερηφάνειας.
@Ζιώγας
Καλησπέρα και σε σένα. Έστω και με …χρονοκαθυθστέρηση!
Για μας τους “παλιούς” φίλε Κώστα θα είσαι πάντα ο “Κ.Κ.”
…και αυτό λέει πολλά !
Αυτό είναι ένα παράδειγμα δημιουργικής ιστορίας για την οποία έγραψα σε σχόλιό μου χθες.
Ακόμα και οι εθνάρχες και κυρίως αυτοί είναι δημιουργήματα και πλαστογραφήματα της ιστορίας.
http://www.kathimerini.gr/860361/article/epikairothta/ellada/to-ana8ema-kai-oi-280-li8oi
Πώς το ‘λεγε ο Λάμπρος στον επίλογο ταινίας του;
«…και στα ογδόντα να λες: καρδιά μου βρόντα!»
Υπό την προεξωφληθείσα ανοχή σας, αγαπητέ ΚΚ, θα στείλω το τόπι …κατά την κερκίδα.
Σ΄έναν απογευματινό κυριακάτικο μηχανοκίνητο ‘περίπατο’.
Παρατίθεται ένα φιλμάκι ‘τρικύκλων’ που (‘κατάθεση’ του γράφοντος εν προκειμένω) ανακαλεί μνήμες των 10 και 11 ετών …παρά την απόσταση του κυβισμού.
Μνήμες-σφήνα στις ανάγκες των αγροτικών εργασιών της οικογένειας. Ενα ημίωρο ήταν διαθέσιμο για την μετάβαση, την πλήρωση δύο μεταλλικών δοχείων με νερό(50χγρ έκαστο) από παραπλήσια γεώτρηση(κάπου στο 1,5χμ) και επιστροφή.
Η σφήνα ήταν η προ πλήρωσης των δοχείων αναζήτηση του ορίου ταχύτητας περιστροφής προ …ανύψωσης του καλαθιού(μιας R25/2)σε χωμάτινο πλάτωμα πλησίον…
Η ηλικία και η λελογισμένη διάθεση ανάληψης ρίσκου περιόριζαν τις σβούρες μόνον σε αριστερόστροφες(το καλάθι στα δεξιά της μηχανής).
…Αύγουστος, καθ΄εκάστην πρωινή 10.00-10.30…, δεκαετία ’70.
Σήμερα το ‘τάνκς’ αναπαύεται επί των δύο τροχών του…
(έχον λάβει μια σεβαστή, θέλω να πιστεύω, παράταση στον ήδη ~55χρονο βίο του.)
Έρρωσθε.
Θυμάμαι ακόμα την εποχή (μετά τον πόλεμο) που η οδός Πειραιώς από την Χαμοστέρνας και κάτω ήταν γεμάτη με(πολεμικές) BMW και Zundapp. Κάποια στιγμή ήλθαν, θαρρώ, οι Ολανδοί και τις μάζεψαν όλες. Όπως έκαναν οι Αμερικανοί με τα 7 διπλάνα Stearman παρά τα αλλεπάλληλα δημοσιεύματα μου στην παλιά “Μεσημβρινή”.
Αναμνήσεις μιας ζωής στα …σύννεφα!
Η μεταπολεμική Ελλαδα, που έβλεπε με αισιοδοξία το μέλλον, σε αντίθεση με τη σημερινή, που βλέπει με νοσταλγία το παρελθόν, όπως αποτυπώνεται σε ένα απόσπασμα σημειώματός μου πριν τέσσερα χρόνια από το Βερολίνο:
“Χθες το βραδυ, μετα το ειδικο αφιερωμα στον Hans Eisler στο Konzerthaus του Βερολινου με το εργο του Deutsche Simfonie με κειμενα του Bertolt Brecht, ανεσυρα απο το i Pod με τους χιλιαδες δισκους, που κουβαλαω παντα μαζι μου, την Πρωτη Συμφωνια του Γιαννη Χρηστου, που στη δευτερη κινηση της “φιλοξενει” το ποιημα του Eliot “Eyes that last I saw in tears”.
Ηχογραφηση απο ζωντανη συναυλια στο Ηρωδειο στις 3 Αυγουστου του 1953 με την Κρατικη Ορχηστρα Αθηνων υπο τη διευθυνση του Alec Sherman και την Κιτσα Δαμασιωτου στο τραγουδι του Eliot.
Θεσπεσια φωνη, κατι αναμεσα σε Ferrari και Maserati.
Ηχογραφηση και μαλιστα “ζωντανη” του 1953!
Λιγα χρονια μετα την Κατοχη και τον Εμφυλιο.
Η πληγωμενη αλλα οχι υποταγμενη Ελλαδα, που πηρε τα οπλα και βγηκε στο βουνο και δεν περιμενε τον χαρατσοφορο ταχυδρομο μπροστα στα Τουρκικα σηριαλς να της επιδωσει, ως μερος του εργου, τα λυτρα της Ευρωυποταγης, σηκωνε το αναστημα του πολιτισμου και της μουσικης πρωτοποριας.
Οπως φαινεται κατι εμεινε απο το Marshall Plan (Σχεδιο Μαρσαλ) και για τον πολιτισμο και δεν σπαταληθηκε ολοκληρο στους ταγματασφαλιτες συμφωνα με το κατα κεφαλην εισοδημα των κεφαλων των κομμουνιστων, που λαφυραγωγησαν.
Αραγε ποσο να εφτασαν τα spreads και τα CDS του κεφαλιου του Αρη Βελουχιωτη, ωστε απο τη μια να μην εκτροχιαστει το προγραμμα σταθεροτητας και απο την αλλη να μην αδικηθουν οι κεφαλαιουχοι εκτελεστες;”
Εγω αν και…πηρα την δοση μου στο “Τεφαρικι”, δεν αντεξα μολις ειδα στα emaiλια την ειδοποιηση για νεοαφιχθεν κειμενο και μπηκα για να…”σνιφαρω”!…
Υ.Γ.1
Νιωθω νοσταλγια για τα παλια Αυγουστιατικα τευχη, θα παω να…μυρισω και να διαβασω μερικα…
Υ.Γ.2
Η WTF XXL ειναι ετοιμη και σε κοκκινο χρωμα, ποτε την θες;
Μαύρο!Όποτε μπορείς
Παω να “τυπωσω” σε μαυρη κ σε ενημερωνω παραυτα!
Χαίρομαι που είσαι παρών. Γιατί σε απασχολεί τόσο πολύ το γεγονός ότι δεν αναγνωρίζεται και δεν προβάλλεται αλλά καταπολεμάται η δράση σου στη συγκεκριμένη χώρα τη συγκεκριμένη ιστορική εποχή; Είναι πολύ φυσιολογικό να διώκεται η σκέψη σου (κυρίως) από τη στιγμή που είναι έστω και λίγο δημιουργική και το παράδοξο θα ήταν αν εμφανιζόσουν εσύ ή η δράση σου στα ΜΜΕ. Επιπλέον, φαντάσου το ενδεχόμενο να σε καλούσαν τακτικά στις “ενημερωτικές” εκπομπές τους οι γνωστές φάτσες και εκτός από τα αφόρητα που θα σου λέγαν και θα σε ρωτούσαν, να σε βάζαν να κάνεις και… “διάλογο” με τους συνήθεις καλεσμένους τους! Σαν τιμωρία θα μου φαινόταν εμένα.
@Τάσος
Δεν διαφωνώ! Φαντάζομαι να έχεις καταλάβει το χιούμορ που υποβόσκει σε κάθε σχεδόν ανάρτηση. Την χθεσινή νύχτα είδα ένα εφιάλτη. Ότι ήμουν σε τηλεοπτικό “τραπέζι” με την Κα Τασία και την άλλη με τα μαλιά-αφάνα και ξύπνησα κάθιδρος!
@Evangelos G
Κείμενα σαν αυτό θα με κάνουν να “φύγω” μ’ ένα χαμόγελο στο στόμα! Σε ευχαριστώ πολύ
αυτοι που έχουν εμπνευστεί απο σένα θα σε παρακολουθούν παντα
Στο τέλος θα νικήσουμε θα το δείτε.Έσι για την ηθική και -όχι μόνο- ικανοποίηση.Οι λίγδες αργούν αλλα στο τέλος εξαφανίζονται.Κουράγιο σε όλους μας μα και σε σένα πιλότε.Φυλάττουμε Θερμοπύλες.
@Ανώνυμος -με Όνομα
Φοβάμαι πως όταν φτάσει η στιγμή δεν θα είμαι εδώ να την ζήσω-:))
Διάλεξε ο Θεός και έδωσε ζωή χαρισάμενη …
σε πολύ κόσμο σε λέω Αφέντη μου…κόσμος και κοσμάκης έζησε αληθινή εν Θεώ ζωή…
ΕΓΩ όμως, ΕΓΩ έτσι;
Προτιμώ την προ και μετά ζωήν ανυπαρξία
και όχι την τρικούβερτη υπνοβασία και …
εν ζωή μου αρέσει και η ανυπαρξία του ιστολοχωρομαρκαδόρου σου…φτάνει,φιλότιμη η προσπάθεια…
επίδοσις αρίστη απόδοσις μηδέν…τα ζώα δεν σταμάτησαν ποτέ το ταξίδι για την άγρια Δύση τους…
ΥΓ .
Μόνο τα γελάδια και τα γίδια είναι για μαρκάρισμα…ένας σκύλος ποτές…
Αν πατρίδα μας ήταν οι Τ.Ε. τότε και η φιλία είναι συγγένεια.
Πιστός σαν σκύλος…coyoteracing…
Χρόνια πολλά δάσκαλε και καλή χρονιά να έχουμε όλοι και κυρίως με υγεία. Δεν ξέρω γιατί χάθηκες αλλά εμείς παραμένουμε εδώ και θα σε περιμένουμε.
Έλλεπα. Για πολύ καιρό. Πάρα πολυ…
Δάσκαλε μια είδηση για να χαρείς λίγο:
http://www.f1inschools.gr/f1-in-schools-greece/greece_f1_in_schools_world_champion/
Δεν ξέρω αν οι γονείς τους διάβαζαν τους 4Τ (αν και μου
φαίνεται πολύ πιθανό), μακάρι πάντως να ακολουθήσουν στα αχνάρια του Τομπάζη.
Υ.Γ. Έστω και τώρα υπάρχει ακόμα ελπίδα όσο έχουμε τέτοια νέα παιδιά!
Είτε γράφεις είτε οχι κάποιοι εξακολουθούμΕ να σ’…”επισκέπτομαστε” ! Να είσαι καλά Κ.Κ
Αγαπητέ Κ.Κ πιστεύω να είσαι καλά! Είτε γράφεις είτε όχι κάποιοι εξακολουθούμΕ να ”μπαινουμε” στον ιστότοπο! Α, και ευτυχώς εδώ στην μΜακεδονία Ο χειμώντας φέτος είναι αρκετά φυσιολογικός (κρύος δηλαδή!!!). Να είσαι γέρος και δυνατός!
Αγαπητέ κύριε Καββαθά,
Σας έχω ξαναγράψει παλαιότερα. Κάποτε σας διάβαζα μη έχοντας ούτε μια άσπρη τρίχα στα μαλλιά. Τώρα, με τη δική σας βοήθεια, απευθύνομαι σε σας χωρίς ούτε μία… μαύρη! (Εντάξει, υπερβολή) Η βοήθειά σας έγκειται στο εξής: Στο δάσκαλο οδήγησης οφείλω το οδηγείν. Σε σας το ευ οδηγείν. (Κλεμμένο θα μου πείτε, αλλ’ ακριβές θα σας απαντήσω)
Να είσθε καλά.
Ευχαριστώ. Έτσι και πολύ καθυστέρημένα
Δεν μας ενοχλεί καθόλου αν καθυστερησες ή όχι. Άλλωστε όλοι μας έχουμε ανάγκη αποχής και αποστασιοποίησης σε συγκεκριμένες περιόδους της ζωής μας.
Αγαπητέ ΚΚ, πολύ χαίρομαι που σε ξαναδιάββάζω! Πιστεύω να είσαι καλά. Αν και κάτοχος υπολογιστή από το 1983 -ελέω μμεγαλύτερου αδελφού επιστημονος- δεν διαθέτω facebook account οπότε σε διαβΑζά αλλά δεν χαιρετούσα! Και μια στο τόσο τσεκαριζα και εδώ! Να είσαι δυνατός και υγιής!
Καλή και καρποφόρα χρονιά με υγεία (οσο το δυνατόν καλύτερα ) και οδηγικές, οικογενειακές αλλά και ψυχικές (του όλου εαυτού) ανελίξεις. Ναι, εκεί στην στροφή την ανηφορική η/και κατηφορική !
Δάσκαλε είμαστε εδώ και σε περιμένουμε. Είμαι σίγουρος ότι όλα θα πάνε καλά πλέον και θα είσαι εδώ μαζι μας.