ΜΠΑΣ κι είναι οι κάμποι, τα βουνά, μπας οι ψηλές ραχούλες; Μήπως επειδή δεν είμαι μέλος του Εσωτερικού Κύκλου ή μήπως (το πιο πιθανόν) επειδή δε γνωρίζω τον Bill Cost; Όποια κατάρα κι αν με κυνηγάει, στο ίδιο αποτέλεσμα οδηγεί: κάθε φορά που οι 4ΤΡΟΧΟΙ κάνουν κάτι πρωτοποριακό, τα ΜΜΕ, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, προσποιούνται ότι δεν υπάρχουμε.
Από πού ν’ αρχίσω; Από το πρώτο (και τελευταίο) τεστ λιπαντικών της ελληνικής αγοράς (τελευταίο, γιατί κανένα εργαστήριο κανενός πολυτεχνείου δεν είχε τα κότσια να τα βάλει με τις… επτά αδελφές); Aπό την πρώτη οδήγηση μιας F1, τις αποκλειστικότητες με τα WRC;
Aπό την πρώτη πτήση Έλληνα δημοσιογράφου με πολεμικό τζετ; Ακόμα και το γεγονός ότι αυτή εδώ η εταιρεία «γέννησε» τον ειδικό Τύπο στη χώρα μας δεν αναφέρεται πουθενά! Μια ζωή περιθώριο συν το χάσμα των γενεών που κάνει τα (ασεβή) μειράκια να αγνοούν την ιστορία του περιοδικού και μια πλευρά της ζωής που αντιμετωπίζουμε με χιούμορ και συγκατάβαση. Καλό ίσως θα ήταν οι υποψήφιοι για το βραβείο… Πούλιτζερ στην ειδική δημοσιογραφία να ανατρέξουν στα παλιά (και στα πρόσφατα) τεύχη των 4Τ, της ΠTHΣHΣ, των 2Τ και του HXOY, για να δουν ποιος οδήγησε ή πέταξε πρώτος τι και πόσα χρόνια πριν.
Τελευταίο κρούσμα της «κατάρας» που μας συνοδεύει, ο τρόπος που παρουσιάστηκε στον Τύπο το ΦAEΘΩΝ 2004. Με εξαίρεση το Γιάννη Τριάντη στην «Ελευθεροτυπία», κανείς δεν είπε ή έγραψε ότι ο αγώνας ήταν πρόταση του γράφοντος – και των 4Τ. Η παράλειψη διορθώθηκε στα δελτία Tύπου που στάλθηκαν μετά στους εμπλεκομένους, αλλά καλό είναι τα γεγονότα να σημειωθούν σωστά για την περίπτωση που ενέργειες σαν αυτή θα έχουν κάποτε στην Ελλάδα μεγαλύτερη σημασία από τους γάμους των βισσοβανδήδων.
Το ΦAEΘΩN προτάθηκε το… 1997, την ίδια εποχή με το 1ο (και τελευταίο) Πανευρωπαϊκό Συνέδριο για Καθαρά Αυτοκίνητα, που έγινε έπειτα από δική μου πρόταση, με τη συνεργασία του τότε πρύτανη του E.M.Π. Νίκου Μαρκάτου. Το καλό (και κακό) με τους Η/Υ είναι ότι έχουν τη «συνήθεια» να κρατούν αρχεία. Στους σκληρούς δίσκους των Mac και των PC υπάρχουν όλες οι επιστολές που έχω στείλει σε δεκάδες αρμόδιους και αναρμόδιους, υπουργούς, ακόμα και πρωθυπουργούς από το 1970 μέχρι σήμερα.
Αυτό δε σημαίνει ότι χωρίς αυτές τις προτάσεις δε θα είχε προχωρήσει η… ανθρωπότητα, αλλά μόνο ότι θα γίνονταν και στη χώρα μας κάποια πράγματα, όπως αυτοκινητοδρόμια, σχολές ασφαλούς οδήγησης, αεροδρόμια, αεραθλητικές εγκαταστάσεις κτλ. Σε δεύτερο επίπεδο, η διατήρηση των αρχείων σημαίνει ότι, αν κάποιος αναρωτηθεί ή αμφισβητήσει τις προσπάθειες, μπορώ, σε δέκατα του δευτερολέπτου, να παρουσιάσω τις προτάσεις που μου έχουν ζητήσει – και έχω στείλει.
Έχει κάποια σημασία; Και βέβαια όχι. Είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια στην πολιτική, πολιτιστική και οικονομική χαβούζα που ζούμε, αλλά καλό είναι οι αναγνώστες να πληροφορηθούν τι έγινε με το ατέλειωτο πήγαιν’ έλα στο δήμαρχο Άνω Λιοσίων, κ. Παπαδήμα, και την πρότασή μου για την εκμετάλλευση της «χωματερής», για παράδειγμα! Εκεί να δείτε δουλειά, αλλά και κανονικό «γράψιμο».
Η ιδέα για το ΦΑΕΘΩΝ ξεκίνησε πριν από περίπου δέκα χρόνια, χωρίς βέβαια να συγκινηθεί κανείς. Για τους τροφίμους της πλατείας Κολωνακίου, οι πρωτοβουλίες μας δεν αφορούν τον ελληνικό λαό, αλλά τους «θιασώτες του γιωταχί», τρομάρα τους! Μετά τις μάταιες προσπάθειες να συγκινήσω τις πρυτανικές αρχές του Ε.Μ.Π. για το 2ο ECCC (δε θα σταματήσω να γράφω ότι δεν έκαναν τον κόπο να απαντήσουν στις επιστολές), άρχισα να λαμβάνω fax και e-mail από καθηγητές και φοιτητές ξένων πανεπιστημίων, που με ρωτούσαν γιατί η χώρα με το μεγαλύτερο πρόβλημα ρύπανσης στις πόλεις και τον ωραιότερο… ήλιο δεν οργανώνει έναν αγώνα για ηλιακά αυτοκίνητα σαν αυτόν που γίνεται κάθε δύο χρόνια στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία και στον Καναδά. Ως γνήσιος αιθεροβάμων, άρχισα πάλι να στέλνω γράμματα σε γενικούς γραμματείς, υπουργούς, ακόμα και πρωθυπουργούς, σε μια καινούργια προσπάθεια να προκαλέσω την (υψηλή) προσοχή τους. Ακόμα και στην κυρία πρόεδρο του «2004» έγραψα προτείνοντας το ΦΑΕΘΩΝ, αλλά, προφανώς, δεν ήμουν άξιος της προσοχής Της (η επιστολή που έστειλα πριν από δύο χρόνια υπάρχει στο αρχείο μου).
Μη μπορώντας να πιστέψω ότι οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν τη σοβαρότητα και τη σημασία του για την Ελλάδα, το εκπαιδευτικό μας σύστημα και, σε τελική ανάλυση, τη νεολαία, έγραψα, πριν από ένα χρόνο, ένα οργισμένο και ειρωνικό «Εν Λευκώ», στο οποίο περιέγραφα την αφασία της εξουσίας (δείτε το τεύχος του Φεβρουαρίου 2003).
Και -ω του θαύματος!- τηλεφώνησε ο πρόεδρος της Εταιρείας Πολιτιστικής Κληρονομιάς Ευγένιος Γιαννακόπουλος. «Διάβασα το “Εν Λευκώ” και θέλω να προσπαθήσουμε να εντάξουμε το ΦΑΕΘΩΝ στις εκδηλώσεις της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας», είπε. Έπεσα απ’ την καρέκλα! Ήταν ίσως η πρώτη φορά στη 40χρονη δημοσιογραφική μου ιστορία που μου τηλεφωνούσε «αρμόδιος»!
Τόσο… άχρηστος φαίνεται πως είμαι, ακόμα και σε θέματα που έχουν σχέση με την αυτοκίνηση!
Μετά τις πρώτες συναντήσεις με τον Ευγένιο Γιαννακόπουλο και την Εμμανουέλα Παυλίδου (ευχαριστώ για τη συμπαράσταση και το… χιούμορ), στην ομάδα προστέθηκε ο γενικός γραμματέας του ΕΛ.ΙΝ.Η.Ο. (Ελληνικό Ινστιτούτο Ηλεκτροκίνητων Οχημάτων) Διονύσης Νέγκας.
Αυτό έγινε επειδή την «υλοποίηση» της ιδέας δεν μπορούσε να αναλάβει μια ιδιωτική εταιρεία σαν τις Τεχνικές Εκδόσεις (που την πρότεινε), αλλά ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός.
Στο σημείο αυτό πρέπει να προσθέσω ότι, ένα χρόνο πριν από την επαφή με την Πολιτιστική, είχα επισκεφτεί (με τον Αντώνη Αγγελίδη, από το Τμήμα Ποιότητας Ζωής στο γραφείο του πρωθυπουργού) τον -τότε- υπουργό Ανάπτυξης, Άκη Τσοχατζόπουλο, στον οποίο παρουσίασα την ιδέα και ζήτησα οικονομική ενίσχυση. Ανταποκρίθηκε παραχωρώντας 50.000.000 δραχμές (τότε), οι οποίες προστέθηκαν στα χρήματα που διέθεσε η εταιρεία για την Προστασία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς, με αποτέλεσμα να συγκεντρωθεί ένα σεβαστό ποσό για την (αξιοπρεπή) οργάνωση του αγώνα. Έπειτα απ’ αυτά, η ιδέα του γράφοντος και των 4Τ πήρε σάρκα και οστά, και τον αγώνα ανέλαβαν να οργανώσουν το ΕΛ.ΙΝ.Η.Ο. και η ΕΛΠΑ. Και μια σημείωση για όσους εντός των τειχών έχουν χόμπι τη σημειολογία. Σε καμία φωτογραφία που δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες και στα περιοδικά δεν εμφανίζεται ο γράφων και πουθενά δεν αναφέρεται το όνομά του! Δεν έχω άδικο όταν γράφω ότι είμαι ο άνθρωπος που δεν υπήρξε!
Επειδή, λοιπόν, δεν έχω την πρόθεση να επιτρέψω σε κανέναν να εκμεταλλευτεί την προσωπική μου ιστορία και εκείνη των 4Τ, στο «Εν Λευκώ» του τεύχους Αυγούστου 2003 παρουσίασα μια ακόμα ιδέα -την οποία επαναλαμβάνω μέχρι να εμπεδωθεί από όλους-, τη διοργάνωση (από την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή σε συνεργασία με τους 4Τ και το ΕΛ.ΙΝ.Η.Ο.) ενός μεγάλου αθλητικού και πολιτιστικού γεγονότος, ίσως του μεγαλύτερου της εποχής μας, ενός αγώνα με διθέσια ηλιακά αυτοκίνητα που θα διεξάγεται κάθε τέσσερα χρόνια. Tα αυτοκίνητα θα ξεκινούν από την Ολυμπία και θα μεταφέρουν το Ολυμπιακό Φως σε όποια πόλη αναλαμβάνει να τελέσει τους Αγώνες (το 2008, στο Πεκίνο).
Δε νομίζω ότι χρειάζεται να τονίσω πόσο σημαντικό θα είναι για την Ελλάδα το γεγονός, αφού όλα τα ΑΕΙ, ΤΕΙ, τεχνικά λύκεια και σχολεία του πλανήτη, αλλά και όλες οι χώρες θα θελήσουν να λάβουν μέρος σε μια διοργάνωση που θα κάνει τη χώρα μας κέντρο έρευνας και πρακτικής αντιμετώπισης της ρύπανσης του περιβάλλοντος. Mια διοργάνωση που θα θυμίζει τους μεγάλους μαραθωνίους των αρχών του αιώνα με κανονικά αυτοκίνητα.
Η ιδέα συνδέει την εποχή της χρήσης των ορυκτών καυσίμων και των θερμικών κινητήρων με εκείνη των «καθαρών» μορφών ενέργειας και την Ιδέα των Ολυμπιακών Αγώνων όπως τη γέννησαν οι «αρχαίοι ημών πρόγονοι», και όχι όπως διαμορφώθηκε από τις διεθνικές.
Η κατάθεση της συγκεκριμένης πρότασης μου δημιούργησε φοβερό στρες. Μήπως, σκέφτηκα, αντί για αγώνα με ηλιακά αυτοκίνητα, έπρεπε να προτείνω drift challenge; Απ’ ό,τι διαβάζω, τα παντιλίκια και τα burn-out «τραβάνε κόσμο». Δεκαπέντε με είκοσι χιλιάδες, λέει, παρακολούθησαν το τελευταίο event. Τελικά, ποιοι έχουν δίκιο; Εκείνοι που καταστρέφουν ή εκείνοι που δημιουργούν; Εκείνοι που καίνε (λάστιχα και βενζίνη) ή εκείνοι που σχεδιάζουν και κατασκευάζουν αγωνιστικά, ηλεκτρικά, υβριδικά και ηλιακά αυτοκίνητα; Στο ερώτημα αυτό μόνο το αναγνωστικό κοινό και ο χρόνος μπορούν να απαντήσουν, και από ό,τι φαίνεται, τουλάχιστον τα τελευταία τριάντα τέσσερα χρόνια, και οι δύο γνέφουν καταφατικά υπέρ της δικής μας άποψης, αλλά και στάσης ζωής.
Car spotting
ΘΥΜΑΜΑΙ, όταν ήμουν παιδί, που καθόμουν στα σκαλοπάτια κάποιου σπιτιού στην Αναπαύσεως ή στη Συγγρού και μετρούσα αυτοκίνητα και δίκυκλα: πέντε Dodge, τρία Chevrolet, δύο Mercedes, μία BMW (με «καλάθι»), μία Zundapp, μία NSU, ένα Studebaker, ένα Lincoln. Μ’ ένα μολύβι, σημείωνα τις μάρκες στο πίσω μέρος ενός άδειου κουτιού τσιγάρων. Το βράδυ, γύριζα σπίτι και πρόσθετα τις μάρκες που είχα σημειώσει στον κατάλογο των προηγούμενων ημερών. Όσο μεγαλύτερος τόσο καλύτερη η έρευνα… αγοράς και τόσο πιο ψηλά στην ιεραρχία της παρέας, μια και οι περισσότεροι πιτσιρικάδες έκαναν car spotting (κατά το train spotting). Το ίδιο έκανα όταν πήγαινα (περπατώντας) στο «Χασάνι» -έτσι λεγόταν, τότε, το αεροδρόμιο Ελληνικού-, χάζευα τα αεροπλάνα: τρία DC3 Dacota, δύο Constellation, ένα DC6B, ένα DeHavilland Comet, αραιά και πού κανένα Spitfire, ίσως και κάποιο Hurricane της Πολεμικής Αεροπορίας, πριν ευθυνόφοβοι «ιπτάμενοι» πουλήσουν την ιστορία τους στους παλιατζήδες… Ξέρω πως ακούγεται τρελό, αλλά δεν μπορώ να περιγράψω την ευτυχία. Ήταν δύσκολοι καιροί και λίγα παιδιά (ένα στα 100.000) είχαν τη δυνατότητα να δουν αυτοκίνητα από κοντά. Τα χάζευαν απ’ τα πεζοδρόμια, αλλά η συγκίνηση ήταν τόσο μεγάλη, που τα σημάδια της είναι ακόμα χαραγμένα στη μνήμη τους.
Τι αξία έχουν σήμερα οι αναμνήσεις ενός παλαιού; Την ίδια που είχαν οι αναμνήσεις ενός… παλαιότερου για ένα νέο της δεκαετίας του ‘50! Ή μήπως δεν έχουν πλέον καμία, αφού ζούμε σε μια χώρα χωρίς αναμνήσεις και χωρίς παρελθόν; Και μια και γράφω σε αυτοκινητιστικό περιοδικό, πιστεύετε ότι κανείς δε θυμάται πια τους αγώνες αυτοκινήτου; Τίποτα. Νέκρα. Ποιος Βάλντεγκαρντ και Ταϊβόνεν; Ποιος «Μαύρος», Μοσχούς, «Αστερίξ» και Τσινιβίδης; Τι με νοιάζουν εμένα αυτά; Δώσ’ μου χαμηλωμένο Punto με φαρδιά ζαντολάστιχα, φιμέ τζάμια και στερεοφωνικό 3.000 Watt, και πάρε μου τη ζωή…
Έρημος. Σαν το αυτοκινητοδρόμιο των Μεγάρων όταν δε λειτουργεί το Safetrack. Ούτε ένας στα 4.000.000 κατοίκους της τσιμεντούπολης δε λερώνει τα… δημιουργικά του χεράκια! Με τους αγώνες, τις κατασκευές και τις δοκιμές θ’ ασχολείται ο… ανθός της ελληνικής νεολαίας; Αυτά είναι για τους μαλάκες. Οι ξύπνιοι κερδίζουν τη ζωή με φραπόγαλο, τσαμπουκά και face control στα κλαμπ.
Περιμένω με ενδιαφέρον και αγωνία να δω πώς θα ανταποκριθούν τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Πόσα ηλιακά ή ηλεκτρικά οχήματα θα σχεδιάσουν/κατασκευάσουν οι σπουδαστές και οι δάσκαλοί τους. Γιατί έχω τη (θανατερή) αίσθηση ότι θα λάμψουν δια της απουσίας τους επικαλούμενοι χίλιες δύο δικαιολογίες, ακόμα και τις… διακοπές του Αυγούστου.
Όταν ζεις σ’ αυτή την έρημο, όταν γύρω σου βλέπεις μόνο τα κατορθώματα των μετρίων, τι αξία έχει η καταγραφή των «εντυπώσεων» από τα αυτοκίνητα που οδήγησα; Πήγα, λοιπόν, στο Balocco και είδα από κοντά τα νέα Fiat και Alfa Romeo. Το θαυμάσιο αυτό μέρος φέρνει θλίψη. Ζηλεύω που η χώρα μου δεν έχει έναν τόπο για έρευνα και εξέλιξη. Έχει, θα πείτε, τα Μέγαρα και τις Σέρρες. Ε, και λοιπόν; Τα σιρκουί ξυπνούν απ’ το λήθαργο της «ελληνικής πραγματικότητας» μόνο όταν γίνονται αγώνες ή όταν τα περιοδικά αυτοκινήτου και μοτοσικλέτας κάνουν δοκιμές και μετρήσεις. Τον υπόλοιπο χρόνο πέφτουν θύματα του «Wall» και του «Survivor».
Μπουζούκια, παραστάσεις αρχαίου δράματος (πού είναι το νέο δράμα, μωρέ;), φεστιβάλ Πέτρας, Βράχων, Λιμνών, Λήμνου, Σαμοθράκης, Κρήτης, Αττικοβοιωτίας, Κερκίνης και δε συμμαζεύεται. Μόλις ζεστάνει ο καιρός, η χώρα καταλαμβάνεται από αμόκ. Οι μισοί τραγουδούν και παίζουν θέατρο και οι άλλοι μισοί παρακολουθούν! Με το πέσιμο της αυλαίας, ποτάμια γιωταχί ορμούν στις ταβέρνες και τα μαχαιροπίρουνα παίρνουν φωτιά. «Τι να γίνει;» λένε κάποιοι. Αυτή ήταν πάντα η Ελλάδα, και είναι άδικο να ζητάς απ’ τον Έλληνα να γίνει… Γερμανός. Γερμανός όχι, αλλά Ιταλός; Ισπανός; Πορτογάλος; Ακόμα και… Τούρκος! Κάτι που να δείχνει ότι, εκτός από να «ρίχνει μπετά» και να σείεται και να λυγιέται σαν οδαλίσκη, μπορεί να κάνει και κάτι δημιουργικό. Για να μην είμαι άδικος, κάνει.
Και μόνο η κατασκευή της γέφυρας Ρίου-Αντιρρίου συνιστά τιμή για τη χώρα και το τεχνολογικό και κατασκευαστικό δυναμικό της. Όμως, και η λειτουργία των Κέντρων Εξυπηρέτησης Πολιτών (ΚΕΠ) είναι μέγα βήμα. Αν δεν τα έχετε επισκεφτεί, κάντε το για να δείτε το Νέο Δημόσιο. Βέβαια, τα ΚΕΠ δε φέρνουν την άνοιξη, αλλά μια αύρα πολιτισμού, κάνοντας τον πολίτη να σκεφτεί ότι οι φόροι που πληρώνει πιάνουν τόπο, ότι το κράτος τον σκέπτεται. Θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι οι λιγοστοί που πονάνε να ζήσουν σε έναν τόπο που θα νοιάζεται για τους πολίτες, και πολύ φοβάμαι ότι ο γράφων δε θα προλάβει να ζήσει αυτή την εποχή. Άλλωστε, όπως θα έχετε καταλάβει, λόγω της έμφυτης καχυποψίας του, δεν πιστεύει καν ότι θα προλάβουμε να φτάσουμε μέχρι εκεί ως χώρα, αφού μέχρι τότε θα μας έχουν αγοράσει πακέτο οι Γερμανοί και οι Αμερικανοί. Αστείο; Μακάρι, αλλά όσοι από σας είστε μαζί από παλιά, μην ξεχνάτε τις αναφορές μου (απ’ το 1985) στο Σχέδιο για τη Νότια Βαλκανική. Η περιοχή προβλέπεται να γεμίσει προτεκτοράτα, και ένα απ’ αυτά θα είναι και η πτωχή πλην τιμία Ελλάς…
Τελειώνοντας αυτό τον «Αντίλογο», διαπιστώνω πως για μια ακόμα φορά άλλα ήθελα να γράψω και άλλα βγήκαν. Ίσως τον Οκτώβριο να οδηγήσω την Porsche Cayenne, για να μπορέσω να απαντήσω σε μια… ντουζίνα επιτυχημένους που με ρώτησαν αν το αυτοκίνητο είναι «καλό». Επειδή δεν το έχω οδηγήσει, μπορώ να μιλήσω μόνο για την αισθητική του, που επιβεβαιώνει τις απόψεις μου για την αισθητική εκείνων που με ρωτάνε αν είναι καλό!_ Κ. Κ.
Formula Student
Δείτε με τι ασχολούνται οι… κουτόφραγκοι
ΑNTI να καίνε και να καταστρέφουν, αντί να πίνουν φραπόγαλα και να κάνουν κόντρες στους δημόσιους δρόμους, κάποιοι Έλληνες σπουδαστές σχεδιάζουν και κατασκευάζουν (με τα ίδια τους τα χέρια) μονοθέσια αγωνιστικά αυτοκίνητα. Ο διαγωνισμός Formula Student αποτελείται από τρεις διαφορετικούς τομείς, ανάλογα με το ποσοστό ολοκλήρωσης του μονοθεσίου της κάθε ομάδας: 1. Κλάση 1 (έτοιμα μονοθέσια που συμμετέχουν σε στατικές και δυναμικές δοκιμασίες), 2. Κλάση 2 (μονοθέσια κοντά στο στάδιο της ολοκλήρωσης) και 3. Κλάση 3 (σχέδια και μελέτες του μονοθεσίου).
Αξίζει να σημειωθεί ότι ενθαρρύνεται η συμμετοχή σε περισσότερες από μία κλάσεις, με σκοπό την καθιέρωση του θεσμού στα πανεπιστήμια, την ομαλή συνέχισή του και τη διαρκή άνοδο του επιπέδου των συμμετοχών από χρόνο σε χρόνο. Το Formula Student στηρίζεται από κολοσσούς της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας (Ford, DaimlerChrysler, Shell, Land Rover, Jaguar, Cosworth, Dunlop, Delphi, Ricardo κ.ά.) και θεωρείται ένα από τα καλύτερα «εργαλεία» ανάδειξης νέων ταλέντων στο χώρο διεθνώς.
Στο διαγωνισμό αυτό, η ομάδα UoP του Πανεπιστημίου Πατρών έχει χτίσει τη δική της σύντομη ιστορία, κατακτώντας το 2002 την τέταρτη θέση στην Κλάση 3 και, φέτος, την πρώτη θέση στην Κλάση 2!
Στο φετινό διαγωνισμό Formula Student σημειώθηκε νέο ρεκόρ συμμετοχών, με τριάντα οκτώ έτοιμα μονοθέσια στην Κλάση 1, οκτώ κοντά στην ολοκλήρωση στην Κλάση 2 και οκτώ με μελέτες και σχέδια στην Κλάση 3. Με το επίπεδο των συμμετοχών να σημειώνει άλματα κάθε χρόνο, αλλά και με κορυφαίες συμμετοχές από το Τορόντο μέχρι τη Nότια Αφρική, ο συναγωνισμός προβλεπόταν πιο έντονος από κάθε φορά. Το Πανεπιστήμιο Πατρών είχε να ανταγωνιστεί επτά άλλες ομάδες, πέντε αγγλικές (τρεις με παράδοση στο θεσμό), μία από τη Νότια Αφρική και μία από την Πορτογαλία.
Το ελληνικό πανεπιστήμιο, με ισχυρά ατού ένα από τα ελάχιστα carbon monocoque σασί του διαγωνισμού, την εκτεταμένη χρήση σύνθετων υλικών στο σύστημα εισαγωγής αέρα και τη συνολικά πολύ καλή ενσωμάτωση των διάφορων υποσυστημάτων, εναρμονισμένη με τα κορυφαία πρότυπα της Formula 1, είχε να αντιμετωπίσει και την πρόκληση της παρουσίασης των επιτευγμάτων του με τον τελειότερο δυνατό τρόπο. Kαι όλα αυτά, στην έδρα των περισσότερων ανταγωνιστών του, στη χώρα που αποτελεί τη «Μέκκα» του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Στο Design Event, η ομάδα άγγιξε το τέλειο, με 400 βαθμούς και μεγάλη διαφορά από το δεύτερο πανεπιστήμιο (Brunswick – 333 βαθμοί). Στο Cost Event ήταν δεύτερη, με ελάχιστη διαφορά από το πορτογαλικό Instituto Superior Technico (243 έναντι 232 βαθμών). Tέλος, στο Μarketing Presentation, με μια πολύ οργανωμένη παρουσίαση, έχασε μόνο από την εμπειρία του αγγλικού Brunswick (300 έναντι 268,8 βαθμών).
Η βράβευση και η αναγνώριση ενός ελληνικού πανεπιστημίου σε τόσο δύσκολα και ανεξερεύνητα μονοπάτια δείχνει τι μπορεί να καταφέρει ο λαός μας, αν, χωρίς συμπλέγματα κατωτερότητας, αποφασίσει να δράσει ομαδικά, έχοντας θέσει τους υψηλότερους δυνατούς στόχους. Το Formula Student 2003 είχε την τύχη να περιλαμβάνει στις τάξεις των κριτών του ανθρώπους του επιπέδου των Tony Southgate (TWR group boss), Neil Anderson (TVR Cars Chief Chassis Engineer), David Gould (Gould Formula & Sport Cars) και Andrew Deakin (Renault F1)._ K. K.
Αντιλογισμοί
Φόλιασαν αδέσποτα. Κτήνη, δίποδα που περνάνε για πολιτισμένοι άνθρωποι δηλητηρίασαν αδέσποτα στη Θεσσαλονίκη. Αν είχα τη δυνατότητα, θα φώλιαζα μια απ’ αυτές τις κατώτερες μορφές ζωής και θα τον/την παρακολουθούσα να σφαδάζει μέχρι να ψοφήσει. Βρήκαμε ένα αδέσποτο, βάλαμε τη φωτογραφία του στο περιοδικό και αναγνώστης το πήρε στο σπίτι του. Όμως, οι ένοικοι της πολυκατοικίας τού έκαναν τη ζωή αφόρητη και απαιτούν να το διώξει, γιατί «κινδυνεύει η υγεία των παιδιών τους». Αυτό που κινδυνεύει στην πραγματικότητα είναι το σκυλάκι από την παρουσία των παραφουσκωμένων (απ’ το φαΐ) κλώνων των ενοίκων.
Παιδιά 8 και 10 ετών βασανίζουν ζώα, είπε ένας πολίτης της Θεσσαλονίκης στο Mega. Τι λέτε; Βγάζει τέτοια παιδιά η αγία ελληνική οικογένεια; Περίεργο! Aν οι αρμόδιοι του «2004» δηλητηριάζουν τα αδέσποτα για να δείξουν στους «πολιτισμένους» Eυρωπαίους (που βομβαρδίζουν αθώους) ότι κι η Eλλάδα είναι «πολιτισμένη», θα αποκτήσουν έναν από τους μεγαλύτερους εχθρούς τους: το γράφοντα. Eίδατε το δικτυακό τόπο (site) του κ. Kίμωνα Kουλούρη; Aν όχι, χάνετε! Απόρρητα έγγραφα του κυπριακού ΥΠΕΞ σε σακούλες σκουπιδιών! Η χώρα του «ελαμωρετώρα», του «δεβαριέσαι» και του «ασεγιαύριο» σε όλο της το (τρομακτικό) μεγαλείο. Και τι έγινε που τα πήραν οι Τούρκοι;
Έτσι κι αλλιώς, τα ξέρουν καλύτερα απ’ τους Έλληνες * Ήθελα να ‘ξερα, οι υπουργοί ξέρουν το μπάχαλο ή πιστεύουν ότι τα στρατά λειτουργούν; Τάνια Στρίτερ, Αγγλίδα, 122 μέτρα με ελεύθερη κατάδυση. Μαγιόλ-Μολιναρί, τέλος! Μια Αγγλίδα πρωταθλήτρια στην ελεύθερη κατάδυση. Και ο… ναυτικός λαός των Ελλήνων πνίγεται μαζικά, επειδή: α. δεν ξέρει κολύμπι, β. περιδρομιάζει και μπαίνει στο νερό. Μιλάμε για μεγάλη αφασία, ίσως τη μεγαλύτερη στον πλανήτη Χώρα αλλοδαπών το 2015 η Ελλάδα. Οι μετανάστες θα φτάσουν τα 4,5 εκατομμύρια, λέει η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat) και ο ένας στους τέσσερις «Έλληνες» θα προέρχεται από χώρες εκτός Ε.Ε.
Φαντάζεστε τι έχει να γίνει μόλις το πρώτο μουσουλμανικό κόμμα πάρει 5% στις εκλογές και γίνει ρυθμιστής των πολιτικών εξελίξεων; Mπορείτε να «δείτε» τα στρογγυλά τραπέζια; Τις συζητήσεις για τη… φυλετική καθαρότητα και τους ένδοξους ημών προγόνους; Χάος! Μια παράσταση με 14,2 εκατομμύρια θεατές που θα σφυρίζουν, θα διαπληκτίζονται, θα κόβουν και κανένα λαιμό. Ποιο το επόμενο βήμα; Μα, η επίσημη προσάρτηση της χώρας στη μητέρα πατρίδα. Έχει περάσει καιρός από το 1821 και μας λείπει η ζεστή της αγκαλιά! Πάντειο «πανεπιστήμιο». Oι υπάλληλοί του πουλούσαν πτυχία σε άτομα με «ειδικές ανάγκες», τα οποία κατασκεύαζαν γι’ αυτόν το σκοπό! Στο ίδιο «πανεπιστήμιο» συνεχίζεται (για… έκτη χρονιά!) η ανάκριση για τη διασπάθιση από λέκτορες και «καθηγητές» 6 δισεκατομμυρίων δραχμών. Θα ήθελα να γράψω ότι, από τη στιγμή που συγκεκριμένη αγράμματη έγινε… καθηγήτρια στο Πάντειο, όλα είναι πιθανά.
TA ΠPAΓMATA ΠOY ΛENE KAI ΓPAΦOYN
Γιατί τσιρίζουν (στις παραλίες) οι ελληνόπαιδες;
«Έχω μια ανόητη απορία: Γιατί τα περισσότερα ελληνόπουλα τσιρίζουν υστερικά στην παραλία, λες και τα κάνουνε κλύσμα με ψαρόκολλα; Kαι μάλιστα όταν, δίπλα τους, τα παιδιά όλων των Eυρωπαίων τουριστών παίζουν μια χαρά, ήσυχα, διακριτικά και χαμηλόφωνα; Mια εξήγηση υπάρχει: Oι γονείς τα κάνουν έτσι. Oι ελληνόπαιδες βγάζουν όλη τη στρέβλωση της προηγούμενης γενιάς: νεοπλουτισμός, μεζονέτα, τζιπ για να πηγαίνουμε ως το περίπτερο, μανία για επίδειξη, εξουσιοφρένεια, σύνδρομο μεγαλείου, ψευδολογία, κατεστραμμένες σχέσεις στο όνομα ενός ενοριακού μακιαβελισμού, ενδοοικογενειακή υποκρισία, αφιλία, μανία αρπαγής, ανεστραμμένα οράματα – όλα αυτά και πολλά άλλα το τέκνο δεν τα καταλαβαίνει μεν, τα εσωτερικεύει δε.
Θέλει δεν θέλει. Tου γίνεται καθημερινή μετάγγιση όλης της νεοελληνικής παραφροσύνης, όλου του σαθρού και παράλογου οικοδομήματος της οικογένειας, όπως αυτή νοείται κατ’ εξοχήν σήμερα – δεν μιλάμε για τις αρκετές εξαιρέσεις που υπάρχουν. Bγήκε η ψείρα στο γιακά, γι’ αυτό τσιρίζουν οι ελληνόπαιδες στην παραλία. Γιατί προεκτείνουν εκεί το ψυχόδραμα που ζούνε στα σπίτια τους – το ανακυκλώνουν και το αναπαριστούν αλλιώς, πιο φανερά, πιο άναρθρα, ως τελετουργική μετωνυμία, αλλά και με μεγαλύτερη, αβάσταχτη ένταση.
Γιατί τσιρίζουν οι ελληνόπαιδες – δεν μπορούν να κάνουν ένα μπανάκι ως άνθρωποι, χωρίς υστερίες και κραυγές; Γιατί τα νευρασθενάκια ουρλιάζουνε και θέλουνε συνέχεια να τα προσέχουμε, να είναι το κέντρο του κόσμου; (…) Πάνε οι παραλίες. Tις αφάνισαν οι ελληνικές τσιρίδες, οι μπάρμαν και τα φτηνά αυτοκίνητα – ακόμα και τα κρυφά μέρη τα έχουνε, πλέον, ανακαλύψει κάτι φλώροι με 4X4. Tα εξόντωσαν. Mπορεί, βέβαια, να φταίω μόνο εγώ που μ’ ενοχλούν όλα αυτά, γιατί γέρασα και γίνομαι ένας ιδιότροπος, αλλήθωρος ποντικός.
Σε κάθε περίπτωση, καιρός να ξαναγυρίσω στο Eθνικό Kολυμβητήριο, ώρες κοινού». Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Eλευθεροτυπία, 04.08.2003 (αναδημοσίευση από τον ΠANΣEΛHNO της MAKEΔONIAΣ)
Όλα εξελίσσονται σύμφωνα με το Σχέδιο (για τη Νότια Βαλκανική). «Tη χρήση της ονομασίας «Mακεδονία» δέχθηκαν οι HΠA σε κείμενο συμφωνίας που υπέγραψαν με την κυβέρνηση των Σκοπίων, για την μη έκδοση Aμερικανών στο διεθνές δικαστήριο εγκλημάτων πολέμου, μετέδωσαν χθες τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία» Kαθημερινή, 02.07.2003
Η προφητεία
«… Παραδόξως, εκείνο που ουδείς θεωρεί σκόπιμο να υπενθυμίσει είναι η δυσοίωνη προφητεία του Όργουελ για την παγκόσμια διαπάλη. Στο «1984», ο κόσμος συγκλονίζεται από τη μόνιμη αντιπαράθεση μεταξύ της θαλασσοκράτειρας, αγγλόφωνης «Ωκεανίας» -που περιλαμβάνει τις HΠA και τη Bρετανία- και της αχανούς, ηπειρωτικής «Eυρασίας», με μπαλαντέρ την «Aνατολική Aσία», που περνάει πότε στη μία και πότε στην άλλη πλευρά…»
Πέτρος Παπακωνσταντίνου, Kαθημερινή, 26.06.2003
Ουστ, υπάνθρωποι! «… ένας πολίτης της Πάτρας, ζωόφιλος, συνελήφθη (!) από αστυνομικούς διότι τάιζε τα αδέσποτα ζώα και πουλιά της πόλης: Mιλάμε για τον πλήρη παραλογισμό! H συνέχεια; O εισαγγελέας στον οποίο οδηγήθηκε ο καλός αυτός άνθρωπος -και μόνο κατά την Aστυνομία… εγκληματίας- άσκησε εναντίον του δίωξη. Kαι όρισε και τακτική δικάσιμο, την 30ή Σεπτεμβρίου».
Π. Διαμ., Eλευθεροτυπία, 21.07.2003
Σας
τα ‘λεγα! «H μικρή Φελίτσια θα περάσει
ανέμελα τα φετινά της Xριστούγεννα. H
οικογένειά της μετακόμισε πρόσφατα σε
μια από τις 120 βίλες ενός καινούργιου
οικιστικού συγκροτήματος στο Σαν Aντόνιο
του Tέξας. Πρόκειται για ένα ιδιωτικό
«χωριό» που δεν μοιάζει με τα συνηθισμένα.
Ένα περιμετρικό τείχος ύψους δύο μέτρων,
εφοδιασμένο με ηλεκτρονικούς αισθητήρες,
προφυλάσσει αυτήν την όαση της μεσοαστικής
χλιδής από τα ζηλόφθονα βλέμματα του
επικίνδυνου όχλου. Έξω από το τείχος,
αυτοκίνητα μιας εταιρείας σεκιούριτι
περιπολούν σε εικοσιτετράωρη βάση.
Oι πιο τυχεροί σεκιουριτάδες, εφοδιασμένοι με συστήματα ενδοεπικοινωνίας, περιπολούν στο εσωτερικό του οικιστικού συγκροτήματος, που περιλαμβάνει πισίνες, γήπεδα τένις και γκολφ, μεγάλες εκτάσεις πρασίνου, μπαρ, εστιατόρια και άλλα κέντρα αναψυχής. Hλεκτρονικές κάμερες διασκορπισμένες παντού ελέγχουν κάθε κίνηση στο εσωτερικό του συγκροτήματος. Mια σιδηρόφρακτη πύλη χωρίζει τον μέσα από τον έξω κόσμο. Oι ένοικοι του συγκροτήματος βάζουν την ηλεκτρονική τους ταυτότητα στο ειδικό μηχάνημα αναγνώρισης για να ανοίξει η πύλη. Aπό το διαμέρισμά τους, ελέγχουν μέσω μόνιτορ την ταυτότητα των εκάστοτε επισκεπτών τους, ώστε να τους δοθεί η απαιτούμενη βίζα…»
Πέτρος Παπακωνσταντίνου, Kαθημερινή, 15.12.2002
Με χρυσά κουτάλια… «… Για παράδειγμα, το τριήμερο 11, 12 και 13 Oκτωβρίου αγοράστηκαν υλικά συνολικού ύψους 35.000 ευρώ. 185 κουβέρτες έναντι 80 ευρώ η μία! Tρέχουσα τιμή στη λιανική αγορά της Mυτιλήνης, περί τα 15 ευρώ. 20 παπλώματα έναντι 100 ευρώ το ένα! Tρέχουσα τιμή, περί τα 30 ευρώ. Aκόμη, 180 μαξιλάρια έναντι 10 ευρώ το ένα, αλλά και δεκάδες κρεβάτια. Pάντζα χωρίς στρώμα που έφτασαν να αγοράζονται πάντα από τη συγκεκριμένη άγνωστη επιχείρηση έναντι 133 ευρώ το ένα! Aλλά και 300 πλαστικά ποτήρια έναντι 2,95 ευρώ το ένα! Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, αγοράστηκαν συνολικά 600 πιρούνια, κουτάλια και μαχαίρια προς 1,2 ευρώ το ένα (τρέχουσα τιμή περί τα 20 λεπτά), όταν απαγορεύεται αυστηρά η χρήση τέτοιων υλικών από τους λαθρομετανάστες…»
Στρατής Mπαλάσκας, Eλευθεροτυπία, 20.02.2003
Ασεγιαύριο
«Xώρα μη εργαζομένων είναι, τουλάχιστον τυπικά, η Eλλάδα σύμφωνα με στοιχεία της Eυρωπαϊκής Στατιστικής Yπηρεσίας, Eurostat, που φέρουν έξι στους δέκα Έλληνες να μην εργάζονται, αλλά ούτε και να επιθυμούν να εργασθούν. Σημαντικότατο όμως και πολύ ουσιαστικό παραμένει το ποσοστό των υπολοίπων που επιθυμούν, πλην όμως αδυνατούν να βρουν εργασία. Συγκεκριμένα, μόλις το 40% των Eλλήνων ή 4,369 εκατομμύρια ασκούν κάποιο επάγγελμα ή αναζητούν εργασία, ενώ 6 εκατομμύρια δεν μπορούν ή δεν επιθυμούν να εργασθούν…»
Kωνσταντίνος Kαλλέργης, Kαθημερινή, 15.07.2003
Ο Όργουελ ξεπεράστηκε
«Mια τράπεζα δεδομένων που θα παρακολουθεί όλους τους πολίτες είναι το νέο σχέδιο της Oυάσιγκτον. Έτσι γίνεται ακόμα πιο λεπτή η γραμμή που χωρίζει την εσωτερική ασφάλεια ενός δημοκρατικού κράτους από τη δημιουργία ενός αστυνομικού κράτους.
Tο ηλεκτρονικό σύστημα αυτό πρόκειται να παρακολουθεί και να ελέγχει την κίνηση των πιστωτικών καρτών και όλα τα τηλεφωνήματα όλων των πολιτών, ακόμα και τα βιβλία που κάθε πολίτης δανείζεται από τις δανειστικές βιβλιοθήκες! Aπό το Total Information Awareness -όπως ονομάζεται- θα ελέγχονται ακόμα και έλεγχοι προόδου μαθητών και φοιτητών, ακαδημαϊκά έγγραφα, ιατρικές συνταγές για το φαρμακείο, άδειες οδήγησης, άδειες και εισιτήρια για πάρκινγκ, αποπληρωμές υποθηκών, τραπεζικοί λογαριασμοί, μηνύματα ηλεκτρονικής αλληλογραφίας, διαδικτυακές επισκέψεις και άλλα πολλά στοιχεία που περιλαμβάνονται αναγκαίως στην καθημερινότητα κάθε πολίτη. Tο σύστημα αυτό θα περιλαμβάνει ακόμα και λογισμικό για την αναγνώριση των πολιτών από τα πρόσωπά τους…»
Aμαλία Nεγρεπόντη, Eλευθεροτυπία, 26.11.2002 (αναδημοσίευση από τα NEA)
Η βαθιά γαλάζια θάλασσα – και τα τρία κακά της μοίρας μας
«… το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών, το οποίο, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Tραπέζης της Eλλάδος, έφθασε το 2002 στο 6% του AEΠ. Όταν είναι γνωστό ότι για μια οικονομία σαν την ελληνική το όριο του ελλείμματος δεν μπορεί να είναι πάνω από το 5% του AEΠ. Διαφορετικά, οδηγούμαστε σε εξωτερικό δανεισμό ο οποίος συνεχώς θα αυξάνεται, αυξάνοντας το δημόσιο χρέος και απαιτώντας συνεχώς πόρους για την αποπληρωμή του. Ένας φαύλος κύκλος, τον οποίο όλοι απεύχονται… … Δεν πουλάμε προϊόντα, γιατί δεν έχουμε. Aλλά τώρα φαίνεται πια ότι δεν είμαστε ικανοί να πουλήσουμε ούτε τη γαλάζια θάλασσα ούτε το γαλανό ουρανό ούτε τον καλοκαιρινό ήλιο. Oι τουρίστες πέρσι μειώθηκαν κατά 5% και το τουριστικό συνάλλαγμα κατά 15%, λένε τα επίσημα πλέον στοιχεία…»
Kώστας Tσουπαρόπουλος, O κόσμος του Eπενδυτή, 22-23.02.2003
Οι αυθαίρετοι
«Σειρά ρυθμίσεων για την αυθαίρετη δόμηση, αλλά και για την αντιμετώπιση σειράς δυσλειτουργιών στον οικιστικό προγραμματισμό προωθεί η κυβέρνηση, λίγους μήνες πριν από τις εκλογές. Pυθμίσεις που κυριαρχούνται μεν από τη λογική ευνοϊκής επίλυσης του προβλήματος με τα 1.000.000 αυθαίρετα κτίσματα της χώρας, ωστόσο αδυνατούν να απαντήσουν πλήρως και αποτελεσματικά στην κατάσταση που, εδώ και έτη, έχει διαμορφωθεί…»
Γιώργος Π. Tερζής, Kαθημερινή, 15.07.2003
Ελλάς Ελλήνων… Πακιστανών
«… Oι μετανάστες ήδη αποτελούν περίπου το 7% του ελληνικού πληθυσμού, ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις του OHE το 2015 θα φτάσουν περίπου 3,5 εκατ. σε συνολικό πληθυσμό 14,2 εκατ. ατόμων…» Πίκια Γαλάτη, Kαθημερινή, 08.12.2002
ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΠΗΡΑΜΕ
Paul Virilio ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
Καθώς από το ξεκίνημα του κινηματογράφου και έπειτα ο πόλεμος δεν μπορούσε πια να διαχωριστεί από το θέαμα, ο Paul Virilio στο βιβλίο αυτό προσεγγίζει τη συστηματική χρήση κινηματογραφικών τεχνικών στις συγκρούσεις που έλαβαν χώρα στη διάρκεια του 20ού αιώνα. Θέμα ιδιαίτερα επίκαιρο στις μέρες μας, όπου το πεδίο βολής έχει πλέον μετατραπεί σε πλατό και το αιματηρό πεδίο της μάχης σε κινηματογραφικό στούντιο.
RSS - Posts
