Από Factorx
Ο ένας χρόνος που από τις περυσινές εκλογές ήταν ίσως ο πλέον πυκνός πολιτικά χρόνος που ζήσαμε μετά τη μεταπολίτευση. Σχεδόν τίποτε δεν είναι πια ίδιο. Από την εκλογή Σαμαρά στην αρχηγία της ΝΔ και την αποχώρηση Μπακογιάννη, την κατάρρευση της ελληνικής πιστοληπτικής ικανότητας, την επιβολή του Μνημονίου, την πολυδιάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, τη γελοιοποίηση του ΛΑΟΣ, τη διαρκώς εντεινόμενη συνειδητοποίηση μιας μεγάλης μερίδας οπαδών του ΠΑΣΟΚ για την εξαπάτηση που υπέστησαν από τον ΓΑΠ και άλλα πολλά.
Το σημαντικότερο όμως, ιδεολογικό γεγονός ήταν αναμφίβολα η επιτάχυνση της συγκρότησης μιας ήδη προϋπάρχουσας αντινεοταξικής πολιτικής αυτοσυνειδησίας.
Ψήγματα συγκροτημένης αντινεοταξικότητας είχαμε δει στο πρόσφατο παρελθόν μόνον από το ΚΚΕ, στα αριστερά του πολιτικού συστήματος, ενώ στο αστικό πολιτικό κόσμο κάποια αντινεοταξική πνοή έδιδε μόνον η περιορισμένη παρουσία του Στ. Παπαθεμελή στα πολιτικά πράγματα.
Στη σημερινή συγκυρία, όμως, όλα είναι διαφορετικά. Κι αυτό, όχι μόνον επειδή η ολοένα εντεινόμενη αντινεοταξική αντίσταση βρήκε εκφραστή στην κεντρική πολιτική σκηνή στο πρόσωπο του Αντ. Σαμαρά.
Πρώτα από όλα, αυτό που άλλαξε κυρίως είναι η συνειδητοποίηση από ένα τεράστιο κομμάτι του ελληνικού λαού ότι η επιβολή του Μνημονίου δεν μπορεί να ήταν τυχαία και να οφείλεται μόνον στην κακή οικονομική κατάσταση – που άλλωστε, δεν ήταν αποκλειστικό ελληνικό φαινόμενο. Ο κόσμος διαισθάνεται ότι εδώ κάτι περισσότερο παιζόταν από την αντιμετώπιση των ελληνικών ελλειμμάτων.
Η διαίσθηση αυτή, μάλιστα, συνδυάζεται με ορισμένες προφανής διαπιστώσεις, όπως το σκάνδαλο Τ+10 και τους αδιανόητους χειρισμούς της ελληνικής κυβέρνησης στο ζήτημα της ελληνικής πιστοληπτικής ικανότητας κατά τη διάρκεια του καταστροφικού επτάμηνου που μας έφερε στο Μνημόνιο. Παράλληλα, δεν έλειψαν και τα ρεπορτάζ που μιλούσαν για οργανωμένο σχέδιο κατά του ευρώ με αιχμή την Ελλάδα και στόχο να προστατευθεί η παγκόσμια ηγεμονία του δολαρίου. Όλα αυτά ενισχύουν την ήδη υπάρχουσα καχυποψία έναντι των λόγων επιβολής του Μνημονίου.
Ο κόσμος έκπληκτος βλέπει τον «αντιεξουσιαστικό χώρο» που, δήθεν ως «αγανακτισμένη γενιά των 700 ευρώ», έκαψε την Αθήνα με αφορμή το θάνατο ενός δεκαπεντάχρονου, να μην λέει κουβέντα εναντίον του ΔΝΤ και να μη ρίχνει ούτε μια μολότωφ βρε αδερφέ, έτσι για την τιμή των όπλων, κατά τα εγκαίνια της ΔΕΘ από τον πρωθυπουργό του Μνημονίου!
Ο κόσμος έκπληκτος βλέπει μια υποτιθέμενη «Σέχτα Επαναστατών» να ασχολείται στην τελευταία της δολοφονική προκήρυξη με ο,τιδήποτε άλλο εκτός από την κατοχή της χώρας από τους εκπροσώπους του πιο στυγνού καπιταλισμού!
Ο κόσμος βλέπει, τέλος, την ίδια μέθοδο κατατρομοκράτησης της κοινής γνώμης, που εφαρμόστηκε σε σειρά θεμάτων με έντονο νεοταξικό άρωμα κατά το παρελθόν, από το Σχέδιο Ανάν, μέχρι τη Νέα Γρίπη, το βιβλίο Ιστορίας και την αντιρατσιστική-φιλολαθρομεταναστευτική υστερία και αντιλαμβάνεται ότι, δεν μπορεί, όλα αυτά έχουν κοινό παρονομαστή: Υπάρχει σχέδιο κατά της χώρας! Στο πλαίσιο του οποίου, η τελευταία πράξη ελέγχου του μαγαζιού-γωνία που λέγεται Ελλάδα, παίζεται με την επιβολή του Μνημονίου και το σταδιακό εξαναγκασμό της χώρας σε χρεωκοπία.
Πολιτικές ανακατατάξεις
Η επιβολή του Μνημονίου ήδη έφερε τις πρώτες πολιτικές ανακατατάξεις υπέρ των νεοταξικών δυνάμεων. Οι πολιτικοί σχηματισμοί που αρνήθηκαν να δεχθούν τη νεοταξική επέλαση, (ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ), επιχειρήθηκε να αποδυναμωθούν με τις αποχωρήσεις νεοταξικών πυρήνων τους, όπως η Ντόρα και ο Κουβέλης, που πλέον στηρίζουν εκ του μακρόθεν την κυβέρνηση του Μνημονίου. Χαρακτηριστικό είναι και το παράδειγμα του ΛΑΟΣ, που από ακροδεξιό νεοταξικό δεκανίκι του συστήματος με αποστολή τη συκοφάντηση του πατριωτισμού, μετατράπηκε πλέον σε επίσημο νεοταξικό δεκανίκι.
Αντιθέτως, στην αντίπερα όχθη του «αντινεοταξικού» στρατοπέδου δεν έχουν λάβει ακόμη σάρκα και οστά κινήσεις πολιτικής συγκρότησης της ιδεολογικής συνειδητοποίησης που επέρχεται με το Μνημόνιο.
Πέρα από την απουσία συντονιστικού κέντρου στον αντιμνημονιακό – αντινεοταξικό χώρο, σημαντικό ρόλο στην καθυστέρηση εξελίξεων παίζουν και δύο άλλοι παράγοντες.
Ο πρώτος είναι η συνεχιζόμενη – αν και σε μεγάλο βαθμό ξεπερασμένη πια – διαίρεση των πολιτών σε δεξιά και αριστερά. Ιδίως οι αριστερής προελεύσεως πολίτες, που λόγω πολιτικής παιδείας είναι πολύ πιο διατεθειμένοι για αγώνες και αντισυστημική δράση, διστάζουν να εμπιστευτούν τις αντινεοταξικές δυνάμεις της δεξιάς. Το σύστημα ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ, γνωρίζοντας τους δισταγμούς αυτούς, φροντίζει με κάθε ευκαιρία να τους ενισχύει, συκοφαντώντας και σπιλώνοντας με κάθε δυνατό τρόπο την «αντιμνημονιακή ειλικρίνεια» του Σαμαρά. Χαρακτηριστική ήταν π.χ. η εκμετάλλευση των ατυχών δηλώσεων του Θ. Βάρδα, ακόμη και από τα πρωθυπουργικά χείλη.
Ο δεύτερος είναι η σοβαρή ιδεολογική έλξη που ασκούν σε δεξιάς προελεύσεως πολίτες οι πολιτικές τύπου «βούρδουλα» και «νόμου και τάξης», που ασκεί το ΔΝΤ και ο ΓΑΠ στην Ελλάδα. Ο πολιτικός «βούρδουλας» βρίσκεται μέσα στο πολιτικό DNA των δεξιών, όπως η επαναστατική γυμναστική βρίσκεται μέσα στο πολιτικό DNA των αριστερών. Τηρουμένων των αναλογικών, μπορούμε να πούμε ότι οι δεξιοί που υποστηρίζουν το ΔΝΤ, την πάτησαν με τον ίδιο τρόπο που την πάτησαν οι αριστεροί που υποστήριζαν το «Δεκέμβρη». Ο ψεύτικος, ως «επανάσταση», Δεκέμβρης, χαροποίησε τα επαναστατικά αντανακλαστικά πολλών αριστερών, που επειδή είδαν καταστροφές στους δρόμους, φαντασιώθηκαν την προλεταριακή επανάσταση. Έτσι και τώρα: Η ψεύτικη εντύπωση ότι «μπαίνει τάξη στη χώρα» δημιουργεί μια ικανοποίηση στην πολιτική ψυχή πολλών δεξιών, που βλέπουν «επιτέλους, το κράτος να επιβάλλεται».
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι ούτε το Δεκέμβρη είχαμε οποιασδήποτε μορφής πραγματική επανάσταση, ούτε τώρα μπαίνει οποιουδήποτε είδους τάξη. Αλλά η πολιτική μένει πολλές φορές στο επίπεδο των εντυπώσεων.
Και τώρα και τότε, δεν έχουμε τίποτε άλλο από νεοταξική επέλαση, διαφορετικής μορφής κάθε φορά. Την πρώτη φορά αναζητούσε έρεισμα στους αριστερούς, τη δεύτερη αναζητεί έρεισμα τους δεξιούς. Ο σκοπός, ίδιος και τις δύο φορές: Ο οριστικός έλεγχος της χώρας από τη χρηματοπιστωτική και πετρελαϊκή διεθνή («Νέα Τάξη»), που θέτει ως πολιτικό της πρόγραμμα την αποδυνάμωση του κράτους-έθνους, ώστε να πετυχαίνει τους στόχους της χωρίς εμπόδια από πολιτικές που θα στόχευαν στην προστασία των συμφερόντων της κάθε χώρας…
Ανάγκη ιδεολογικοποίησης του αγώνα
Όσο και αν προσωπικά είμαι αντίθετος με τις ιδεολογίες γενικότερα, αυτή τη στιγμή είναι αναγκαίο να ιδεολογικοποιηθεί ο αντινεοταξικός αγώνας, με την έννοια ότι χρειάζεται ανάδειξη και εδραίωση κάποιων κεντρικών μηνυμάτων που θα μπορέσουν να λειτουργήσουν ενοποιητικά για τον υπερβολικά πολυσυλλεκτικό, σήμερα, αντινεοταξικό χώρο.
Καλή, δηλαδή, η αντίθεση στο Μνημόνιο, αλλά δεν αρκεί για να δώσει μακρά πνοή στη διαρκώς εδραιωνόμενη αντινεοταξική αυτοσυνειδησία μας.
Η στόχευση του αντινεοταξικού αγώνα συνοψίζεται, τελικά, στην ανάγκη να λειτουργήσει, επιτέλους, η Ελλάδα ως πραγματικά ανεξάρτητο κράτος. Ως κράτος που θα στηρίζεται στα πόδια του και στις δυνάμεις του, και όχι στις πλάτες ξένων.
Το νέο ελληνικό κράτος ήταν εξαρχής η συνωμοσία κάποιων ανίκανων, που βάλθηκαν να ζουν εις βάρος των υπολοίπων και σκληρά εργαζόμενων, βασιζόμενοι στην «υψηλή προστασία» του ξένου παράγοντα.
Αυτός είναι και ο βαθύτερος λόγος που η αναξιοκρατία είναι θεσμική υπόθεση στην Ελλάδα: Ο ικανότερος και ηθικότερος, που θα έπρεπε να έχει και αυξημένο ρόλο και ευθύνη στα κοινά, είναι επικίνδυνος για τους ανίκανους που ζουν εις βάρος των άλλων.
Η κοινωνική αναξιοκρατία είναι τελικά η κοινωνική έκφραση του κράτους-προτεκτοράτου.
Το ότι δεν ενταχθήκαμε από πολύ νωρίτερα σε κάποιο «Μνημόνιο» ήταν καθαρά ζήτημα καλής τύχης. Μια χώρα χωρίς κοινωνικούς και πνευματικούς θεσμούς αποδείχθηκε ότι ήταν ανά πάσα στιγμή στο έλεος του κάθε ΓΑΠ.
Τι πρέπει, λοιπόν, να γίνει τώρα πια;
1. Να αναδειχθεί η πλήρης εθνική ανεξαρτησία ως πρώτη και κύρια καθαρή στόχευση των αντινεοταξικών δυνάμεων. Να προσεχθούν ιδιαίτερα τα λάθη που έγιναν στην αντίστοιχη συγκυρία μετά το 1974, όταν ένα ισχυρό αίτημα εθνικής ανεξαρτησίας καπελώθηκε από τον λαοπλάνο Ανδρέα Παπανδρέου και εκφυλίστηκε.
2 Να παραμεριστούν οι «ιδεολογικές» διαφορές αριστεράς-δεξιάς εντός του αντινεοταξικού μετώπου. Όχι όπως πήγε να γίνει καιροσκοπικά και με λάθος μεθόδευση το 1989, αλλά με βαθιά συνειδητοποίηση όλων, ότι τελικά όλοι το σωστό αναζητούμε – απλώς ο καθένας μας έχει διαφορετικές πολιτικές προτεραιότητες.
3. Να δημιουργηθούν αυτοτελείς, συνειδητοποιημένοι και μαχητικοί αντινεοταξικοί πυρήνες μεταξύ των πολιτών, όχι αναγκαστικά μέσα από τα υπάρχοντα κόμματα, έτσι ώστε κανένας ηγέτης (ούτε και ο Σαμαράς ακόμα) να μην έχει λευκή επιταγή για τη διαχείριση του αγώνα. Δεν χρειάζεται κεντρική οργάνωση, αυτό που χρειάζεται είναι κάποιες βασικές κοινές θέσεις και ένας κοινός στόχος: Η αυτοκυβέρνηση της χώρας.
4. Να τολμήσουν οι αντινεοταξικές δυνάμεις που βρίσκονται σήμερα εγκλωβισμένες στο ΠΑΣΟΚ να κάνουν τη δική τους υπέρβαση εναντίον του ΓΑΠ. Δεν τους ζητούμε να γίνουν Νεοδημοκράτες ή, έστω, να στηρίξουν το Σαμαρά. Είναι όμως ανάγκη να διαχωρίσουν οριστικά τη θέση τους έναντι της κυβέρνησης και του κατεξοχήν κόμματος του Μνημονίου. Όπως οι νεοταξικές δυνάμεις φρόντισαν να ξεχωρίσουν νωρίς τους ανθρώπους τους από τη ΝΔ του Σαμαρά και τον ΣΥΡΙΖΑ, έτσι και οι αντινεοταξικές δυνάμεις οφείλουν να κάνουν το δικό τους διαχωρισμό, στην υπέρ πάντων μάχη εναντίον της διάλυσης της χώρας.
5. Το κυριότερο: Αφού συνειδητοποιηθεί ο κοινός αντινεοταξικός στόχος – κοινός όχι μόνον για σήμερα, αλλά και για το μέλλον, για όσον καιρό κάποια Νέα Τάξη θα έχει στο στόχαστρό της τον έλεγχο της Ελλάδας – να συνασπιστούν, στη συνέχεια, πολιτικά και προγραμματικά, οι αντινεοταξικές δυνάμεις, οδηγώντας τη χώρα σε πλήρη εθνική ανεξαρτησία.
Όσο αργεί η πολιτική δραστηριοποίηση μέσα σε ένα ενιαίο αντινεοταξικό ιδεολογικό πλαίσιο, τόσο περισσότερο θα κινδυνεύει να φτάσει η χώρα στο point of no return.
Το πολιτικό ξεδίπλωμα της αυξανόμενης αντινεοταξικής αυτοσυνειδησίας είναι κάτι παραπάνω από επείγον!
Επώνυμος
RSS - Posts
24 Comments
Όπως θα έλεγε και η Laura Jettison… Food for Thought
sorry— μπουρδες αντινεοταξικες..αντιφασιστικες και αντικαπιταλιστικες … αριστερα δεξια βηματα εμπρος … μπουρδες οπαδων του μιζοκοματικου κατεστιμενου που εξακολουθει να βλεπει τα κομματα σαν ομαδες ποδοσφαιρου… να πανε ολοι στο διαολο…..μα σοβαρα ποιος λογικος νους δεν καταλαβαινει το στημενο παιγνιδι του μιζο δυκοματικου συστηματος, της γελιας αντιπαραθεσης και τον ξεδιαντροπα γελιων εκπροσοπων του…. καλυνηχτα ελλαδα … ελπιζω η αποχη να φτασει 70% στις δημοτικες…..
Έτσι που ήρθαν τα πράματα, μήπως να ψηφίζαμε τη συντρόφισσα για να δούμε τουλάχιστον αν εννοεί κάτι από όσα λέει. Η αποχή σίγουρα θα είναι υπέρ του γαπ, όπως έγινε και πέρσυ.
Η μόνη 100% ουτοπική λύση!
110% είναι αλλά τι πρέπει να κάνουμε για να φαν μια σφαλιάρα οι γαλαζοπράσινοι και να υποχρεωθεί και η συντρόφισσα να βγάλει τη μάσκα;
food for thought or shit food?
Depends on which side of the fence you stand
just across
Well, well….. I understand that we are following the guidelines of Mrs Diamantopoulou – English as the second official languange of Greece.
If someone cannot make a clear distinction of what is food and what is shit the problem in neither with the food nor the shit. Simply,there is a problem with his sense of taste.
It is very clear to me my dear KK, that a number of your readers have been affected by the propaganda of Weapons of Mass Deception (TV namely). Maybe are graduates of Universities (Greek and foreign) that are following the doctrines of Ms Dragona, NGO subsidised by philanthropists like Mr. Soros or can be members of these NGO’s (ie, sorotrofimoi – please ask Mr KK for exact definition of this word). Or maybe are just people who have commanded their brain to stop asking questions and accept the absolute truth of our rulers (domestic and foreign). But there is still hope that their brain can return into action again. You cannot imagine how good it feels when you will be able to start asking questions again!!
FUCK YOU !!!!!!!!!!!!!!!
Εύχομαι σε όλους καλή διασκέδαση όσο αναρωτιούνται τί στα κομμάτια σημαίνει στην πράξη η φράση “πολιτικό ξεδίπλωμα της αυξανόμενης αντινεοταξικής αυτοσυνειδησίας”.
Αυτή είναι μία μπούρδα η Νέα Τάξη όχι
Όλα είναι μια μπούρδα … όλοι οι πολιτικάντηδες, οι δήθεν δημοσιογράφοι οι δήθεν επιχειρηματίες φανερώθηκαν εμπρός και στον πλέον αφελή και ευκολόπιστο πολίτη ως οι πλέον ανίκανοι, ως κοινοί κλεφτές, ως κοινοί παρτακιδες, ως λαμογια της κακιάς συμφοράς… και ο πλέον ανίδεος κατανόησε και χωρίς πλέον άλλοθι έχει πλήρη επίγνωση του τι έφταιξε και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε… και αν κάποιοι θεωρούν καταστροφή την επιτάχυνση της προσφυγής στο ΔΝΤ … ας αναλογιστούν τις ευθύνες του μιζο κομματικού κατεστημένου που υπηρετούν
Και σε αυτούς που ελπίζουν ότι θα έρθει η όποια αλλαγή με το υπάρχων πολιτικό κατεστημένο είναι αφελής και ευκολόπιστοι…
Αν δεν γίνει ουσιαστική ρήξη η δημοκρατία πεθαίνει…
Εγώ θα περίμενα να εμφανιστεί ένας πολιτικός και να προτείνει την διάλυση όλων των κομμάτων , καθώς και την συνεχή διάλυση όλων των πολιτικών σχηματισμών μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση… επίσης την διάλυση όλων των κομμάτων που συμπληρώνουν πάνω από 20% ας πούμε… να δημιουργούνται δηλαδή ομάδες βουλευτών κάτω από προτάσεις και δεσμεύσεις προς υλοποίηση και μόλις τις υλοποιούν (αν ψηφιστούν) οι σχηματισμοί αυτοί να διαλύονται …. Κάτι τέτοιο …
Τι μαλακιές είναι αυτές, αριστεροί δεξιοί σοσιαλιστές και πράσινα άλογα…
Να εφαρμοστούν οι αντιμονοπωλιακοί νόμοι της αγοράς και στην πολιτικοί λαμογια πολιτικοί που δήθεν είστε υπερασπιστές της ελεύθερης αγοράς ….
Πόσα χρόνια τώρα γράφω πως, για να σωθεί η ελληνίτσα, πρωθυπουργός πρέπει να γίνει ο …Ιησούς Χριστός, υπουργοί οι 12 Απόστολοι και τις θέσεις στις δημόσιες υπηρεσίες να αναλάβουν 700.000 Χερουβείμ και Σεραφείμ; Εικοσι πέντε;
Βλέπετε πουθενά κανένα Ιησού; Εγώ μόνο τον
Γεώργιο τον 2ο Παπανδρέου τον 3ο βλέπω και τον Αντουάν ντε Σαμαράν που υπόσχεται “μία άλλη πολιτική”
…νέα τάξη αντινεοταξικών, συμπαθητικό ακούγεται, όπως και οι ρηξικέλευθοι εκφραστές της αν και δεν είχαν άλλη επιλογή, για να αιτιολογήσουν την ύπαρξη τους και την ανάγκη τους να εκφραστούν!
Ενδιαφέρουσα και η προτροπή για ανεξαρτησία αλλά αίσθημα ανεξαρτησίας θα μπορέσει να εκφράσει όχι ο αντι-οτιδήποτε αλλά αυτός που έχει λόγους να πιστεύει στη διπλωματική δύναμη του κρατιδίου που ανήκουμε. Ίσως όποιος πιστέψει πως δείκτες ανάπτυξης είναι όλα όσα χαρακτηρίζουν ένα πολιτισμό και όχι μόνο τα αποτελέσματα του προϋπολογισμού. Ίσως αυτός που αντί να εξαντλεί την πολιτική του στο κυνήγι του δανεισμού αποδείξει πως μπορούμε να ζούμε με λιγότερα όχι γιατί είναι δύσκολη εποχή αλλά γιατί δεν τα χρειαζόμαστε. Πως θα ήταν άραγε αν αντί να λιγουρευόμασταν τα αγαθά-μπιμπελό των άλλων ασχολούμασταν με τη γνώση και την εξέλιξη στο πλαίσιο των δυνατοτήτων που μπορούν να υπάρξουν χωρίς ταπεινωτικούς δανεισμούς;
Γιατί η πολύ φασαρία γίνεται για το πώς μπορεί οργανωθεί η οικονομία έτσι ώστε να πληρώνουμε με συνέπεια τους τόκους-χαράτσια με ή χωρίς ΔΝΤ; Γιατί ενδιαφερόμαστε για το πώς θα εξασφαλίζουμε οκτάωρα, δεκάωρα και δωδεκάωρα άσκοπης εργασίας και όχι για την κατανομή του υπάρχοντος φόρτου εργασίας σε όλους πολίτες; Μήπως το θέμα της ανεξαρτησίας είναι ουτοπικό και η λέξη χρησιμοποιείται από συνήθεια;
Παρακολουθείτε το κίνημα Zeitgeist;
Είχα προσέξει μια ταινία του κινήματος, δεν απέχουμε σε απόψεις αλλά δε βρήκα ενδιαφέρουσα την αισθητική της αποκαλυπτικής-μεσσιακής έκφρασης της αλήθειας και του δικαίου!
Πολύ σε κολεκτίβα κι επιστροφή στη φύση μου θυμίζει.
Ελπίζω ότι υπάρχουν κι άλλες λύσεις.
Well, well, it is really interesting to read arguments that remind us of our Vice President Mr. Pangalos (eg, Den gamiesai Proi – Proi). With arguments so thoughtfoul and interesting you only bow your head, apologise for arguing with the masters of the absolute truth and promise that you will try transform to a happy consumer who will never argue with the “sahibs”.
δεν τα πηγες βόλτα σήμερα τα εγγονάκια;
1. Φράσεις όπως f**ck you, suck my d**ck, take head etc επιτρέπονται μόνο αν απευθύνονται σε λαμόγια της πολιτικής και το lifestyle
2. Ta agglika epitreponte mono gia xioumoristikous logous i, otan imetha vevei oti to istologia diavazi h Mrs Diamantopoulou h o von Droutsas
Γνωρίζει κανείς και την Τουρκική για την Κα Δραγώνα? Τα Ελληνικά είναι νεκρή ούτως ή άλλως γλώσσα και δεν είναι trendy την σήμερον…..
Πότε θα τους πάρει ο διάολος όλους αυτούς….
Αν βρισκόντουσαν στη Ρωσία του Πούτιν μάλλον προ πολλού, εδώ έχουμε ακόμα σοσιαλ(η)στική “δημοκρατία”…..
στη ρωσια του πουτιν φιλε μου ολους θα μας ειχε παρει ο διαλος…
Τουλάχιστον επί Πούτιν πρέπει να παραδεχθείς ότι ξαναβρήκε η Ρωσία το χαμένο της γόητρο και “φόβητρο”.
Δε λέω ότι είναι ο πιο δημοκρατικός ηγέτης του πλανήτη, αλλά έχω φτάσει στο σημείο να πιστεύω ότι αν δεν έχεις ακέραιη και σκληρή στάση αλλά και όσο το δυνατό πιο πλήρη έλεγχο στα εσωτερικά της χώρας σου (ειδικά σε μια αχανή χώρα σαν τη Ρωσία), μαύρο φίδι που σ’έφαγε.
Περιμένουν στη γωνία ΔΝΤ, ΟΗΕ (μεγάλη και ύπουλη πληγή), ΝΑΤΟ, και πίσω απ’όλα αυτά η νεοταξική Αλήτ (βλέπε ιδιοκτήτες των μεγαλύτερων πολυεθνικών και αργυραμοιβοί), να πέσουν πάνω σου σαν τα κοράκια. Εφ’όσον η Αλήτ έχει αποδείξει ότι μπορεί να κάνει τα πάντα για να πετύχει το σκοπό της, μην υπολογίζοντας, και πολλές φορές επιδιώκοντας παράπλευρες απώλειες, αν δει ότι ένας ηγέτης ενός κράτους έχει αδυναμίες στον έλεγχο της χώρας του θα κοιτάξει να τις εκμεταλλευτεί με αδίστακτο τρόπο για να τον εξοντώσει και να βάλει στη θέση σου αχυράνθρωπο “γιες μαν”.
Για αυτό το λόγο ο Πούτιν διαθέτοντας πέρα από πατριωτισμό (που είναι δεδομένος), και την ικανότητα να τους πολεμήσει με τα ίδια όπλα, έχει κερδίσει το σεβασμό τους και τους έχει στη γωνία να περιμένουν καλύτερες συγκυρίες. Προσπαθούν είναι η αλήθεια, αλλά όλες οι προσπάθειες μέχρι τώρα έχουν βρει τοίχο.
Αν με ρωτήσεις για την Ελλάδα ειλικρινά δεν ξέρω τι να σου απαντήσω. Στις τελευταίες εκλογές ψήφισα “Δημοκρατικούς”, γιατί εκφράζουν ως επί το πλείστον τις απόψεις μου και πιστεύω πολλών άλλων εδώ μέσα. Μη διαθέτοντας μέχρι τώρα τα “μέσα επικοινωνίας” και τις οικονομικές δυνατότητες (άγνωστο που βρέθηκαν) κάποιων καινούριων πολιτικών κομμάτων (λέγε με Οικολόγοι), πιστεύω ότι έχουν τουλάχιστον ειλικρινείς διαθέσεις.