Από το Mirage 2000 στο 2000 -5

26 χρόνια με τους αγγέλους της Πολεμικής Αεροπορίας

Κάθε φορά που επισκέπτομαι μία Μοίρα της Πολεμικής Αεροπορίας στέκω για λίγο μπροστά στις φωτογραφίες που δείχνουν νέους ανθρώπους μπροστά ή μέσα στ’ αεροπλάνα τους. Στη μία πέντε ανθυποσμηναγοί με κοντά παντελονάκια στην έρημο, με τ’ αλεξίπτωτα στα πόδια στέκονται μπροστά σ’ ένα Spitfire. Στην άλλη εμπρός σ’ ένα F84, ένα F5 ή F4. Σε μία-δύο ένας πιλότος μπροστά σε ένα Harvard. Οι πιο πολλοί έκαναν εδώ και καιρό τη τελευταία τους πτήση κι’ είναι κοντά στους αληθινούς αγγέλους άλλοι ζουν με αναμνήσεις από απέραντο γαλάζιο, σπαρμένο με ζωντανά σύννεφα και εικόνες από τις αποστολές που έλαβαν μέρος και που κανείς δεν θυμάται πια. Οι πραγματικοί αεροπόροι ήταν, είναι και θα είναι πάντα κοντά στους αγίους γιατί, όπως σε κάθε δραστηριότητα έτσι και στην Πολεμική και Πολιτική Αεροπορία υπάρχουν κάποιοι που τρέμουν τα …αεροπλάνα αλλά, αυτό είναι θέμα για ένα άλλο άρθρο.

Η πρώτη φορά που πέταξα με μαχητικό ήταν το 1983, με ένα από τα δύο πρωτότυπα Mirage 2000 της Γαλλικής Αεροπορίας, στο κέντρο δοκιμών της Aviation Marcel Dassault στη νότια Γαλλία. Το αεροπλάνα βρίσκονταν στο τελευταίο στάδιο δοκιμών και δεν είχαν ακόμα παραδοθεί στις Μοίρες άρα φαντάζεστε την ικανοποίηση του δημοσιογράφου για την παγκόσμια αποκλειστικότητα.
Από τότε μέχρι τη πτήση με το Mirage 2000-5 στην 331 Μοίρα της 114 ΠΜ στη Τανάγρα, πέταξα με πολλά μαχητικά, πέρασα ανεπανάληπτες στιγμές και γνώρισα υπέροχους ανθρώπους με τους οποίους έγινα όχι μόνο φίλος αλλά αδελφοποιητός. Κοιτώντας τα φωτογραφικά μου αρχεία αισθάνομαι συγκίνηση καθώς βλέπω τα πρόσωπα των χειριστών που έκαναν τη τιμή να μου δείξουν μικρά ή μεγάλα κομμάτια της ζωής τους και να με κάνουν να ζήσω τις συγκινήσεις της εκπαίδευσης σε πραγματικές ασκήσεις μάχης.
Οι 1000 λέξεις του άρθρου δεν αφιερώνονται στο αεροπλάνο αλλά, στους άνδρες και γυναίκες που πετάνε όλα τα αεροπλάνα της Π.Α αφού, δεν είναι οι μηχανές που κάνουν τη διαφορά αλλά οι άνθρωποι.

Παρασυρμένοι από τους μικρομεσαίους της πολιτικής και τα άρθρα των δημοσιογραφούντων που σιτίζονται από τα μαύρα κονδύλια των οπλάδων, οι περισσότεροι Έλληνες αντιμετωπίζουν απαξιωτικά τους χειριστές. Έλα μωρέ τώρα, μου έλεγε γνωστή αγελάδα της πολιτικής που, κάθε τόσο, κλωτσάει την καρδάρα. Σιγά τη δουλειά που κάνουν. Ακούγοντας τον θαλάσσιο ελέφαντα αλλά, και άλλα και άλλα είδη του πολιτικά ορθού ζωικού βασιλείου σκέπτομαι πως, δεν θα ήταν κακή ιδέα να …ενεργοποιήσω το Κόμμα της Κοινής Λογικής (του οποίου είμαι ιδρυτής, πρόεδρος και μοναδικό μέλος) και να «κατεβώ» στις εκλογές. Μόνο έτσι μπορεί κανείς να σταθεί δίπλα στους αγγέλους και να στηρίξει την ανεξαρτησία της Ισπανίας (δεν λέω της Ελλάδας για να μη χαρακτηριστώ «εθνικιστής»). Κάτω από τη κάλυψη της «πολιτικής ορθότητας», οι νεοέλληνες δεν καταλαβαίνουν πως, χωρίς τους αγγέλους δεν θα μπορούν να χαρούν τις …«μερσεντέ» και τα πανωσηκώματα. Σοβαροί, αποφασισμένοι αλλά, πάνω απ’ όλα ενημερωμένοι, με υψηλό επίπεδο μόρφωσης (το 95% είναι απόφοιτοι ΑΕΙ) έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στη προστασία της πατρίδας. Η έννοια «πατρίδα» είναι άγνωστη στα υβρίδια που βόσκουν στα mall αλλά, είμαι βέβαιος ότι το είδος δεν διαβάζει τη «ΠΤΗΣΗ». Ο επισμηναγός Χάρης Ξουλεής, που πετούσε το -5MkII, είναι ένας απ’ αυτούς αλλά, θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε απ’ τους χειριστές της Π.Α. Γνωρίζοντας ότι, στο πίσω κάθισμα καθόταν ένα (παλιός!) δημοσιογράφος ο οποίος, παρά τις 40 ώρες σε μαχητικά, δεν διένυε την πρώτη (ή, έστω δεύτερη) νεότητα, δεν ξεπέρασε τα 3,5G αν και, οφείλω να πω πως, άνετα θα μπορούσε να πάει στα 6, μάρτυς μου ο Π.Γ και δεν ζητάτε να πω περισσότερα περισσότερα!
Γιατί αναφέρομαι στην ποιότητα, στις γνώσεις και στις ικανότητες των χειριστών; Γιατί, το 2000 -5 ή τα F16 Block 52+ Advanced που έρχονται την άνοιξη ή, όποιο μαχητικό προμηθευτεί η Ελλάδα προς 60, 70 ή και 90 εκατομμύρια ευρώ το ένα, είναι άχρηστο χωρίς αυτούς. Τα συστήματα των σύγχρονων πολεμικών είναι τόσο σύνθετα ώστε είναι αδύνατο να τα πετάξει κανείς σε ρόλους αναχαίτισης, επίθεσης ή βομβαρδισμού χωρίς να είναι καλύτερος απ’ όλα μαζί! Ίσως πείτε πως πάντα έτσι ήταν με τους πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας και μεγάλο το δίκιο σας. Όμως, άλλες οι δουλειές που είχε να κάνει ο πιλότος ενός Spitfire και άλλες ενός Mirage 2000-5. Μία ματιά στα οπλικά συστήματα, στα όρ πλοήγησης, στους πυραύλους αέρος-αέρος και αέρος-εδάφους (που έχουν ακτίνα δράσης μέχρι και 350 χιλιόμετρα) αρκεί να πείσει εκείνον που θέλει ή είναι σε θέση να καταλάβει – γιατί υπάρχουν και άσχετοι ή απλώς ηλίθιοι- τις απαιτήσεις που έχει το σύστημα από τον χειριστή.

Μπήκα στη πίσω θέση του -5, συνδέθηκα με το αεροπλάνο, τακτοποίησα τις τις τρεις βίντεο και φωτογραφικές μου μηχανές στο κράνος (μόλις 30 γραμμάρια) και στις τσέπες της φόρμας και ετοιμάστηκα για μία ακόμα δύσκολη (για μένα) πτήση. Κι’ αυτό γιατί, καλώς ή κακώς, δεν μπαίνω σε ένα μαχητικό για να πετάξω …εγώ αλλά, για να καταγράψω τη δουλειά των ανθρώπων που φυλάνε Θερμοπύλες. Και επειδή θα βρεθούν πολλοί, πολιτικά ορθοί χλεχλέδες να κατηγορήσουν την ΠΤΗΣΗ και εμένα για «εθνικιστή» επειδή αναφέρομαι στη προστασία της πατρίδας μου θα επαναλάβω κάτι που λέω και γράφω συχνά. Δεν είμαι Έλληνας, αλλά Ιρλανδός, Ιταλός, Ισπανός, Τούρκος, Γάλλος, Ιάπωνας, Κινέζος (προσθέστε όσες εθνικότητες επιθυμείτε). Σαν πολίτης και κάτοικος ενός τόπου που αναπαύονται οι πρόγονοί μου, που σε κάθε μέτρο συναντώ αρχαία μάρμαρα και επιγραφές σε μία γλώσσα που, ακόμα, είμαι σε θέση να διαβάσω, θέλω να διατηρήσω την ελευθερία και την ανεξαρτησία. Ένας από τους τρόπους που μπορώ να το κάνω είναι να έχω ισχυρές ένοπλες δυνάμεις και πανίσχυρη Πολεμική Αεροπορία. Αν δεν έχω, αν είμαι ψοφοδεής, πολιτικά ορθός κεφτές, μισθοδοτούμαι από το Ίδρυμα Σόρος, είμαι υιός (ή θυγατέρα) του Δρακουμέλ ή προϊόν του γάμου του botox και του επιχειρηματικού βλαχομπαρόκ τότε, ω τότε… Δεν χρειάζεται να διαθέτω το 7% του ΑΕΠ για εξοπλισμούς εκτός αν θέλω να βοηθήσω κάποιον «οπλά» να τελειώσει τη βίλα του στο «νησί των ανέμων» ή γνωστό μεγαλοεκδότη να κάνει τη μπίζνα του με ελικόπτερα, φρεγάτες και μαχητικά. Αν είμαι ένας απ’ αυτούς τότε, είμαι άξιος της τύχης μου σαν πολίτης και σαν λαός. Ποια είναι αυτή; Μα η υποταγή στον κάθε «πασά» είτε αυτός εκπροσωπεί την Νέο Οθωμανική Αυτοκρατορία είτε υπηρετεί τα συμφέροντα της Ντορολίζας των Ανωγείων και του Gollum του bidet το οποίο, στα 8 χρόνια της «καταλληλοτερότητας» του, δεν επισκέφτηκε ούτε μία μονάδα των Ενόπλων Δυνάμεων.