Οι Lloyd’s List, σε ένα αφιέρωμα που έκαναν το 2004, με αφορμή την επέτειο για τα τριάντα χρόνια από την ίδρυση της εταιρείας του Costamare, ονόμασαν τον καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλο, «Greek King of Containers». Βέβαια, ο τίτλος αυτός του ανήκει δικαιωματικά, δεδομένου ότι τον Ιούνιο του 2007 διέθετε 51 πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, που η συνολική τους χωρητικότητα ανερχόταν σε 2.612.337 dwt.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΣΑΒΒΑΣ Ν. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Σήμερα, ο γιος του Κωνσταντίνος Κωνσταντακόπουλος, που διευθύνει τη ναυτιλιακή εταιρεία, παρήγγειλε άλλα επτά πλοία κοντέινερ, τα οποία θα παραλάβει τους επόμενους μήνες. Δικαιωματικά, λοιπόν, ο τίτλος «βασιλιάς των κοντέινερ» του ανήκει, αφού κατέχει τον μεγαλύτερο ελληνικό στόλο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων και έναν από τους μεγαλύτερους του κόσμου.
Ο καπετάνιος, όπως όλοι τον αποκαλούν στην Ακτή Μιαούλη, είναι και φιλόπατρις. Αυτό, δε, το αποδεικνύει από το γεγονός ότι σε όλα τα πλοία του έχει την ελληνική σημαία και απασχολεί Ελληνες ναυτικούς, αλλά το απέδειξε και στις πρόσφατες πυρκαγιές.
Χωρίς να το δημοσιοποιήσει, παρά μόνο στους άμεσα ενδιαφερομένους, προσέφερε το ποσό των 6 εκατ. ευρώ για την ενίσχυση της πυρόπληκτης Μεσσηνίας. Μάλιστα, το 1 εκατομμύριο το κατέθεσε ήδη στο Ειδικό Ταμείο Αρωγής Πυροπαθών, ενώ τα υπόλοιπα 5 εκατ. ευρώ θα διατεθούν για έργα στην περιοχή της Μεσσηνίας, τα οποία θα «διοχετευθούν σε προγράμματα, ώστε να δημιουργηθούν οφέλειες μεσοπρόθεσμα στους ανθρώπους και το περιβάλλον των πληγεισών περιοχών». Τα προγράμματα αυτά θα βασιστούν σε μελέτες που θα εκπονηθούν για την καλύτερη αξιοποίηση των φυσικών πόρων της περιοχής.
Η πρόθεσή του αυτή περιλαμβάνεται σε επιστολή που απέστειλε ο καπετάν Βασίλης στον νομάρχη Μεσσηνίας κ. Δημήτρη Δράκο. Το μέγεθος της προσφοράς του αυτής είναι τεράστιο, αν αναλογισθεί κάποιος ότι η Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών, το σύνολο του ελληνικού εφοπλισμού δηλαδή, έδωσε στο Ταμείο Αρωγής, 10 εκατ. ευρώ. Αλλά και στο ποσό αυτό συνεισέφερε η οικογένεια Κωνσταντακόπουλου 100.000 ευρώ.Το ταξίδι… στη ναυτιλία
Ο καπετάν Βασίλης γεννήθηκε το έτος 1935 στο Διαβολίτσι της Μεσσηνίας, πρόκειται για ένα ορεινό χωριό κοντά στην Καλαμάτα. Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα. Ηρθε μετά η Κατοχή. Συμμετείχε στους εθνικούς αγώνες και μέσα από τις γραμμές του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ). Το έτος 1948 ήρθε στην Αθήνα, ανήμερα της Υπαπαντής, στις 2 Φεβρουαρίου. Το σπίτι που έμενε ήταν στον Κολωνό. Κάθε ημέρα έπαιρνε το λεωφορείο της γραμμής 10, που έκανε τη διαδρομή Βοτανικός – Ιπποκράτους. Κατέβαινε στη στάση Αραχώβης και πήγαινε στην πλατεία Εξαρχείων, όπου μοίραζε σε σπίτια γάλα της ΕΒΓΑ. Στη συνέχεια, έπιανε δουλειά στις 7.30 το πρωί σε μία βιοτεχνία κουμπιών που βρισκόταν στη διασταύρωση Περικλέους και Ευαγγελιστρίας. Μετά την εργασία στη βιοτεχνία, κατευθυνόταν στην πλατεία Κουμουνδούρου, όπου ήταν το νυχτερινό Γυμνάσιο. Με το τραμ της γραμμής 4 πήγαινε στο Ρουφ και στη συνέχεια με τα πόδια κατέληγε κατάκοπος στο σπίτι του στον Βοτανικό.
Τον Ιούνιο του 1953, σε ηλικία 18 ετών, πρωτομπαρκάρισε. Οπως εξομολογήθηκε ο ίδιος, έτσι «άρχισε το όμορφο ταξίδι μου στη ναυτιλία, ταξίδι γεμάτο μεγάλες συγκινήσεις, αγωνίες, λαχτάρες και χαρές». Μιλώντας στις 27 Ιουλίου 2006 στην τελετή άφιξης του μεγαλύτερου πλοίου κοντέινερ στον κόσμο, παρουσία του πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή, είπε ακόμη ότι: «Θεωρώ πολύ τυχερό τον εαυτό μου που με αυτή την όμορφη γιορτή δίπλα στο μεγάλο και σύγχρονο αυτό πλοίο, στο ίδιο λιμάνι που ξεκίνησα τζόβενο σε ένα παλιό καραβάκι, άμισθος και με πληρωμένη από εμένα την τροφή μου για τους πρώτους τρεις μήνες». Από τότε εξελίχθηκε σε όλες τις βαθμίδες της ναυτικής ιεραρχίας. Το έτος 1962 συναντά την Κάρμεν, την οποία τα επόμενα δύο χρόνια τη νυμφεύθηκε και απέκτησαν στη συνέχεια τρία αγόρια. Τον Κωνσταντίνο, το 1969, τον Αχιλλέα, το 1971 και τον Χρήστο το 1974.Από το πρώτο φορτηγό…
Η καριέρα του καπετάν Βασίλη ως εφοπλιστής ξεκίνησε σε ηλικία 27 ετών. Τότε απέκτησε ένα μικρό φορτηγό πλοίο, με δάνειο που πήρε από τον ίδιο τον πωλητή και στη συνέχεια του το χρονοναύλωσε. Το 1974 ίδρυσε την εταιρεία Costamare Shipping SA. Οταν άρχισε η ναυτιλιακή κρίση, την περίοδο 1982 – 1984, ο καπετάν Βασίλης αγόρασε οκτώ πλοία. Η συνολική τους αξία δεν υπερέβαινε την αξία που θα τα αγόραζαν σε διαλυτήριο πλοίων.
Μετά τη χρεοκοπία της εταιρείας τακτικών γραμμών Ελληνικής του Γρ. Καλλιμανόπουλου, προσέλαβε το εξειδικευμένο προσωπικό της και προσπάθησε να εισέλθει δυναμικά στην αγορά των τακτικών γραμμών, ως ναυλωτής πλοίων σε εταιρείες που εξυπηρετούσαν ήδη τις γραμμές. Μέσα σε μία εικοσαετία η εταιρεία γιγαντώθηκε, αφού στη διάρκεια αυτών των χρόνων ανανεώθηκε σημαντικά ο στόλος με νεότερα πλοία. Το έτος 2000, η Costamare διαχειριζόταν 35 πλοία, των οποίων η μεταφορική ικανότητα έφθανε το 1.560.000 dwt. Το 1996 ο καπετάν Βασίλης εξελέγη πρόεδρος (ο τέταρτος στη σειρά) της Helmepa και στη συνέχεια το 2000 ανακηρύχθηκε επίτιμος πρόεδρος.…στο μεγαλύτερο κοντέινερ
Από τις αρχές του 2000, η εταιρεία κατήρτισε ένα μεγαλεπήβολο επενδυτικό σχέδιο που προσέγγισε το 1 δισ. δολάρια για την κατασκευή νεότευκτων πλοίων μεταφοράς κοντέινερ. Μάλιστα, το έτος 2006, η εταιρεία παρέλαβε το μεγαλύτερο πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων.
Το μήκος του μεγαλύτερου πλοίου μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων στον κόσμο ήταν ίσο με τέσσερα γήπεδα ποδοσφαίρου και μπορούσε να μεταφέρει 9.500 εμπορευματοκιβώτια. Το προηγούμενο μεγαλύτερο πλοίο κοντέινερ το είχε παραλάβει το 2000, πάλι ο καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος.
Το μήκος του πλοίου είναι 350,56 μέτρα και πλάτος 43 μέτρα, ενώ η ταχύτητα που αναπτύσσει φθάνει μέχρι και τους 25,5 κόμβους την ώρα. Το μέγιστο βύθισμα είναι 14,5 μέτρα και μεταφέρει 107.000 τόνους φορτίου. Το πλοίο αυτό ήρθε στον Πειραιά στις 27 Ιουλίου του 2006, ονομάσθηκε «Cosco Hellas» και ύψωσε την ελληνική σημαία.
Ηταν το πέμπτο πλοίο, στη σειρά της νέας γενιάς νεότευκτων που παρέλαβε συνολικά η Costamare, από τα κινεζικά ναυπηγεία της Σαγκάης. Η συνολική επένδυση των πέντε πλοίων – μαμούθ ανήλθε σε 600 εκατομμύρια δολάρια, ενώ ταυτόχρονα ναυλώθηκαν για δώδεκα χρόνια στον κινεζικό κολοσσό Cosco, με το αστρονομικό ποσό των 900 εκατ. δολαρίων.
Με άλλα λόγια, στα επόμενα χρόνια όχι μόνο εξασφαλίσθηκε η απόσβεση των πλοίων, αλλά κατοχύρωσε και κέρδη 300 εκατ. δολαρίων και επιπλέον. Αναφερόμενος ο Πρωθυπουργός στον κ. Β. Κωνσταντακόπουλο, στη διάρκεια της τελετής είπε: «Καπετάν Βασίλη, είμαι βέβαιος ότι η παρουσία σου σε αυτόν τον χώρο, περισσότερο από μισό αιώνα, σου έδωσε πολλές χαρές αλλά και μεγάλες εμπειρίες. Εκείνο που νομίζω ότι αξίζει να ειπωθεί δημόσια, είναι ότι υπήρξες πρότυπο επιχειρηματικής δράσης και επιτυχίας, αλλά, συνάμα, και κοινωνικής ευθύνης. Και το λέω αυτό, όχι τόσο για να κάνω φιλοφρόνηση όσο γιατί νομίζω ότι αξίζει τον συμβολισμό να χρησιμεύει το δικό σου παράδειγμα, με την ευχή να βρει άξιους συνεχιστές και στην ίδια σου την οικογένεια αλλά και στην ευρύτερη κοινότητα των ναυτικών της χώρας μας. Και, τέλος, μια πατροπαράδοτη ευχή: Καλές θάλασσες στο ”Cosco Hellas”».Μια πρόταση που τάραξε τα νερά
Η εταιρεία απασχολεί αποκλειστικά Ελληνες ναυτικούς, που σε ετήσια βάση ξεπερνούν τους 1.000, όλων των ειδικοτήτων, οι οποίοι εκτός από το Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο, είναι ασφαλισμένοι σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία, για εφάπαξ 80.000 ευρώ, το οποίο θα εισπράξουν, όταν αυτοί συνταξιοδοτηθούν.
Τη ναυτιλιακή εταιρεία του ομίλου, που δημιούργησε ο κ. Βασ. Κωνσταντακόπουλος, διευθύνει ο γιος του Κωνσταντίνος, ενώ με τις επενδύσεις εκτός ναυτιλίας ασχολείται ο δεύτερος γιος του Αχιλλέας και με το εργοστάσιο εξόρυξης και επεξεργασίας ορυκτών ο τρίτος γιος του Χρήστος.
Ο όμιλος Κωνσταντακόπουλου διαθέτει συμμετοχές στην αεροπορική εταιρεία Aegean Airlines, ενώ είχε και μεγάλο ποσοστό μετοχών στη First Business Bank, τις οποίες πώλησε το 2006 στον εφοπλιστή κ. Β. Ρέστη.
Ο καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος στην αρχή της χρονιάς του 2005 τάραξε στην κυριολεξία τα νερά όταν στην κοπή της πίτας του Ναυτικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, απαντώντας σε πρόσκληση του υπουργού Εργασίας κ. Π. Παναγιωτόπουλου να επενδύσουν οι εφοπλιστές στην πατρίδα τους, τόλμησε να καυτηριάσει την ελληνική γραφειοκρατία. Λίγο αργότερα διατύπωσε δημόσια την πρότασή του να δημιουργηθεί από την κυβέρνηση γραφείο υποδοχής μεγάλων επενδύσεων.
Ο πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής αφουγκράστηκε τις απόψεις του και τον κάλεσε σε ιδιαίτερη συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου, ύστερα από μερικές εβδομάδες, στις 5 Απριλίου 2005, και συζήτησαν αναλυτικά για το τι ακριβώς απαιτείται, ώστε να διευκολυνθούν οι εφοπλιστές και οι άλλοι ιδιώτες να επενδύσουν στην Ελλάδα. Η πίκρα του καπετάν Βασίλη ήταν δικαιολογημένη από την ταλαιπωρία που είχε υποστεί για την προσπάθειά του να επενδύσει στην ξηρά.Η επένδυση στην Καλαμάτα
Το έτος 1997 οραματίστηκε μία μεγάλη τουριστική επένδυση στην ιδιαίτερη πατρίδα του στην Καλαμάτα, όπου το συνολικό κόστος θα υπερέβαινε στην πρώτη φάση τα 300 εκατομμύρια ευρώ και η ολοκλήρωσή της τα 600 εκατ. ευρώ. Ωστόσο, από τότε αντιμετώπισε τεράστια προβλήματα με την έκδοση αδειών, με αποτέλεσμα να περνούν τα χρόνια και να κατατρίβεται καθημερινά για τη διεκπεραίωσή τους, τη μια στην Αρχαιολογική Υπηρεσία, την άλλη στην Πολεοδομία και τη μεθεπόμενη στους διαδρόμους κάποιου υπουργείου.
Τα γρανάζια της γραφειοκρατίας κύλησαν, μόλις τον Ιούνιο του 2006, και η επένδυση στην προσεχή τριετία, Θεού θέλοντος, θα ολοκληρωθεί. Η επένδυση περιλαμβάνει τέσσερα πολυτελή ξενοδοχεία, δύο γήπεδα γκολφ, συνεδριακό κέντρο, μονάδες θαλασσοθεραπείας, μια τεχνητή λίμνη που θα αναδείξει όλη την περιοχή. Θα ακολουθήσει η δεύτερη φάση, που περιλαμβάνει επτά ξενοδοχειακές μονάδες, άλλα δύο γήπεδα γκολφ και το σπουδαιότερο θα δημιουργηθούν 1.000 περίπου νέες θέσεις εργασίας.
Βέβαια, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η επένδυση αυτή έχει εξασφαλισμένη υψηλή κρατική πριμοδότηση μέσω του αναπτυξιακού νόμου, αλλά αυτό απέχει πολύ από την πραγματικότητα, δεδομένου ότι τα ίδια κεφάλαια στο όλο project είναι ιδιαίτερα μεγάλα.
Το πιο σημαντικό είναι ότι ο ευρηματικός εφοπλιστής έχει εξασφαλίσει τη συνεργασία με τον μεγαλύτερο τουριστικό κολοσσό που σήμερα δραστηριοποιείται στη νοτιοανατολική Ασία για να αναλάβει το μάνατζμεντ της ΠΟΤΑ Μεσσηνίας. Είναι μία εξέλιξη που θα αλλάξει πιθανώς την τουριστική ροή προς την Ελλάδα και κυρίως την ποιότητα των τουριστών.Μια πόλη στις ΗΠΑ…
Ο καπετάν Βασίλης δεν διαθέτει μόνο καράβια. Κατασκεύασε πρόσφατα, στη Βόρεια Ελλάδα, εργοστάσιο εξόρυξης και επεξεργασίας ορυκτών. Η βιομηχανία ΓΕΩ λειτουργεί στα Γρεβενά.
Αυτό που δεν είναι γνωστό στην Ελλάδα, είναι ότι χωρίς γραφειοκρατικές διαδικασίες ο κ. Β. Κωνσταντακόπουλος έχει δημιουργήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής μία σύγχρονη πόλη, που η συνολική της έκταση είναι 2.000 τετραγωνικά μέτρα και η κεντρική της λεωφόρος φέρει το όνομα της Μελίνας Μερκούρη. Επίσης, σε άλλη Πολιτεία έχει αγοράσει 16.000 στρέμματα στα οποία έχει δημιουργήσει έναν πρότυπο αμπελώνα και όλη την παραγωγή την έχει προπωλήσει για μια δεκαετία.
Ο ίδιος δηλώνει ότι «δεν θα αφήσει τα καράβια για να γίνει ξενοδόχος και βιομήχανος», αλλά αναμφισβήτητα, η υψηλή του ρευστότητα, το οργανωμένο επιτελείο και ανά τον κόσμο συνεργαζόμενο δίκτυο ανθρώπων και εταιρειών προεξοφλεί την επιτυχία των επιχειρηματικών του κινήσεων. Αυτό που απομένει είναι να πεισθεί – όπως και οι άλλοι επενδυτές – ότι αξίζει τον κόπο να επενδύσει κάποιος στην Ελλάδα. Είναι ένα στοίχημα που βρίσκεται σε εξέλιξη και το αποτέλεσμα θα το δούμε προσεχώς.Η γραφειοκρατία εμπόδιο στις επενδύσεις των εφοπλιστών
Στο ερώτημα «αν ο ελληνικός εφοπλισμός είναι σε θέση να επενδύσει στη χώρα του», ο κ. Β. Κωνσταντακόπουλος απαντά με σιγουριά: «Ο ελληνικός εφοπλισμός, ειδικά τα τελευταία χρόνια, συγκεντρώνει μεγάλο πλούτο και πιστεύω ότι πολλοί πλοιοκτήτες, ειδικά της δικής μου ηλικίας, θα θέλανε να επενδύσουν στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στους τόπους καταγωγής τους, για λόγους που ο καθένας μπορεί εύκολα να καταλάβει» και προσθέτει: «Ο λόγος που δεν το κάνουν είναι η γραφειοκρατία και η ασάφεια στο νομοθετικό πλαίσιο και για τον λόγο αυτό πρότεινα να ιδρυθεί ένα γραφείο υποδοχής μεγάλων επενδύσεων, που θα έχει αποφασιστικές αρμοδιότητες στην αδειοδότηση των σοβαρών επενδύσεων. Με άλλα λόγια: Ο επενδυτής θα υποβάλει το επενδυτικό του πρόγραμμα στο γραφείο αυτό, το οποίο θα αποφασίζει εάν η συγκεκριμένη επένδυση ενδιαφέρει το κράτος, θα ελέγχει τη φερεγγυότητα και την αξιοπιστία του υποψήφιου επενδυτή και θα παίρνει μια εγγυητική επιστολή τραπέζης με την οποία θα εξασφαλίζεται η υλοποίηση του επενδυτικού προγράμματος μόλις εκδοθούν οι απαραίτητες άδειες. Ταυτόχρονα όμως θα δεσμεύεται και το κράτος για τον χρόνο έκδοσης των αναγκαίων αδειών, για να μπορεί έτσι κάθε ενδιαφερόμενος να κάνει το πρόγραμμά του».
«Αυτή η πρόταση έχει διατυπωθεί και παλαιότερα», τον ρωτήσαμε. Να τι μας είπε: «Τα ίδια είπα το 1992 στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τα ίδια είπα το 1996 στη Ναυτιλιακή Λέσχη Πειραιώς στον τότε υπουργό Εθνικής Οικονομίας Γιάννο Παπαντωνίου, αλλά δεν έγινε τίποτα. Φυσικά, ο νέος αναπτυξιακός νόμος έχει πολλά θετικά στοιχεία. Αλλά δεν λύνει, όμως, όλα τα προβλήματα της γραφειοκρατίας και της αντιφατικής νομοθεσίας. Παράδειγμα: Υπάρχει διάταξη στη νομοθεσία, που ορίζει ότι όταν υποβάλλεται ένας πλήρης φάκελος, τότε η αρμόδια υπηρεσία είναι υποχρεωμένη να απαντήσει μέσα σε έναν μήνα, διαφορετικά, εάν δεν απαντήσει, θεωρείται ότι έχει απαντήσει θετικά. Ο κανόνας όμως αυτός έχει τόσες πολλές εξαιρέσεις, που καταλήγει να μην εφαρμόζεται, σχεδόν ποτέ, η παραπάνω προθεσμία. Εάν υπήρχε το γραφείο υποδοχής, όμως, πιστεύω απόλυτα ότι ειδικές επενδύσεις όπως αυτές της ΠΟΤΑ Μεσσηνίας, θα είχαν τεθεί σε λειτουργία από καιρό, θα διευκολύνονταν σημαντικά και θα ολοκληρώνονταν σε πολύ συντομότερο χρόνο».Διαφορά νοοτροπίας
Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε ένα περιστατικό που έγινε με τον κ. Β. Κωνσταντακόπουλο και δείχνει τη διαφορά νοοτροπίας που υπάρχει με τους γείτονές μας τους Τούρκους. Εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών επισκέφθηκε τον κ. Β. Κωνσταντακόπουλο και του πρότεινε να επισκεφθεί την Κωνσταντινούπολη, να επιβιβασθεί σε ελικόπτερο και να διαλέξει όποια παραλιακή περιοχή, ανάμεσα στη Σμύρνη και στην Αλεξανδρέτα, προκειμένου να το κάνει σύγχρονο τέρμιναλ εμπορευματοκιβωτίων. Εκείνος δεν δέχθηκε και η επένδυση στην Τουρκία δεν έγινε. Το θέμα είναι πώς η Ελλάδα θα πείσει και θα συγκινήσει τους εφοπλιστές και τους επιχειρηματίες της να επενδύσουν στη χώρα τους. Αυτή την πρόσκληση περιμένουν. Μόνο που την περιμένουν χρόνια τώρα…
Πηγή: Κέρδος 9/12/2007 07:
RSS - Posts
13 Comments
Από προσωπική εμπειρία, οφείλω να καταθέσω ότι η επένδυση του πολύ αξιόλογου αυτού επιχειρηματία και της οικογένειάς του στη Μεσσηνία, είναι εξαιρετικά σημαντική για όλον το Νομό, ενώ δίνει (και θα δώσει) πολλές θέσεις εργασίας στον τοπικό πληθυσμό. Βέβαια δεν αντιμετώπισαν μόνο τη γραφειοκρατία αλλά και τους τοπικούς «μεγαλοπαράγοντες», που ως «κοτζαμπάσηδες» θεωρούν ότι μπορούν να λυμαίνονται την περιοχή και πως όλα πρέπει να περνούν από αυτούς. Όμως τελικά, ξεπέρασαν όλα τα εμπόδια και πλέον η Πελοπόννησος έχει άλλη μία τουριστική εγκατάσταση-κόσμημα.
Μακάρι οι γιοί του να ακολουθήσουν τα βήματά του αλλά και η πολιτική ηγεσία να αντιληφθεί ότι η επιχειρηματικότητα ήταν ανέκαθεν η δύναμη του λαού μας. Ας την ενισχύσει λοιπόν, φτιάχνοντας το κατάλληλο γι αυτήν περιβάλλον, ώστε οι αρπακολλατζήδες και οι διαπλεκόμενοι να μην έχουν δικό τους το γήπεδο (όπως σήμερα συμβαίνει…).
Μακάρι να είχαμε και 50-60 πολιτικούς ανάλογου βεληνεκούς!!
Γιατί λές 50-60, μήπως έχουμε 40 ;
Ας είχαμε 5-6.
άνθρωποι ανάλογου βεληνεκούς (που σέβονται τον εαυτό τους) δεν γίνονται πολιτικοί…
Έτυχε να τον γνωρίζει ο πατέρας μου προσωπικά.
Δε θέλω να πω κάτι ιδιαίτερο, το κείμενο τα λέει όλα.
Ήταν ένας ΜΕΓΑΛΟΣ Έλληνας και μακάρι οι γιοι του να συνεχίσουν την ίδια λαμπρή πορεία, σε πείσμα των καιρών που θεωρεί οποιονδήποτε επιτυχημένο επιχειρηματία στην Ελλάδα, κλέφτη κι απατεώνα (όχι ότι δεν υπάρχουν και τέτοιοι και μάλιστα πολλοί).
Το γεγονός δε ότι πάλεψε τόσα χρόνια να βγάλει τις άδειες για το Costa Navarino, δείχνει ότι δεν ήταν διαπλεκόμενος σαν κάποιους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες της πλάκας.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει……
Από …μακρυά τον συνέκρινα με τις χυδαίες φάτσες με τις πουράκλες, το κασκόλ της “ομάδας”, τις θωρακισμένες “μερσεντέ” και, πάντα, έβγαινε επάνω. Πρώτος, δημιουργικός για τη πατρίδα και τους γύρω, ευγενής, “άρχοντας” με την έννοια του ανθρώπου που προσφέρει
Για ακομη αλλη μια φορα θα σε συγχαρω και θα σου πω μπραβο
φιλε Κώστα,
Εξαιρετικο το αφιερωμα και για την αμεσοτητα βεβαια,
οταν ακομη περιμενω και ψαχνω να βρω και να διαβασω λιγα
πραγματα για αυτο τον ΕΛΛΗΝΑ στις εφημεριδες (sites).
Για ολα και για ολους γραφουν που φαινεται οτι πουλανε
στην κοινη γνωμη ενω καπου στα μικρα υπαρχει και η ειδηση αυτη ενω θα επρεπε να ειναι πρωτη ειδηση, μαζι βεβαια
με το σχετικο κειμενο – βιογραφικο – κλπ. ωστε
να δουν, να μαθουν και να παραδειγματισθουν οι νεοτεροι.
Κριμα.
Τελικά είναι μαγκιά να είσαι ΕΛΛΗΝΑΣ.
είναι μαγκιά να γίνεσαι Έλληνας…
Ειδικώς ναι, γενικώς όχι!
Δυστυχώς τέτοιου είδους άνθρωποι τείνουν να εκλείψουν. Φανταστείται ότι σε άλλη διεύθυνση http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/01/blog-post_2061.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+InfognomonPolitics+%28InfognomonPolitics%29, όπου αναδημοσιεύεται το άρθρο κάποιος άσχετος τύπος μιλάει για “φεουδάρχη” και “θλίβεται”. Τι να πει κανείς;
Τίποτα!
Υπάρχουν και άλλοι τέτοιοι-ακόμα…
Αλλά πόσο θα αντέξουν με μισελληνικές κυβερνήσεις αποφασισμένων λαμόγιων, σαν αυτούς που προωθούν την “πράσινη ανάπτυξη”, που είναι η επόμενη Ελληνική (και παγκόσμια) φούσκα;