ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΜΑΣ!

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Βάλαμε αυτόν τον «προκλητικό» τίτλο στο άρθρο μας για τους εξής τρεις λόγους:- γιατί ανταποκρίνεται πλήρως, κατά τη γνώμη μας, στις σημερινές ανάγκες του έθνους

– για να αναγκάσουμε τους αναγνώστες μας να σκεφτούν ορισμένες δυσάρεστες πραγματικότητες, που δεν τολμούν πολλοί να θίξουν

– γιατί η επίκληση της ανάγκης αποφυγής της χρεωκοπίας, εξόδου από το ευρώ και σωτηρίας από την πείνα είναι το κύριο προπαγανδιστικό-επικοινωνιακό όπλο εις βάρος των ελληνικών ελίτ και, κυρίως, του ελληνικού λαού

Αν υπάρχει ακόμα μια περιορισμένη ελπίδα να γλυτώσουμε τη χρεωκοπία, είναι ακριβώς αν ετοιμαστούμε γι’ αυτή. Και πρέπει να την ετοιμάσουμε γιατί εκεί πάμε με αυτές τις πολιτικές και γιατί μπορεί να γίνει αναπόφευκτη ανεξαρτήτως των επιθυμιών μας.

Στην πραγματικότητα άλλωστε η συνειδητή οργάνωση και προετοιμασία της τεχνικής χρεωκοπίας του ελληνικού κράτους είναι μόνο ένα από τα μέτρα που πρέπει άμεσα, τώρα, να ληφθούν. Η χώρα πρέπει άμεσα να αρχίσει ευρωπαϊκή καμπάνια υπεράσπισης από τις πολιτικές επιθέσεις που δέχεται επί δύο χρόνια, πρέπει επίσης να προετοιμασθεί για την σοβαρή πιθανότητα εξόδου της από την ευρωζώνη ή και διάλυσης της ευρωζώνης, όπως και για την κάλυψη των πιο άμεσων αναγκών επιβίωσης του ελληνικού λαού, ενδεχομένως και με την προσφυγή, αν καταστεί αναγκαίο, σε μεθόδους «οικονομίας έκτακτης ανάγκης» πολεμικής περιόδου.

Φυσικά χρειάζεται παράλληλα να χτυπηθεί αλύπητα το σύστημα κλεπτοκρατίας, διαπλοκής και διαφθοράς που εξακολουθεί, ακόμα και τώρα, να απομυζά το ελληνικό κράτος. Συζητάνε π.χ. για το αν θα κόψουν τους μισθούς των στρατιωτικών ή αμυντικές δαπάνες, ουδείς όμως κουβεντιάζει για τα εικονικά φύλλα πορείας που εξακολουθούν να πληρώνονται, ή για τις εξίσου εικονικές υπερωρίες σε διάφορα σημεία του κρατικού μηχανισμού, ή για μια απειρία άλλων συνεχιζόμενων διαδικασιών λεηλασίας, που αποσυνθέτουν υλικά και ηθικά το κράτος και τη χώρα. Κάθε δεύτερη μέρα αποκαλύπτεται και ένα καινούριο σκάνδαλο στο ΙΚΑ. Στο ΥΕΘΑ π.χ. ο Φράγκος Φραγκούλης έκοψε την τελευταία στιγμή μια αρπαχτή, ύψους τριών εκατομμυρίων ευρώ, υπό τη μορφή προγράμματος ψηφιοποίησης των εκθεμάτων του Πολεμικού Μουσείου, που είχε όμως εγκριθεί προηγουμένως από όλη την ιεραρχία. Λόγοι καθαρά κομματικού συμφέροντος οδήγησαν να υποβάλλονται φορολογικές δηλώσεις τον Αύγουστο! Λόγοι ιδιοτελούς ταξικού συμφέροντος των «εχόντων και κατεχόντων» εξηγούν γιατί δεν έφτασαν στους υπόχρεους οι φόροι ακίνητης περιουσίας από το 2009 και μετά, αν και πολύ λογικότεροι και δικαιότεροι των μεταγενέστερων «χαρατσιών».

Μόνο αν οργανώσουμε και προετοιμάσουμε τάχιστα την επίσημη χρεωκοπία μας, και την ενδεχόμενη έξοδο από το ευρώ, όπως και μέτρα επιβίωσης του ελληνικού λαού, υπάρχει περίπτωση να τα αποφύγουμε, ένα περιθώριο που πλέον εξαντλείται καθημερινά. ‘Η, αν τα υποστούμε, να τα υποστούμε υπό τις λιγότερο κακές συνθήκες. Ολόκληρη σχεδόν η πολιτική τάξη της χώρας ξέρει και αναγνωρίζει, στις ιδιωτικές συζητήσεις της, ότι η χώρα έχει καταστραφεί και πηγαίνει για ολοκληρωτικό φούντο. Κανείς όμως δεν θέλει να το πει και να ενεργήσει ανάλογα και αντίστοιχα με την πραγματικότητα, κι από φόβο μην τον πάρουν με τις πέτρες κι από αμηχανία γιατί δεν καλοξέρει τι να κάνει.

Η απειλή της χρεωκοπίας

Από τον Μάιο του 2010, ο ελληνικός λαός «κανοναρχείται» με το τρομοκρατικό «επιχείρημα» ότι, αν δεν συγκατατεθεί στον κανιβαλισμό της χώρας του, θα αντιμετωπίσει το φάσμα της χρεωκοπίας, στο οποίο, συν τω χρόνω, προστέθηκε η απειλή της εξόδου από το ευρώ και η απειλή της πείνας, της έλλειψης φαρμάκων κλπ. Στο συλλογικό ασυνείδητο, η χρεωκοπία ταυτίζεται με την έννοια του θανάτου. Το επιχείρημα είναι βαθιά εσφαλμένο, εντούτοις «πέρασε» για τρεις λόγους:

– περιέχει μια δόση αλήθειας, πάνω στην οποία στηρίζεται η παραπλάνηση. Η χρεωκοπία είναι όντως πολύ δυσάρεστη εξέλιξη με πολύ άσχημες συνέπειες. Το να ισχυρίζεσαι όμως ότι μπορείς να την αποφύγεις, όταν έχει ήδη ουσιαστικά συμβεί, είναι σαν να αρνείσαι να αποδεχθείς τη διάγνωση και να μην κάνεις την αγωγή που χρειάζεται για να επιζήσεις. Αποφεύγεις τις δυσάρεστες συνέπειες μιας χημειοθεραπείας ή μιας εγχείρησης, αλλά θα υποστείς τις συνέπειες της ανεμπόδιστης εξέλιξης της νόσου (στην περίπτωση του Μνημονίου, τα πράγματα είναι χειρότερα, γιατί πρόκειται για πρόγραμμα καταστροφής της Ελλάδας, δεν αποφεύγουμε μόνο την οδυνηρή αλλά πραγματική θεραπεία, επιδεινώνουμε σημαντικά την ίδια την αρρώστια, που είναι θανατηφόρα!)

– το μνημονιακό πρόγραμμα είναι φτιαγμένο για να προκαλεί καταστροφές και να περιορίζει τις δυνατότητες άμυνας της χώρας, επομένως να καθιστά αξιόπιστη την απειλή και το εκβιασμό, ιδίως σε αυτούς που έχουν ακόμα κάτι να χάσουν. Το κόλπο είναι να πιστεύεις διαρκώς ότι θα χάσεις περισσότερα αντιδρώντας και όχι υπακούοντας.

– οι «αντιμνημονιακοί» καθυστέρησαν τραγικά να αντιληφθούν τις αιτίες και τους μηχανισμούς της κρίσης, αλλά και τη φύση του μνημονίου και δεν βρήκαν την τόλμη να εξηγήσουν στον ελληνικό λαό τα πραγματικά και οδυνηρά διλήμματα μπροστά του. Μια μερίδα υπαινίσσεται ότι είναι εφικτή μια περίπου επιστροφή στην κατάσταση του 2009, έστω με μερικές «διορθώσεις», μια άλλη ότι μπορούμε χωρίς συνέπειες να μην πληρώσουμε τα χρέη, να βγούμε από την ΕΕ κλπ., κάτι δηλαδή που συγκρούεται με τη στοιχειώδη κοινή λογική. Ποιος νοιώθει αληθινά επαρκής για να επωμισθεί την τεράστια ιστορική ευθύνη να ξεκινήσει τον αληθινό πόλεμο που είναι απαραίτητο να διεξαχθεί για τη σωτηρία της Ελλάδας, και που, κάθε μέρα που περνάει, γίνεται όλο και πιο δύσκολος;

Είναι γνωστό στους ‘Ελληνες ότι οι περισσότεροι πολιτικοί τους τους κοροϊδεύουν συστηματικά. Δυστυχώς όμως κοροϊδεύουν επίσης και τον εαυτό τους και έχουν μάλιστα ζωτική ανάγκη να το κάνουν. Συχνά, εκτός από διεφθαρμένοι, εκβιάσιμοι και εξαρτημένοι, είναι και τραγικά ανεπαρκείς! Ακριβέστερα, δεν έχουν αίσθηση και κατανόηση ούτε του τι συμβαίνει στη χώρα, πόσο μάλλον στο ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον, ούτε και των συνεπειών των πράξεών τους. Δεν διάβασαν το Μνημόνιο, δεν διάβασαν το σχέδιο Ανάν, δεν διάβασαν τι υπέγραψαν στη Ζυρίχη και το Λονδίνο, δεν διαβάζουν τώρα τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, ώστε να φωνασκούν, όπως τους έχουν πει να κάνουν, για την ΑΟΖ. Αν η μόρφωση της ελληνικής πολιτικής τάξης είναι μάλλον πολύ περιορισμένη, συνήθως οι πολιτικοί μας δεν είναι κουτοί. Δεν διαβάζουν γιατί διαισθάνονται ότι, αν διαβάσουν, πρέπει να βρουν σπονδυλική στήλη για να πούνε όχι σε αυτά που διαβάζουν. Και το όχι τους έχει απαγορευθεί.

Πρόγραμμα σωτηρίας ή πρόγραμμα καταστροφής

Η Ελλάδα χρεωκόπησε τον Μάιο του 2010 γιατί δεν μπορούσε να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της. Δεν ήταν αναπόφευκτο να φτάσει σε αυτό το σημείο ή τουλάχιστο να φτάσει πρώτη από τις ευρωπαϊκές χώρες. Οι κυβερνήσεις της, ιδίως η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, όχι μόνο δεν έκανε τίποτε για να εμποδίσει μια τέτοια εξέλιξη, αντίθετα, έκανε τα πάντα για να τη διευκολύνει, ενεργώντας ως ασυνείδητος ή συνειδητός πράκτορας της «Διεθνούς του Χρήματος».

Αν δεν υπήρχε η ΕΕ και το ευρώ, μια χώρα (ή μια επιχείρηση) που φτάνει, καλώς ή κακώς, σε αυτή την κατάσταση, φωνάζει τους πιστωτές, εξηγεί την κατάσταση που βρίσκεται και ζητάει διευκολύνσεις, ώστε να μπορέσει να κάνει μια εσωτερική αναδιάρθρωση, να ξαναγίνει βιώσιμη και αξιόχρεη και να αποπληρώσει το χρέος της. Αν δεν τις αποσπάσει, κάνει στάση πληρωμών και κυττάει να εξυπηρετήσει κατά προτεραιότητα τις πιο βασικές κοινωνικές, οικονομικές και εθνικές ανάγκες της, να διατηρήσει όρθιους λαό και κράτος.

Εμείς όχι μόνο δεν το κάναμε αυτό, αλλά καταφέραμε να μετατρέψουμε το πλεονέκτημα της συμμετοχής στην ευρωζώνη σε μειονέκτημα, εγκαθιστώντας ταυτόχρονα, με τη συνδρομή της συνωμοτικής δεινότητας των αγορών και της, ιστορικά επιβεβαιωμένης και ασυναγώνιστης βλακείας των ιθυνουσών τάξεων της Γερμανίας, ένα μηχανισμό ευρωπαϊκής κηδεμονίας (δια του ΔΝΤ) και καταστροφής.

Τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η ΝΔ ισχυρίστηκαν αναληθώς ότι το χρέος που είχαμε μπορούσε να ξαναγίνει βιώσιμο χωρίς αναδιάρθρωση (κάτι που οι ίδιοι διέψευσαν συγκατατιθέμενοι στις αποφάσεις αναδιάρθρωσης του Ιουλίου 2011 και μετά του Οκτωβρίου 2011 που οδήγησαν στο PSI). Και μόνο αυτή η εσφαλμένη παραδοχή ήταν αρκετή για να πριονίσει την «αξιοπιστία» της χώρας στις αγορές και τη δυνατότητα εξωτερικής χρηματοδότησης. Αλλά, σαν να μην έφτανε αυτό, η κυβέρνηση Παπανδρέου αρχικά, η ΝΔ μετά τον Οκτώβριο 2011, προσεχώρησαν σε ένα πρόγραμμα καταστροφής της ελληνικής οικονομίας.

Το «πρόγραμμα σωτηρίας», που αποκρυσταλλώθηκε στις δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια, διακρίνεται για την εσωτερική συνοχή και τη λεπτομερή δομή του, γι’ αυτό και συνιστά μνημείο άγνοιας και ασχετοσύνης η παρούσα συζήτηση περί ισοδυνάμων μέτρων, επιμήκυνσης κλπ. Αποβλέπει κατ’ αρχήν στο να επιλύσει κατά τον ευνοϊκότερο δυνατό τρόπο για το χρηματιστικό κεφάλαιο το πρόβλημα χρέους χρησιμεύοντας και ως παγκόσμιο παράδειγμα. Οι ‘Ελληνες πρέπει να πληρώσουν κανονικά όλο το χρέος, ή όσο πιο πολύ γίνεται, γεγονός που οδηγεί στην ετήσια εκταμίευση τέτοιων ποσών που καθιστούν μη βιώσιμη την ελληνική οικονομία, υποχρεώνοντας σε διαρκή μείωση των κοινωνικών και κρατικών δαπανών και των αμοιβών εργασίας, τεράστια αφαίρεση ζήτησης και επομένως ύφεση. Ταυτόχρονα, το χρέος «δέθηκε» νομικά, μετατρεπόμενο σε χρέη προς κράτη, ενυπόθηκο, υποχρεωτικά σε ευρώ, μέσω της υπαγωγής στο αγγλικό δίκαιο και διεθνή δικαστήρια, ενώ εγκαταστάθηκε ένας μηχανισμός σχεδόν αυτόματης μεταφοράς δημόσιας, αλλά και ιδιωτικής(μέσω δημευτικής φορολογίας) περιουσίας στους πιστωτές.

Η Ελλάδα μετατρέπεται ταχέως σε Βουλγαρία ή Μπαγκλαντές της Ευρώπης. ‘Όχι μόνο υφίσταται δυσανάλογο κοινωνικό κόστος, αλλά και καταλήγει μια Βουλγαρία ή Μπαγκλαντές με τεράστιο, μη βιώσιμο χρέος. Με άλλα λόγια είναι ένα πρόγραμμα που μακροχρονίως οδηγεί στην καταστροφή του ελληνικού κράτους, από το οποίο θα μείνει μόνο η ταμπέλλα, γεγονός που θα μετατρέψει το ελληνικό έθνος σε κοινότητα εις αναζήτηση κηδεμόνα, για να παραφράσουμε την ιστορική φόρμουλα του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου για το σχέδιο Ανάν.

Η αποτυχία του προγράμματος, αν υποθέσουμε ότι ο σκοπός του είναι η σωτηρία της Ελλάδας και όχι των τραπεζών που τη δάνεισαν, δεν είναι απλώς δεδομένη, τείνει να γίνει κοινός τόπος της παγκόσμιας οικονομολογίας και πολιτικής. Η ελληνική ύφεση έχει ξεπεράσει όλα σχεδόν τα παγκόσμια ιστορικά δεδομένα, περιλαμβανομένων αυτών του 1929-33 και της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Το πρόγραμμα πρέπει να διακοπεί πάση θυσία, περιλαμβανομένων των συνεπειών της στάσης πληρωμών ή και του εξαναγκασμού σε εκδίωξη από το ευρώ. Είναι προτιμότερο να μη γίνουν αυτά τα πράγματα, είναι προτιμότερο να γίνει μια σκληρή και ειλικρινής συζήτηση με τους εταίρους μας, αν όμως επιμένουν δεν υπάρχει άλλη λύση. Κι αφού δεν υπάρχει άλλη λύση, χρειάζεται να την ετοιμάσουμε εμείς, πολύ συστηματικά και προσεκτικά. Μια τέτοια άλλωστε ετοιμασία, θα συνιστά και ισχυρό κίνητρο για τους εταίρους να διαπραγματευθούν σοβαρά την αλλαγή του προγράμματος. Αλλοιώς, πρέπει να κλείσουμε τα νοσοκομεία μας, να σπρώξουμε τον ελληνικό λαό στην πείνα, όλο και περισσότερους συμπολίτες μας να πέφτουν από τα παράθυρα και τις ταράτσες, διακινδυνεύοντας μια εμφύλια σύρραξη.

“Η Ελλάδα αύριο”, 14.7.2012