Τελείωσε! Θα πέσουν, και, αντί να αποσυρθούν στα παρασκήνια, να κόψουν φλέβες και να σοδομίσουν ο ένας τον άλλον, οι ηθοποιοί περνούν μπροστά και απειλούν να ξεκινήσουν από την αρχή!
Ο ένας θυμίζει τον Πινόκιο στη «Φαντασία» των παιδικών μου χρόνων. Ο άλλος τον πρωταγωνιστή της ταινίας «Rain Μan». Ο τρίτος δε θυμίζει τίποτα, δε λέει τίποτα. Η τέταρτη να διατηρεί την αντιπροσωπία, ενώ το εργοστάσιο έχει κλείσει.
Υπάρχει άλλος; Ναι, κάτι ανάμεσα σε Μουσολίνι και Λένιν, fun to watch, που λένε τα Αμερικανά. Κανείς δε μιλάει για τον κόσμο που έρχεται, γιατί κανείς -ή ελάχιστοι- δεν είναι σε θέση να δει αυτό που έρχεται. Εδώ κι εκεί ανακαλύπτω φράσεις για τον τεχνολογικό μεσαίωνα που έχω γράψει εδώ και 15 χρόνια. Δεν πειράζει. Θα περιμένω. Πού ξέρετε; Δεν αποκλείεται στο τέλος της ζωής μου να με ανακαλύψει ο κ. Μάκης και να με καλέσει να μιλήσω για το ποιος σκότωσε την αυτοκινητοβιομηχανία στην Ελλάδα! Εκεί έφτασε η διαφάνειά μας. Κανείς δε μας «βλέπει» πια. Αόρατοι, ρε παιδάκι μου. Και τα Μηδενικά, οι Βουλευτές, τα Τεμπελόσκυλα πρώτο τραπέζι πίστα. Σιχάθηκα τους κάφρους και καταλαβαίνω γιατί αποστρέφουν το πρόσωπο από τους 4Τ, τους ανθρώπους τους, τις Τεχνικές Εκδόσεις και τον γράφοντα. Τυφλώνονται μόλις μας κοιτάξουν!
Πλίνθοι και κέραμοι είναι αυτό το «Εν Λευκώ». Οι λόγοι διάφοροι, όχι αναγκαστικά με τη σειρά που αναφέρονται….
Για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω αλλά και για όσα δεν μπορώ να πω λόγω των περιστάσεων. Είναι γνωστό ότι, τα κείμενά μου διακρίνονται από μια ασάφεια! Βέβαια, οι αναγνώστες που μεγαλώσαμε μαζί ή εκπέμπουν/λαμβάνουν στο ίδιο μήκος κύματος συλλαμβάνουν το υπονοούμενο, αλλά who the fuck cares?
Ποιος είμαι εγώ να μιλήσω για τη χαμένη τιμή της Ελληνικής Αυτοκινητοβιομηχανίας, για το σοδομισμό του Μηχανοκίνητου Αθλητισμού, της Γενικής και Αθλητικής Αεροπορίας; Υπάρχουν άλλοι, περισσότερο… ειδικοί! Από τα βάθη της (κουρασμένης) μου ψυχής, πίσω από τις χιλιάδες ώρες που έχω διαθέσει για να «φιλάω κατουρημένες ποδιές» -για να γίνουν όσα έκαναν οι 4ΤΡΟΧΟΙ τα τελευταία 40 χρόνια, για τους διαγωνισμούς σχεδίασης, τις παρουσιάσεις κρυφών ταλέντων στο κοινό (που «ξέχασαν» να πουν ποιος τους ανακάλυψε και τους έκανε γνωστούς)- και κάτω από το βάρος των περιττωμάτων που -κάθε ημέρα- αποθέτει σε «μένα», στο περιοδικό και στην ιστορία του το «Σύστημα», ένα πράγμα έχω να πω: Άι σιχτίρ!
Απασφάλισα, λοιπόν, και είμαι έτοιμος να πετάξω τη «χειροβομβίδα». Αρκετά με τους αγράμματους, τους δημοσιοσχεσάδες, τους πωλητές συνειδήσεων, αρκετά με το θέατρο του παραλόγου που παίζω τα τελευταία 6 χρόνια. Αρκετά με τον Κωστάκη, τον Γιωργάκη, τον Γιαννάκη, τη Φάνη, τη Μιλένα, τον Άκη και τον Σάκη. Αρκετά με εμένα!
Παρακολουθώ τον πανικό που έχει πέσει στην κυβέρνηση, στα τηλεπαράθυρα, στα πρωινάδικα, στους τύπους που ψωνίζουν (και ψωνίζονται) στον μπιντέ. Παρακολουθώ τον τρόμο στα μάτια των καλόπαιδων που βλέπουν τις φούσκες τους να σκάνε μαζί με τα bonus. Διαβάζω πως οι «αναπτυγμένες» χώρες τυπώνουν χρήμα σαν τρελές προκειμένου να βουλώσουν τις τρύπες που οι ίδιες δημιούργησαν και να κερδίσουν χρόνο μέχρι τους επόμενους γύρους (τους πολέμους που ετοιμάζουν). Παράλληλα, νιώθω πως έφτασε ο καιρός να χτυπηθεί το botox, αλλιώς ο πλανήτης θα εκραγεί (λες και δεν… έχει!). Με όλα όσα συμβαίνουν, με τους νόμους για τις… κουκούλες, τα τυφλά χτυπήματα, που δεν καταλαβαίνω από πού προέρχονται, αφού οι περισσότεροι στόχοι είναι «λάθος», διαισθάνομαι πως -σύντομα- η Ελλάδα θα γίνει προάστιο των Σκοπίων
Κωστάκη, κινδυνολογείς, μου έλεγε γνωστή Λούγκρα. Κοίτα τ’ αυτοκινητάκια σου, ειρωνευόταν το θηλαστικό που δεν έχει δουλέψει μία ώρα στη ζωή του. Τι κι αν έλεγα (και έγραφα) πως σε λίγα χρόνια η χωρίς όριο σπατάλη θα κάνει τους νεκρούς να βγουν από τους τάφους; Δεν αντιλαμβάνεσαι πως οι Σταυροφόροι και οι υπερατλαντικοί τους πάτρωνες θα βομβαρδίσουν χώρες, θα φτιάξουν προτεκτοράτα, θα αλλάξουν σύνορα, θα σοδομίσουν ιστορίες, χώρες και λαούς; Είσαι τρελός, απαντούσε το σοσιαλιστικό χοιρινό και το νεοφιλελεύθερο Brioni. Μόνο το ΚΚΕ δε «μου την είπε», ίσως επειδή γνωρίζω την… Κανέλλη!
Υπνωτισμένος βλέπω τις ομιλούσες κεφαλές στα «παράθυρα» να εκτοξεύουν τις ίδιες μπούρδες που έλεγαν πριν από 40 χρόνια. Ούτε μία νέα ιδέα, μία πρόταση που να αξίζει. Ίδια επιχειρήματα του στιλ «σας πήραμε-σας πήραμε φλουρί κωνσταντινάτο, μας πήρατε-μας πήρατε βαρέλι δίχως πάτο». Εικόνα μίζερη, συγκαμένη, δυσκοίλια με τύπους και τύπισσες που, αν δεν είχαν εκλεγεί (από ένα λαό που ψηφίζει ό,τι βλέπει στο χαζοκούτι), θα πέθαιναν από την πείνα λόγω ανικανότητας να κάνουν το παραμικρό!
Και οι κυρίες; Ω, οι κυρίες! Η Dora von Dracula, η Booby Galore, η Mini Mae Mo, η Miss Olive και άλλα μορφώματα του πολιτικά ορθού παρόντος μας. Πιο πολύ μ’ αρέσουν οι «αναλύσεις» στο κανάλι του Γολιάθ και του Δαβίδ. Τι είπε ο Γιωργάκης; Συμφώνησε ο Κωστάκης; Συναντήθηκε ο Κλώνος με τον Φου Μαν Τσου; Τά ’φτιαξε ο Νικολάκης με τον Γιαννάκη; Τα βρήκε η Ψώρα με τη Νόρα; Όταν ακούω ειδήσεις για τον Πολιτισμό μού ’ρχονται στο μυαλό εικόνες XXX σε καναπέδες υπουργικών γραφείων. Είναι και οι ευρωεκλογές, τα ταξίδια aux Bruxelles, η σύνταξη που παίρνεις tres chic, τρέλα σας λέω
Έχοντας εγγραφεί κανονικά από όλους τους υπουργούς Μεταφορών των γαλάζιων, πράσινων και γαλαζοπράσινων κυβερνήσεων, είμαι έτοιμος να θέσω τέρμα στην επαγγελματική μου ζωή. Με συγχωρείτε που αναφέρομαι στα όσα μου έκανε η «κακούργα η κενωνία», αλλά ελπίζω πως δεν έχετε απολέσει το χιούμορ σας.
Ένα παράδειγμα: Πριν από 10 χρόνια οι Τεχνικές Εκδόσεις δημιούργησαν μία από τις καλύτερες Σχολές Ασφαλούς Οδήγησης στην Ευρώπη, τη Safetrack. Μέχρι σήμερα καμία πρωθυπουργάρα, υπουργάρα, βουλευτάρα ή όποια άλλη ελληνούλικη μορφή ζωής δε μας έχει δώσει σημασία, λες και πάσχουμε από πανούκλα! Ένα βράδυ, μάλιστα, είδα τον Νομάρχη Ζορό να κάνει εγκαίνια «Πάρκου Κυκλοφοριακής Αγωγής» στη Θεσσαλονίκη, κάτι που εμείς κάναμε στην πίστα των Μεγάρων όταν ο Εκδικητής τραγουδούσε τα πρώτα του λαϊκά.
Αναρωτιέμαι: Τι είναι αυτό που με/μας κάνει αόρατους; Την απάντηση έδωσε ο Άγγελος Σ., παλιός, ικανός και αξιοπρεπής συνάδελφος, που έκανε το λάθος να μπλέξει με την ΕΡΤ. Δεν τους κάθεσαι, αγόρι μου. Δεν είσαι δικός τους. Τι περιμένεις; Να σε φωνάξουν να κάνεις αυτό που ξέρεις πιο καλά απ’ τον κάθε ξένο ειδικό; Δε θα το κάνουν, γιατί η παρουσία σου χαλάει τη σούπα, ανακατεύει τις μίζες.
Όσο περνούν οι μέρες και η δομική κρίση που δημιούργησαν τα δρακοειδή που κυβερνούν τον πλανήτη πέφτουν σε αδράνεια, τόσο τα άρθρα (μου) απομακρύνονται από την περιγραφή του νέου Banzai, και επιστρέφω στις «ρίζες» μου, σ’ αυτά που γράφω από το 1970: Δεν είναι, ρε βλήματα, οι λαμαρίνες που μετράνε, αλλά εκείνοι που είναι σε θέση να σχεδιάζουν, να παράγουν και, τελικά, να πουλάνε καθρεφτάκια στους ιθαγενείς της Φραπογαλίας, -πρώην- Ελλάδας. Τριακόσιες χιλιάδες Έλληνες (αυτή είναι η μετρημένη αναγνωσιμότητα) διαβάζουν κάθε μήνα τους 4Τ. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που κατάλαβαν, έμειναν κοντά, στήριξαν τον αγώνα και για 39 ολόκληρα χρόνια μας έχουν στην 1η θέση της καρδιάς τους – και της κυκλοφορίας.
Αυτά τα χρόνια κυκλοφόρησαν όλοι οι ξένοι τίτλοι για το αυτοκίνητο και όλοι «έφαγαν χώμα». Γιατί; Διότι οι μισοί εκδότες και δημοσιογράφοι είχαν στόχο να: α. αντιγράψουν τους 4Τ, β. σκοτώσουν τον δημιουργό τους. Από τον πολτό ξεχώρισαν οι αξιοπρεπείς, αλλά, όπως σε κάθε καλή προσπάθεια, ο χώρος γέμισε από δημοσιοσχεσάδες που «έσπρωχναν» τα εμπορεύματα των σύγχρονων «Φαραώ», οι οποίοι τώρα αντιμετωπίζουν το μέλλον με δέος, καθώς βλέπουν τις πωλήσεις να κατρακυλούν. Μια μοναδική επιχειρηματική τάξη, που, αντί ν’ αφήσει πίσω της κάτι, τίναξε στον αέρα με αγωγές και μηνύσεις κάθε δημιουργική προσπάθεια.
Ξεκίνησα με όνειρο να «γίνει κάτι και στην Ελλάδα», και κατάντησα το όνομά μου να διασύρεται στις ρούγες και στους Τειρεσίες. Λαμόγια και bespoke αργυραμοιβοί έφαγαν, εκτός από την όποια «περιουσία» που είχα, και τα εντόσθιά μου. Η στιγμή που η ιστορία θα γραφτεί δεν αργεί, και να είστε βέβαιοι πως θα γελάσει ο κάθε πικραμένος – αν και νομίζω πως εδώ που έφτασαν τα πράγματα κανείς δεν ενδιαφέρεται πια για κανέναν.
RSS - Posts
