Tου Aθανασιου Eλλις
Η οπισθοδρόμηση που παρατηρείται εδώ και δεκαετίες στον χώρο της Παιδείας δεν περιορίζεται πλέον στην ελληνική επικράτεια, αλλά γίνεται αισθητή και έξω από τα σύνορα της χώρας. Ελληνες πρυτάνεις αρνήθηκαν να συμμετάσχουν σε συνάντηση με Ελληνοαμερικανούς ομολόγους τους και να ανταλλάξουν απόψεις μαζί τους, επειδή κάποιοι διαφωνούν με τις αλλαγές που προωθεί στο εσωτερικό η υπουργός Παιδείας.
Εδώ και δεκαετίες, το ελληνικό πανεπιστήμιο βιώνει μια μοναχική και αδιέξοδη πορεία. Παρά τις φιλότιμες και επίπονες προσπάθειες κάποιων αξιόλογων αρμόδιων υπουργών, αλλά και πολλών ακαδημαϊκών, η Παιδεία παραμένει αυτοεγκλωβισμένη στην ιδιοτέλεια των συντεχνιών και της κομματικής περιχαράκωσης.
Η ακύρωση της συμμετοχής πρυτάνεων από τα μεγαλύτερα ελληνικά πανεπιστήμια σε συνάντηση με Ελληνοαμερικανούς, αλλά και Αμερικανούς, συναδέλφους τους σκίασε μια καθ’ όλα αξιέπαινη πρωτοβουλία που μόνον οφέλη θα μπορούσε να αποφέρει στην Ελλάδα. Η συνάντηση δεν τελούσε καν υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας. Εγινε με πρωτοβουλία του Ελληνα πρέσβη Βασίλη Κασκαρέλλη, ο οποίος ενεργοποιήθηκε αποτελεσματικά, παρά τα εμπόδια που δημιουργούν οι περικοπές και οι ατυχείς χειρισμοί αρμόδιων υπηρεσιακών παραγόντων του υπουργείου Εξωτερικών και λειτούργησε ως γέφυρα επικοινωνίας για πρυτάνεις και προέδρους πανεπιστημίων των δύο χωρών σε μια συνάντηση που διεξήχθη στο φημισμένο Πανεπιστήμιο Τζόρτζταουν, του οποίου ο ελληνικής καταγωγής αντιπρόεδρος Σπύρος Δημολίτσας προσέφερε εξαιρετική φιλοξενία. Οι συζητήσεις άγγιξαν σωρεία ζητημάτων: από την εσωτερική οργάνωση, τη διασύνδεση των σπουδών με την έρευνα, αλλά και την παραγωγική διαδικασία, την εκπόνηση κοινών εκπαιδευτικών προγραμμάτων και τη συμπερίληψη ελληνικών τριτοβάθμιων ιδρυμάτων σε διεθνή προγράμματα και δράσεις αμερικανικών, έως την ανταλλαγή καθηγητών και φοιτητών.
Η προσπάθεια –την οποία επιχορήγησε το Ιδρυμα Ωνάση και, όπως εύστοχα σημείωσε μία από τις συμμετέχουσες, ήταν από τις περιπτώσεις όπου η επένδυση απέδωσε (money well spent) – δεν απεδείχθη απλά γόνιμη, αλλά ξεπέρασε τις προσδοκίες και ελπίζεται να δημιούργησε μια στέρεα βάση και για παρόμοιες επαφές στο μέλλον. Η λατρεία των Ελληνοαμερικανών ακαδημαϊκών για την Ελλάδα και η θέρμη με την οποία ανέλαβαν οι ίδιοι πρωτοβουλίες ή έσπευσαν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα ήταν ίσως αναμενόμενες. Αυτό που αποτέλεσε ευχάριστη έκπληξη και αχτίδα αισιοδοξίας για το μέλλον ήταν το ειλικρινές ενδιαφέρον που επέδειξαν οι πολλοί Ελληνες πρυτάνεις, οι οποίοι αψήφησαν τον μόνιμο αρνητισμό κάποιων συναδέλφων τους και συμμετείχαν ενεργά με προτάσεις και, κυρίως, θέληση για νέα βήματα.
Δυστυχώς, κάποιοι στην Ελλάδα αντί να αποζητούν τη συνεργασία με ξένα πανεπιστήμια, αμερικανικά και άλλα, την αποφεύγουν. Ισως τους φοβίζει η πρόοδος και η καινοτομία. Αντιδρούν ή κωλυσιεργούν ακόμη κι όταν κορυφαία ερευνητικά κέντρα επιδεικνύουν ενδιαφέρον για επέκταση στην Ελλάδα και, μέσω αυτής, στην ευρύτερη περιοχή. Ομως, όπως εύστοχα σημείωσε ο καθηγητής και ιατρός του φημισμένου «Τζονς Χόπκινς» Βασίλης Κολιάτσος, οι συνεργασίες δεν μας περιμένουν. Οι προσφορές ξεπετάγονται σαν κουκκίδες σε όλο τον κόσμο. Από το Κατάρ μέχρι την Κωνσταντινούπολη, όλα τα μεγάλα αμερικανικά ιατρικά κέντρα αναπτύσσουν δραστηριότητες σε άλλες χώρες.
Εχουμε την τύχη να υπάρχουν σημαντικοί Ελληνες επιστήμονες που εργάζονται σε κορυφαία νοσοκομεία και πανεπιστήμια και είναι έτοιμοι να αποτελέσουν την αναγκαία γέφυρα για να βοηθήσουν και να αναδείξουν την Ελλάδα κι εμείς, βυθισμένοι στις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, την εσωστρέφεια και τη μετριότητα, «διστάζουμε».
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Την ανάρτηση έκανε ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ
RSS - Posts
5 Comments
Μη ξεχνάτε ότι, κάποιοι έχουν δύο δουλειές: του πρύτανη και του ηθοποιού πράγμα όχι απαραίτητα κακό αλλά, με δεδομένη την οικονομική και κοινωνική κατάσταση που έφεραν την Ελληνίτσα οι σωτήρες της, γελοίο
Aκόμα και οι πρυτάνεις έχουν δικαίωμα στην Παρακμή. Ας ελπίσουμε ότι οι σημερινοί νέοι έχουν την ικανότητα να διακρίνουν που βρίσκεται η αληθινή γνώση και να απορρίπτουν τα σκουριασμένα μυαλά…
What’s Broken in Greece? Ask an Entrepreneur.
Μεθυσμένη πολιτεία… προπάντων οι πρυτάνεις μας!
.
.
Τύχη βουνό Climber found reading map after 1,000ft fall κυριολεκτικά.
Η εμπειρία μου από την φοίτησή μου σε ελληνικό ΑΕΙ, συγκεκριμένα το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, είναι δυσάρεστη, από πού να ξεκινήσω και πού να τελειώσω. Από τα κόμματα (που θα ‘πρεπε να απαγορευτούν διά νόμου) και τις φωλιές των Αναρχικών της πλάκας, μέχρι την προχειρότητα και την αδιαφορία της Διοίκησης (σε ένα εργαστήριο τελείωσε το μεθάνιο και δεν μπορούσαμε να ανάψουμε μια φλόγα για να ζεστάνουμε ένα… μπρίκι με καφέ που λέει ο λόγος, φέρναμε γκαζάκια από το σπίτι, και θα ‘πρεπε να περιμένουν μέχρι την νέα σαιζόν για νέα παραλαβή μεθανίου). Έπρεπε να συνταξιοδοτηθεί ο Πρόεδρος της Σχολής μου, μετά από δεκαετίες αμφιλεγόμενης προσφοράς, για να εγκριθεί από την νέα διοίκηση κονδύλι αγοράς νέου πειραματικού εξοπλισμού, κατόπιν εισηγήσεων των εργαστηρίων, που να συνδέεται κατά το δυνατόν με ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ!!! Να που σπάνε σιγά σιγά οι αγκυλώσεις της οπισθοδρόμησης και της μαλάκυνσης που έφαγα στην μάπα κατά τα χρόνια της φοίτησής μου. Πέρα από την γκρίνια και τα παράπονα, ας ελπίσουμε τα ελληνικά Πανεπιστήμια να αλλάξουν και να πάψουν να είναι εκτροφεία κομματικών στελεχών με αμφίβολη επιστημονική κατάρτιση, και να μετατραπούν σε κέντρα έρευνας και προώθησης τεχνολογίας, με πρότυπο το Πολυτεχνείο της Κρήτης που όλο ακούμε ότι παρουσιάζει επιτεύγματα σε διάφορους τομείς των επιστημών.