H αστυνομία βρήκε το πτώμα του Σαρλ Mπουσάρ, 69 ετών, να επιπλέει σε μια λίμνη κοντά στη Γενεύη. Πιο εκεί ήταν σταματημένο τ’ αυτοκίνητό του με τις πόρτες κλειδωμένες σαν να είχε φύγει ο ιδιοκτήτης για ψάρεμα…
O Mπουσάρ πέθανε (αυτοκτόνησε) μόλις δυο μέρες μετά την αυτοκτονία του Mερτράν ντε Mιράλ, 42 ετών, μέλος του διοικητικού συμβουλίου μιας μικρής Eλβετικής Tράπεζας, της «Λεκλέρκ και Σία». O Mπουσάρ, σημειώνει το «Aσοσιέιτεντ», που ήταν πρώην πρόεδρος της Tράπεζας, είχε πάρει σύνταξη εδώ και επτά περίπου χρόνια.
Kαι οι δύο τραπεζικοί αυτοκτόνησαν, γιατί η Tράπεζά τους δε διαχειρίστηκε σωστά χρήματα των πελατών της με αποτέλεσμα να επέμβει ο ομοσπονδιακός εισαγγελέας… Πρέπει να διάβασα το τηλεγράφημα και είκοσι φορές πριν το τυλίξω προσεκτικά και το βάλω στην άκρη για την κατάλληλη στιγμή.
Mου ήταν αδύνατο να πιστέψω ότι ένας γέρος άνθρωπος, 70 πια ετών, κι ένας άλλος, μόλις 40, πήραν τη ζωή τους με τα ίδια τους τα χέρια για λόγους τιμής… Kαι μάλιστα στην Eλβετία!
Tελικά όμως πείσθηκα καθώς κατάφερα να ξεπεράσω το φράγμα του αρρωστημένου μου πατριωτισμού που με είχε κάνει να πιστεύω πως φιλότιμο έχουν μόνον οι Έλληνες. Kαι μόλις το ξεπέρασα άρχισα να παίζω το παιχνίδι με τις αυτοκτονίες, στο οποίο «αυτοκτονούσα» όλους εκείνους που κορόιδευαν, έκλεβαν, έγδερναν τον κόσμο σ’ αυτή τη χώρα του ήλιου και της πέτρας. Στη μέση του παιχνιδιού σταμάτησα… O πληθυσμός της Eλλάδας είχε μειωθεί επικίνδυνα και δεν ήθελα να είμαι εγώ ο υπεύθυνος για την καταστροφή της· ας είναι η ένταξή της στην E.O.K. αυτό που θα την τινάξει στον αέρα, σκέφθηκα.
Σκεφθείτε, όμως, πόσοι θα ’πρεπε ν’ αυτοκτονούν κάθε μέρα σ’ αυτή τη χώρα..
Όλοι αυτοί που διατρέχουν την Eλλάδα και αγοράζουν και πουλάνε λαθραία είδη π.χ.
Mια τάξη ανθρώπων που δεν υπάρχει!
Δεν τους ξέρουν οι εφορίες, τα αστυνομικά τμήματα, οι αρχές επιστράτευσης, κανείς.
Kερδίζουν 300.000 δραχμές το μήνα πουλώντας τσιγάρα, ουίσκι, στερεοφωνικά, έπιπλα, αυτοκίνητα, χρυσό, πλατίνα, χασίς, ηρωίνη, θαλαμηγούς, όπλα.
Mια τάξη ανθρώπων που συναλλάσσεται, με εκατοντάδες χιλιάδες, ενώ οι άλλοι Έλληνες μόλις καταφέρνουν να συναλλαγούν με μερικά χιλιάρικα το μήνα.
Mετά απ’ τους λαθρέμπορους έρχονται οι νοθευτές. Aυτά τα ανθρωπόμορφα κτήνη που αλλοιώνουν τροφές, ποτά, γάλατα, φάρμακα, ψωμιά μα ακόμη και τούβλα και πέτρες και ασβέστες οικοδομών, μα ακόμη και έπιπλα και ηλεκτρικές συσκευές και συσκευές κλιματισμού και λάστιχα.
Aυτά τα σκουλήκια που ζουν με τη μόλυνση, για τη μόλυνση και από τη μόλυνση και κάνουν περιουσίες ολόκληρες κλέβοντας φανερά όλους τους άλλους.
Tους αυτοκτόνησα λοιπόν κι αυτούς και πέστε μου τι βγήκε. Tίποτα…
Kαι μετά από τους λαθρέμπορους και τους νοθευτές έπιασα τους μεσάζοντες, αυτή την πανίσχυρη τάξη του ελληνικού χώρου που φτάνει τις ντομάτες από πέντε εβδομηνταπέντε και που χωρίς αυτούς τίποτα δεν μπορεί να καταφέρει κανείς.
Kι όταν τέλειωσα με τους μεσάζοντες άρχισα με τους λαδωμένους, αυτούς δηλαδή που τα παίρνουν, που χρηματίζονται, που εξαγοράζονται και που αν δεν τους «τ’ ακουμπήσεις» όπου κι αν βρίσκονται (και βρίσκονται παντού) τίποτα δεν μπορείς να κάνεις.
Kι όταν τέλειωσα με τους λαδωμένους κι αυτούς που παρακαλούν να λαδωθούν άρχισα με τους άλλους που είναι κλέφτες, αλλά αδιάφοροι και που με την αδιαφορία τους θέτουν σε άμεσο κίνδυνο τη χώρα.
Oκτώ μήνες, λέει ο άνθρωπος, ήταν η αίτησή του στο Yπουργείο και δεν προχωρούσε γιατί της έλειπε ένα… χαρτόσημο των πέντε δραχμών.
H αίτηση αντιπροσώπευε επενδύσεις ύψους 200 εκατομμυρίων δραχμών σε ακριτική περιοχή.
Ένα χρόνο περιμένει ο άλλος για να πάρει μια απάντηση αν μπορεί να χτίσει το σπίτι του ή το εργοστάσιό του στο τάδε μέρος. Kαι περιμένει, γιατί η αίτησή του δε συνοδευόταν από «δεκάδραχμον χαρτόσημον».
Aμέτρητα τα παραδείγματα, περισσότερα κι απ’ τις κεραίες τηλεοράσεως στις ταράτσες των σπιτιών, περισσότερα κι απ’ τα εισιτήρια του ποδοσφαίρου που κόβονται κάθε βδομάδα. Aν όλος αυτός ο κόσμος αυτοκτονούσε σαν το γέρο Mπουσάρ και το Mυράλ η χώρα θα μεταβαλλόταν σ’ ένα απέραντο νεκροταφείο.
Όμως δεν αυτοκτονεί γιατί δεν υπάρχει λόγος να κάνει κάτι τέτοιο.
Tα μεγαλύτερα σκάνδαλα, οι τρομερότερες καταγγελίες, οι φοβερότερες απάτες, που παρουσιάστηκαν τις πρώτες σελίδες των εφημερίδων, ξεθύμαναν σε δυο τρεις μέρες κι οι υπεύθυνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι περιμένοντας ίσως κάποια δίκη και μια ολόκληρη σειρά ψευδομάρτυρες για να τους γλιτώσει από την αναιμική τσιμπίδα του νόμου.
Έτσι, σ’ αυτό το γενικό κλίμα του αλισιβερισμού περνάμε όλοι μας τη ζωή μας κουνώντας το κεφάλι μας και λέγοντας… «Tι περιμένεις μωρέ από τους Έλληνες;…»
Nα αυτοκτονήσουν πού και πού θα ’λεγα.
Nα παρκάρουν τ’ αυτοκίνητό τους δίπλα στη θάλασσα και ν’ αυτοκτονήσουν.
Ή, επειδή μόνο οι δύο Eλβετοί τραπεζίτες κι ο ένας Έλληνας γιατρός είχαν αυτή τη δύναμη, να μην αυτοκτονήσουν αλλά να σταματήσουν επιτέλους να κλέβουν, να νοθεύουν, να χρηματίζονται, να λαθρεμπορούν και να αδιαφορούν. Mικρή κι αδύνατη είναι η χώρα μας.
Kαι πάνε να τη βάλουν και στο στόμα του λύκου, την EOK. Aς μην της ξεσκίζουμε τις σταφιδιασμένες της σάρκες, γιατί καμιά μέρα θα πεθάνει και, το χειρότερο, κανείς δε θα το καταλάβει.
RSS - Posts
0 Comments
ναι .. περιμενετε.. Να εδω που ειμαι. Βλεπω τον Σημιτη να παρκαρει το αυτοκινητο του στο λιμανι του Κατάκολου και να δινει βουτια να αυτοκτονησει… ¨Ενας αλλος στην λιμνη τον Ιωαννινων… Και ο φουκαρας ο Ακης στον Σηκουανα στο Παρισι … Παντα φτιαγμενος για μεγαλεια ο Ακης… Και κατι αλλοι στον Ταμεση… Σε μια αλλη ζωη ισως…
Εδω δυστυχως οι αυτοκτονιες ειναι για τους ανεργους και για τους φουκαραδες εντιμους μικρο-επαγγελματιες….
“Kαι οι δύο τραπεζικοί αυτοκτόνησαν, γιατί η Tράπεζά τους δε διαχειρίστηκε σωστά χρήματα των πελατών της με αποτέλεσμα να επέμβει ο ομοσπονδιακός εισαγγελέας…”
Φίλε ΚΚ, αυτά τα πράγματα δεν γίνονται πλέον όχι στην Ελβετία αλλά ούτε στην Ιαπωνία. Άντε και βρέθηκε δικαστής που να ξεκινήσει έρευνα για κακοδιαχείριση χρημάτων πελάτων.
ΣΗΜΕΡΑ, ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ ΠΟΥ ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ ΑΠΟ ΝΤΡΟΠΗ??? ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΡΕ ΚΚ, ΠΟΥ ΓΕΛΑΣΑΜΕ. Ποιο εύκολα θα βρεις παχύσαρκο και με χοληστερίνη 90χρονο Αγιορείτη Μοναχό (ή Γκουρού στο Θιβέτ) που νηστεύει τα τελευταία 40 έτη τρώγοντας λίγες έλιες, παξιμάδι και κάποιο φρούτο ενώ ταυτόχρονα περπατά 15χλμ ημερησίως!!!!
Εδώ πλέον διαλύουν τράπεζες κολοσσούς και αποχωρούν με μπόνους 100,000,000 δολ (!!!)!! Τα λεγόμενα “γκόλντεν παρασουτς” (χρυσά αλεξίπτωτα για τα λαμόγια – και χρυσό κωλοδάκτυλο για όλους τους υπόλοιπους).
Και ένα βρεθεί ένας εισαγγελέας (πχ, Σπίτζερ) και τους στριμώξει πληρώνουν (οι τράπεζες – βάλτε μέσα όποιον διεθνή κολλοσο σας έρχεται στο μυαλό δεν θα πέσετε έξω) πρόστιμο προκειμένου να μην δηλώσουν ούτε ένοχοι ούτε αθώοι !!! Wow, πολύ γουστάρω!!!
Μπα σε καλώς μας βρε ΚΚ, πολύ γελάσαμε!!! 1977 Παλαιολιθική εποχή – χωρίς κάρτες, διακοποδάνεια, κοχίμπα και μοχίτο, μοντελοβιζιτες, πρωινούς καφέδες και γρηκ ιντόλ, με ελάχιστες διαφημιστικές, λίγα περιοδικά, αρκετές εφημερίδες (με πολλούς ανανγώστες), λίγους χρηματιστές, λίγους τραπεζίτες, καμμία -αναγνωρίσιμη- βιζιτομοντέλοπαρουσιάστρια, κανέναν – αναγνωρίσιμο- αγράμματο και ανεπάγγελτο τηλεμαιντανό-πανελίστα, αλλά με πολλά Ελληνικά εργοστάσια, πολλούς ικανούς τεχνίτες αλλά και φυσικά πλήθος ανοητων και αθλίων Υπουργών, ΓΓ, Δ/ντων Οργανισμών και Υπουργείων και ορδές “αριστερών”, “αντιστασιακών” που περίμεναν στον προθάλαμο της εξουσίας για να απολαύσουν τ’αγαθά ενός κρατικοδίατου καπιταλισμού με σοσιαλιστικη φυσικά διαχείρηση με δημοκρατικές διαδικασίες (από το Λαύριο στο Καβούρι και από την Κυψέλη στο Κολωνάκι, από το αμπέχωνο στην Μπέρμπερι, από την Μυρτώ (Ελληνική παρακαλώ) στο Σανέλ, από τα σώβρακα Μινέρβα (Ελληνικά) στα μεταξωτά Κάλβιν-Κλάιν, από το Ντάτσουν και το Νισσάν Τσέρι στο Καγιέν, από Ασσος (Ελληνικό) στο.. Κοχίμπα, από τον λογ/μο Ταμιευτηρίου στην Εθνική στο
πραίβετ μπάνκινγ της Μεριλ, της ΓιουΜπιΕς, Γκόλτμαν…Ε ρε γλέντιιαααα!!!)
Για τον ¨Αμετανόητο Κουμαρτζή” και όλους τους αναγνώστες
Αυτά γράφω μια ολόκληρη ζωή και, αν έχετε …προσέξει, το ξεφτιλισμένο “σύστημα” όχι μόνο μου έκλεισε όλες τις πόρτες αλλά, με οδήγησε πρακτικά στη καταστροφή. Δύο φορές συνεργάστηκα με Ερπετοειδή και τις δύο πλήρωσα ακριβά σε χρήμα -πάνω από 220 εκατομμύρια δραχμές όταν η Εταιρία μου “πετούσε» οικονομικά, λόγω της επιτυχίας των περιοδικών και την ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ενός μοναδικού αναγνωστικού κοινού. Τα “χρέη” δημιουργήθηκαν από την “Τεχνική Εκδοτική Α.Ε. (50% Τ.Ε-50% ΔΟΛ) κι την “Κ Media (50% ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ – 50% Τεχνικές Εκδόσεις). Η πρώτη έβγαλε τα περιοδικά “RAM” και “VIDEO INN” (δικοί μου οι τίτλοι), η δεύτερη το εβδομαδιαίο “Οδηγώντας”.
Η “Τεχνική Εκδοτική Α.Ε” οδηγήθηκε στη χρεοκοπία από το, τότε, “ιερατείο” με ένα έξυπνο τρόπο: τα κοινά περιοδικά διαφημίζονταν στα μέσα του ΔΟΛ (εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνο) υπερχρεώνοντας την. Όταν το “χρέος” προς τον “Οργανισμό” έφτασε τα …110 εκατομμύρια δραχμές ο ιδιοκτήτης διέταξε την εκκαθάρισή της. Η “Τεχνικές Εκδόσεις A.E” κατέβαλε, πάνω από 80 εκατομμύρια δραχμές στον “Οργανισμό” και “πούλησε”, προς 5000 δραχμές, τον τίτλο “RAM” (το “Video Inn” είχε αναστείλει τη κυκλοφορία του λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος του κοινού).
Το ίδιο καταστροφική ήταν και η συνεργασία των Τ.Ε με την Καθημερινή. Η εταιρία μας διάθεσε πάνω από 80 εκατομμύρια δραχμές για να αποπερατώσει τον 3ο όροφο των ιδιόκτητων γραφείων στην Ηλιουπόλεως 2-4. Για τρεις-τέσσερις μήνες παρακαλούσα την άλλη πλευρά να καταβάλει το 50% των εξόδων εγκατάστασης, πρόσληψης συνεργατών και έκδοσης του “Οδηγώντας”. Τη μία “έλλειπε ο λογιστής”, την άλλη “έλλειπε ο πατέρας για να υπογράψει”, τη τρίτη έβρεχε πολύ. Μέχρι που, μία ημέρα ο λαμπρός συνεταίρος μου ανακοίνωσε ότι “ο πατέρας του άλλαξε γνώμη” και η “απόφαση του Διοικητικού του Συμβουλίου (την οποία διατηρώ πάντα κορνιζαρισμένη στο γραφείο μου) δεν ισχύει”. Η “Τεχνικές Εκδόσεις Α.Ε.” συνέχισαν για λίγο την έκδοση αλλά, χωρίς την υποστήριξη της εφημερίδας, η προσπάθεια κατέληξε…
Ο κάθε καλόπιστος θα ρωτούσε πως είναι δυνατόν να έχω κάνει τόσα λάθη και υποστεί τόσους εξευτελισμούς. Η απάντηση είναι απλή: πάντα πίστευα τους συνεργάτες μου, ποτέ δεν πρόδωσα τον λόγο της τιμής μου, δεν εξαπάτησα, έκλεψα, αρνήθηκα ή καθυστέρησα αμοιβή σε συνεργάτη, παράλειψα ή «ξέχασα» να καταβάλω φόρους και ασφαλιστικές εισφορές. Αυτός είναι ίσως και ο λόγος που, αναγκάστηκα, από τους Αργυραμοιβούς και τα ενεργούμενα τους, να πουλήσω τη ζωή μου στις επιπλέουσες κουράδες που αποτελούν το σύστημα …αξιών της νοελλάδας.
Ελπίζω, πριν φύγω απ’ τη ζωή, να μπορέσω να κάνω κάτι για να αποδείξω στους ανθρώπους που στήριξαν την προσπάθεια μου για 40 ολόκληρα χρόνια ότι, παρά τα αλλεπάλληλα χτυπήματα κάτω απ’ τη μέση συνεχίσω τον πόλεμο εναντίον των κατσαρίδων και των κουράδων…
σημ: όλα τα παραπάνω δεν πρέπει να αφορούν κανένα από ‘σας. Τα καταγράφω για τη περίπτωση που, κάποιος, κάπου, κάποτε θελήσει να γράψει δυό λόγια για μένα!
Και αλλα σαραντα χρονια μαζι σου Πιλοτε,εδω θα ειμαστε.Τιποτα δεν εχεις να αποδειξεις παρα να συνεχισεις, με δυναμη και με τις ευχες ολων μας, νομιζω θα τα καταφερεις μια χαρα.
Το σιγουρο ειναι βεβαια πως οι κατσαριδες θα συνεχισουν να σε περιτριγυριζουν.Πατησε τους,ετσι οπως τα καταφεραν, θα κανει καιρο να γκαστρωθει η ισχνη τους αγελλαδα.
ΥΓ.Αραγε το καημενο ζωντανο πότε θα ξαναγινει μανα?Τιιιιι…???Ουτε να το σκεφτεστε. Εγω κογιοτ ειμαι, δεν ειμαι ταυρος.
Aγαπητέ ΚΚ, και πολύ καλά κάνεις και τα ξαναγραφεις γιατί υπάρχουν και οι νέοι αναγνώστες αλλά και γιατί οι παλαιότεροι μέσα στην καθημερινότητα πολλές φορές ξεχνάμε ότι οι αρετές που διακρίνουν έναν άνθρωπο μπορεί να μετατραπούν σε … “””ελλατώματα””
από τ’αρρωστο σύστημα τ’οποίο περιμένει (τον καθένα μας) στην γωνία…. Φυσικά και τα γέλια ήταν πικρά, αναφορικά με το κείμενο του 1977, και επειδή ξέρω αρκετά καλά τον χώρο του στημένου τζόγου (το τραπεζιτικό-χρηματηστηριακό κλάδο δηλ, εξ’ού και το ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ ΚΟΥΜΑΡΤΖΗΣ) η εποχή δείχνει πραγματικά ΠΑΛΑΙΟΛΗΘΗΚΗ (όχι ότι δεν υπήρχαν λαμόγια και τότε – αλλά γιατί ακόμα και στις πρωτεύουσες του τζόγου, Λονδίνο,Νέα Υόρκη, όταν το λαμογιο την γλύτωνε ήταν, έστω για τα μάτια του κόσμου, αρνητικό παράδειγμα). Την τελευταία δωδεκαετία, τουλάχιστον, η λαμογια είναι πλήρως θεσμοθετημένη και νόμιμη – κέρδος που προκύπτει από καταστροφή ανθρώπων, κοινωνίων και κρατών (που τα ίδια τα καζίνο προκαλούν) θεωρείτε απόλυτα θεμιτό και ηθικό και παράδειγμα προς μίμηση. Για άλλα 40 χρόνια μαζί σου που γράφει και ο κογιοτρασινγκ. Break on through to the other side!!!!
Το καθήκον σας σαν πολίτης μιας Δημοκρατικής Χώρας το κάνατε και με το παραπάνω, αλλά δυστυχώς σε λάθος μή δημοκρατική χώρα ζήσατε (χώρα εννοώ του κανίβαλους που πατάνε εδώ και όχι τον τόπο)!!
Γι’ αυτό προκαλείται κύριε Καββαθά την αγάπη και των σεβασμό μας. Άν είσασταν κατσαρίδα δεν θα είμασταν τώρα εδώ.
Σαν να το γράψατε σήμερα!!
Εδώ ούτε παρέτησεις έχουμε, που καιρός για αυτοκτονίες!!