Εκατόν πενήντα χιλιάδες άνθρωποι είναι σκαρφαλωμένοι στους καταπράσινους λόφους και τις εξέδρες γύρω από την πίστα και, αυτή τη στιγμή, ένα λεπτό πριν από την εκκίνηση, δεν ακούγεται ούτε ψίθυρος. Στον αέρα πλανιέται η αγωνία της προσμονής για τη στιγμή της εκκίνησης του Βρετανικού Γκραν Πρι.

Στη μακριά γραμμή της αφετηρίας στέκουν τ’ αυτοκίνητα της Φόρμουλα Ένα, χαμηλά, λειτουργικά, σύνθετα επιστημονικά εργαστήρια της ταχύτητας και της ασφάλειας.

Ξαφνικά ένας υπερσύγχρονος, πανίσχυρος κινητήρας έρχεται στη ζωή μ’ έναν ήχο που σου τρυπά τ’ αυτιά και φθάνει μέχρι τα πιο βαθιά συρτάρια του μυαλού σου. Αμέσως ακολουθεί ένας δεύτερος, κι ένας τρίτος, κι ένας τέταρτος, και η γραμμή της αφετηρίας μεταβάλλεται σ’ ένα εξώκοσμο ορχηστρικό χώρο όπου παίζεται μια μουσική που την καταλαβαίνουν…εκατόν πενήντα χιλιάδες άνθρωποι που βρίσκονται στην πίστα κι άλλα δεκαπέντε εκατομμύρια που παρακολουθούν το Γκραν Πρι από τις οθόνες των τηλεοράσεων.

Τριάντα δευτερόλεπτα για το Πράσινο Φως και ο ήχος από τον επίπεδο, δωδεκακύλινδρο κινητήρα της κατακόκκινης Φεράρι μπερδεύεται με τον βαρύ ήχο της οχτακύλινδρης Φορντ DFV, τον λεπτό ήχο της επίπεδης δωδεκακύλινδρης Άλφα και τον λεπτό, στριγκό ήχο του μικρού (μόλις 1.500 κ. εκατοστά) υπερτροφοδοτούμενου κινητήρα της Ρενώ. Κάπου ανάμεσα στο ορχηστρικό πανδαιμόνιο ανεβαίνει και κατεβαίνει ο περίεργος ήχος του δωδεκακύλινδρου κινητήρα V της Ματρά, που είναι τοποθετημένος στα Λιζιέ JS9. Είκοσι… δέκα… πέντε…τρία… δύο… ένα… ΤΩΡΑ! Και 32 αυτοκίνητα ξεκινούν σκορπίζοντας στην άσφαλτο 16.000 ίππους!

Μέσα στα στενά ‘‘κόκπιτς’’ των αυτοκινήτων, που θυμίζουν τους θαλάμους διακυβέρνησης των μαχητικών τζετ, οι οδηγοί τους, άνθρωποι λίγο πιονιέρηδες, λίγο ήρωες, πολύ επιστήμονες, οδηγούν με ένα μυαλό που εργάζεται σαν μικρός ηλεκτρονικός υπολογιστής.

Στην πρώτη στροφή με 200 χιλιόμετρα την ώρα, χωρίς το παραμικρό λάθος, χωρίς τον παραμικρό κίνδυνο, οι χαμηλές κατασκευές φτάνουν και στρίβουν με δυνάμεις που ξεπερνούν το 1g πλάγιας επιτάχυνσης.

Στη μικρή ευθεία με τη Λότους 79 του Αντρέττι, αυτοκίνητο σχεδιασμένο από τους Άλντριτζ και Ότζιλβυ, να φεύγει εμπρός και πίσω να ακολουθούν οι Πέτερσον, Σέκτερ, Λάουντα, Τζόουνς και άλλοι, κυβερνώντας τις υπέροχες αυτές μηχανές της Άμεσης Απόκρισης. Οι Φερράρι, υπολογισμένες από τους μηχανικούς- μηχανολόγους που εργάζονται στο Μαρανέλλο με τη βοήθεια των τεράστιων ηλεκτρονικών υπολογιστών της Φίατ και του Πολυτεχνείου του Τουρίνου.

Οι Λότους με τις προηγμένες τους αεροδυναμικές εφαρμογές, με το σύστημα αρνητικής άνωσης. Οι Μπράμπαμ- Άλφα, χωρίς τους εξαεριστήρες τους αυτή τη φορά, αλλά πάντα με τις «φουστίτσες» από Λεξάν που εμποδίζουν τον αέρα που περνά κάτωαπό το αυτοκίνητο να φύγει δεξιά και αριστερά αφήνοντας σα μόνη οδό διαφυγής το πίσω μέρος. Η αναγκαστική αυτή πορεία αυξάνει την ταχύτητα του αέρα, μειώνει την πίεση κάτω από το αυτοκίνητο, αυξάνοντας έτσι τη διαφορά πίεσης ανάμεσα στην επάνω και την κάτω επιφάνεια του αμαξώματος… Αποτέλεσμα: Καλύτερη πρόσφυση στις στροφές. Οι Τύρελλ, οι Βόλφ, οι ΜακΛάρεν, οι Άρροους λαβαίνουν μέρος στο δύσκολο, συναρπαστικό αυτό σπορ που καθηλώνει, εκπλήσσει και, πάνω απ’ όλα,μορφώνει αυτούς που το παρακολουθούν χωρίς τσίμπλες στα μάτια.

Γύρο με το γύρο, οι σύγχρονοι αυτοί κονκισταδόροι δίνουν τη μάχη τους έχοντας πίσω τους την Τεχνολογία και τη Μόρφωση.

Δεν έχει τόση σημασία το ποιος κερδίζει και ποιος χάνει, το ποιος εγκαταλείπει και ποιος προσπερνά ποιόν και που… Σημασία, για εκείνους που ξέρουν να βλέπουν, για εκείνους που έχουν την απαραίτητη μόρφωση για να δουν, έχει ο ατέλειωτος αγώνας την τεχνολογικής εξέλιξης που κρύβεται πίσω και κάτω από καθένα απ’ αυτά τα αδρά σχήματα που διασχίζουν με τρομερή ταχύτητα την πίστα… Σημασία έχουν τα κράματα των μετάλλων των ράβδων της ανάρτησης, τα λάδια ή τα αέρια που χρησιμοποιούνται στα αμορτισέρ, τα υλικά τριβής που χρησιμοποιούν στα φρένα, τις συνθέσεις που χρησιμοποιούν στα λάστιχα, τις αεροδυναμικές λύσεις που χρησιμοποιούν στα αμαξώματα…

Τους τελευταίους δύο μήνες έχω την τιμή να παρουσιάζω- όσο καλύτερα μπορώ από ένα μικρό «μόνιτορ»- τους αγώνες Γκραν Πρι από την τηλεόραση. Παρακολουθήστε τους κι εσείς, για να ανακαλύψετε ένα «σπορ» που οδηγεί τους νέους στα Πολυτεχνεία… Δείτε τους, για να χαρείτε ένας σπορ στο οποίο η συμμετοχή των θεατών εξασφαλίζεται από το δρόμο της γνώσης της μελέτης…

Ίσως σας πουν ότι τα Γκραν Πρι είναι αγώνες για τους «εραστές της ταχύτητας…». Μη δίνετε σημασία… Οι φράσεις αυτές προέρχονται κατά κανόνα από ανθρώπους άσχετους και βαριά κομπλεξικούς… Ή από τις ανώνυμες «Κατίνες» που δήθεν κάνουν «κριτική» στις λαϊκές φυλλάδες. Και οι δύο κατηγορίες δεν μπορούν να ακουμπήσουν ούτε την άκρη της πτέρυγας της Φερράρι. Αν το κάνουν, θα τους πλακώσει ολόκληρη η σύγχρονη, τεχνολογικά ολοζώντανη, Ιταλία.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΒΑΘΑΣ