Όλοι, χωρίς καμία εξαίρεση τραυμάτισαν τις φωνητικές τους χορδές στην προσπάθεια να πείσουν τον λαό ότι υπεύθυνο για τη ρύπανση της ατμόσφαιρας της Αθήνας είναι το… ιδιωτικό αυτοκίνητο.

Παρακολουθώ τις εφημερίδες και τα δελτία ειδήσεων στην τηλεόραση και βλέπω ότι οι ανακοινώσεις και οι απαγορεύσεις της κυκλοφορίας του προβάλλονται πρώτες, τονίζονται ιδιαίτερα, υπενθυμίζονται με απλοϊκά «σχεδιάκια», αποτελούν υλικό για «πύρινα» άρθρα κατεξοχήν ασχέτων με το πρόβλημα ατόμων.

Παρακολουθώ τις εκδηλώσεις της υστερίας με εύλογο ενδιαφέρον μια και αποτελούν ακόμη μια παγκόσμια ελληνική πρωτοπορία, αφού σε καμιά χώρα του κόσμου δεν προσπάθησαν να λύσουν το πρόβλημα της ρύπανσης με τον μοναδικό τρόπο που ανακαλύψαμε στην Ελλάδα.

Αν κάνετε τον κόπο να πάτε λίγα χρόνια πίσω, ίσως θυμηθείτε ότι η Αθήνα (και οι άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδας) δεν υπέφεραν τόσο πολύ από το «σύννεφο». Το κακό άρχισε στα μέσα του 1979, επιδεινώθηκε στα μέσα του 1980 και πήρε διαστάσεις επιδημίας το 1981.

Τι συνέβη στ’ αλήθεια;

Η απάντηση ποτέ δεν έχει δοθεί. Ένα πλέγμα κομματικών συμφερόντων, άγνοιας των πραγμάτων, εθελοτυφλίας και «προοδευτικότητας» εμποδίζει τις εφημερίδες να πουν στον κόσμο ότι με την απόφαση να επιβληθούν περιορισμοί στην κυκλοφορία με τα μονά- ζυγά το Μάη του 1979 διπλασιάστηκε σχεδόν ο αριθμός των κάθε μορφής και είδους οχημάτων στη χώρα!

Στην προσπάθειά τους να κάνουν… οικονομία, οι φωστήρες κατάφεραν να «πήξουν» τη χώρα στο ιδιωτικό και επαγγελματικό (ιδιαίτερα το τελευταίο που αντικατέστησε το ιδιωτικό) και στα δίκυκλα, ο αριθμός των οποίων αυξήθηκε εντυπωσιακά.

Το γιατί έγινε αυτό ο καθένας μπορεί να το καταλάβει. Ο κόσμος έσπευσε να εξασφαλίσει ένα δεύτερο όχημα για να μπορεί να κινείται τις ημέρες των «μονών» και των «ζυγών».

Το «μέτρο» για την οικονομία είχε σαν αποτέλεσμα να στραγγαλιστεί η ατμόσφαιρα της Αθήνας, να καταναλωθούν εκατομμύρια λίτρα βενζίνης, να εξαφανιστεί ο λίγος πολύτιμος χώρος που είχε απομείνει, να επιδεινωθεί το φαινόμενο του «νέφους».

Κι έρχονται τώρα και ακολουθούν τον ίδιο επικίνδυνο δρόμο! Αδυνατώ να πιστέψω ότι υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν σοβαρά ότι το πρόβλημα της φωτοχημικής ρύπανσης λύνεται με την εφαρμογή του μέτρου των μονών- ζυγών!

Αδυνατώ να πιστέψω ότι η φαντασία και η κοινή λογική έδωσαν τη θέση τους, μαζί με την επιστημονική πρακτική, στον φτηνό εντυπωσιασμό του κοινού.

Στέκομαι με δέος μπροστά στο φαινόμενο να παίρνονται αποφάσεις με βάση τους κραυγαλέους τίτλους που αποπροσανατολίζουν τον λαό τραβώντας την προσοχή του από το πρόβλημα.

Από τη μια πλευρά αυξάνουν- με τα αψυχολόγητα μέτρα τους- κατά 100 % τον «πληθυσμό» των οχημάτων (άρα και τη ρύπανση) και από την άλλη ανακοινώνουν ότι, με την εφαρμογή των μονόζυγων η ρύπανση μειώθηκε (που δεν μειώθηκε όπως θα δείτε πάρα κάτω) κατά… 20 %.

Μειώθηκε κατά 20 τοις εκατό μετά από χωρίς λόγο αύξηση του 100 %!

Αν αυτά δεν είναι «τρελά» πράγματα, τότε δεν ξέρω ποια μπορεί να είναι.

Διαβάζω στις εφημερίδες της 26.11.81 ότι «και αύριο θα έχουμε μονά- ζυγά».

Οι πληροφορίες που φτάνουν από τα καταστήματα πωλήσεων αυτοκινήτων και δικύκλων είναι… ενθαρρυντικές. Ετοιμάζεται δεύτερη εξόρμηση για την απόκτηση «μονού» ή «ζυγού» από όσους δεν είχαν διαπράξει το σφάλμα. Αντί να υπάρχει μια φυσιολογική αύξηση στις πωλήσεις αυτοκινήτων (ιδιωτικών και επαγγελματικών) υπάρχουν εκρήξεις!

Τριάντα χιλιάδες πρόσθετα αυτοκίνητα το 1980!

Πάνω από 60.000 το 1981!

Ποιος ξέρει πόσα το 1982;

Κι όλα αυτά στο όνομα κάποιας νεφελώδους «αντινεφικής» πολιτικής που φέρνει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα απ’ αυτά που οι γονείς της προσδοκούν!

Μα είναι δυνατόν;

Όχι απλά είναι δυνατό αλλά θα τολμούσα να πω ότι είναι επιβεβλημένο μέσα στο κλίμα που κινούμαστε.

Οι επιστήμονες έχουν δώσει τη θέση τους στους δημοσιογράφους, οι ειδικοί στα αεροπορικά θέματα στους δικηγόρους, οι περιβαλλοντολόγοι στους μεγαλοαστούς γιατρούς και πάει λέγοντας…

«Μειώθηκε η ρύπανση κατά 20%» μας είπαν και την Πέμπτη, 26 Νοέμβρη, η Αθήνα ήταν καλυμμένη κάτω από ένα μαύρο στρώμα φωτοχημικής ρύπανσης που ξεπερνούσε κατά 50 % τα επίπεδα της ημέρας που δεν είχαν ληφθεί μέτρα (βλέπε σχετικές ανακοινώσεις του ΠΕΡΠΑ).

Διαβάσαμε εμβρόντητοι στις εφημερίδες της 26ης Νοέμβρη δήλωση υπουργού της κυβέρνησης που- αν αποδόθηκε σωστά- έλεγε επί λέξει: «Τα “λόμπυ” των μεγαλεμπόρων αυτοκινήτων και των μεγαλοκατασκευαστών… αυτοκινητοδρόμων (!) φταίνε για την οξύτητα που έχει προσλάβει το πρόβλημα της ρύπανσης του περιβάλλοντος…»

Και εξηγεί: «Τα δύο αυτά λόμπυ κατεύθυναν τα μεταπολεμικά χρόνια την πολιτική υπέρ της ευρείας χρήσης του Ι.Χ. αυτοκινήτου και κατά των μετακινήσεων με τα μαζικά μέσα μεταφοράς. Στόχος τους, είπε, ήταν τα… μεγάλα κέρδη».

Είναι η «κουλτουρέ» άποψη των πραγμάτων, αυτή που φοριέται πολύ στους κύκλους που μιλούν αρχίζοντας τις φράσεις τους με τη φράση «στον βαθμό που…».

Με κανέναν τρόπο όμως δεν αποτελούν επιστημονικές θέσεις, δηλώσεις ειδικών, επαγγελματιών που καλούνται να λύσουν προβλήματα που απασχολούν τον λαό.

Ξέχασε ο κ. υπουργός ότι δεκάδες χώρες βασίζουν τη βιομηχανική τους υπόσταση στη βιομηχανία αυτοκινήτου. Χώρες καπιταλιστικές αλλά και σοσιαλιστικές, όπως είναι η Γιουγκοσλαβία (με 26 εργοστάσια αυτοκινήτων), η ΕΣΣΔ, η Ρουμανία, η Πολωνία και πολλές άλλες που δεν υπάρχει λόγος ν’ αναφερθούν εδώ.

Με μια μονοκονδυλιά εξηγεί το πρόβλημα της ρύπανσης και σβήνει απ’ τον χάρτη τις λιγοστές ελπίδες ανάπτυξης της ελληνικής βιομηχανίας αυτοκινήτου.

Έτσι, οι φύλακες άγγελοι της ποιότητας της ζωής μας φτάνουν- από άγνοια και ελλιπή πληροφόρηση- στο σημείο να ενισχύουν τις θέσεις και τα συμφέροντα εκείνων που προσπαθούν να καταπολεμήσουν!

Δημιουργώντας υστερία στο κοινό κατάφεραν να το κάνουν να… μισήσει το άψυχο αντικείμενο αντί τις αιτίες που το κάνουν να ρυπαίνει (αν ρυπαίνει!).

Οι μεγάτιτλοι καταφέρονται κατά του «Ι.Χ.» τραβώντας την προσοχή του κόσμου από την έλλειψη συσκευών καθαρισμού στη βιομηχανία, στα μέσα δημόσιας υγιεινής, στους αισχρά συντηρημένους κινητήρες των… μέσων μαζικής μεταφοράς, στους αρρύθμιστους στατικούς κινητήρες και τις χιλιάδες ψευτοκαυστήρες που εργάζονται στα σπλάχνα των πολυκατοικιών, στα νταμάρια, στην έλλειψη πράσινου και, το κυριότερο, στην πραγματικότητα των ξένων μεγαλουπόλεων που αποφεύγουν να τις αναφέρουν σαν ο διάολος το λιβάνι!

Κανείς δεν απαντά όταν τον ρωτάς, γιατί σε μια πόλη με 4,5 εκατομμύρια αυτοκίνητα, όπως είναι το Λονδίνο, δεν υπάρχει πρόβλημα ρύπανσης. Γυρίζουν το κεφάλι απ’ την άλλη πλευρά όταν αναφέρεις το παράδειγμα της Νέας Υόρκης με 8,5 εκατομμύρια αυτοκίνητα με μέσο κυβισμό τρεις φορές μεγαλύτερο απ’ τον κυβισμό των «ελληνικών» ρημαδιών.

Και κάνουν πως δεν ακούνε όταν τους λες ότι με τις απαγορεύσεις δεν λύνονται τα μέτρα.

Και κάνουν πως δεν βλέπουν τις ίδιες τους τις μετρήσεις, που λένε ότι η 26η Νοέμβρη ήταν κατά 50 % πιο «βρώμικη» ημέρα από την 24η Νοέμβρη, ημέρα που δεν είχαν εφαρμοστεί ακόμη τα μέτρα για τα οποία, με τόση ευκολία, ο Τύπος εξέφρασε την ικανοποίησή του, μένοντας ακάλυπτος δυο μέρες αργότερα που οι μετρήσεις του ΠΕΡΠΑ έδωσαν ρύπανση αυξημένη κατά 30- 50 % με τα μέτρα σε πλήρη ισχύ!

Δεν πρέπει λοιπόν να παρθούν μέτρα;

Και βέβαια πρέπει. Μην ξεχνάτε ότι το πρόβλημα αναφέρθηκε σ’ αυτή τη στήλη εδώ και… δέκα χρόνια και από τότε δεν σταμάτησε να επαναλαμβάνεται.

Δεν διώχνουμε όμως το «νέφος» με τα μονόζυγα. Κανείς στη Γη δεν το ’διωξε έτσι!

Για τρόπους αντιμετώπισής του, αρκεί μια ματιά στις ξένες μεγαλουπόλεις και μια σύντομη ανάγνωση παλιών σημειωμάτων στα «Ε».

Ίσως, λόγω ειδικότητας και πείρας 1/4 του αιώνα, να ξέρω κάτι περισσότερο από την κυρία Τζούλυ Κολοκυθοπούλου που κάνει χαρτοπόλεμο απ’ τις στήλες της «λαϊκής» εφημερίδας.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΒΑΘΑΣ