Απ’ όλα τα συνθήματα που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια σ’ αυτή την όμορφη χώρα που ζούμε το πιο ανόητο, βλακώδες, αντιδραστικό και 100% «νεοελληνικό» είναι το «όχι στη λιτότητα».

Το συναντάω συχνά στις εφημερίδες που είναι –κατά δήλωση- «κοντά στο λαό». Με σαφείς τίτλους προτρέπουν τους αναγνώστες τους να πουν όχι στη λιτότητα και να ξοδέψουν περισσότερα! Κι αυτή τη στιγμή που ολόκληρος ο πλανήτης, «ανατολικός» και «δυτικός», αντιμετωπίζει το φάσμα μιας ενεργειακής κρίσης που θα κάνει την «κρίση» του ’73 να φαίνεται παιγνιδάκι.

Όχι όμως… Οι συντάκτες των άρθρων- μπουρλότων γράφουν τις «ειδήσεις» τους με κομματικά κριτήρια. Το «όχι στη λιτότητα» είναι σλόγκαν που εξαπολύεται εναντίον της κυβέρνησης που δεν τους ικανοποιεί (όποιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης) αλλά που τα χοντρά του σκάγια παίρνουν το «λαό».

Όχι στη λιτότητα λοιπόν… Να αφήσουμε τους «γλεντζέδες» νεοέλληνες να γυρίζουν στις ταβέρνες και τα μπουζούκια μέχρι τις 5 το πρωί… Να καίνε βενζίνη μέχρι τις 5 το πρωί. Να καίνε τα φώτα. Να ξεροσταλιάζουν τα γκαρσόνια. Να δουλεύουν οι κουζίνες. Για να φάνε τα «κοψίδια» τους.

Όχι λοιπόν στη λιτότητα. Για να ουρλιάζουν οι ντίζελ στα σκυλάδικα της επαρχίας. Για να καταναλίσκονται τόνοι οι μπύρες. Για να παίζουν τα τζουκ μποξ. Για να γίνεται ντόρος, βαβούρα, σαματάς κι ό,τι άλλο γίνεται όταν οι νεοέλληνες «διασκεδάζουν» επειδή είναι «ανοιχτός λαός».

Οι άλλοι είναι ηλίθιοι που αναγκάζουν τα κέντρα να κλείνουν στις 11 στην Ευρώπη.

«Βρε- βρε» λέει η επισκεπτόμενη το Λονδίνο για ψώνια Κατίνα. «Κοίτα που είναι όλα κλειστά στις 10 και μισή» και οικτίρει τους κουτόφραγκους και σκέπτεται το ξενύχτι στην Ελλάδα.

Όχι στη λιτότητα, λοιπόν. Να τ’ αφήσουν όλα ελεύθερα να φάμε, να πιούμε και μετά να κοιμηθούμε που λέει και ο Μεγάλος Σαββόπουλος.

Δεν ξέρω πόσοι από τους αναγνώστες αυτής της στήλης θα συμφωνήσουν μαζί μου αν πω: ναι στην αυστηρή λιτότητα. Ναι σε αυστηρά μέτρα κατά της κατανάλωσης. Ναι σε οτιδήποτε έχει σχέση με την εξοικονόμηση ενέργειας. Ναι στους περιορισμούς.

ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ…

Τα μέτρα αυτά να είναι καθολικά κι όχι μονομερή. Να είναι παρμένα από ανθρώπους που γνωρίζουν τα πράγματα, που είναι ειδικοί, τίμιοι δουλευταράδες για το καλό της πατρίδας. Τα μέτρα και οι περιορισμοί να εξηγούνται στον κόσμο, να καταλαβαίνουμε όλοι γιατί πρέπει να υποστούμε θυσίες.

Όχι να πληρώνουμε τώρα την 24χρονη συνωμοσία των πρακτόρων των ξένων που εμπόδισαν να γίνουν έρευνες για νέες ενεργειακές πηγές στην Ελλάδα. Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι Έλληνες είναι πρόθυμοι να πετάξουν τις ανατολίτικες συνήθειές τους, να ανασκουμπωθούν και να δουλέψουν- επιτέλους- και για την πατρίδα τους. Για να το κάνουν όμως αυτό πρέπει να πειστούν για τις ειλικρινείς προθέσεις των κυβερνώντων.

Πώς όμως να πειστούν που ακόμα οι γενικοί γραμματείς και φαρισαίοι κυκλοφορούν με τις αδηφάγες μαύρες κούρσες και όταν τα περιπολικά της αστυνομίας είναι Βόλβο 264 DL με… δερμάτινα καθίσματα που κοστίζουν στην Ελλάδα… 1.605.000 δραχμές το κομμάτι. Βέβαια τα αυτοκίνητα αυτά δόθηκαν δωρεάν αλλά τι θα συνέβαινε αν έδιναν δωρεάν και 40 Ρολς Ρόυς; Θα κυκλοφορούσαν οι αστυνομικοί μας με δαύτες;

Πολλά λοιπόν τα περίεργα, πολλά τα τρωτά. Μεγάλη έλλειψη ειδικών, καθολική απουσία επιστημόνων, άγνωστη η ειδικότητα του προγραμματιστή, δύσκολη η δουλειά του όποιου υπουργού ή κυβερνήτη που έχει αποφασίσει να προσφέρει κάτι στην πατρίδα του αφού δεν έχει στελέχη για να φέρουν σε πέρας τις εντολές του.

Όποια κι αν είναι όμως τα προβλήματα, όσο κι αν οι δημόσιες υπηρεσίες είναι θαμμένες μέσα σε τόνους χαρτιού, όσο κι αν τα μέτρα είναι άνισα, πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε ότι τα ροζ χρόνια πέρασαν οριστικά και αμετάκλητα. Και τα μαύρα χρόνια που ‘ρχονται δεν πρόκειται να κάνουν διακρίσεις ανάμεσα στους έχοντες και τους έτσι κι έτσι (γιατί μη έχοντες σήμερα δεν υπάρχουν).

Γι’ αυτό λοιπόν ναι στην «αυστηρή λιτότητα». Ό,τι κι αν είναι, όσα κακά κι αν έχει, είναι καλύτερη από την ακατάσχετη σπατάλη.

Φωτογραφία χωρίς σχόλια.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΒΑΘΑΣ