Η Εξομολόγηση (Ι)

Μετά από 30(;) χρόνια στη πολιτική ο Theo Hulk ανακάλυψε τις «μεγάλες υποθέσεις» που οδήγησαν ή βοήθησαν να καταρρεύσει η ελληνική οικονομία.
Το άκουσα σε μία κομ ιλ φο εκπομπή της ΝΕΤ όπου, ένα μειλίχιος δημοσιογράφος έκανε ερωτήσεις σε αμνήμονα πολιτικό. Ο οποίος, όπως και άλλοι του κόμματός του, τώρα ανακάλυψαν ότι η χώρα οφείλει 380 δισεκατομμύρια ευρώ.
Όπως και οι προηγούμενοι της “επανίδρυσης” έτσι οι τωρινοί του “αλλάζουμε και βουλιάζουμε” κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν όταν κάποιος αποσυνάγωγος σαν εμένα ρωτάει που στο διάβολο ήταν τα τελευταία 35 χρόνια και δεν κατάλαβαν ότι, οι «κυβερνήσεις» που υπηρέτησαν, καταχρέωσαν τη χώρα για να μπορούν να επανεκλέγονται τα συγκεκριμένα ανεπάγγελτα αστέρια. Ο ένας δεν άκουσε, ο άλλος δεν ήξερε, ο τρίτος «παίζει NBA» (στο νεκρό σώμα o σκυλευτής). Άλλος δηλώνει ανερυθρίαστα ότι, την άνοιξη κανείς δεν θα θυμάται τη κρίση και η Κα Λούκα-“Γιώργο Χάσαμε”- Κατσέλη, μιλάει για …τουριστική ανάπτυξη και ΑΠΕ σε μία χώρα που, σε λίγο ο λαός της δεν θα έχει να …φάει.
Πώς να τους χαρακτηρίσω;
Ανόητους; Λίγους; Βάκεςς Φαιδρούς; Επικίνδυνους;
Όπως και να τους αποκαλέσω το αυτί τους δεν ιδρώνει. Ξέρουν ότι ζουν σε μία (πρώην) χώρα όπου οι (πρώην) πολίτες ενδιαφέρονται για μία θέση στο Δημόσιο και μία “μερσεντε” ή κάτι εξ ίσου βλακώδες.
Καλά, θα πει κάποιος. Τα γράφεις κάθε μέρα στο ιστολόγιο, κάθε εβδομάδα στο “Πρώτο ΘΕΜΑ” και κάθε μήνα στους 4Τ τα τελευταία 40 χρόνια. Κανείς δεν αντιδράει; Κανείς. Μηδέν. Άκρα του τάφου σιωπή. Κανονικό γράψιμο.
Πολλές φορές αναρωτήθηκα το γιατί και η απάντηση είναι ίδια. Διότι δεν ανήκω. Δεν είμαι σε κόμμα, σε αυλή. Δεν είμαι τηλεοπτικός αστέρας. Σιχαίνομαι το lifestyle. Αποφεύγω τα σκουπίδια του όπως ο διάβολος το λιβάνι. Γιατί γεννήθηκα όρθιος και αντιμιλώντας και, οι συγκεκριμένοι άχργστοι δεν το αντέχουν…
Γιατί τους έχω χεσμένους και μου το ανταποδίδουν. Όταν ξεκίνησα τη καριέρα μου αποφάσισα να κάνω πράγματα αντί να μιλάω. Έτσι, με τη γυναίκα μου, έφτιαξα τις Τεχνικές Εκδόσεις την εταιρία που δημιούργησε τον σύγχρονο Περιοδικό Τύπο στην Ελλάδα. Μαζί κυκλοφορήσαμε πάνω από 30 τίτλους πολλοί απ’ τους  οποίους ήταν πρώτοι στην  Ευρώπη (για την Ελλάδα προκλητικά και χωρίς ίχνος μετριοπάθειας δηλώνω πως ο «ανταγωνισμός» ξύπνησε 20 χρόνια αργότερα αλλά, και πάλι την έφαγε στο κώλο). Εκτός από πρωτοποριακά περιοδικά-ξυπνητήρια, οι Τεχνικές Εκδόσεις έκαναν τον Ρ/Σ «Εν Λευκώ», το πρώτο Κέντρο Οδικής Ασφάλειας στην Ελλάδα, την Safetrack A.E από το οποίο πέρασαν πάνω από 10.000 οδηγοί. Εγώ και ο φίλος μου ο Αλέκος Μανιατόπουλος αγοράσαμε 270 στρέμματα γης για να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα και…
Και όλα αυτά κάθισαν στο λαιμό κάποιων με όνομα και επώνυμο οι οποίοι, σε συνεργασία με διακεκριμένους αργυραμοιβούς και τσογλάνια του επιχειρηματικού υποκόσμου, οδήγησαν τις Τεχνικές Εκδόσεις στο σημείο που μόνο η πώλησή τους θα εμπόδιζε από το να πάω φυλακή. Αυτό έγινε και, βέβαια, μα;ζί με τα δικά μου ασυγχώρητα λάθη στην επιλογή συνεργατών. Σήμερα, η εταιρία που δημιούργησα το 1970 ανήκει σε άλλη εκδοτική η οποία ειδικεύεται στην έκδοση περιοδικών για life style και απονομές βραβείων σε άνδρες και γυναίκες που δεν διαθέτουν το ειδικό βάρος να αρνηθούν τέτοιους ευτελισμούς.
Τι κάνω λοιπόν στο νέο περιβάλλον; Τη δουλειά μου. Όσο καλύτερα μπορώ, όσο επιτρέπουν οι συνθήκες, που μου έχουν επιβληθεί και η αντοχή που μου απομένει.
Ποίο το μέλλον; Ειλικρινά δεν μπορώ να πω. Αν κρίνω απ’ το γεγονός ότι είμαι …αόρατος στο κοινό, τότε μάλλον αβέβαιο έως και αόρατο όπως εγώ!