“…Θα μείνω σπίτιιι, θα κάτσω σπίτιιι και θα φτιάξω ‘κάνα αυγό” τραγουδούσε παλιά ο φίλος μου ο Λουκιανός. Αυτό αποφάσισα να κάνω κι’ εγώ μια και, ο πάγκος του γραφείου στο υπόγειο στο προσωπικό μου Κωσταλέξι είχε γεμίσει από «άσε γι’ αύριο». Χαρτιά, φωτοαντίγραφα αγωγών και μηνύσεων (από την ιστορία του λιθογραφείου στο οποίο ήμουν «πρόεδρος» του ΔΣ, έχοντας παραχωρήσει με έγγραφο στην Νομαρχία Ανατολικής Αττικής όλες τις αρμοδιότητες στους δύο διευθύνοντες συμβούλους), περιοδικά που έπρεπε να διαβάσω και αρχειοθετήσω, βιβλία που είχαν στείλει φίλοι και συνεργάτες. Όλο τον Αύγουστο μάζευα και μαζεμό δεν είχαν. Όχι δεν πήγα «διακοπές». Το έκανα τα δύο προηγούμενα καλοκαίρια, κρεμάστηκα άγρια, μου την έσπασε ο ασταμάτητος θόρυβος των αυτοκινήτων (το ξενοδοχείο ήταν δίπλα στο δρόμο), ο εκβιασμός των τιμών στις «γραφικές» ταβέρνες (100 ευρώ το ζευγάρι για greek salad, τυροκεφτεδάκια, πατάτες τηγανητές άντε και από μια μακαρονάδα με κιμά δίπλα στο κύμα και αποφάσισα ποτέ πια. Σπίτι λοιπόν, τακτοποίηση, γράψιμο, παρακολούθηση των όσων κωμικών συμβαίνουν στη χώρα και, το χειρότερο, περιπλανήσεις στο παρελθόν. Οι οποίες, πρέπει να πω, πονάνε τόσο ώστε τρέχει αίμα ιδιαίτερα όταν, στο νου έρχονται τα 36 χρόνια των 4Τ και των τεχνικών Εκδόσεων. Λέω τα 36 γιατί τότε ολοκληρώθηκε το σχέδιο της κατάληψης τους από ξένες δυνάμεις και, στην ουσία, έπαψαν να υπάρχουν. Ναι, τα περιοδικά κυκλοφορούν αλλά, η εταιρία δεν ανήκει πλέον σε μένα και στη Σοφία αλλά σε ένα άλλο εκδοτικό οργανισμό που ειδικεύεται στις εκδόσεις life style! Ναι. Οι 4ΤΡΟΧΟΙ, ο ΗΧΟΣ, η ΠΤΗΣΗ, οι 2ΤΡΟΧΟΙ, οι Τεχνικές Εκδόσεις στο …life style! Ρίγη συγκίνησης διατρέχουν την σπονδυλική μου στήλη μόνο που το σκέπτομαι αλλά, τι να κάμω… Δεν μπόρεσα και δεν πρόκανα ο έρμος να αποφύγω την σεισάχθεια. Ήταν τόσα τα –επιχειρηματικά μου- λάθη που, μόνο αν γνώριζα νεοδημοκράτη ή πασόκο τραπεζίτη θα την γλίτωνα. Αυτός που γνώριζα και μάλιστα καλά, δεν έδωσε δεκάρα για την 36χρονη ιστορία και το ΑΑΑ της εταιρίας μου αλλά, ούτε και στο όποιο έργο της και μ’ άφησε στα νύχια των λαμόγιων. Όμως, αυτή είναι μια απ’ τις πολλές πονεμένες ιστορίες της ζωής σ’ αυτή την «κακούργα κενωνία» που θα σας πω μια άλλη φορά συνοδεία τσιριχτού του ΛΕ-ΠΑ. Εκεί λοιπόν που τακτοποιούσα, αρχειοθετούσα και έκανα ότι γράφω είχα ανοιχτή την ΝΕΤ και την εκπομπή της Κας «Ευχαριστούμε Πάρα Πολύ». Η συγκεκριμένη κυρία με μαγνητίζει διότι χαζογελάει ακόμα και όταν περιγράφει επίθεση καμικάζι στη Καμπούλ με 90 νεκρούς και, στο τέλος, ευχαριστεί «πάρα πολύ» τον συνεργάτη της. Χρόνια τώρα περιμένει να τον ευχαριστήσει απλώς αλλά, μάταια. Πάντα ευχαριστεί «πάρα πολύ» γι’ αυτό κι’ εγώ την παρακολουθώ πάρα πολύ. Ξέφυγα όμως διότι θέμα μου ήταν ο Υπουργός Οικονομικών κ. Ευάγγελος κ. Βενιζέλος ο οποίος κυριολεκτικά με καθήλωσε! Τι λέγειν είναι αυτό βρε παιδάκι μου. Μιλούσε επί μια ώρα, απάντησε σε 20 ερωτήσεις δημοσιογράφων και κανείς δεν κατάλαβε τίποτα! Δηλαδή κατάλαβε πως η Ελλάδα βρίσκεται σε καλό δρόμο και, όπως είπε και ο Φόρεστ Γκάμπ, σε λίγο καιρό θα είναι «μια από τις πλουσιότερες χώρες στο κόσμο». Εμένα μ’ αρέσει αυτό γιατί, ίσως, καταφέρω να γνωρίσω έναν Μαντέλη, έναν Λιάπη ή, έστω, έναν Τσουκάτο, να διαπλακώ μέχρι θανάτου και έτσι να ψωνίσω «καγιέ» και ν’ ανέβω κοινωνικά και εκδοτικά διότι, εκδότης χωρίς «καγιέ» είναι χαμένο κορμί για να μην αναφερθώ σε βίλα στο «νησί των ανέμων» γαμώ την ατυχία μου.
Μόλις τελείωσε η συνέντευξη Βενιζέλου πήρα μια δόση δηλώσεων ΓΑΠ σε άπταιστα σουηδό-ελληνο-αμερικανο-αγγλικά, κατάπια ένα Pepsamar και ένα Pariet και είδα τις ειδήσεις. Ή διαδικασία που περιέγραψα μου πήρε ένα δίωρο και με υπνώτισε ελαφρά με αποτέλεσμα να «ξεραθώ» στην ντιβανοκασέλα (excuse my language) του υπογείου. Εκεί είδα όνειρο ότι κατέβαινα με την Ιντεγκράλε (καλά είναι. Κάθεται σκεπασμένη με την κουκούλα της και την τρώνε τα ποντίκια), ένα ορεινό δρόμο με γκρέμια ενός χιλιομέτρου που όλο και στένευε, όλο και γινόταν πιο επικίνδυνος. Κάποια στιγμή μάλιστα στένεψε τόσο ώστε η Λάντσια κόλλησε και, το βουνό έπεσε πάνω μας και βρεθήκαμε εγκλωβισμένοι σε μια σήραγγα όχι πλέον από χώμα αλλά, από ένα λευκό πράγμα που έμοιαζε με foam γι’ αυτό και, αμέσως θέτω το ερώτημα σε αναγνώστη/στρια που ειδικεύεται εις την ψυχιατρική «τι υπονοεί γιατρέ μου ο Όνειρος». Ελπίζω σε μια ταχεία απάντηση προκειμένου να συνεχίσω το πόνημα το οποίον, επίσης, συνεχίζεται….
RSS - Posts
19 Comments
Nα κόψεις τα βραδυνά πιτόγυρα δάσκαλε….
Το ίδιο όνειρο το βλέπω τακτικά και γω.
Π
Moi? Πιτόγυρο; Μία φορά στη ζωή μου έφαγα. Άλλο προκαλεί το …φούσκωμα
Εφιάλτης… ποντίκια στην αντίκα… τρων καλώδια, τρων κολάρα… φρίκη. Τα ποντίκια όμως πιθανότατα θα εγκαταλείψουν το αυτοκίνητο αν είναι καλά κλεισμένες οι πόρτες και τα παράθυρα, ανοιχτό το μπροστινό καπώ και σκεπαστεί έτσι με φτηνό διαφανές νάυλον και όχι με αδιαφανή κουκούλα. Τα ποντίκια συνήθως δεν παν σε μέρη εκτεθειμένα στο φως!
Εξαρτάται απ’ τα ποντίκια. Αυτά που έφαγαν τη ζωή μου πάνε και στο φως…
Έχεις δίκιο… από αυτά μόνο με το έγκαιρο σφράγισμα όλων των “ανοιγμάτων” μπορεί να σωθεί κανείς.
Σε συμμερίζομαι ….. σε καταλαβαίνω.
Δηλαδή αν κατάλαβα καλά από το εν λόγω κείμενο και την ήδη τρίμηνη (δεν έχω διαβάσει ακόμη το τεύχος Σεπτεβρίου αλλά έχω την εντύπωση ότι πλεον “ΕΝ ΛΕΥΚΩ” δεν υπάρχει) αποχή από τους 4τροχούς δεν θα ξαναδούμε άρθρο σου εκεί? Τί γίνεται? 4τροχοί χωρίς Καββαθά είναι φαί χωρίς αλάτι!!!
Έτσι αποφάσισε η νέα ιδιοκτησία…Μη ξεχνάτε όμως ότι, το αλάτι κάνει κακό στην υγεία!
Αν είναι έτσι…
Ήδη 3 μήνες τώρα το ξενέρωμα ήταν μεγάλο.
4Τ χωρίς Εν Λευκώ δε νοούνται.
Από το 1985 δεν έχω χάσει τεύχος, αλλά δύσκολα θα πάω να πάρω το τεύχος Οκτωβρίου αν δεν έχει μέσα Κ.Κ…
Κ.Κ.,αν ηταν να κοβουμε οτι” κανει κακο στην υγεια”,τοτε να παμε σε κανα μοναστηρι.Εγω θελω Εν Λευκω,και κεινα τα ατελειωτα -με καθε εννοια-κειμενα στον Αντιλογο,και Περιπλανησεις στο Παρελθον,και απ’ολα.
Χωρις αυτα,ΤΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ;Για το Ματσατσουτσου GTI και το Ουμπεραλλες Ε 65 AMG;Αυτα τα γραφουν κι αλλου,και χωρις ”γκρινιες” (σχολιο γνωστου μου οταν ειδε την συλλογη απο 4Τ που κρατω ανελλιπως απο το 1985-το τευχος με τη Λαντσια S4…)
Αυτές οι εποχές πέρασαν. Οριστικά. Και μαζί τους πέρασαν και 2-3 γενιές. Τώρα είναι η εποχή του drift και της χαμηλωμένης “μπέμπας”. Ας κρατήσουμε τις ωραίες αναμνήσεις…
Κωστα δεν γραφεις πλεον στους 4Τ ???
πηρα το Σεπτεμβριατικο και δεν ειδα αρθρο σου …
Σύνθετο, στενάχωρο, δύσκολο αλλά, δεν είναι εύκολο να σε φτύνουν και εσύ να λές ότι ψιχαλίζει…
Τι θελεις να κανουμε για να σε πεισουμε για την εκδοση του ….ΕΝ ΛΕΥΚΩ !
Υπαρχουν λευκα …λεφτα!
Λευκα…καγιεν και ιντεγκραλε!!
Λευκη πολιτικη και λευκοι πολιτικοι και ολα αυτα που εσυ ξερεις και γραφεις υπεροχα εν λευκο!!
Καψε..την ντιβανοκασελα (ελπιζω να μην ειναι ασπρη η εν πασει περιπτωση βαψτην αν τη θελεις τοσο πολυ) και ξεκινα
Ειμαι σιγουρος οτι θα βρεις νεους μαθητες που κοβουν δακτυλα για να βρεθουν διπλα Σου…
Τι θελεις να κανουμε για να σε πεισουμε για την εκδοση του ….ΕΝ ΛΕΥΚΟ !
Υπαρχουν λευκα …λεφτα!
Λευκα…καγιεν και ιντεγκραλε!!
Λευκη πολιτικη και λευκοι πολιτικοι και ολα αυτα που εσυ ξερεις και γραφεις υπεροχα εν λευκο!!
Καψε..την ντιβανοκασελα (ελπιζω να μην ειναι ασπρη η εν πασει περιπτωση βαψτην αν τη θελεις τοσο πολυ) και ξεκινα
Ειμαι σιγουρος οτι θα βρεις νεους μαθητες που κοβουν δακτυλα για να βρεθουν διπλα Σου…
Να με …πείσετε; Δεν χρειάζεται! Θα σας πω σύντομα
Αυτο ηθελα ν’ ακουσω…!!!!!!!!!
”Τραβα μπρος,ξοπισω εμεις και μη σε μελλει…”-που ελεγε ο Καββαδιας στο ”Φεντερικο Γκαρσια Λορκα”
Μαζι σου για την …επανεκκινηση.
ΔΑΣΚΑΛΕ, εκ μέρους της γενιάς μου (80’s+) θέλω να σου πω ευχαριστώ.. Και να θυμάσαι πως και μέσα από το “σπίτι”, τα εν λευκά σου γράμματα θα διαβάζουμε..