Δημοσιευμένο στη διαδυκτιακή μου στήλη Cyber View τον Ιούλιο του 2000
Αν τα όσα διάβασα στη 1η σελίδα της Καθημερινής της Κυριακής είναι αληθινά (και δεν μπορεί να μην είναι) τότε, τα όσα έχω γράψει για το ελληνικό «κράτος» όλα αυτά τα χρόνια είναι λίγα! Μεταφέρω αυτούσια την είδηση: «Η Δ.Ε.Κ.Α Α.Ε. του υπουργείου Οικονομικών, η οποία διαχειρίζεται το χαρτοφυλάκιο του Δημοσίου, «στήριξε» προεκλογικά το Χρηματιστήριο και επηρέασε σημαντικά το αποτέλεσμα των εκλογών της 9ης Απριλίου, το οποίο κρίθηκε μόνο με διαφορά 70.000 ψήφων μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Οι παρεμβάσεις κόστισαν 700 δισεκατομμύρια δραχμές, που μεταφέρθηκαν αυτούσια στις τσέπες των «κερδοσκόπων», κατά τη κυβερνητική ορολογία της εποχής. Αποτέλεσμα ήταν να κρατηθεί τεχνητά ο δείκτης στα επίπεδα των 5000 και η ΔΕΚΑ να βρίσκεται σήμερα σε ένα τεράστιο σωρό από σχεδόν άχρηστα χαρτιά!…». Τώρα, και διορθώστε με αν κάνω λάθος, όταν λέμε «χαρτοφυλάκιο του Δημοσίου» εννοούμε χρήματα των ελλήνων φορολογουμένων και αν η ΔΕΚΑ «κάθεται» πάνω σ’ ένα «σωρό από σχεδόν άχρηστα χαρτιά» αυτό σημαίνει ότι οι Έλληνες φορολογούμενοι πλήρωσαν για τα λάθη εκείνων που διαχειρίστηκαν τα χρήματα τους χωρίς μάλιστα να τους ρωτήσουν. Θα πείτε… Είναι δυνατόν να ασχολείσαι με το τι απέγιναν 700 ψωροδισεκατομμύρια; Τα τελευταία 40 χρόνια πρέπει να έχουν καταφαγωθεί όχι 700 δις αλλά 700 …τρις και, όπως με τη τραγωδία της Κύπρου, κανείς δεν βρέθηκε υπεύθυνος. Δεν έχεις καταλάβει ότι, σε μία πολιτιστικά τριτοκοσμική χώρα σαν την Ελλάδα η διαφθορά έχει μπει τόσο βαθιά στον κοινωνικό, πολιτικό και επιχειρηματικό ιστό ώστε κανείς, ούτε καν οι θιγόμενοι, να μην ανησυχεί; Τι να κάνω αγαπητοί μου φίλοι… Παρ’ όλο ότι έχουν περάσει 40 χρόνια από τότε που ξεκίνησα τη δημοσιογραφία εξακολουθώ να έχω απορίες τις οποίες και εκφράζω στα άρθρα μου με αποτέλεσμα να έχω γίνει «γραφικός». «Έλα μωρέ, ο Καββαθάς όλο γκρινιάζει. Δεν βλέπει ή δεν θέλει να δει τα άλματα που έχουν γίνει το τελευταίο καιρό», έλεγε πρόσφατα ένας από τους δημοσιολογούντες, που σιτίζεται από τον κρατικό κορβανά και είχε δίκιο. Όποιος λεει πως δεν είναι δυνατόν μία κρατική Α.Ε. να «παίζει» 700 δις στη Σοφοκλέους είναι «γκρινιάρης». Εκείνος που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο λαβαίνει μέρος στο «κόλπο» είναι έξυπνος και προοδευτικός! Εκεί φτάσαμε ή, καλύτερα, εκεί μας έφτασαν. Αρχίζοντας με τα ρουσφέτια, τις προσλήψεις των δικών τους παιδιών και τα «βιβλιάρια βασιλίσσης» των δεκαετιών του 50, 60 και 70 και περνώντας στα γαλάζια και πράσινα καφενεία μετά την «Αλλαγή» (των ρούχων του Μανωλιού) στη δεκαετία του 80 κατάφεραν να φτιάξουν ένα κακό αντίγραφο του Οθωμανικού κράτους που βασανίζει τη χώρα ακόμα και σήμερα που μπήκε στην ΟΝΕ και, όπως διάβασα, επιθυμεί να μπει στη 1η ταχύτητα της Ε.Ε. Πως όπως θα γίνει αυτό όταν, σχεδόν καθημερινά, διαβάζεις για σκάνδαλα, παραβάσεις, χρηματισμούς κρατικών λειτουργών και υπηρεσιών χωρίς ποτέ, κανείς να έχει τιμωρηθεί γι’ αυτά (με την εξαίρεση του …Κοσκωτά και κάποιων κομματικών φτωχοκαλόγερων που υπέπεσαν σε δυσμένεια όταν δεν παρέδωσαν το «εμπόρευμα;».
Αυτό που τελικά εισπράττει ο σκληρά εργαζόμενος πολίτης είναι αυτό που ο αναγνώστης διαβάζει στην αριστερή στήλη της πρώτης σελίδας της ίδιας εφημερίδας. «Ο νέος χάρτης του εγκλήματος… Τέσσερις μεγάλες εγκληματικές οργανώσεις και μία «φρέσκια» έχουν χωρίσει την Αθήνα σε περιοχές, τις οποίες και ελέγχουν. Το εμπόριο ναρκωτικών ανθεί, «προστάτες» και έμποροι λευκής σαρκός αλωνίζουν και οι νομοταγείς πολίτες νοιώθούν ότι βρίσκονται σε κατάσταση πολιορκίας… Εν τω μεταξύ το «μαύρο χρήμα» που ξεπλένεται στη χώρα μας υπολογίζεται σε 15 τρις. Όσο δηλαδή ο προϋπολογισμός της χώρας…». Αναρωτιέμαι αν, μετά απ’ όλα αυτά στην Ελλάδα υπάρχουν ή έχουν θέση αυτοί που η καλή εφημερίδα αποκαλεί «σκληρά εργαζόμενους πολίτες». Μέσα στο γενικευμένο μπάχαλο όπου προτεραιότητα έχει το αν αναγράφεται το θρήσκευμα στις ταυτότητες αντί η πάταξη του οργανωμένου εγκλήματος, σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχει κανείς που να εργάζεται «σκληρά». Ο ένας μετά τον άλλο οι πολίτες (ή καλύτερα οι υπήκοοι) θα προσπαθούν να τη «κάνουν αρπαχτή», να «τα κονομήσουν» μια και, δεν υπάρχει λόγος να «βγάλουν το φίδι απ’ τη τρύπα». Και έτσι, σιγά-σιγά η χώρα θα ολισθαίνει στην αφάνεια και στον ευτελισμό έστω και αν στους δρόμους κυκλοφορούν οι περισσότερες Μερτσέντες, Ρειντζ Ρόβερ και Γκράν Τσέροκι στο κόσμο και στα προάστια που κατοικεί η λούμπεν επιχειρηματική τάξη οι πισίνες, τα πλεϊ ρουμ και τα μπάρμπεκιου δίνουν και παίρνουν. Τι κρίμα που, μετά από τόσες δεκαετίες η χώρα δεν κατάφερε να αποκτήσει το όραμα που της ταιριάζει. Τι κρίμα που, κάθε φορά που κάποιος μιλάει ή γράφει για την ανάγκη να υπάρξει οι διατεταγμένες γραφίδες πέφτουν και τον ξεσκίζουν κατηγορώντας τον ότι έχει «συντηρητικές» ιδέες. Μα, βρε αχαΐρευτοι… Υπάρχει κάτι πιο προοδευτικό απ’ τη παιδεία, το σεβασμό της ιστορίας και των λειψάνων εκείνων που έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι; Δείτε βρε μικρομεσαίοι καραγκιόζηδες με τι σεβασμό κρατάει τη σημαία του ένας Γάλλος, Άγγλος, Αμερικανός και πως τη κουβαριάζει το υβρίδιο που έκανε την αποκάλυψη του μνημείου για τους τέσσερις πυροσβέστες που έδωσαν τη ζωή για να σώσουν το δάσος του Υμηττού απ’ τη φωτιά._K.K. (pilot@techlink.gr)
RSS - Posts
