Αυτό που θα διαβάσετε πιο κάτω είναι απόσπασμα από άρθρο που είχα γράψει στηνν εφημερίδα “1ο ΘΕΜΑ” 9 χρόνια πριν
Στο άρθρο μου δημοσιεύω τις θέσεις του Καθηγητή Ν. Σταύρου (που έχει φύγει απ’ τη ζωή) για το μέλλον της Χαρτόβιας
Παρακαλώ τους (νεότερους) να τις μελετήσουν γιατί, τίποτα δεν είναι τυχαίο._Κ.Κ.
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
…..Για ’μένα, η παράσταση που σπάει ταμεία είναι εκείνη της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Δεν χάνω ποτέ την ευκαιρία να παρακολουθήσω τις δηλώσεις της υπουργού με το (μόνιμο) Χαμόγελο. Η κυρία ΥΠΕΞ χαμογελάει ακόμα και όταν ο πρόεδρος των Σκοπίων απαιτεί να αλλάξει όνομα η Ελλάδα (δεν το είπε καθαρά αλλά το υπονόησε, όταν τα τουρκικά μαχητικά περνάνε «σουβλάκι» τη Λήμνο στα 200 πόδια, και η «φίλη και γείτων» κάνει έρευνες για πετρέλαιο στο Αιγαίο.
….Σύντομα τα γεράκια της «διεθνούς κοινότητας» θα αναγνωρίσουν την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου μία κίνηση που θα έχει αλυσιδωτές αντιδράσεις σε 400 περιοχές του πλανήτη συμπεριλαμβανομένης και της Κύπρου και το Μόνιμο Χαμόγελο δε λέει λέξη! Προφανώς δεν καταλαβαίνει (ή κάνει πως) τα στρατηγικά παιχνίδια που παίζονται στα Βαλκάνια σε μία εποχή που, όπως έχουν αποδείξει τα τηλεοπτικά σκουπίδια στην εποχή μας δεν μετράει η ουσία αλλά η εικόνα.
Σήμερα κανείς (πέρα από 100 νέους που φυλάνε Θερμοπύλες) κανείς δεν δίνει σημασία στη προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και στη προώθηση των εθνικών συμφερόντων. Σε συνεργασία με τις ελιτ της νέας παγκόσμιας τάξης, τα ΜΜΕ χαρακτηρίζουν τους ηγέτες που στηρίζουν τα εθνικά κράτη, αντιδραστικούς (βλέπε το παραλήρημά τους από τη νίκη του «ευρωπαϊστή» Τάντιτς εκλογές στη Σερβία).
Δεν έχω τη παραμικρή αμφιβολία ότι το Χαμόγελο θα συνταχθεί με τα σχέδια των ελιτ και η Ψωροκώσταινα θα γίνει (έχει ήδη γίνει) πεδίο πειραματισμού της πλέον ύπουλης «έκδοσης» του πολυπολιτισμού που δεν είναι τίποτα περισσότερο από την διάλυση των ενιαίων κοινωνιών.
Θα πείτε και μεγάλο το δίκιο σας; Ποιος πολιτικός ενδιαφέρεται γι’ αυτά όταν, σε λίγες μέρες, θα παραλάβει το νέο του «γιωταχί»;
Κοιτάξτε πίσω και θα δείτε ότι τα τελευταία 15 χρόνια η ελληνική εξωτερική πολιτική είχε σαν οδηγό ότι η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ θα εξομαλύνει τις σχέσεις των δύο χωρών. Ούτε για ένα δευτερόλεπτο πρώτα ο Γιωργάκης και μετά το Χαμόγελο δεν σκέφθηκαν ότι, η Τουρκία μπορεί και να μη θέλει να γίνει μέλος της ΕΕ αφού βλέπει την προσπάθεια των αμερικανών να την κόψουν στα τρία με ανεξάρτητο Κουρδιστάν στο νότο, ηπειρωτική χώρα και «ευρωπαϊκή» Τουρκία που θα εντάξουν στην ΕΕ. Ούτε έχουν λάβει υπ’ όψη το παλιό σχέδιο για την κατακερματισμότων Bαλκάνια, έγινε η κύρια περιοχή ενός μεγάλου στρατηγικού μετασχηματισμού ως αποτέλεσμα προσχεδιασμένου κατατεμαχισμού που στοχεύει στην οικονομική ανόρθωση και σε μια εργατική δύναμη, κάτι που τελικώς οδηγεί σε υψηλού βαθμού τεχνολογικό φεουδαρχισμό όλης της περιοχής.
….έγραφε λοιπόν ανάμεσα σε άλλα ο Καθηγητής Σταύρου στο “ΒΗΜΑ”
“….Σε αυτό το πλαίσιο η Eλλάδα καλείται να ρίξει το «ελληνικό» χρώμα της, να μοιραστεί μαζί τους τα πλούτη τους, να ανοίξει τα σύνορά της και να διευκολύνει τον μετασχηματισμό μιας ενιαίας κοινωνίας σε ένα πολυεθνικό βαλκανικό μωσαϊκό. Ωστόσο, αντί η Eλλάδα να προετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τα χειρότερα και να ελπίζει το καλύτερο, χρησιμοποίησε ως πολιτική της το στοιχείο της συμμετοχής στην EE για να επηρεάσει τη στάση της Tουρκίας και να καθησυχάσει τα made in USA δημιουργήματα των μικροσατραπών της Bαλκανικής. Eν τω μεταξύ συνεχίζεται αδιάπτωτη η διαδικασία του κατατεμαχισμού, με την ελπίδα μιας άλλης φαντασίωσης – του λεγόμενου αμερικανο-ελληνικού στρατηγικού συνεταιρισμού. Aς δούμε όμως πώς έχουν τα πράγματα.
Πρώτον, η συνεχιζόμενη διαδικασία του «μεταρρυθμιστικού Iσλάμ» υιοθέτησε ως μοντέλο το πριν από το 1912 εμπορικογενές βαλκανικό μωσαϊκό, το οποίο επιχείρησαν να αναστήσουν οι πολέμιοι της δεκαετίας του 1990 στη Γιουγκοσλαβία. Eίναι γνωστό ότι αυτό το ειδικό ιστορικό προηγούμενο βασιζόταν στους ρόλους που ανατέθηκαν στα χριστιανοορθόδοξα έθνη από τους γεωπολιτικούς μηχανισμούς εκείνης της εποχής. Aυτά τα έθνη αναμενόταν να ανοίξουν τον δρόμο για τον εξευρωπαϊσμό των Nεότουρκων. Σήμερα, κατά τον ίδιο τρόπο, τα Bαλκάνια θεωρούνται το γεωγραφικό εργαστήριο για τη νομιμοποίηση του νεο-οθωμανισμού ως περιφερειακού συστήματος, το οποίο θα μπορούσε ίσως να απαλύνει τις συνέπειες των πολιτιστικών διενέξεων, ενώ η Δύση θα επιχειρεί, με την Tουρκία οδηγό, την αναζωογόνηση της «Nέας Aνατολής». Στο μυαλό πολλών στην Oυάσιγκτον τα Bαλκάνια προσφέρουν την καλύτερη ευκαιρία για τη δημιουργία μουσουλμανικών κρατιδίων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως απόδειξη της «αρμονικής» συνύπαρξης χριστιανών και μουσουλμάνων.
Έτσι, στην ίδια πάντα γραμμή υποβάλλουν ερωτήματα: λ.χ., γιατί να ασχολείται η Eλλάδα με «ενοχλητικά θέματα», όπως η κυριαρχία του Aιγαίου και η αυτοδιάθεση της Kύπρου, και να κατατρύχεται από «συναισθηματισμούς» για το όνομα μιας «χώρας αποκλεισμένης από παντού που ζει με δάνειο στον χρόνο» τη στιγμή που η πριν από το 1912 Θεσσαλονίκη, με τους Έλληνες ως μειοψηφία, αποδεικνύει την αξία της πολυεθνικότητας;
Γιατί να μην αναζητήσουμε τις «παλιές καλές ημέρες»; Tο μόνο που χρειάζεται για «να γίνουν λειτουργικά» τα βαλκανο-αιγαιο-μεσανατολικά σενάρια, κατά τη γνώμη των μάνατζερ των βαλκανικών καζίνων, είναι μια γενναία ελληνική ηγεσία που θα «αντιλαμβάνεται» τον ευρύτερο χώρο, πρόθυμη να αποδεχθεί κάποιες «απροσεξίες», και η οποία θα τακτοποιήσει νέες προτεραιότητες, όπως πρώτα οι μπίζνες και τελευταίο το εθνικό συμφέρον.
«Στο μυαλό πολλών στην Oυάσιγκτον τα Bαλκάνια προσφέρονται για τη δημιουργία μουσουλμανικών κρατιδίων και ως απόδειξη της “αρμονικής” συνύπαρξης χριστιανών και μουσουλμάνων.»
O κ. N. Σταύρου ήταν επίτιμος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Howard της Oυάσιγκτον
Οι επισημάνσεις δικές μου
RSS - Posts
21 Comments
Η χώρα μας είναι μια ανάποδη χώρα.
Αφού έζησε πρώτα το ευρωπαϊκό όνειρο, ήρθε η στιγμή να ζήσει την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, χωρίς να έχει διδαχτεί τίποτα, από, έστω, την πιο πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία, την ιστορία του 20ου αιώνα.
Μετά τη διάλυση, λοιπόν, της Γιουγκοσλαβίας, στήνεται σήμερα στη χώρα μας ή μελλοντική Γιουγκοσλαβία, ακριβώς, όπως διορατικά και όχι προφητικά, γιατί ο άνθρωπος δεν ήταν υπό την επήρεια του θρησκευτικού χόρτου, αλλά της ιστορικής συνείδησης, το καταγράφει ο Σταύρου:
“….Σε αυτό το πλαίσιο η Eλλάδα καλείται να ρίξει το «ελληνικό» χρώμα της, να μοιραστεί μαζί τους τα πλούτη τους, να ανοίξει τα σύνορά της και να διευκολύνει τον μετασχηματισμό μιας ενιαίας κοινωνίας σε ένα πολυεθνικό βαλκανικό μωσαϊκό”.
Έτσι, λοιπόν, αφού πρώτα λεηλατήθηκαν οι ατομικές ελευθερίες και τα κοινωνικά δικαιώματα, ήρθε η στιγμή να γίνει το ίδιο με τις εθνικές ελευθερίες και τα εθνικά δικαιώματα, μέσα από το πλυντήριο της εθνικής συνείδησης, την ΕΕ, γιατί τα εθνικά κράτη δεν ήταν πάρα φύση μορφώματα της ιστορίας, αλλά κατακτήσεις αγώνων αίματος και όχι “σκληρών διαπραγματεύσεων”.
ΚΚ
Η υπομειδιούσα κυρία ΥΠΕΞ άνοιξε το χορό της γενιάς των πολιτικών του χαμόγελου του παιδιού, των χαζοχαρούμενων ηλιθίων, που χωρίς κανένα συναίσθημα ευθύνης, πήραν στα χέρια τους το φορτίο της διαχείρισης της εθνικής ήττας, χωρίς να γνωρίζει κανείς τους τον ιστορικό λόγο του Σεφέρη:
“Βουλιάζει οποίος σηκώνει τις μεγάλες πέτρες”.
Και για τον ποιητή μεγάλες πέτρες είναι η ιστορία, μια ιστορία αγώνων ελευθερίας και όχι υποταγής.
Συμπληρώνοντας τον πάντα προφητικό Ροΐδη, που έλεγε “έκαστος τόπος έχει την πληγήν του: Η Αγγλία την ομίχλην, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τους Ελληνας”, θα τολμούσα να πω, πως η πληγή της Ευρώπης είναι οι ΗΠΑ και το μεταπολεμικό τους μόρφωμα, που στήθηκε με τον αμερικανικό παράγοντα, η Γερμανία.
Δυστυχώς, διαψεύστηκε ακόμα και ο Αριστοτέλης, που θεωρούσε το Ελληνικό Έθνος να ξεχωρίζει από τους βαρβάρους για την ικανότητα και την έλλειψη ηλιθιότητας, από τη στιγμή που τη θέση της εθνικής ελληνικής συνείδησης πήρε ο ευρωπαϊκός μεγαλοϊδεατισμός::
“Απεκρίθη εκ παλαιοτέρου του βαρβάρου έθνεος το ελληνικόν εόν και δεξιώτερον και ευηθείης ηλιθίου απηλλαγμένον μάλλον”.
Το ερώτημα του Ευριπίδη είναι σκληρό:
“Έλληνες όντες βαρβάροις δουλεύσομεν;”
Ποιος, όμως, από το χαμόγελο του παιδιού γνωρίζει τον Ευριπίδη;
Και ακόμα ποιο σκληρό για το μέλλον μας το ερώτημα του Σεφέρη:
“Αὐτὲς οἱ πέτρες ποὺ βουλιάζουν μέσα στὰ χρόνια ὡς ποῦ θὰ μὲ παρασύρουν;”
Ποιος, όμως, από το χαμόγελο του παιδιού γνωρίζει το Σεφέρη;
Καλημέρα Πρόεδρε,
όπως πάντα είσαι επίκαιρος και διορατικός.
Στο διαχρονικό χαμόγελο που χαρακτηρίζει κάθε ΥΠΕΞ που έχει περάσει ταιριάζει η παροιμία “Γελά ο μωρός καν τι μη γελοίον ή”. Θυμάμαι μια συνέντευξη του τελευταίου Σοβιετικού ΥΠΕΞ Σεβαρνάτζε πριν 20 χρόνια, κατά την οποία τον ρώτησε η δημοσιογράφος γιατί ήταν μονίμως αγέλαστος. Της απάντησε: “Αγαπητή μου, δεν μπορώ να γελάω σε αυτούς που σκοτώνουν τους λαούς μας”.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς,
Ηλίας
Καλημέρα pilot,
οικονομική και μουσουλμανική κατοχή. Δύο σε ένα.
@Γεωργόπουλος
Στον λόγο της επαγγελμαικής μου τιμής δεν έχω τίποτα εναντίον των μουσουλμάνων, των βουδιστών, των 12θεϊστών, του Χαλιφάτου και της Σαρία!
Το αντίθετο μάλιστα αφού, χρόνια πριν σε αυτό εδώ το ιστολόγιο,έχω παρουσιάσει το …σχέδιο μου για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ελλάδα.
Αυτό που με διαλύει, ανάμεσα σε 100 άλλα, είναι το δίδυμο Πάκη-Γενηματά
σημ: για μία ακόμα φορά ζητάω συγγνώμη για τα ορθρογραφικά και τα λάθη πληκτρολόγησης. Δεν βλέπω πλέον όπως πριν…
το είχα προβλέψει γιαυτό και ζω στην πελοποννησο και εδώ δεν έρχεται κανένας πρόσφυγας ή μετανάστης … σε λίγο ενδέχεται να φύγουμε και εμείς γιατί δεν υπάρχουν δουλείες …φυσικά αστειεύομαι …
χαθήκατε ΚΚ… ολα καλά ;
πάντως δεν νομίζω οτι αυτά τα είχαν προβλέψει οι Αμερικανοί … εδώ και κάποια χρόνια οι Αμερικανοί έχουν πάψει να ασχολούνται με την μέση ανατολή … πιστεύω ότι αυτό που ζούμε έχει να κάνει με το τέλος της Σαουδικής Αραβίας και μπορεί και της Τουρκίας … οι Αμερικανοί μπορεί και να το έχουν κανονίσει, να αφήσουν τους ρωσους επιτηρητές στην περιοχή κατι που δεν αρέσει στους τουρκους και γιαυτό ζούμε αυτό που ζουμε σημερα με τους χιλιαδες πρόσφυγες … θα δείξει …ενα κουρδικο κρατος θα ηταν οτι καλύτερο, αρκεί να τα βρουν οι κουρδοι μεταξυ τους …
Ένα επίκαιρο άρθρο του Γ. Μαλούχου στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας “ΤΟ ΒΗΜΑ” με τίτλο “Η Ελλάδα πληρώνει το χάος της γερμανικής Ευρώπης” έρχεται, ίσως, για πρώτη φορά στο χώρο της άρχουσας δημοσιογραφικής τάξης να αναγνωρίσει τον εθνικιστικό και καταστροφικό ρόλο της γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη.
Όσοι τα τελευταία έξι χρόνια έπαιρναν ηλεκτρονικά τα σχόλιά μου ή τα διάβαζαν στην ιστοσελίδα μου θα διαπίστωσαν την εμμονή μου σ’ αυτή την άποψη.
Χαρακτηρισμοί που σήμερα δειλά – δειλά μιλούν για Γερμανική Ευρώπη τους είχα προβάλει από την αρχή της κρίσης με περισσότερο επιθετικούς προσδιορισμούς, όπως Γερμανική Ένωση, Οικονομική Ναζιστική Ένωση (ΟΝΕ) (εξάλλου η ΟΝΕ έχει τις καταβολές της σε παρεμβάσεις και προτάσεις της στρατιωτικής ναζιστικής περιόδου*, γιατί σήμερα ζούμε την οικονομική ναζιστική περίοδο), κλπ.
“Η Γερμανία είναι μια χώρα που δεν θα ήθελα να είχα για γείτονα” είχε παραδεχτεί ο Γερμανός Καγκελάριος Konrad Adenauer, πολύ περισσότερο δεν θα θέλαμε εμείς να έχουμε ως φίλο ή εταίρο.
* Ο διπλωματικός σύμβουλος του Hilter Cecile von Renthe-Fink από το 1943 μίλησε για το οικονομικό ναζιστικό μόρφωμα της ΕΕ και ο πρώτος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ήταν ο ναζί δικηγόρος Walter Hallstein.
Μπορείτε να βρείτε στην παρακάτω ιστοσελίδα σε ελληνική μετάφραση το βιβλίο “Οι ναζιστικές καταβολές της ΕΕ των Βρυξελλών:
http://www.relay-of-life.org/gr/chapter.html
Τέλος, σας δίνω το σύνδεσμο του άρθρου του Γ. Μαλούχου:
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=779802
Επειδή δεν θα ήθελα να αφήσω μετέωρη την άποψη, που διατύπωσα στο προηγούμενο σχόλιό μου για τη Γερμανική ΕΕ, θα τολμούσα να κάνω κατάχρηση του χώρου και του χρόνου σας, ζητώντας από πριν την κατανόηση και συγγνώμη σας, καταθέτοντας λίγα ιστορικά ντοκουμέντα, που δείχνουν πως την ίδια ώρα που η Γερμανία είχε σε κίνηση την εγκληματική πολεμική κατάκτηση της Ευρώπης, έβαζε μπροστά και το σχέδιο της εγκληματικότερης οικονομικής της κατάκτησης.
Και θεωρώ την οικονομική κατάκτηση εγκληματικότερη από την πολεμική, γιατί η δεύτερη διέπεται από το δίκαιο του πολέμου, ενώ για τα οικονομικά εγκλήματα της ειρήνης δεν υπάρχουν κανόνες διεθνούς δικαίου, παρά μονάχα οι εθιμικές έξεις και τα ορμέμφυτα του καπιταλισμού.
O εγκληματίας πολέμου ναζιστής υπουργός των οικονομικών Walter Funk στο έργο του “Die wirtschafliche Neuordnung Europas” (Η οικονομική ανασυγκρότηση της Ευρώπης) στις 25 Ιουλίου του 1940 έβαζε τις βάσεις του ναζιστικού μορφώματος της ΕΕ με πρόφαση τη δημιουργία μιας “Κεντρικής Ευρωπαϊκής Ένωσης” και ενός “Ευρωπαϊκού Οικονομικού Τομέα”, που θα εξασφάλιζαν τη συναλλαγματική σταθερότητα με απώτερο σκοπό τη γερμανική οικονομική ηγεμονία σε περίπτωση κατάρρευσης της στρατιωτικής ηγεμονίας.
Μιλούσαν μάλιστα για ευρωπαϊκή οικονομική συνεργασία την ίδια ώρα που επιδίωκαν τη στρατιωτική υποταγή.
Ιδού, λοιπόν, μερικά αποσπάσματα από τα ναζιστικά όνειρα, που σήμερα έγιναν πραγματικότητα, του Walter Funk:
“Κανένα έθνος στην Ευρώπη δεν μπορεί να επιτύχει μόνο του το υψηλότερο δυνατό επίπεδο οικονομικής ελευθερίας, συμβατό με όλες τις κοινωνικές απαιτήσεις… Η δημιουργία μεγάλων οικονομικών πεδίων δραστηριότητας ακολουθεί τον φυσικό νόμο της εξέλιξης… Μια σειρά από διακρατικές συμφωνίες στην Ευρώπη θα ελέγχουν τις οικονομικές δυνάμεις γενικότερα… Θα πρέπει να υπάρξει η απαραίτητη ετοιμότητα προκειμένου να υπαγάγει περιστασιακά ο καθένας τα δικά του συμφέροντα σε εκείνα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας “.
Ο ναζιστής ακαδημαϊκός Heinrich Hunke, συνεργάτης του Funk, έγραψε:
“Η εθνική οικονομία με την κλασσική έννοια του όρου δεν υφίσταται πλέον… Η κοινότητα του μέλλοντος, δεν είναι άλλη από την ευρωπαϊκή οικονομία… η έκβαση και η έκταση της ευρωπαϊκής συνεργασίας εξαρτώνται από ένα νέο ενιαίο πρόγραμμα για την οικονομία”.
Ο ναζί Gustav Koenig παρατήρησε: “Έχουμε μπροστά μας μια αποστολή: τη δημιουργία μιας πραγματικής Ευρωπαϊκής Κοινότητας… Είμαι πεπεισμένος ότι αυτή η κοινοτική προσπάθεια θα διαρκέσει και πέρα από το τέλος αυτού του πολέμου”, ξεκαθαρίζοντας, ουσιαστικά, τον εναλλακτικό ρόλο της οικονομικής κυριαρχίας με αυτή της στατιωτικής.
Το χρονικό στίγμα αυτής της Ευρώπης του μέλλοντος το έδωσε το 1940, ο υπουργός προπαγάνδας του Hitler, Joseph Goebbels, που διέταξε τη δημιουργία της “ευρείας κλίμακας οικονομικής ενοποίησης της Ευρώπης”, λέγοντας ότι “σε πενήντα χρόνια οι λαοί δεν θα σκέφτονται πλέον με γνώμονα τη χώρα τους”.
Σε πενήντα χρόνια μετά το όνειρο του ναζισμού έγινε πραγματικότητα.
Δυστυχώς Δάσκαλε εκτός από τον “Αϊ ΚΚ” υπήρχαν και άλλοι “προφήτες” , οι οποίοι μέσω εσού αλλά και της ύλης που μας έδινες αποδείχτηκαν “μελλοντολόγοι” . Αλλά Κάποιοι τα έλεγαν. Εσείς δεν ακούγατε!!!!
Date: Thu, 25 Feb 2016 23:15:17 +0000
To: fk78vz@hotmail.com
Φώτη,
υποσχέθηκε πως μόλις ανοίξουν τα μπλόκα θα έρθει ξανά. Θα σε πάρω τηλέφωνο εγκαίρως.
ΑΚΕΦΑΛΗ ΕΥΡΩΠΗ, ΧΩΡΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ
Ζώντας το εφιαλτικό δράμα των προσφύγων μπροστά στο οικονομικό τείχος των βιβλίων εσόδων – εξόδων της ΕΕ, μου έρχεται στο μυαλό η περίφημη “Déclaration sur le droit à l’insoumission dans la guerre d’Algérie” (Δήλωση για το δικαίωμα της ανυποταξίας στο πόλεμο της Αλγερίας), γνωστή και ως “Μανιφέστο των 121”, που υπέγραψε η πνευματική ηγεσία της Γαλλίας το 1960.
Διαβάζοντας τα ονόματα, που την υπέγραψαν, από τις ιστοσελίδες, που παραθέτω στο τέλος στη Γαλλική και Αγγλική γλώσσα, θα δείτε ότι δεν απουσιάζει κανένας πνευματικός άνθρωπος της εποχής εκείνης από το κοινωνικό και ανθρωπιστικό καθήκον.
Ανάμεσα στα άτομα που υπογράφουν είναι και η φημισμένη φυχαναλύτρια Marie Moscovici, γνωστή και με το πατρικό όνομά της, Marie Bromberg.
Αν δεν το έχετε υποψιαστεί ακόμα, η Marie Bromberg, που πέθανε πρόσφατα, τον Οκτώβριο του 2015, είναι η μητέρα του γνωστού σε όλους μας ευρωκομισσάριου της gestapo του οικονομικού ναζισμού Pierre Moscovici!
Την ίδια εποχή, το 1960, ο Ιταλός συνθέτης Luigi Nono έγραψε την όπερα Intolleranza, με θεματολογία τις διώξεις των μεταναστών στην Ευρώπη.
Πού είναι σήμερα η πνευματική ηγεσία της Ευρώπης;
Προφητικός, αλλά και αισιόδοξος ο Μανώλης Αναγνωστάκης στα δύο παρακάτω ποιητικά αποσπάσματά του.
“Οἱ στίχοι αὐτοὶ μπορεῖ καὶ νά ῾ναι οἱ τελευταῖοι
οἱ τελευταῖοι στοὺς τελευταίους ποὺ θὰ γραφτοῦν
Γιατί οἱ μελλούμενοι ποιητὲς δὲ ζοῦνε πιὰ
αὐτοὶ ποὺ θὰ μιλούσανε πεθάναν ὅλοι νέοι
Τὰ θλιβερὰ τραγούδια τους γενήκανε πουλιὰ
σὲ κάποιον ἄλλον οὐρανὸ ποὺ λάμπει ξένος ἥλιος
Γενῆκαν ἄγριοι ποταμοὶ καὶ τρέχουνε στὴ θάλασσα
καὶ τὰ νερά τους δὲν μπορεῖς νὰ ξεχωρίσεις…”
“… «Γιατὶ» ὅπως πολὺ σωστὰ εἶπε κάποτε κι ὁ φίλος μου ὁ Τίτος,
«κανένας στίχος σήμερα δὲν κινητοποιεῖ τὶς μᾶζες
κανένας στίχος σήμερα δὲν ἀνατρέπει καθεστῶτα.»
Ἔστω.
Ἀνάπηρος, δεῖξε τὰ χέρια σου. Κρῖνε γιὰ νὰ κριθεῖς”.
Το “Μανιφέστο των 121”
http://www.liberation.fr/cahier-special/1998/01/12/algerie-manifeste-des-121-declaration-sur-le-droit-a-l-insoumission-dans-la-guerre-d-algerie_544819
https://www.marxists.org/history/france/algerian-war/1960/manifesto-121.htm
Τι, δεν θα εχομεν αναπτυξη;…………. 🙂
Ανάπτυξη επί τρία…και τρία από μένα έξι…κι ο κώλος μας θα φέξει…
Δε θα έχομεν ρέι…θα απέχομεν…
Άιντε,πέσ´ για ύπνου κουγιότ κι ονειρέψ´ σουσίβια στου Αιγαίου… Ιφιάλτς τρικούβερτους…
…Ικτός αν τουν βλέπ η Άνθιμους
Να δω τον Άνθιμο πρόσφυγα στην Ειδομένη να τον κυνηγούν μιλιούνια προσφύγων έξω από τη χώρα και τι στο κόσμο!!!
…ποια Ειδομένη; τη λούτσα μου την απλωμένη,ναι.
Άντε ρε πέσε για ύπνο κογιότ…αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ Κεμάλ…τα σύκα σύκα,ο κολιός τον Αύγουστο κι ο Άνθιμος στο θρόνο του…
γαμώ τη βασιλεύουσα Απάτη…
( Ποίος πίθηκος μακάκας με μουναστέρωσε;)
Στον ουρανό τα μάτια μου σου στήσανε καρτέρι
μη τύχει και περάσεις συ το μουνό αστέρι
…κουγιότ ρασίγκ όβερ…εντ όβερ εντ όβερ εντ όβερ εγκέν…
Ποιο κάθαρμα μωρέ, ποίο τομάρι και ανυπόληπτο πλάσμα επικροτεί με 5άστερα την αχρηστουργηματική οπτική ποίησης του coyoteracing?;?;
Ποιος μωρέ μπορεί να αντιληφθεί την μεγάλη νοηματική σύλληψη πως…
με τις ίδιες χειροπέδες είναι δεμένοι ο καπιταλισμός με τον μικροαστισμό…ε; εεεεεεε;
Άντε ρε κογιότ πέσε για ύπνο που νόμιζες πως οι μεγάλες ιδέες και οι μεγάλες πράξεις φόρεσαν τα βραχιολάκια και πήγαιναν παρέα…
…χρρρ…εντ όβερ εγκέν…
Κομανταντε Καιότη, η Ανθιμους δεν πληρωνει ΕΝΦΙΑ…μαλλον επειδη φοραει…ΑΜΦΙΑ…
Έχει ΑΜΦΙΑ μαζί και οικοπεδάκια
να πληρώσουνε τον ΕΝΦΙΑ όλα τα προβατάκια
…μπεεεεεεε…μπεεε εεεε εεεεε εεεε….
Μήτσο πάνω απ´ όλα η ιδιοκτησία ρέι…ευτυχώς ο καπιταλισμός καλπάζει χωρίς να παίρνει χαμπάρι το καπιταληστρόνι…μπούμερανγκ στα μούτρα του…
Μαστρωπός και πουτάνα ο κάθε ιδιοκτήτης τώρα πια…Γκάβλα…
Ύστερον και συγκοινωνούν δοχείον το παρακάτω…
Δεν θα μπορούσε να πληρώνει ο Άνθιμος. Το συνάφι του έχει υπηρετήσει τον καπιταλισμό από αιώνες πριν.Τι γέλιο Θεέ τους. Συγκοινωνούντα δοχεία ο καπιταλισμός και η θρησκεία.
Απο τι τρέφεται ο κωλόγερος καπιταλισμός;
Απαντώ.
Απο τις κρίσεις του. Ποιος θα του τις εξασφαλίσει;
Ξαναπαντώ.
Οι πεποιθήσεις με τις οποίες πότισε το πόπολο. Ποιος έχει γεμίσει το κεφάλι του πόπολου με ιδεοληψίες;
Ξαναμαναπαντώ.
Εγώ ο Άνθιμος.
…άντε ρε κογιότ πέσε για ύπνο…
@Δημήτρης
….αφού δεν έχουμε αυτιά-:)
Επιτέλους όμως σε “βλέπουμε”, αγαπημένε μας Δάσκαλε!
Μας έλειψες..
Εχομεν…Αυτιά… 🙁
Ως πρόεδρος Τουσκ
δίνω συγχαρητήρια στις χώρες που κλείνουν τα σύνορά τουσκ
…ως κογιότ να πω και γω το στρογγυλό μου,ναι;
λοιποοοοόν…
Τουσκ από δω ρε Τουσκ,άντε μη σε στείλω τον Γκλέτσο…
Αγαπητέ Κ.Κ , επιτέλους σε …”ξανανταμώνουμε”!! Πιστεύω να είσαι καλά και να κρατάς επαφή έστω και με ”παλαιά” -επικαιρα κειμένα σου!