ΤΗΝ ΑΝΆΡΤΗΣΗ ΈΚΑΝΕ Ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ
Γράφει ένας
Μην κάνετε τον κόπο να μάθετε παπαγαλία τον λόγο που θα σας γράψουν (για άλλη μια φορά) για το τι ήταν το «ΟΧΙ» γιατί αυτή η λέξη δεν μαθαίνεται. Αυτή την λέξη καλά θα κάνετε να μην την ακουμπήσετε ούτε με ένα από τα δειλά και τιποτένια κύτταρα του εγκεφάλου σας.
Το «Όχι» δεν πρέπει να το ξεστομίσουν για πολλοστή φορά οι Yes men. Για ποιο «Όχι» θα μιλήσετε; Για τον γεωγραφικό προσδιορισμό της Νέας Μακεδονίας; Για τον γεωγραφικό προσδιορισμό της Θράκης και του Αιγαίου; Για το «yes» στο σχεδίου Ανάν ή στα μπακαλόχαρτα του Αλμούνια;
Οι πρόγονοι που είπαν «Όχι» δεν γέννησαν παιδιά που λένε συνεχώς «Ναι». Γιατί εκείνο το «Όχι» δεν το είπαν πολιτικοί. Οι πολιτικοί το ’40 το είπαν και το ’44 το ξείπαν. Για να μην αναφέρουμε τους πολιτικούς «άνδρες» της Ελλάδας επί γερμανικής κατοχής. Το «Όχι» για τους Έλληνες κρατάει 69 χρόνια αλλά οι πρόγονοι τους οποίους εσείς μιμείστε το πωλούσαν φθηνά ανάλογα με το τι θα κονομούσαν στην κάθε θητεία τους. Κανένας νοήμων Έλληνας δεν ζήτησε τα τραβηγμένα προς δεξιά και βόρεια σύνορά του πίσω, αλλά κανένας επίσης από αυτούς δεν ανέχεται άλλο ζόρισμα στην αξιοπρέπειά του. Τι νομίζετε ότι είναι το όνομα και το σύνορο; Είναι αυτό που δεν πρόκειται κανένας Yes man να καταλάβει: Συναισθηματικός προσδιορισμός.
Άντε λοιπόν να γιορτάσετε την 4η Ιουλίου της mama America, την 21η Απριλίου των ηλιθίων, την 4η Αυγούστου των ναζιστοθρεμένων, την 25η Οκτωβρίου των «καλός ο κομμουνισμός αλλά το μπρέργκερ καλύτερο» και οι οικολόγοι να μαζέψετε μαργαρίτες μέχρι το Διεθνές Δικαστήριο να ορίσει ημέρες εορτασμού μειονοτήτων Ελλάδας.
RSS - Posts
5 Comments
…Και την όποια αξιοπρέπεια μας έχει απομείνει….
Για όσους έχουν ακούσει μία έστω ιστορία αυτοθυσίας, αλτρουισμού, γενναιότητας, περηφάνιας, αξιοπρέπειας, προσφυγιάς αλλά και προδοσίας, ρουφιανιάς, δοσιλογισμού, εμφυλίων διχασμών, από παπούδες, γιαγιάδες, γονείς… ‘Η μπορεί να τα έχουν ζήσει κιόλας ή να διάβασαν ή ν’άκουσαν και είδαν….
Ο πόλεμος και ο Εμφύλιος ακούμπησαν την οικογενειά μου κι’ εμένα αλλά, με τίποτα δεν πέρασα όσα εκατομμύρια Έλληνες που πέθαναν στα βουνά, στα εκτελεστικά αποσπάσματα, στα βασανιστήρια αλλά, και από κρυοπαγήματα και πείνα.
Μεγάλωσα τρώγοντας χαρούπια και μπομπότα, έκανα “μάθημα” σε τάξεις με 80 παιδιά,, περίμενα στην ουρά με τον πατέρα μου για να πάρω συσσίτιο και “δέμα” με γαλέτες και γάλα σκόνη της UNRA. Έφαγα σε τσίγκινα πιάτα, και “ζεστάθηκα” με μαγκάλια.
Το επάνω πάτωμα του σπιτιού μας, στην οδό Φωτομάρα & Ιγγλέση στο Νέο Κόσμο, έπεσε σε ερείπια από τις οβίδες εγγλέζικου τανκ που ήθελε για να εξουδετρώσει το πολυβολείο του ΕΑΜ
Οι ιστορίες από εκείνα τα χρόνια είναι πολλές, δεν τις έχω γράψει ή χρησιμοποιήσει ποτέ. Αφιερώνω στους …διεθνιστές, τουρκόφιλους (σε αντίθεση με τους ‘τουρκοφοβικούς’ όπως με χαρακτήρισε στο μπλόγκ του ο κ. Νίκος Δήμου), που μου έκανε τη χάρη να γράψει ότι δεν είμαι …κλέφτης). Επίσης στους κινεζόφιλους, γερμανόφιλους, αγγλόφιλους, ιταλόφιλους, σκατόφιλους, σορόφιλους και κάθε συμπλεγματικό κοριτσάκι, αγοράκι ή demi, που νομίζει ότι, το να δίνεις δουλειά σε πάνω από 1000 ανθρώπους για 40 χρόνια, χωρίς να καθυστερήσεις ούτε μία ώρα τον μισθό τους, χωρίς να “φας” τις ασφαλιστικές τους εισφορές, και να κάνεις “περαίωση” για όσα οφείλεις στην Εφορία είναι κάτι συνηθισμένο.
Αυτό τα λίγα για όσους κάνουν κριτική ζώντας με τα λεφτά του τοκογλύφου πατέρα τους, εκείνους που, δεν σέβονται το ψωμί που τρώνε. Όσο για τα υπονούμενα που αφήνουν σε διάφορα blog για τη “σύμπλευσή” μου με το life style θα απαντούσα να πάνε να κάνουν αυτό που ξέρουν καλά¨: να δώσουν κώλο τους στα τσογλάνια του λιφ στάιλ που τους αγόρασαν για 500 ευρώ. Η Τεχνικές Εκόσεις κατάρρευσαν από μία οργανωμένη επίθεση που έστησαν τρία λαμόγια, δικηγόροι-φιγουρίνια και λοιπά φρούτα και, βέβαια, λόγω της δικής μου ασχετοσύνης με τον κόσμο του επιχειρματικού πεζοδρομίου
Υ.Γ Ούτε στον πιο υψηλό πυρετό μου δεν θα σύγκρινα τον εαυτό μου με τον… Τσε. Αν, τα εν λόγω τσογλάνια προσέξουν καλύτερα θα δουν ότι το σήμα στο μπερέ είναι …κωλοδάχτυλο το οποίο και τους αφιερώνω
Πάντα γελαστοί και γελασμένοι οι απλοί άνθρωποι. Τα “όχι” γίνονται “ναι” και “ίσως” σε δευτερόλεπτα από τους πολιτικάντηδες.
Ένα ενδιαφέρον (?) βιβλίο για όσους δε βαριούνται:
http://www.freeinquiry.gr/upload/files/EAM-ELAS-OPLA.pdf