Κάθε τόσο συναντάω στο δρόμο, σε επαγγελματικό ραντεβού, ακόμα και στο σινεμά κάποιον από ‘σας. Μου λέει λόγια που με κάνουν να σκύβω αμήχανα το κεφάλι. Το πιο συνηθισμένο είναι πόσο, τα όσα έγραφα και, ίσως ακόμα γράφω, βοήθησαν να πάρει ένα άλλο δρόμο στη ζωή, πως έγινε μηχανικός, γιατρός, πιλότος, μαθηματικός, διαβάζοντας και τους 4Τ, τη ΠΤΗΣΗ, τον ΗΧΟ και τα άλλα περιοδικά της παλιάς μου εταιρίας. Νοιώθω άσχημα, σαν να τους έχω προδώσει με όσα συνέβησαν απ’ το 05 και μετά δεν το λέω όμως. Απλώς κλείνω “πόρτες” και “παράθυρα” και περνάω στη Χώρα του Πουθενά που ζω τα τελευταία χρόνια. Πολύ μοναξιά ρε παιδάκι μου. Τόση που πονάει το σώμα. Το γράψιμο στο ιστολόγιο, η προσπάθεια να προχωρήσω το έρημο βιβλίο (το “Ασημόσπητο”, το “Φωτομάρα 10”)και να βάλω σε τάξη τις …φωτογραφίες μου, ενεργούν ιαματικά. Είανι και η γραμμή που με συνδέει με τα νιάτα μου. Οι πτήσεις με τ’ ανεμόπτερα της Ανεμολέσχης που ακόμα είμαι Πρόεδρος και που αν θέλετε να πετάξετε μαζί μου στείλτε μου ένα e-mail. Την εβδομάδα που έρχεται πρέπει να κάνω μια πτήση με τον Σωτήρη τον Παπανικόλα, τον υπέροχο άνθρωπο που ακόμα εκπαιδεύει χειριστές, για να ανανεώσω το PPL που πήρα το …1975. Του ελικοπτέρου το ανανέωσα σε JAR αλλά δεν έχω βάλει ούτε μία ώρα. Όλο κάτι γίνεται και το αναβάλω αλλά, η προσμονή της πτήσης με κάποιον φίλο χειριστή μια και δεν πετάω ελικόπτερα μόνος όχι γιατί δεν μπορώ αλλά, γιατί τα χρόνια πέρασαν και χρειάζεται προσοχή. Με 250 ώρες και με -ήντα κάτι δεν πετάς μόνος.
Σιγά ρε… Όλα αυτά που λες είναι ενασχολήσεις του χορτάτου. Πες κάτι που ενδιαφέρει τον κόσμο, φωνάζει ο άλλος μου εαυτός. Τα είπα, απαντάω. Αλλά, 50 χρόνια τώρα με “γράφουν”, εκτός απ’ τους αναγνώστες που καταλαβαίνουν. Τα περιοδικά δεν είναι πια δικά μου έστω κι’ αν κάποιοι απ’ τους συνεργάτες μου έχουν την καλοσύνη να πιστεύουν πως είναι. Ανήκουν σε μία άλλη εταιρία που δραστηριοποιείται σε άλλους τομείς αλλά, τώρα, κάθεται και στη δουλειά και την ιστορία μου και αυτό δεν μ’ αρέσει. Ας πρόσεχα.
Όπως έχω ξαναπεί είμαι στη μέση. Ούτε νεκρός ούτε ζωντανός. Στο Καθαρτήριο περιμένω. Τον Λευκό Ιππότη που θα μας πάρει στον Άλφα του Κενταύρου ή κάπου πιο κοντά σε μας αλλά, αυτά συμβαίνουν μόνο στο κινηματογράφο άρα προς τι η αισιοδοξία. Και καλά με τα επαγγελματικά. Μετά από 50 χρόνια στη δημοσιογραφία και 40 στις εκδόσεις θεωρώ ότι ψιλοέκανα το χρέος μου. Με τα εσωτερικά δεν ξέρω τι θα γίνει! Κάνω μία προσπάθεια να συνδεθώ με τούς φίλους μου στα Όνειρα αλλά, μέχρι να γνωρίσω τον ίδιο τον υποθεό του Ολύμπου, τον Όνειρο και να πάρω άδεια από τον Δία δεν βλέπω να γίνεται κάτι σοβαρό. Όμως λέει ο Όμηρος στην “Ιλιάδα” άμα θέλει να κάνει κάποιον να κάνει το δικό του (του Δία) στέλνει τον Όνειρο στο όνειρό του, συνήθως με τη μορφή του καλύτερου του φίλου, που του λέει τι να κάνει όταν ξυπνήσει! Παρά την αναμονή δεν έχω καμία επίσκεψη πράγμα που σημαίνει ότι και ο Δίας με έχει “γραμμένο”
Με δοδομέν η την κατάσταση μου εσείς τι θα προτείνατε; Να “μπω στην πολιτική” με ένα από τα΄”δύο μεγάλα κόμματα” ή τον Αλέξη ή να φτάσω στα άκρα και να πάω με τις Συνιστώσες; Είναι κι’ αυτή μία μορφή ψυχοθεραπείας. Κάποιος πρότινε να πάω με τη Ντόρα αλλά, έπαθα ένα ντουβρουζά. Άλλος πρότεινε το νεότερο νέο πασόκ αλλά εκεί είναι ο Hans Landa και δεν χωράνε δύο ψυχάκηδες. Ναι αλλά, εκτός από τον Hans, είναι και η Μαρκησία Άννα, η Φράου Άννα Φρανκεστάϊν και ο Incredible Reappearing Man Κώστας Σκανδαλοσκανδαλούπης για να μη αναφερθώ στον Πολ Τζερούλανος και στον Μεγάλο Στοχαστή που δεν θέλει η Ελλάδα να κάνει de-fault. Μη ξεχνάς και την Τίνα Μπιρμπιλώνη είπα. Η καλύτερη από πλευράς metrosexual attire πράγμα με το οποίο συμφωνώ 100%.
Ρε ‘συ λέει πάλι ο άλλος μου εαυτός. Ξέχασες το ΚΚΕ. Σωστό! Πως μου διέφυγε; Όμως εκεί είναι οι καταράκτες του Νιαγάρα και του Ζαμπέζι μαζί, η Λιάνα Κανέλη. Τα ορμητικά νερά θα με παρσύρουν στη θάλασσα των σαργάσσων και θα πεθάνω μεσ’ στα φύκια. Άσε καλύτερα λέω αλλά, αυτός (ο Άλλος Εαυτός) δεν το βάζει κάτω. Κάνε δικό σου Κόμμα. Απαντάω πως α. I am too old for this kind of shit και β. τώρα που οι Ειδήσεις επέστρεψαν στη ΝΕΤ (μαζί με το Πιο Βαθύ ΠΑΣΟΚ) από την θητεία τους στο Στρατό, αποκλείται να με καλέσουν (οι Εδήσεις). Θα σε καλέσει ο Χ”Νικολάου επιμένει ο Α.μ.Ε. Μη προσβάλεις την δημσοιογραφία απαντώ. Εκεί πάνε μόνο οι ευλογημένοι. Όμως εκείνος επιμένει: ο Τέρενς στο “Κόντρα”, η Νίκος στο “Σέντρα”, ο Μάκης στο “Κέντρα”, ο Θέμος στο “Θέμα”. Μην είσαι ανόητος απαντάω. Είμαι 6 χρόνια στο ΘΕΜΑ.
Βλέπω πως η αναζήτηση δεν οδηγεί πουθενά και η μοναξιά μεγαλώνει. Όλες οι πόρτες είναι κλειστές και η έξοδος Rita Heyworth θέλει θάρρος, κότσια και μία full metal jacket γιθα να φύγω αφήνοντας πίσω μία μεγάλη, κόκινη τρύπα…
Λέω να πάω σινεμά. Είναι ένα είδος φθηνού Inception
– Γύρισα. Είδα “The Fighter”. Αμερικανιά. Καλός ο Wallberg ίσως καλύτερος ο Μπέϊλ
–
RSS - Posts
16 Comments
http://e-cli.blogspot.com/2011/01/blog-post_21.html
Δάσκαλε,
πολλές φορές θέλησα να σου γράψω για να σου πω αυτά που περιγράφεις στον πρόλογό σου, το πόσο δηλαδή επηρέασες τη δική μου ζωή με τα γραπτά αλλά και τα έργα σου. Κάθε φορά όμως το άφηνα διότι φαντάζομαι ότι μετά από τόσα χρόνια θα έχεις κουραστεί να το ακούς.
Ο μόνος λόγος που σου γράφω είναι ο εξής (αν μου επιτρέπεις): πιστεύω ότι όσοι Ανδρωθήκαμε (άντρες και γυναίκες) χάρη σε εσένα γνωρίζουμε για τον ΚΚ κάτι που εσύ μάλλον το ξεχνάς: ότι είναι άνθρωπος! Έχει το δικαίωμα στο λάθος, ειδικά μετά από τόσα χρόνια δράσης. Λάθη δεν κάνει μόνο αυτός που δεν κάνει τίποτα (πρώτη φορά από σένα το διάβασα, και αυτό). Φυσικά, η απογοήτευση σε προσωπικό επίπεδο είναι αναπόφευκτη, θεωρώ όμως ότι κανείς από μας δεν έχει απογοητευτεί από σένα.
Ήδη το δεξί μου χέρι φλερτάρει με το del…Θέλω να γράψω τόσα αλλά νομίζω ότι γίνομαι κουραστικός γράφοντας κάτι που το έχεις διαβάσει χιλιάδες φορές. Μακάρι να μπορούσες να δεις πόσους ανθρώπους έχεις αλλάξει σε τεράστιο βαθμό οι οποίοι με τη σειρά τους θα διαμορφώσουν νέους ανθρώπους…
Με απεριόριστη εκτίμηση,
Θάνος Σαχπάζης
ΥΓ: Συγγνώμη για τον ενικό αλλά ο πληθυντικός στο γραπτό λόγο μου φαίνεται τόσο απόμακρος! Κι εγώ σε γνωρίζω από τα 15 μου…
Ήδη το
Το ερώτημα είναι πως και που τελειώνει η παράσταση… Αποκλείεται να μείνω πολύ στο Καθαρτήριο!
Kωστα η ζωη ειναι ανθυγιεινο επαγγελμα, στο τελος μας σκοτωνει ολους.
Μην κανεις “επιχειρησιακες συμβασεις” μαζι της…
…….πιστος σαν σκυλος λεμε…
Δε με λες,εγω τωρα τι να κανω?Να μπω στο αεροπλανακι?Δεν σου κρυβω οτι τωρα τελευταια αντι για γαβγισματα εχω αρχισει τα κακαρισματα.Κοτα το coyote…
υ.γ. δεν έχω δει το “fighter” αλλά συνιστώ ανεπιφύλακτα το “black swan”…υπερ-γοητευτική αλληγορία good VS evil…εξαιρετικό κατά την ταπεινή μου γνώμη
ήλθε η ώρα να σας πω ότι είστε “ένας πολύ τυχερός άνθρωπος” με τόσους γύρω σας που σας εκτιμούν και αναφέρονται σε σάς.
Αν μου επιτρέπετε…
Τι διαχωρίζει αυτή την “ώρα” από μία του παρελθόντος ή του μέλλοντος;
Aυτή η συγκεκριμένη στιγμή, που έχει φυσικά σχέση με το παρελθόν, για το μέλλον δεν ξέρω τίποτα και ούτε με ενδιαφέρει. Σας γνωρίζω βέβαια πριν βρώ το το ιστολόγιό σας. Βλέπω την ανταπόκριση που έχετε και ειλικρινά σας λέγω ότι είναι τόσο αυθόρμητα και ειλικρινή τα συναισθήματα που διεγείρετε στους συνανθρώπους σας, δεν το βλέπω πουθενά αλλού, σαν να θέλουν να σας αγκαλιάσουν και να σας προστατέψουν. Και βέβαια όλα αυτά τα ωραία τα προκαλείτε εσείς…… ζηλεύω (με την καλή έννοια)!
Κύριε Καββαθά, ελπίζω κάποτε να σας σφίξω το χέρι από κοντά.
Με εκτίμηση,
‘Αγγελος Μ.
Καββαθά, εσύ και ο Dopperman μας είχατε “φάει” όλο το χαρτζιλίκι από τότε που ήμασταν γυμνασιόπαιδα!!!! Στοίβες τα τεύχη. Ήχος & hi-fi, ΠΤΗΣΗ, 4ΤΡΟΧΟΊ και Motosport… Ακόμη και το auto εξπρες θυμάμαι να ψάχνω εναγωνίως στα περίπτερα. Μας ταξιδεύατε σε ονειρεμένες διαδρομές σε πίστες σε πόλεις και χωριά που ποτέ δεν επισκεφθήκαμε κι όμως νοερά ήμασταν κι εμείς εκεί μαζί σας, συμμετέχοντας. Μας μάθατε να ονειρευόμαστε, να είμαστε ξεχωριστοί και όχι ζηλόφθονοι! Μας διδάξατε ΗΘΟΣ! ΑΝΘΡΩΠΙΑ!
Κώστα Καββαθά, απλά, ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για όλα όσα αποκόμισα μέσα από τα κείμενά σου.
Τώρα μάλιστα! Από τη μία η Always in Doubt από την άλλη εσείς και το μαχαίρι μπήκε όλο στη πληγή. Τι θέλετε και μιλάτε για το παρελθόν; Για το τώρα μπορείτε να κάνετε κάτι;
Για το παρόν κρατώ την απάντηση του alcotest. “Μας μάθατε αλλάζω (μαθαίνετε) να ονειρευόμαστε, να (αλλάζω) αισθανόμαστε ξεχωριστοί και όχι ζηλόφθονοι (το έλεγε και ο πατέρας μου). Εμένα μου φτάνουν αυτά να ξεπεράσω/ζήσω το παρόν.
¨ΌΛα τα παραπάνω εκφραζουν απόλυτα και τα δικά μου συναισθήματα.
Την ηλικια μου την προδιδει ενα κειμενακι που ειχατε “περασει” καποτε στο Auto Express,συνεπως βρισκομαι τουλαχιστον στην εισοδο του Καθαρτηριου.
Καταλαβαινω απολυτα τους προβληματισμους σας, διαφωνω με τις εναλλακτικες γυρω απο την πολιτικη και τα “κοινα”, θα ημουν το ιδιο αμηχανος αν επρεπε να μιλησω για την συνεισφορα των Τεχνικων Εκδοσεων (που ξεραμε)στους τοτε νεους και συχνα αναρωτιεμαι τι σηματακι θα μπορουσα να βαλω στο δικο μου μπερε.
Υπαρχουν οντως καποιες δρασεις που μαλλον αποκλειονται λογω της ηλικιας μου αλλα, οσο αισθανομαι υπολογισιμα ιχνη ικμαδας και δημιουργικοτητας – θα το προσπαθω.
Για καποιους, το Καθαρτηριο δεν ειναι αιθουσα αναμονης. Διαμερισμα ειναι, λιγο μικροτερο απο ολα οσα γνωρισαμε πριν φτασουμε εκει, με δωματιο εργασιας για να συνεχισουμε να κανουμε πραγματα (οποια θελουμε και με οποιο τροπο μας ταιριαζει). Εχει και μια βεραντα με εκπληκτικη θέα που την ανακαλυψα προσφατα. Σκεφτομαι οτι θα μπορουσαν να συγκεντρωθουν μερικοι αναλογα δημιουργικοι
“-ηνταρηδες” για να μιλησουν με τη δικη τους γλωσσα.
Ειναι μια διαλλεκτος (πλεον) που -παρα την καλη διαθεση- μονον λιγοι μπορουν να καταλαβουν απ΄οσους επισκεπτονται τουτο τον ιστοτοπο, αλλα και απ΄οσους βρεθηκαν σε μια εκδηλωση στο Γκαζι.
Κυριε Καββαθα, αγαπητε Κωστα, οταν δεν μπορουμε πλεον να δουμε την αξια χώρων, ανθρωπων ή κειμενων, τα ξεχναμε ή τα βαφτιζουμε “γραφικα” (γραφικοι τοποι, γραφικοι ανθρωποι, γραφικοι λογοι).
Λιγοστεψε το κοινο αλλα αλλάζει κιόλας. Μηπως πρεπει να μαζεψεις καποιους στη βεραντα του Καθαρτηριου για να δειτε μαζι πως και που θα διοχετευτει η δημιουργικοτητα που πεισματικα υπαρχει, αδιαφορωντας για τα “-ηντα”?
Συμφωνώ απολύτως.
Κάθε τέλος είναι και μία αρχή, κάθε θάνατος και μία ευκαιρία για επαναγέννηση.
μεγαλο αγορι κ. ΚΑΒΒΑΘΑ διαβαζωντας σε 40 και κατι χρονια..{ ειμαι 58} με αυτο το αρθο με αναγκαζεις να σου γραψω… ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ …ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΠΟΙΟ …ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΤΙΠΟΤΑ…η … μαλλον λεει αλλα αυτο να μην το σκεφτω καν.ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΚΑΙ Η ΠΟΙΟ ΣΥΜΑΝΤΙΚΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΓΡΑΦΕΙΣ ΕΔΩ…. βεβαιαΤΟΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ την ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΗ αλλα ΡΩΤΩ ΤΩΡΑ ! ΤΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ…..????? ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ Η ΘΕΣΗ… ΚΑΙ ΑΝ ΛΕΩ ΑΝ ,,, ΣΕ ΠΟΙΟ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΕΣ…..? ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ …? [να σου πω οτι γνωριστικαμε ενα βραδυ χαραματα οταν καθωσουν μπροστα απο ενα μουσειο πανω σε μια βαρκα . . [ενος “απαγορευμενου ” εθημου } επι χουντας σε ενα νησι … ΕΤΣΙ ΕΡΩΤΩ ΜΙΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΑΛΙ ΧΟΥΝΤΑ ΕΧΟΥΜΕ……..