Μία άκρως ενδιαφέρουσα άποψη/πρόταση από το ιστολόγιο “Τρικλοποδιά”
του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Το σκηνικό των εναλλασσόμενων θιάσων (ΝΔ/ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ), στο οποίο αναφέρθηκα στο προηγούμενο άρθρο, επιβεβαιώθηκε πλήρως με την…πρόταση μομφής.
Έτσι, ακόμη και ο θίασος που αποτελεί την κοινοβουλευτική Χούντα των σημερινών οργάνων της Υπερεθνικής ελίτ (Υ/Ε), που εγκληματούν κατά των λαϊκών στρωμάτων, επέτυχε να εξευτελίσει τον εναλλακτικό θίασο που περιμένει να πάρει την σκυτάλη από την Υ/Ε.
Όχι βέβαια λόγω του (δεδομένου) αποτελέσματος της ψηφοφορίας ―κανένας δεν περίμενε τους κομπάρσους να χάσουν εκούσια το ψωμί τους― αλλά γιατί ήταν παιχνίδι ο ευτελισμός ενός κόμματος που επαγγέλλεται ότι θα σκίσει τα μνημόνια και τους σχετικούς νόμους… μέσα στην ΕΕ και την ΟΝΕ.
Γι’ αυτό και ο λαός αγνόησε το «παλλαϊκό» συλλαλητήριο στο Σύνταγμα, σωστά διαβλέποντας ότι οι Χούντες δεν πέφτουν με καραγκιοζηλίκια, χωρίς πραγματικό εναλλακτικό πρόγραμμα.
Συγχρόνως, όμως, ο εκφασισμός της ελληνικής κοινωνίας προχωρά αλματωδώς, με την εντατική καλλιέργεια του εμφυλιοπολεμικού κλίματος.
Από τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ (το ένα «άκρο» κατά του άλλου), αλλά και από την εκφυλισμένη «Aριστερά» («αντιφασίστες» κατά φασιστών) κ.λπ. Άλλωστε, το κλίμα αυτό είναι το μόνο που θα μπορούσε να διαιωνίσει την σημερινή οικονομική καταστροφή, όπως επιδιώκουν οι ντόπιες και ξένες ελίτ, με την κατατρομοκράτηση των λαϊκών στρωμάτων και την άμεση ή έμμεση στήριξη της «Αριστεράς» αυτής.
Ο εκφασισμός ξεκινά με τον φραστικό φασισμό που λασπώνει (με την βοήθεια λίγων επωνύμων, και κυρίως ανωνύμων «εν υπηρεσία», λασπολόγων) κάθε εναλλακτικό λόγο ―όπως αυτόν της στήλης― ως «κρυφο-φασιστικό», «αντισημιτικό» κ.λπ. και φθάνει μέχρι τις δολοφονίες.
Σύντομα μάλιστα, με τον «αντιρατσιστικό νόμο», θα ολοκληρωθεί ο εκφασισμός αυτός όταν θα απαγορεύεται ακόμη και η έκφραση λόγου που τα άνωθεν κέντρα θα τον χαρακτηρίζουν «φασιστικό», «αντισημιτικό» κ.λπ…
Είναι, λοιπόν, φανερό ότι μόνο ένα παλλαϊκό Μέτωπο για Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση, δηλαδή ένα μαζικό πολιτικό κίνημα με συγκεκριμένο πρόγραμμα και στρατηγική για την έξοδο από την καταστροφή, θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο για ριζικές αλλαγές.
Ο κορμός του θα είναι, βέβαια, τα θύματα της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή η πλειοψηφία του λαού: οι άνεργοι και οι χαμηλόμισθοι, οι γέροι χωρίς σύνταξη επιβίωσης, η επόμενη γενιά που καταστρέφεται κ.ο.κ.
Όλοι αυτοί θα μετατραπούν σε μόνιμα θύματα αν παραμείνουμε στην ΕΕ και δεν διαρρήξουμε κάθε δεσμό με την παγκοσμιοποίηση, στον δρόμο για την οικονομική αυτοδυναμία.
Δηλαδή, στον δρόμο της οικοδόμησης: μιας παραγωγικής δομής, που θα καλύπτει τις ανάγκες μας, την οποία θα ελέγχουμε εμείς οι ίδιοι και όχι οι πολυεθνικές, όπως σήμερα
μιας πολιτικής δομής που θα ελέγχουμε άμεσα ως πολίτες, και
μιας πολιτιστικής δομής, με βάση την δική μας κουλτούρα
Η μονομερής, δηλαδή, έξοδος από την ΕΕ (και όχι απλώς από το Ευρώ που είναι άλλη μια απάτη!) είναι αναγκαία προϋπόθεση ―όχι φυσικά και επαρκής― τόσο για την έξοδο από την οικονομική καταστροφή όσο και για την θεμελίωση της οικονομικής αυτοδυναμίας.
Δεν είναι δηλαδή απλώς αναγκαία για να ακυρώσουμε τα μνημόνια ή να διαγράψουμε το χρέος, όπως υποστηρίζουν διάφοροι «χρεωλόγοι». Το χρέος είναι η συνέπεια και όχι η αιτία της καταστροφικής κρίσης.
Η αιτία είναι η μετά την ένταξή μας στην ΕΟΚ καταστροφή της στοιχειώδους παραγωγικής δομής που είχαμε μέχρι την δεκαετία του 1970, εξαιτίας του ανοίγματος και απελευθέρωσης των αγορών που μας επιβλήθηκε. Όταν, λοιπόν, κάποιοι στην αντικαπιταλιστική «αριστερά» μιλούν για μια «προοδευτική» ΕΕ, ή ακόμη και για μια «καλή» παγκοσμιοποίηση, σαν δήθεν προ-στάδιο της… παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης, απλά παραμυθιάζουν τον λαό.
Ο πραγματικός διεθνισμός μπορεί να ξεκινήσει μόνο «από τα κάτω» από τον κάθε λαό χωριστά, αφού θα έχει επιτύχει την οικονομική αυτοδυναμία του. Αυτό, όμως, είναι αδύνατο σε οποιαδήποτε διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς, με τις τεράστιες ανισομέρειες τις οποίες έχει ήδη δημιουργήσει το καπιταλιστικό σύστημα. Ακόμη και η ορθόδοξη οικονομική θεωρία μπορεί να δείξει ότι η οικονομική ένωση χωρών με διαφορετικά επίπεδα ανάπτυξης, παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας θα ωφελήσει κατ’ αρχήν τις χώρες που ήδη βρίσκονται στα ανώτερα επίπεδα.
Επομένως, μετά την μονομερή έξοδο από την ΕΕ και τη ρήξη με τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, πρέπει αναγκαστικά να υπάρξει ένα μεταβατικό στάδιο αυστηρών κοινωνικών ελέγχων πάνω στις αγορές κεφαλαίου, εμπορευμάτων και εργασίας, αλλά και στα μέσα παραγωγής, μέχρις ότου ο λαός, έχοντας κατακτήσει την οικονομική αυτοδυναμία, δηλαδή την οικονομική και εθνική (λαϊκή) κυριαρχία, αποφασίσει δημοκρατικά εάν και τι είδους συστημική αλλαγή επιθυμεί (κρατικό σοσιαλισμό, ελευθεριακό σοσιαλισμό, Περιεκτική Δημοκρατία κ.λπ.).
Παράλληλα, δεδομένου ότι το εγκληματικό ΝΑΤΟ και οι άλλοι θεσμοί της Υ/Ε θα έκαναν βέβαια το πάν για να εμποδίσουν παρόμοια απελευθερωτική διαδικασία, θα ήταν απαραίτητος ένας ριζικός αναπροσανατολισμός των γεωπολιτικών μας σχέσεων, έξω από τους θεσμούς αυτούς, μαζί με τους λαούς που παλεύουν ενάντια στην παγκοσμιοποίηση.
Τα παραπάνω στοιχεία που θα αναπτύξω στο επόμενο αποτελούν συστατικά στοιχεία ενός μεταβατικού προγράμματος που οδηγούν στην έξοδο από την κρίση αλλά και ανοίγουν τον δρόμο για συστημική αλλαγή. Σε παρόμοια στρατηγική αντιτίθεται το ΚΚΕ που ουσιαστικά απορρίπτει κάθε μεταβατικό πρόγραμμα (πέρα από κάποια αμυντικά αιτήματα), υποθέτω θεωρώντας (σωστά) ότι ένα «αντικαπιταλιστικό» μεταβατικό πρόγραμμα ―όπως αυτό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ― εσκεμμένα συγχέει τη μεταβατική διαδικασία με τον στόχο.
Όμως, ενώ είναι σωστό ότι ένα μεταβατικό πρόγραμμα δεν μπορεί να είναι αντικαπιταλιστικό, εφόσον προφανώς δεν είναι ώριμες οι συνθήκες για σοσιαλιστική επανάσταση, υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι είναι ώριμο το αίτημα της μονομερούς εξόδου από την ΕΕ, με στόχο την οικονομική αυτοδυναμία. Και αυτό διότι η πλειοψηφία ήδη έχει συνειδητοποιήσει ότι έχουμε χάσει κάθε οικονομική και λαϊκή κυριαρχία. Και όπως πάντα στην Ιστορία, η επίτευξη εθνικής απελευθέρωσης ήταν προϋπόθεση της κοινωνικής.
RSS - Posts
15 Comments
…..Όλοι αυτοί θα μετατραπούν σε μόνιμα θύματα αν παραμείνουμε στην ΕΕ και δεν διαρρήξουμε κάθε δεσμό με την παγκοσμιοποίηση, στον δρόμο για την οικονομική αυτοδυναμία
μέχρι αυτό το σημείο καλά τα πήγαινε, μετά άρχισε τις βλακείες… ”ναι να κάνουμε συμμαχία με την βόρεια κορεα”
Δυστυχώς κ. george.. τα επιχειρήματά σας δεν έχουν απήχηση στο φαιοκόκκινο άξονα.
Έχουν, όμως, απήχηση στις δημοκρατικές δυνάμεις Σαμαρά-Βενιζέλου-Ράιχενμπαχ.
Δηλαδή τόσοι λαοί που δεν είναι στο ΝΑΤΟ και αντιστέκονται στη διαδικασία της Παγκοσμιοποίησης έχουν το καθεστώς …της Β. Κορέας; Μήπως απλά κάποιοι θέλουν να είμαστε και με τον χωροφυλαξ και με τον αστυφυλαξ? Ο Φωτόπουλος και η Περιεκτικη Δημοκρατία έχουν προτείνει συγκεκριμένο μεταβατικό σύστημα Αυτοδυναμιας που πλησιάζει πολύ την άμεση δημοκρατία, μέχρι να αποφασίσει ο λαός δημοκρατικά τι θέλει. Τώρα αν εσύ μπορείς να καταλύσεις την εξάρτηση από την παγκοσμιοποίηση παραμένοντας στο… ΝΑΤΟ, και μη προσπαθώντας να κανείς ενώσεις και διμερείς συνεργασίες με άλλους λαούς εκτός αυτού, θα ήταν πραγματικά… πολιτικη και οικονομική ιστορική πρωτοτυπία και καλύτερα να καταργήσουμε την πολιτική και ιστορική επιστήμη για να νας δώσεις τα φώτα σου…
φυσικά αυτά που πιστεύω έχουν να κάνουν και με την θέση που βρισκόμαστε… και αν σβήσουμε το χρέος δεν σβήνουμε όλα αυτά που μας έφεραν εδώ…. ούτε θα σβήσουμε τις διαφορες μας με την τουρκια… ουτε θα αλλάξουμε γεωπολιτικη γωνια… οπως και να το κανουμε ειμαστε ενα στρατηγικό σημειο στο χαρτι …. απο εδω ξεκιναει ο συχρονος κοσμος είμαστε τα σύνορα του χαους με το πολιτισμό… δεν γίνεται να απομονωθούμε και να αποφασίσουμε μετα απο εναν εμφύλιο ιδεών για το που θα καταλήξουμε…. δυστηχως ή ευτυχως παμε με το ποταμι της δυσης και οπου σταματησουν αυτοι θα σταματησουμε κ εμεις… θεωρω απλως πολυ απλουστευτικα ολα αυτα που λεει… η αργεντινη ειχε αυτοι την ευκαιρια και κοιταχτε που κατεληξε, δεν εχει καταφερει τιποτα ειναι κ χειροτερα….
α) Δε μιλάμε απλά για διαγραφή του χρέους που είναι συνέπεια της ένταξης στην ΕΕ, αλλά για έξοδο από την ΕΕ και ρήξη με τις ανοιχτές και ελεύθερες αγορές της παγκοσμιοποίησης, που δημιούργησαν την κρίση. Αυτό συνεπάγεται παραγωγική ανασυγκρότηση με βάση τις αρχές της οικονομικής αυτοδυναμίας (όχι αυτάρκειας) σε ένα μεταβατικό συγκεκριμένο πρόγραμμα.
β) Δεν υπάρχει κανενός είδους απομόνωση αν κάνεις συμμαχία με χώρες που ήδη ενώνονται π.χ. στην Ευρασιατική Ένωση, με κύρια δύναμη τη Ρωσία, ο λαός της οποίας αντιστέκεται σε μεγάλο βαθμό στη διαδικασία Παγκοσμιοποίησης. Αντιθέτως ειδικά η Τουρκία σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα μπορεί να κάνει κάτι γιατί είναι απολύτως εξαρτημένη σε πολλά πράγματα από τη Ρωσία.
Για του λόγου το αληθές
http://www.periektikidimokratia.org/anakoinoseis/2012-02-29/metopo-koinonikis-ethnikis-apeleftherosis
http://inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grspeeches/metopo__chalkida__2012.htm
Το ’89 έκανα το λάθος και ψήφισα τελικά Μητσοτάκη αδιαφορώντας για τις προειδοποιήσεις των προληπτικών. Η κατάρα του Φαραώ με κυνηγάει ακόμα. Μετά από είκοσι τρία χρόνια αποχής είπα να ψηφίσω Τσίπρα, όχι επειδή μου ενέπνεε καμιά εμπιστοσύνη, αλλά με την ελπίδα ότι τ’ αφεντικά μας θα πραγματοποιήσουν τις απειλές τους και θα μας σουτάρουν επιτέλους από την κωλοευρώπη τους. Αντί τούτου βλέπω το μικρό ν’ αρχίζει τις αμερικανιές και τα γλυψίματα. Δε γουστάρω ούτε τα κολλήματα των σταλινικών ούτε τα παραληρήματα των εθνικοφρόνων. Κάποιον με πρακτικό πνεύμα και Rχ: που να ενδιαφέρεται όχι τόσο για μένα, που είμαι άξιος της μοίρας μου, αλλά για τις γενιές που θα έρθουν. Ζητάω πολλά;
Τι να σου κάνει ένας ή δύο ή τρεις κόντρα στα 10 εκατομμύρια ή κόντρα στα 6 δισεκατομμύρια που δεν ενδιαφέρονται για τίποτα ουσιαστικό πέρα απ’ το φαΐ, κι αυτό με λάθος τρόπο? Είναι σα να θέλουν να παν κόντρα στην ίδια τη φύση. Δεν θα τους το συγχωρήσει…
Έχετε δίκιο. Χρειάζεται μια μεγάλη Πολιτιστική Επανάσταση που θα εξαλείψει αυτά τα αστικά αντιδραστικά στοιχεία.
Δεν χρειάζεται Πολιτιστική Επανάσταση, αγαπητέ. Αυτοί πεθαίνουν από μόνοι τους. Να, τώρα που θα τους παίρνουμε και τα σπίτια να δείς τι έχει να γίνει. Στο τέλος θα τους κόψουμε και το φαΐ για να μάθουν να ζητάνε διάφορα δικαιώματα, όπως π.χ. στη ζωή.
Μην μπερδευεσαι οι Σταλινικοι και οι Φασιστες ειναι το ιδιο πραγμα κατι σαν Ολυμπιακος και Παναθηναικος ας πουμε, οποτε εαν εισαι ΑΕΚ ή ΠΑΟΚ εισαι καταδικασμενος.
Εγω συνεχιζω να υποστηριζω την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ αν και δεν εχω παει ποτε στο γηπεδο!!
Στην Ελλαδα των 10 εκατομ, αποτελειται απο:
1 εκατομ. Αλβανους, οσοι δεν εφυγαν ακομα
1,5 εκατομ. λαθρομεταναστες
0,5 εκατομ. νομιμοι μεταναστες
6.5 εκατομ γαλαζοπρασινα καλοκουρντισμενα ανθρωπακια
0,4 εκατομ, Ελληνες
0,1 εκατομ. Κομμουνιστες και ΟΧΙ Σταλινιστες
Εγω συνεχιζω να υποστηριζω τους Ελληνες.
Οταν τα λεγαμε το 2010 μας κοροιδευαν τωρα τα λεει και ενας εγκριτος συνταγματολογος, τουλαχιστον αυτον να τον πιστεψετε και να αναλαβει ο καθενας τις ευθυνες του.
Στην Ελλάδα έγινε ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ από όλους εκείνους που γνώριζαν πως η θέση τους για το υπόλοιπο της ζωής τους είναι σε κάποιο κελί μίας υπόγειας φυλακής και αντάλλαξαν την τιμωρία τους με την δική μας δουλεία και με την άλωση της χώρας εις το διηνεκές.
Αυτούς τους πραξικοπηματίες πρέπει να τους απομακρύνουμε εμείς, γιατί δεν θα το κάνει κανένας άλλος για εμάς…
Γιώργος Κασιμάτης Καθ. Συνταγματικου Δικαιου
http://www.koutipandoras.gr/44065/%CE%B3-%CE%BA%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B5-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CF%81%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B5-%CE%B4%CE%B5%CE%BD.html
ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΘΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ ΤΟΥ,
ΣΥΝΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ, ΜΙΑ ΠΑΛΑΜΗ ΤΟΠΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ, ΟΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΙ ΕΞΟΥΣΙΑ Η ΑΝΟΙΞΗ.
Άσχετο, αλλά 100% αληθινό: πριν από καμιά δεκαριά μέρες είδα στον ύπνο μου ότι πήγα στα επείγοντα και γιατρός εφημερίας ήταν ο Άδωνις Γεωργιάδης! Κουστουμαρισμένος και χαμογελαστός με ακροάστηκε, με χτύπησε στον ώμο και με διαβεβαίωσε ότι «τα έχουμε κανονίσει όλα»! Τον είδα τώρα στην τηλεόραση και μου κόπηκε το αίμα!
Μακάρι να υπήρχε βιβλίο με “οδηγίες χρήσης” για τη ζωή μας!
Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει και η τόσο εύκολη απόρριψη των αστικού τύπου κοινωνιών όπως είναι η Γαλλία η Ισπανία ή η Ιρλανδία για να αναφέρω μόνο μερικές, μου φαίνεται το λιγότερο υπεραπλουστευμένη.
Οποιονδήποτε πολίτη μιας χώρας και αν ρωτήσουμε θα μας απαντήσει ότι θέλει να βελτιώσει την θέση τη δική του και της οικογένειάς του.
Αν λοιπόν η ευρωπαϊκή πορεία είναι τόσο λάθος, δεν είναι περίεργο πώς δεν έχει δημιουργηθεί ένα τεράστιο ρεύμα ανατροπής της;
Μην πιστεύετε ότι οι ξένοι είναι κουτόφραγκοι και άβουλοι και ως εκ τούτου δεν ξεσηκώνονται.Το αντίθετο συμβαίνει. Απλά ζυγίσουν τα υπέρ και τα κατά πριν αναλάβουν μία δράση. Ας σκεφτεί ο αρθρογράφος ότι η επαναστατική σκέψη στην ευρώπη γεννήθηκε.
Εγώ λοιπόν ρωτάω καλόπιστα: μήπως θα έπρεπε να αφουγκραστούμε λίγο περισσότερο του ευρωπαίους συμπολίτες μας πριν αποφασίσουμε να πάρουμε διαζύγιο;