Μία αιωνιότητα και μία μέρα…

Θόδωρος Αγγελόπουλος

Τον συνάντησα το 2004 σε ένα ξανοδοχείο στη Κω που προσγειωνόμαστε με τον εκπαιδευτή μου Ηλία Σοφιανό στα εκπαιδευτικά ταξίδια που οδήγησαν στην απόκτηση του πτυχίου χειριστού ελικοπτέρου. Ήταν εκεί με τη σύντροφο του, τη Φοίβη και την Άννα αν θυμάμαι καλά, την μία απ’ τις τρεις ξεχωριστές  θυγατέρες, περιμένοντας τον Χάρβι Καϊτέλ (Το βλέμμα του Οδυσσέα), και τη γυναίκα του Ντάφνα, που έκαναν μίνι διακοπές στο Αιγαίο. Με δεδομένο το “ψώνιο” μου με το σινεμά και την παρουσία ενός ηθοποιού μου θαυμάζω (Καϊτέλ), δεν άργησαμε να πιάσουμε συζήτηση για χίλια-δυό θέματα. Ξεκινώντας απ’ τον κινηματογράφο και για δύο νύχτες (και μεσημέρια), μιλήσαμε για όλα. Όταν ο Θόδωρος βαριόταν να ακούει τις …θεωρίες μου η κουβέντα συνεχίζονταν με τον Χάρβι. Για ένα λόγο που, ακόμα και σήμερα αναζητώ, γίναμε “φίλοι”. Είναι χαρακτηριστικό ότι, μπορεί στον λαιμό του να φοράει την “ταυτότητα” με όνομα, τηλέφωνο και ομάδα αίματος που φορούσα όταν έτρεχα στους αγώνες και που του χάρισα -μετά από δικό του αίτημα.

Στα χρόνια που πέρασαν ανταλάξαμε κάποια e-mail με το τελευταίο να έρχεται σήμερα σε απάντηση εκείνου που του έστειλα ένα λεπτό απ’ τη στιγμή που ο Θόδωρος άφησε τη τελευταία του πνοή στοΜετροπόλιταν.

Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί για τον άνδρα γι’ αυτό και περίμενα να περάσει λίγος χρόνος πριν μιλήσω γι’ αυτόν. Τι άνθρωπος ήταν; Δύσκολος, πολλές φορές απρόσιτος, αλλαζών με τους “εξυπνάκηδες”, ταπεινός με τους ανθρώπους που εκτιμούσε -στον κινηματογράφο και στη ζωή. Εμένα δεν με “πήγαινε” . Το κλισέ Καββαθάς-Αυτοκίνητο του είχε κολήσει και τον ενοχλούσε όπως ενοχλεί κι’ εμένα. Σιγά-σιγά βρήκαμε τρόπο να μιλήσουμε στις πολλές επισκέψεις, που έκανα στο σπίτι στο Μάτι και στο άλλο στο Ψυχικό αλλά, και στις 1-2 που αυτός και η Φοίβη έκαναν στο δικό μου.

Μιλώντας μία μέρα για την “Άλλη Θάλασσα” του είπα (αστειεύομενος) πως θα ήθελα να …παίξω στη ταινία! “Είσαι καλός ηθοποιός και δεν το ξέρεις”. “Ωραία”, απάντησα, “δοκίμασε με”! Τι το ήθελα; Λίγες μέρες μετά τηλεφώνησε η μικρότερη θυγατέρα του η Ελένη λέγοντας πως “πήρα τον ρόλο” και να είμαι σε κάποιο σημείο της Αθήνας μία Δευτέρα πρωϊ. Επειδή α. δεν ήξερα τι …ρόλο πήρα (έτσι είναι οι …μεγάλοι ηθοποιοί!) β. τρόμαξα με την ευθύνη έφυγα απ’ την Αθήνα και έτσι δεν έπαιξα στην “Άλλη Θάλασα”.

Ο Θόδωρος και η Φοίβη έχουν τρεις κόρες. Την Άννα, την Κατερίνα και την μικρότερη Ελένη. Η τελαιυταία μου είπε πως θέλει να τελειώσει την ταινία και, που πιστεύω πως θα το κάνει μια και είναι ένας μικρός “αγελόπουλος”.

Η τύχη το  ‘φερε ακόμα να είμαι η αιτία που η Άννα γνώρισε, ερεωτεύτηκε και παντρεύτηκε τον Κώστα Αποστολίδη πράγμα που σημαίνει ότι, χωρίς να το θέλω έπαιξα κάποιο ρόλο ο μεγάλωμα της οικογένειας! Πριν λίγα χρόνια η Άννα κυκλοφορούσε με μία Ντουκάτι άρα καταλαβαίνετε το είδος της γυναίκας που, τώρα, μεγαλώνει τρία (3) παιδιά! Η Κατερίνα τελείωσε Φυσική στο Ιμπίριαλ αλλά, άλλαξε πορεία και έκανε τρία χρόνια σκηνογραφία θεάτρου. Όπως καταλαβαίνετε ο Ο=Θόδωρος και η Φοίβη έκαναν μία σούπερ-οικογένεια που, είμαι βέβαιος, θα αντέξει το χτύπημα.

Δεν θα γράψω για τις συνθήκες που έγινε το δυστύχημα πέρα απ’ το γεγονός ότι, ο Θ. έκανε βήματα πίσω για να δει πως “άνοιγε” το πλάνο όταν, ένα “παπί” με δύο επιβάτες τον χτύπησε με τα γνωστά αποτλέσματα. Το μεσημέρι στις 4 εγινε η κηδεία του στο 1ο Νεκροταφείο. Είχα τη τιμή να διαβάσω ένα e-mail του φίλου μου Harvey Keitel που έλαβα στις 15.00. Ο Χάρβι το έστειλε στη Φοίβη και σε μένα ζητώντας μου να της πω ότι το έστειλε. Τη στιμή που ήμουν δίπλα στο φέρετρο η Φοίβη μου είπε: γιατί δεν το διαβάζεις στο Θόδωρο. Αυτό κι’ έκανα με τους φίλους του να σταματούν για ν’ ακούσουν. Το κείμενο του Χάρβι είναι πανέμορφο. Κάποια στιγμή, όταν τα πράγματα ησυχάσουν, θα ζητήσω την άδεια της να το δημοσιεύσω.

Η μέρα τελείωσε στο σπίτι της οικογένειας στο Ψυχικό. Μόλις επέστρεψα στο δικό μου με την μοτοσικλέτα και 3,5 βαθμούς Κελσίου! Πάγωσα. Για περισσότερους από έναν λόγους