Μιχάλης Κριάδης: Η Ειδική του Διαδρομή

Πρώτο ΘΕΜΝΑ, 25.09.11

«…100 και ανοιχτή δεξιά, 50 και κλειστή αριστερή, κρατήσου δεξιά και 200, και χάνεται και κατηφορική αριστερή, και 6η που κλείνει σε κλειστή αριστερή και γεφυράκι…»
Η γλώσσα που οι συνοδηγοί κατευθύνουν τους οδηγούς στις ειδικές διαδρομές των μεγάλων και μικρών ράλλυ. Απ’ τα παλιά «Ράλλυ Ακρόπολις των 3.500 χιλιομέτρων χωρίς διακοπή μέχρι τα σύγχρονα «ράλλυ για την τηλεόραση» που ο Μιχάλης αποκαλούσε ράλλυ Μίκι Μάους. Δεμένος με ζώνες έξη σημείων στο δεξί κάθισμα ο Μιχάλης μιλούσε μέσα απ’ την ενδοσυνεννόηση στον οδηγό του και αγαπημένο φίλο Κώστα Αποστόλου τρέχοντας σε δεκάδες αγώνες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τι σημαίνει αυτό; ‘Ότι ο Μιχάλης διέθετε ένα σπάνιο χάρισμα: τον αυτοέλεγχο. Αλλιώς δεν θα μπορούσε να διαβάζει τον δρόμο όταν η Λάντσια Ιντεγκράλε κατηφορίζει με 160 χ.α.ω τον χωματόδρομο και ο γκρεμός δεξιά μπορεί να είναι και 600 μέτρα. Το ίδιο χάρισμα τον διέκρινε και στην επιχειρηματική του ζωή. Τηρούσε ευλαβικά τους νόμους γνωρίζοντας ότι, ο «λαμπερός» κόσμος που έβλεπε γύρω ζούσε με «μαύρα» η κλεμμένα. «Άφριζε» με τα καμώματα της λούμπεν μεγαλοαστικής τάξης, ειρωνεύονταν το ξευτιλισμένο life style, ζούσε σεμνά και διακριτικά με την σύντροφό του Ισμήνη και την αγαπημένη του κόρη -που εργάζεται στην Vitamin. Δεν θέλω να ξοδέψω τις 300 λέξεις που ζήτησε ο κ. Διευθυντής για να αναφερθώ στην επιχειρηματική του ιστορία. Άλλωστε, όταν συναντιόμαστε στα σπίτια μας ή στο «Μπέρδεμα» του Λάκη του Φωτιάδη δεν μιλούσαμε παρά ελάχιστα για τα όσα είχαμε περάσει. Είναι γνωστό πως ο Γιώργος Μοσχούς πέθανε από στενοχώρια. Το ίδιο και Χρήστος ο Δαμάσκος, ο Παύλος ο Μοσχούτης, ο Μιχάλης. Ο μόνος που την έχει γλιτώσει (μέχρι σήμερα) είμαι εγώ ίσως επειδή, στον δικό μου Γολγοθά, με στήριξαν και αυτοί που έφυγαν.
Όπως οι ψαράδες έτσι και οι παλιοί οδηγοί αγώνων, μιλούσαμε για πραγματικά και φανταστικά κατορθώματα, για πλάκες στους συναθλητές μας και στιγμές που, ο θάνατος μας προσπερνούσε με ένα χαμόγελο που έλεγε «που θα μου πάτε;». Την Τετάρτη το πρωί ο Μιχάλης πήγε στο γραφείο και πήδηξε στο κενό. Κάπου διάβασα ότι, η εταιρία (στην οποία είχε 30%) χρωστούσε 350-400.000 ευρώ και διάφορες γνωστές φάτσες της χρωστούσαν μερικά εκατομμύρια.
Γιατί, τελειώνοντας τις 381 μου λέξεις, αισθάνομαι ότι δεν αυτοκτόνησε για αυτά που όφειλε αλλά, γι’ αυτά που, κάποιοι, τον πίεζαν να κάνει;_Κώστας Καββαθάς

Υ.Γ. Μία περίεργη, ανεξήγητη σιωπή ακολούθησε την αυτοκτονία του Μιχάλη Κριάδη. Λες και όλοι΄, για κάποιο λόγο, “έραψαν” τα στόματα τους. Αυτό μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα 1. ότι εγώ έκανα κάποιο τεράστιο λάθος στις εκτιμήσΕις μιας ολόκληρης ζωής και υπάρχει κάτι που δεν γνωρίζω 2. κάποιοι επέβαλαν την σιωπή.
Για μένα η υπόθεση λήγει εδώ