ΝΕΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗ

Από το Styx.gr

του Π. Σγουρίδη

Τι παίζεται στη Θράκη

Από ομιλία του Παναγιώτη Σγουρίδη στην Παλιά Βουλή (30/11/10)

Είναι δυνατόν να κινδυνεύει η Ελληνική Θράκη, όταν η Ελλάδα βρίσκεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, βρίσκεται στο ΝΑΤΟ και συμμετέχει σε ποικίλους διεθνείς οργανισμούς; Είναι δυνατόν;

Αντί απαντήσεως, θα σας περιγράψω κάποιες εμπειρίες μου:

Πρώτη εμπειρία: Το 1997 με προσκάλεσε ένας γυναικείος πολιτιστικός σύλλογος στην Άρτα. Τότε ήμουν Αντιπρόεδρος της Βουλής.

Στην εκδήλωση μίλησα για τα θέματα της Θράκης, την ανάπτυξη που χρειάζεται, ανέφερα για τη μειονότητα, ανέφερα για το Προξενείο, ανέφερα για τις παρεμβάσεις του, ανέφερα για τους κινδύνους και εξήγησα ότι οφείλουμε να πάρουμε ιδιαίτερα μέτρα και κίνητρα.

Στη συζήτηση που επακολούθησε, το μοτίβο ήταν ότι «κι εμείς εδώ στην Άρτα έχουμε αποβιομηχάνιση, κι εμείς εδώ στην Άρτα έχουμε ανεργία, κι εμείς εδώ στην Άρτα έχουμε υπανάπτυξη », ο νοών νοείτω!

Δεύτερη εμπειρία: Την ίδια χρονιά ως επικεφαλής της Ελληνικής Αντιπροσωπείας για τις εκλογές που έγιναν στην εναπομείνασα Γιουγκοσλαβία, ήμουνα παρατηρητής του ΟΑΣΕ, όπου συνάντησα τον Πρόεδρο Μιλόσεβιτς.

Στη συνάντηση, εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι, ο Μιλόσεβιτς μιλούσε με έμφαση για το θέμα του Κοσσυφοπεδίου. Ότι, κινδυνεύει το Κοσσυφοπέδιο να αποσχισθεί από τη Σερβία και από τη Γιουγκοσλαβία. «Στο Κοσσυφοπέδιο βρίσκεται η καρδιά της Σερβίας και δεν πρέπει να υπάρξει αποκοπή».

Ο συγχωρεμένος ο Τζιτζικώστας, ο οποίος συμμετείχε στην αντιπροσωπεία εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας, μου είπε φεύγοντας: «Υπερβολικός δεν είναι; Είναι δυνατόν να συμβεί αυτό;»

Το 2008, ο σημερινός Πρόεδρος της Σερβίας, ο κ. Τάντιτς, οδήγησε την υπόθεση του Κοσσυφοπεδίου στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, η απόφαση του οποίου ήταν ότι το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί άλλη οντότητα. Χωρίς καμία αντίσταση εκ μέρους της Σερβίας, αυτή η απόφαση απεστάλη στον ΟΗΕ.

Τρίτη εμπειρία: Πρόσφατα παρουσίασα το βιβλίο του Άκη Κοσώνα «Το Πείραμα: Η Γιουγκοσλαβική εμπειρία και η διάλυση των Βαλκανίων».

Ένα από τα κεντρικά συμπεράσματα του βιβλίου είναι το εξής: οι συμμαχικές χώρες δεν κρίνονται ποτέ με τα ίδια μέτρα και σταθμά, αφού παρουσιάζουν εξορισμού διαφορετικά χαρακτηριστικά.

Είμαστε σύμμαχος χώρα στο ΝΑΤΟ με τη Τουρκία, με το Βέλγιο και με άλλες χώρες αλλά δεν έχουμε το ίδιο βάρος.

Στο ίδιο βιβλίο, είχε μια συνέντευξη του ελληνοαμερικανού φημισμένου ιστορικού, καθηγητή Σπύρου Βρυώνη στο ΒΗΜΑ το 1993, που έλεγε: «Οι κακοί των Βαλκανίων σήμερα είναι οι Σέρβοι. Όμως στο βάθος είναι οι Έλληνες. Μια σταθερή χώρα με καλή οικονομία οδηγείται σταδιακά στην αποσταθεροποίηση!». Και συνεχίζει «Ήταν ήδη στα χαρτιά από τη διένεξη με την Τουρκία! Η Αμερική έχει μακροπρόθεσμους στόχους στην περιοχή των Βαλκανίων, αλλά προς το παρόν επικρατούν οι βραχυπρόθεσμοι».

Στο ρητορικό ερώτημα «κατά πόσον κινδυνεύει η Θράκη», απαντά προκλητικό δημοσίευμα στις 30/9/2010 πρωτοσέλιδο της Τουρκικής εφημερίδας Μιλλιέτ που λέει ότι «χάρτης αποκαλύφθηκε και μοιράστηκε στα σχολεία σε CD».

Το προκλητικότερο είναι ότι ο χάρτης που θεωρήθηκε σκανδαλώδης από τη Μιλλιέτ, παρουσιάζει να ανήκουν στην Τουρκία το Κιρκούκ, η Μοσούλη και το Αρμπιλ στο βόρειο Ιράκ καθώς και το Βατούμ στη Γεωργία. Δεν θεωρείται προκλητικός ο χάρτης για την εφημερίδα Μιλλιέτ που έχει συμπεριλάβει στην Τουρκία τη Δυτική Θράκη, τη Βόρεια Θράκη καθώς και τα νησιά Σάμο, Ρόδο και Λέσβο, ούτε επίσης για την προσάρτηση ολόκληρης της Αρμενίας. Γι΄αυτά δεν θεωρήθηκε προκλητικός ο χάρτης από τη Μιλλιέτ.

Η δική μου ανησυχία πηγάζει κυρίως γιατί δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι απέναντί μας, έχουμε ένα σοβαρό κράτος, την Τουρκία, με ενιαίο κέντρο αποφάσεων, που επικαιροποιεί την τακτική της έναντι των παγίων στόχων της, τους οποίους διατηρεί σε οποιαδήποτε εκδοχή και αν βρίσκεται, είτε κεμαλική, είτε νεοθωμανική.

Δευτερευόντως, ανησυχώ γιατί εμείς είμαστε ένα κράτος ασυνεχές, ασυνεπές και αφελές με πολλαπλά κέντρα αποφάσεων.

Τί είναι ο νεοθωμανισμός;

Ο βασικός στόχος του κ. Ερντογάν είναι ότι προσπαθεί να συνδέσει το κομμένο νήμα του τέλους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με το παρόν, παρακάμπτοντας την κοσμική περίοδο της Τουρκίας και σε ένα βαθμό το κεμαλισμό. Φορτώνοντας όμως έτσι τις γενοκτονίες των Αρμενίων, τις γενοκτονίες των Ποντίων, το Ελληνικό του 1921 και το Ελληνικό του 1955 στην περίοδο των Οθωμανών ή Νεοοθωμανών.

Ο νεοοθωμανισμός, λοιπόν, δεν είναι εκδήλωση νοσταλγίας της Άγκυρας για το παρελθόν, αλλά εργαλείο που εξυπηρετεί τις γραμμές της εθνικής ασφάλειας της Τουρκίας που είναι χαραγμένες στην πάντα επικαιροποιημένη Ερυθρά Βίβλο της Τουρκίας.

Η Ερυθρά Βίβλος πρωτοσυντάχθηκε το 1960 και έκτοτε αναθεωρήθηκε τέσσερις φορές . Η πρώτη αναθεώρηση έγινε επί της χούντας του Εβρέν. Η δεύτερη με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και τη διάλυση των Βαλκανίων. Η τρίτη έγινε στα Ίμια και η τέταρτη την περίοδο του Ερντογάν.

Τώρα, αν αναρωτιέστε μήπως υπάρχει και καμία μπλέ Βίβλος στην Ελλάδα – δεν υπάρχει!

Θα σας αναφέρω ένα παράδειγμα νεοοθωμανισμού στη Θράκη: Προσφάτως, επ΄ ευκαιρία του μνημοσύνου του Σαδίκ επισκέφθηκε τη Θράκη ο Μπουλέντ Αρίντς. Ποιός είναι ο κ. Αρίντς; Είναι ο αντίστοιχος Πάγκαλος, ο Αντιπρόεδρος της Τουρκικής Κυβέρνησης. Αφού επισκέφθηκε πολλές περιοχές, μαζί με το Πρόξενο, ανέβηκαν και στο Εχίνο. Αφού χαιρέτησαν ο Δήμαρχος, ο ψευδομουφτής κ.λ.π., ο βουλευτής Μάντατζη Τσετίν στο χαιρετισμό του, απεκάλεσε τον Εχίνο «Τσανακαλέ». Τόπο του Τουρκικού ηρωισμού. Παρεμπιπτόντως, η ωραία Σιμπέλ, η ανεξάρτητη υποψήφια Δήμαρχος Κομοτηνής μιλώντας στο Τυχηρό το αποκάλεσε «Τσανακαλέ» και γέμισε η Θράκη Τσανακαλέ εξ΄αιτίας του ότι τα κόμματα σκύβουν το κεφάλι για να πάρουν μια χούφτα ψήφους!

Κατόπιν μίλησε ο κ. Αρίντς και υπερτόνισε ότι «με τον πολιτισμό μας, με τον μουσουλμανισμό μας ζήσαμε επί αιώνες στα χώματα αυτά και θα συνεχίσουμε να ζούμε όπως και επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας». Από κάτω φώναζε το πλήθος: « Η Τουρκία είναι μεγάλη χώρα και πιο μεγάλη δεν υπάρχει», κλπ συνθήματα των Γκρίζων Λύκων.

Δεν είναι τυχαίο που μουσουλμάνοι βουλευτές μετά την τελευταία επίσκεψή τους στην Τουρκία και τις συναντήσεις που είχαν υψηλόβαθμους αξιωματούχους, δειλά – δειλά δημοσίως, αλλά και σε κατ΄ ιδίαν συζητήσεις αποδέχονται ότι όποιος θέλει να ονομάζεται Πομάκος ας το κάνει και αν θέλει να μιλάει τη γλώσσα του, όπως και οι Αθίγγανοι Ρομ, αρκεί να είναι κομμάτι της Τουρκικής μειονότητας.

Η Τουρκία με Πρωθυπουργό τον κ. Ερντογάν και Υπ. Εξωτερικών τον κ. Νταβούτογλου, με τη θεωρία του στρατηγικού βάθους, αξιοποιεί τον νεοοθωμανισμό για να εξαπατήσει τη Δύση, παίζοντας πάνω σε τρείς άξονες:

Ο πρώτος άξονας είναι ότι η Τουρκία είναι η πιο ισχυρή μουσουλμανική χώρα και μπορεί να γίνει γέφυρα στις άλλες μουσουλμανικές χώρες αλλά και στους Άραβες.

Ο δεύτερος άξονας είναι ότι, η ίδια βρίσκεται στο δρόμο για την επίλυση των εσωτερικών προβλημάτων της με τους Κούρδους, με τους Αλεβίτες αλλά και με τα άλλα γειτονικά κράτη, Ελλάδα κ.λ.π. Τέλος,

Ο τρίτος άξονας είναι ότι, μπορεί να μεσολαβήσει ανάμεσα στη Δύση και στο Ιράν καθώς και στη Μέση Ανατολή με το Παλαιστινιακό.

Εμείς, ως χώρα, αν δεν θέλουμε να γίνουμε «γιουσουφάκια», καλούμαστε να αποκαλύπτουμε αυτές τις φαντασιώσεις της Τουρκίας σε κάθε διεθνή οργανισμό, σε κάθε διεθνές φόρουμ και επίσης σε όλες τις διεθνείς συναντήσεις.

Ο νεοφιλόσοφος Παναγιώτης Κονδύλης έγραφε ότι, «όποιος δεν θέλει να γίνει φερέφωνο του ισχυρότερου δεν πρέπει να αναπαράγει την εικόνα που ο ισχυρός θέλει να προβάλει για τον εαυτό του».

Η τελευταία αναθεώρηση της Ερυθράς Βίβλου της Τουρκίας, που στις πάγιες επιδιώξεις της περιλαμβάνονται η Θράκη, το Αιγαίο και η Κύπρος, στοιχειοθετεί μια τακτική πάνω στους εξής άξονες: Ο πρώτος άξονας είναι: Ειρήνη. Ο δεύτερος είναι: χαλάρωση του casus belli και ο τρίτος: Τουρκία – Ευρωπαϊκή Ενωση.

Στο πίσω μέρος του μυαλού μας εμείς οι Ελληνες, παρόλα τα σκωτσέζικα ντούς στα οποία μας υποβάλλει η Τουρκία – και το πρόσφατο ήταν αυτό που είπε ο Νταβούτογλου ότι «αν η Ελλάδα δεν δεχθεί τη συνδιαχείριση στο Αιγαίο θα υποστεί τις συνέπειες της άρνησής της» ενώ την περίοδο ο Ερντογάν κάλεσε τον Ελληνα Πρωθυπουργό να επισκεφθεί την Τουρκία για να συμμετάσχει στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας – ανά πάσα στιγμή, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Τουρκία είναι στους G20 και είναι 16η χώρα σε οικονομικό μέγεθος και ότι έχει διαταραχθεί προ πολλού η ισορροπία στο Αιγαίο. Το 7 προς 10 έχει πετάξει.

Στη Θράκη, η ειδοποιός διαφορά από τις άλλες επιδιώξεις της Τουρκίας είναι ότι, υπάρχει μια ευάριθμη μουσουλμανική – θρησκευτική δηλαδή – μειονότητα κατά τη Συνθήκη της Λωζάνης, που η Τουρκία θέλει να την καταστήσει εθνική δηλαδή Τουρκική και να τη μετατρέψει όσο το δυνατόν, κατά το δόγμα της Κύπρου σε κοινότητα, δηλαδή επιδιώκει την Κυπροποίηση της Θράκης.

Το παράδοξο είναι ότι: καλά οι Έλληνες μουσουλμάνοι, που αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι, προσβλέπουν στο Ελληνικό κράτος αφού σ΄αυτό ζουν και διεκδικούνται από την Τουρκία, όμως οι Έλληνες Αθίγγανοι – Ρομά και Πομάκοι που είναι λαοί χωρίς κράτη θα πρέπει όχι μόνο να προσβλέπουν στο Ελληνικό κράτος αλλά και να διεκδικούνται από αυτό. Δυστυχώς όχι μόνο δεν τους διεκδικήσαμε, αλλά τους χαρίσαμε στη σύμμαχο Τουρκία, επειδή οι Πομάκοι ομιλούν ένα γλωσσικό ιδίωμα που έχει βάση τη σλαβική. Και την εποχή εκείνη, που υπήρχε ακόμη το σύνορο με τον υπαρκτό σοσιαλισμό, φοβηθήκαμε μήπως τους στείλουμε στην αγκαλιά του κομμουνισμού και τους στείλαμε στην αγκαλιά της Τουρκίας. Τους χαρίσαμε στην Τουρκία λόγω έλλειψης εθνικής στρατηγικής και λόγω κομματικών σκοπιμοτήτων.

Φοβόμαστε να πούμε τη λέξη Πομακοχώρια!! Μιλάμε για μουσουλμανοχώρια, για χωριά της ορεινής Ροδόπης και άλλες τέτοιες γελοιότητες. Ακόμα και με τη λογική της τουριστικής ανάπτυξης το brand name που θα έπρεπε να έχει η Θράκη είναι τα Πομακοχώρια, όπως τα Ζαγοροχώρια της Ηπείρου. Ούτε και αυτό δεν κάναμε. Και δυστυχώς, όσοι από αυτούς τους ανθρώπους τάχθηκαν με την Ελληνική πολιτεία, όχι μόνον απομονώθηκαν από την κοινωνία τους, αλλά κυνηγήθηκαν και από το Ελληνικό κράτος. Για μια χούφτα μειονοτικές ψήφους, παίζουν οι εκάστοτε κυβερνώντες τη Θράκη στα ζάρια.

Προσπερνούν αδιάφορα το ότι ο προϋπολογισμός του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής είναι δεκαέξι εκατομμύρια ευρώ, που μοιράζονται σε ένα δίκτυο προπαγανδιστών και χαφιέδων, που όταν έρθει η ώρα των εκλογών, μαζί με τους ιμάμηδες, μπορούν να στείλουν το μήνυμα που θέλουν.

Βλέπουμε, σα να μη συμβαίνει τίποτε, τη διείσδυση των τουρκικών επιχειρήσεων στη Θράκη, με αγνώστου προέλευσης κεφάλαια. Συνδυάστε το, με αυτό που έλεγαν υποψήφιοι μουσουλμάνοι στις πρόσφατες εκλογές ότι, θα δημιουργήσουμε θέσεις για τα παιδιά μας, εμείς μπορούμε να τους δώσουμε δουλειά γιατί η Ελλάδα είναι μια «μπατιρισμένη»’ χώρα.

Και ενώ συμβαίνουν αυτά, δικοί μας πολιτικοί, τα δικά μας κυβερνητικά στελέχη, συναντώνται με το ψευδομουφτή, νομιμοποιώντας τον και μετά ως στρουθοκάμηλοι, κρυβόμαστε στην αυταπάτη ότι, δεν έγινε τίποτε και ότι, ξεγελάσαμε τους Τούρκους.

Γελιέστε, αν νομίζετε ότι ξεχάσθηκε η ανιστόρητη πρωτοβουλία του πρώην πρωθυπουργού, κ. Μητσοτάκη, όταν κάλεσε τον Ιούλιο του 1991 τον πρέσβη της Βουλγαρίας κ. Μπογτάνωφ και τον αναπληρωτή πρέσβη της Τουρκίας κ. Μπουλούκμπαση να τους ανακοινώσει την πρόταση περί τριμερούς αφοπλισμού της Θράκης. Και γελιέστε αν νομίζετε ότι, έπεσε στο κενό η αψυχολόγητη δήλωση του σημερινού πρωθυπουργού ότι «όταν χρωστάς κινδυνεύει η εθνική σου κυριαρχία».

Πρόσφατα, με το σχέδιο Καλλικράτης και στο πλαίσιο της ανάπτυξης των νομών Ροδόπης και Ξάνθης, είχαμε μια ευκαιρία και τη χάσαμε, να εκμηδενίσουμε την παρέμβαση του Τουρκικού προξενείου με την αρχιτεκτονική των δήμων. Αρκεί να δημιουργούσαμε τρείς δήμους στο νομό Ξάνθης και τρείς στο νομό Ροδόπης. Δημιουργήσαμε τέσσερις στον κάθε νομό, για να εξυπηρετήσουμε μικροκομματικές σκοπιμότητες, αλλά στην ουσία τις επιδιώξεις του Τουρκικού προξενείου

Όμως, ποτέ δε λείπουν οι ευκαιρίες. Θα ξαναβρεθούν, αρκεί να ξυπνήσουμε.

Υπάρχει ελπίδα, επειδή οι Έλληνες μουσουλμάνοι, σέβονται την Ελληνική πολιτεία. Και όταν λέμε παρούσα, δεν εννοούμε αστυνόμευση αλλά δημιουργία ανάπτυξης, δουλειάς, εξυπηρέτησης.

Υπάρχει ελπίδα αν μπορέσουμε να στήσουμε δημόσια εκπαιδευτήρια και νηπιαγωγεία δίπλα στα μειονοτικά και ας αφήσουμε τις οικογένειες των μουσουλμάνων να διαλέξουν. Σας πληροφορώ ότι, σε λίγα χρόνια θα είναι γεμάτα τα δημόσια σχολεία και τα ιδιωτικά θα κλείνουν.

Υπάρχει ελπίδα, αν η διδασκαλία του Κορανίου γίνεται στα ελληνικά και όχι στα αραβικά ή στα τουρκικά, ώστε να ταυτίζει το μικρό παιδί το μουσουλμανισμό με την Τουρκία.

Υπάρχει ελπίδα, αν απελευθερώσουμε τη μουσουλμάνα γυναίκα από τη σαρία και την καταπίεση. Τα περισσότερα ψυχοφάρμακα πουλιούνται στην Ξάνθη και στη Ροδόπη.

Υπάρχει ελπίδα, αν αντικαταστήσουμε τους νόμιμους ξεπερασμένους – για να μην πω τίποτε άλλο – μουφτήδες με άλλους, που μπορούν να ξανακερδίσουν τη μειονότητα, απέναντι στους ψευδομουφτήδες. Οι μουφτήδες είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Και ως δημόσιοι υπάλληλοι, έχει λήξει η θητεία τους. Ήταν για μια δεκαετία από το 1990 και υπάρχουν άξιοι και μορφωμένοι ιερωμένοι.

Υπάρχει ελπίδα αν οι χριστιανοί αποβάλλουν το μιθριδατισμό που τους επιβάλλουν τα κόμματα.

Υπάρχει ελπίδα, αν οι Έλληνες πολίτες διεθνιστές και κοσμοπολίτες – για να μη δώσω άλλους χαρακτηρισμούς – εντός και εκτός Ελλάδας, καταλάβουν ότι ακέραιη η Ελλάδα μπορεί να παλέψει στον ωκεανό της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Κολοβή, ποτέ!!

Ας συνειδητοποιήσουμε όλοι μας τι παίζεται στη Θράκη.

(Από την εκδήλωση του περιοδικού ΑΡΔΗΝ)