Ψηλό, θλιμμένο και κομπλεξικό αγόρι…
Στο πόνημα σου για την ιστορία της Ανεμοπορίας στην Ελλάδα “ξέχασες” να αναφέρεις τα βασικά ρε παιδάκι μου…
Μπορώ να σου συστήσω έναν καλό ψυχίατρο
Κάλλιο αργά παρά ποτέ παιδί μου
Menu
Menu
Menu
RSS - Posts
5 Comments
Τι ατυχία που δεν διάλεξε το επάγγελμα της Ιατρικής ο συγκεκριμένος, μα αφού του άρεσε να “ντύνεται” γιατρός τις απόκριες, έτσι τουλάχιστον θα “πέθαινε” μόνο ένα ασθενή …..
Και εκεί αόρατος Δάσκαλε?
Δέν είναι εντελώς αόρατος. Εμείς για παράδειγμα, οι κάποιοι λίγοι σε σχέση με το σύνολο, τον βλέπουμε και δεν μας είναι αόρατος. Από την άλλη έστω και δειλά, κάποιοι του δίνουνε ραδιοφωνικό αέρα να μίλησει και να τα πεί. Εγώ, που είμαι αρκετά τυχερός τώρα τελευταία, τον πέτυχα σε ζωντανή ραδιοφωνική εκπομπή ένα απόγευμα…εντελώς μα εντελώς τυχαία. Σκάναρα τους ραδιοφωνικούς σταθμούς μετά από μια κοπιαστική μέρα και έπεσα πάνω του, άκουσα έναν κύριο να ΜΙΛΑΕΙ αλλα δεν τον αναγνώρισα άμεσα παρα μέσα στο πρώτο λεπτό. Ο δάσκαλος! είπα μέσα μου… και απόλαυσα το υπόλοιπο της εκπομπής με τα σχετικά μπινελίκια…
Μία φορά κάθε …δύο χρόνια. Ίσως
Μόνο από συμπλεγματικά ψηλά αγόρια!