Παράλληλη Ελλάδα: Στο ΜΙΤ της Βοστώνης, από τις περίπου 7.000 φοιτητές οι 400 είναι Ελληνες – μετά τους Αμερικανούς, οι περισσότεροι που προέρχονται από μία και μόνη χώρα. Το πιο εντυπωσιακό, όμως, ίσως είναι οι έλληνες καθηγητές αυτού του φημισμένου εκπαιδευτικού ιδρύματος. Ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης είναι ένα από τα πιο γνωστά και πιο διάσημα μέλη αυτής της παράλληλης Ελλάδας που διδάσκει στο ΜΙΤ. Τριάντα ετών και ήδη από τα 28 του είναι επίκουρος καθηγητής στην έδρα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Πληροφορικής.
Το 2004 τελείωσε το ΕΜΠ στην Ελλάδα, και στα 27 του, ενώ ήταν ακόμη φοιτητής στο Μπέρκλεϊ, ήταν βασικό μέλος της ομάδας η οποία θα έλυνε τον περιβόητο «γρίφο του Νας», ο οποίος παρέμενε άλυτος για 50 χρόνια· ο Χρίστος Παπαδημητρίου και ο Πολ Γκόλντμπεργκ ήταν οι άλλοι δύο «λύτες». Ο «γρίφος του Νας», η «θεωρία των παιγνίων», η πιο βασική μαθηματική θεωρία για την οικονομία του 20ού αιώνα· η ζωή του Τζον Νας είχε γίνει ταινία ήδη από το 2001, με το οσκαρικό «Ενας υπέροχος άνθρωπος»: πράγματα σχεδόν ασύλληπτα για οποιονδήποτε, πόσω μάλλον για έναν 27χρονο Ελληνα της ξενιτιάς.
Αμέσως τον προσλαμβάνει η Microsoft προσφέροντάς του δουλειά στη Σίλικον Βάλεϊ, αλλά την επόμενη χρονιά εκείνος αποφασίζει να εργαστεί ως καθηγητής στο ΜΙΤ. Η Microsoft τού κάνει μια μεγαλειώδη προσφορά για να παραμείνει, αλλά ο ίδιος προτιμά «το ζωντανό περιβάλλον ενός πανεπιστημίου».
Οι γονείς του είναι και οι δύο καθηγητές στην Ελλάδα. «Είναι δύο από τους δημοσίους υπαλλήλους που τους βρίζουν όλοι τώρα στην Ελλάδα, αλλά εγώ θυμάμαι ότι δεν αφιέρωναν σχεδόν καθόλου χρόνο σε μένα και στον αδελφό μου, επειδή πάντα έφερναν δουλειά και στο σπίτι». Τον συναντήσαμε στη Βοστώνη, δίπλα στο ΜΙΤ, σε ένα καφέ που μας πρότεινε. «Πηγαίνουμε εκεί επειδή στο ΜΙΤ έχει χάλια καφέ». Λαμπερό μυαλό, λαμπερή προσωπικότητα, λαμπερές απόψεις.
Τώρα που είστε σε μια απόσταση, ποιο θεωρείτε ότι είναι το πιο βασικό πρόβλημα στα ελληνικά ΑΕΙ;
«Η οικογενειοκρατία, η οποία στην Ελλάδα εκφράζεται και όταν βλέπεις πατεράδες και τα παιδιά τους ή τα ανίψια τους να κρατούν μια έδρα επί χρόνια, αλλά και όταν ένας τελειόφοιτος κάνει το διδακτορικό του σε κάποιον καθηγητή και τελικά γίνεται και ο ίδιος καθηγητής σε αυτή την έδρα. Οταν τελειώνεις το διδακτορικό σου στο Πολυτεχνείο ή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δεν νοείται να διαδέχεσαι τον καθηγητή στον οποίο έκανες το διδακτορικό σου. Αν αυτός ο καθηγητής έχει κάτι να προσφέρει στην παγκόσμια σφαίρα της γνώσης, τότε θα σε εκπαιδεύσει και θα σε στείλει κάπου αλλού, για να μεταλαμπαδεύσεις τη γνώση την οποία εκείνος έχει. Η γνώση είναι σαν τον αέρα, πρέπει να κυκλοφορεί στην ατμόσφαιρα, από πανεπιστήμιο σε πανεπιστήμιο, από χώρα σε χώρα και από ήπειρο σε ήπειρο· αλλιώς, αν μείνει περιορισμένη κάπου, γίνεται μούχλα».
Δηλαδή τον καθηγητή στον οποίο εσείς κάνατε το διδακτορικό σας, ποιος θα τον διαδεχθεί;
«Σίγουρα κάποιος άλλος! Εγώ έκανα το διδακτορικό μου στο Μπέρκλεϊ και ήρθα στο MIT να γίνω καθηγητής· δεν έμεινα εκεί».
Αν παραμένατε στο Μπέρκλεϊ, αυτό τι θα έδειχνε;
«Δεν θα έδειχνε τίποτε, διότι κάθε κανόνας έχει τις εξαιρέσεις του. Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες αν ο απόφοιτος έχει κάτι να συμπληρώσει στο πανεπιστήμιο στο οποίο εκπαιδεύτηκε, μπορεί να παραμείνει. Αν δεν συμβαίνει αυτό, τότε πρέπει να φύγει και να πάει σε κάποιο άλλο εκπαιδευτικό ίδρυμα για να μεταφέρει εκεί τις καινούργιες αυτές γνώσεις και ιδέες. Στις ΗΠΑ, αν είχαμε τα πανεπιστήμια της Δυτικής Ακτής να εκπαιδεύουν τους δικούς τους επιστήμονες και να παραμένουν εκεί και από την άλλη είχαμε και αυτά της Ανατολικής Ακτής να κάνουν το ίδιο, τότε δεν θα υπήρχε επικοινωνία, δεν θα υπήρχε “σύγκρουση”, άρα ούτε και πρόοδος».
Ακούγεται τόσο λογικό αυτό και τόσο «φιλικό» προς τη γνώση και την επιστήμη.
«Στο Πολυτεχνείο, ας πούμε, νομίζω ότι η εμπειρία μου ως φοιτητή και οι γνώσεις οι οποίες θα είχα πάρει θα ήταν πενταπλάσιες αν οι καθηγητές που είχα – και οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, είναι κόπια ο ένας του άλλου – ήταν όλοι από διαφορετική επιστημονική σχολή. Στα ελληνικά πανεπιστήμια έγινε το εξής: Κάποτε ήρθαν από το εξωτερικό κάποιοι μεγαλοκαθηγητές, οι οποίοι εκπαίδευσαν μερικούς φοιτητές και τους έκαναν καθηγητές. Ετσι ο κάθε καθηγητής έφτιαχνε μέσα στα τμήματα μια δική του “αυλή”, η οποία νεμόταν την εξουσία του τμήματος».
Χρησιμοποιώντας έναν μαθηματικό όρο, ποια θεωρείτε ότι είναι η βασική λαθεμένη υπόθεση από την οποία ξεκινήσαμε οι Ελληνες για τον εαυτό μας και έτσι, αναπόφευκτα, καταλήξαμε σε λάθος αποτέλεσμα πολιτισμικά και κοινωνικά;
«Δεν θέλω να είμαι σκληρός. Να σας πω ποια είναι η λάθος υπόθεση που εγώ έκανα όταν μεγάλωνα στην Ελλάδα: ότι όλοι γύρω μου είναι τίμιοι και ότι αυτό που έλεγαν το εννοούσαν».
Τον γρίφο της Ελλάδας μπορείτε να τον λύσετε;
«Είναι άλυτος! Οχι, αστειεύομαι. Οπως σε όλα τα πράγματα, υπάρχουν μικροκανόνες, οι οποίοι όμως καθορίζουν τα μακροσκοπικά θέματα. Νομίζω ότι οι Ελληνες είμαστε σε μια φάση όπου λέμε ότι φταίει η κακή μας τύχη, ενώ εμείς είμαστε φτιαγμένοι για τα ωραία και τα μεγάλα. Παράλληλα, ο ένας κοροϊδεύει τον άλλον, και ο ένας προσπαθεί να κλέψει τον άλλον με οποιονδήποτε τρόπο. Οταν δεν είσαι τίμιος απέναντι στον συνάνθρωπό σου, όταν ο ένας προσπαθεί να υπονομεύσει και να κλέψει τον άλλον, τότε αυτό θέτει τα θεμέλια για να συμβεί ό,τι συνέβη. Νομίζω είμαστε άξιοι αυτών που παθαίνουμε. Επίσης, έχουμε και αυτόν τον μύθο ότι οι Ελληνες είμαστε ντόμπροι».
Στην επίλυση ενός προβλήματος παίζει ρόλο και αυτός που προσπαθεί να το επιλύσει. Ας πούμε τώρα, με τον Λουκά Παπαδήμο πρωθυπουργό, πώς τα βλέπετε τα πράγματα;
«Οπως σε όλα τα άλυτα θέματα, έτσι και σε αυτό, πρέπει πρώτα να καταλάβεις ποιο είναι το λάθος. Αν ο Παπαδήμος καταλάβει ποιο είναι το λάθος στη δομή της ελληνικής κοινωνίας και της οικονομίας, τότε θα έχει κάνει το πρώτο μεγάλο βήμα για την επίλυση του προβλήματος».
Ναι, αλλά ένας πολιτικός μπορεί να καταλαβαίνει πολύ καλά ποιο είναι το λάθος και απλώς να μην κάνει τίποτε για να το λύσει, για άλλους λόγους.
«Σωστά. Αυτές είναι παραδοξότητες κυρίως του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Οταν βλέπεις το λάθος επί χρόνια και δεν το διορθώνεις, τότε η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά».
Την ημέρα που βραβευτήκατε επειδή βρήκατε τη λύση στο «γρίφο του Νας», στο κοινό βρισκόταν και ο ίδιος ο Νας. Βλέποντάς τον, σκεφτήκατε καθόλου ότι η ζωή είναι τελικά ένα παιχνίδι;
«Δεν είχα την παραμικρή ιδέα, δεν το περίμενα ότι ο Νας, στην ηλικία των 83 χρόνων, ένας ηλικιωμένος και καταξιωμένος επιστήμονας, θα γνώριζε ότι πρόκειται να μιλήσω για την εργασία του και θα ερχόταν στο συνέδριο. Μάλιστα, είχα ήδη αρχίσει να μιλάω δύο λεπτά και μπήκε καθυστερημένα».
Τον είδατε και ξαφνιαστήκατε; Τι σκεφτήκατε;
«Δεν κόμπλαρα, αν το θέτετε έτσι. Αυτά τα έχω ξεπεράσει. Είναι παιδικές αρρώστιες. Αυτό που σκέφτηκα είναι ότι, να, κλείνει ένας κύκλος. Συνέχισα την ομιλία μου, η οποία άλλωστε έχει μια άλλη μικρή ιστορία πίσω της».
Μπορείτε να μας την πείτε;
«Την τελευταία φορά που είχα δει την ταινία με θέμα τη ζωή του, το “Ενας υπέροχος άνθρωπος”, ήμουν μαθητής λυκείου, και φυσικά τότε δεν είχα ιδέα ούτε καν τι κλάδο θα ακολουθούσα στις σπουδές μου. Καθόμουν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου στο Σικάγο, όπου επρόκειτο να γίνει η βράβευση, γράφοντας την ομιλία. Προσπαθούσα να την κάνω κατανοητή στους επιστήμονες οι οποίοι θα ήταν στο κοινό και τότε συνέβη κάτι εκπληκτικά συμπτωματικό. Είχα την τηλεόραση ανοιχτή απλώς για να ακούω κάποιον ήχο και έπειτα από ώρα αντιλαμβάνομαι ότι έδειχνε το “Ενας υπέροχος άνθρωπος”».
Αυτό πώς εξηγείται από ένα μαθηματικό μυαλό όπως το δικό σας;
«Νομίζω ότι ο κόσμος μας έχει απλές εξηγήσεις και δεν θέλω να στραφούμε στη μεταφυσική. Αυτή η τρελή σύμπτωση είναι πολύ τρελή για να είναι σύμπτωση. Απλώς θα υπάρχει κάποια απλή εξήγηση την οποία δεν γνωρίζω και, για να είμαι ειλικρινής, προτιμώ η απάντηση να μείνει ένας γρίφος».
Η λύση του γρίφου του Νας αποτελούσε αντικείμενο του πόθου για εσάς. Νιώσατε αυτή τη μελαγχολία που μας πιάνει συνήθως αφού κατακτήσουμε κάτι που θέλουμε πάρα πολύ;
«Αυτό συμβαίνει συνεχώς στη ζωή μου. Είναι μέρος της δουλειάς μου. Προσπαθώ να λύσω ένα πρόβλημα, το οποίο αρχικά δεν καταλαβαίνω, και το σκέφτομαι τόσο πολύ που δεν μπορώ να κοιμηθώ. Σιγά σιγά αρχίζω να το καταλαβαίνω και, όταν τελικά το λύσω, για μία μέρα πετάω στα σύννεφα, αλλά μετά με πιάνει μια κατάσταση μπλουζ. Το μπλουζ της κατάκτησης».
Μετά τη λύση του, ποιο νέο ερώτημα προέκυψε;
«Η εργασία που κάναμε δείχνει ότι τα μαθηματικά εργαλεία του τελευταίου αιώνα δεν είναι επαρκή για να εξηγήσουν τα οικονομικά συστήματα στα οποία ζούμε και στα οποία αλληλεπιδρούμε. Δηλαδή δεν μπορούμε να εμπιστευόμαστε τις υπάρχουσες οικονομικές θεωρίες για να κάνουμε προβλέψεις για ένα οικονομικό σύστημα του σήμερα. Για αυτά που συμβαίνουν τώρα χρειάζεται κάτι καινούργιο. Αρα το θέμα είναι να βρούμε μια μαθηματική θεωρία, η οποία να μπορεί από τις παραμέτρους του οικονομικού συστήματος, όπως ο φυσικός πλούτος, ο πληθυσμός, το εκπαιδευτικό σύστημα κτλ., να προβλέψει τι θα συμβαίνει. Προσπαθούμε να κάνουμε μέσα από τα μαθηματικά μια πρόβλεψη η οποία να λέει ότι “δεδομένων αυτών των συνθηκών, προβλέπουμε, για παράδειγμα, ότι η ανεργία θα είναι σε αυτό το επίπεδο ή τα προϊόντα θα έχουν αυτές τις τιμές”».
Πρακτικά πώς θα βοηθηθεί ο κάθε πολίτης αν βρεθεί αυτή η θεωρία;
«Ο καθένας από εμάς είναι ένα κινούμενο λάπτοπ το οποίο παίρνει ερεθίσματα, κάνει υπολογισμούς και αναπροσαρμόζει τη στρατηγική του. Ο ατομικός υπολογισμός μας, για να έρθει σε πέρας γρήγορα, θα πρέπει να έχει καλά υπολογιστικά στοιχεία, καλές πληροφορίες. Σε αυτό ακριβώς θα βοηθήσει».
Πόσοι άνθρωποι εργάζονται πάνω σε αυτό;
«Πολλοί. Σχεδόν όλοι οι οικονομολόγοι».
Εσείς νιώθετε ότι είστε κοντά;
«Προς το παρόν όχι. Υπάρχουν αυτές οι λύσεις, αλλά δεν θα είναι τόσο κομψές όσο οι ήδη υπάρχουσες».
Με τη λέξη «κομψές» τι εννοείτε;
«Να το πω απλά. Ο Νας πήρε το Νομπέλ Οικονομικών Επιστημών για ένα σημείωμα το οποίο είχε την έκταση μιας σελίδας».
Πιστεύετε ότι υπάρχει κάποιος γρίφος ο οποίος μένει αιώνια άλυτος; «Ναι, ξέρουμε ότι υπάρχουν κάποιοι γρίφοι οι οποίοι εγγενώς δεν έχουν απάντηση, αλλά δεν ξέρουμε ποιοι είναι και δεν θα τους μάθουμε ποτέ, διότι κάποιοι θα προσπαθούν να τους λύσουν και άρα θα εκκρεμεί η πιθανότητα της απάντησής τους. Το βιβλίο “Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ” περιστρέφεται γύρω από την ιδέα ότι ένας μαθηματικός μπορεί να αφιερώσει όλη του τη ζωή στην απόδειξη ενός θεωρήματος, πράγμα που εγγενώς μπορεί να μην είναι δυνατό. Μπορεί δηλαδή να είναι αληθές και να μην καταφέρεις ποτέ να βρεις αντιπαράδειγμα».
Αν δουλεύει κάποιος επί χρόνια για κάτι ανάλογο και τελικά δεν βγάλει άκρη, πώς μπορεί να είναι αυτό το συναίσθημα;
«Θεωρώ ότι το ταξίδι προς την απάντηση είναι το πιο σημαντικό και όχι η λύση αυτή καθαυτή. Δείτε τον τετραγωνισμό του κύκλου, για παράδειγμα. Ο Αρχιμήδης, ο οποίος θεωρείται μαζί με τον Γκάους ο σημαντικότερος μαθηματικός όλων των εποχών, προσπαθούσε να λύσει αυτό το πρόβλημα και δεν τα κατάφερε. Εμεινε ανοιχτό ως τον 19ο αιώνα, οπότε και λύθηκε. Κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί γιατί μας ενδιαφέρει τόσο πολύ η λύση του. Απλώς τα μαθηματικά τα οποία χρειάστηκαν για να λυθεί το πρόβλημα του τετραγωνισμού του κύκλου είναι πλέον πάρα πολύ σημαντικά».
Είναι κάπου χρήσιμα στην καθημερινότητά μας;
«Χρησιμοποιούνται πολύ στην πληροφορική. Σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι ο Αρχιμήδης δεν θα μπορούσε ποτέ να προβλέψει ότι η απάντηση αυτού του γρίφου θα είχε τόσο μεγάλη μαθηματική σημασία. Οταν έθετε αυτό το πρόβλημα πριν από 20 αιώνες και κάτι, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο πολιτισμός μας σήμερα θα έχει αυτή τη μορφή και ότι τα μαθηματικά που θα απαιτούνταν για τη λύση του θα μας ήταν τόσο χρήσιμα σήμερα».
Αν με έναν τρόπο μαγικό ο Αρχιμήδης είχε βρει τη λύση εκείνη την εποχή, αυτό θα σήμαινε ότι θα άλλαζε ολόκληρος ο τότε πολιτισμός; «Ακριβώς».
Ισως και να μπορούσε να έχει προβλέψει πώς θα ήταν ο πολιτισμός αιώνες μετά;
«Οχι. Αν είχε καταφέρει να τετραγωνίσει τον κύκλο εκείνη την εποχή, αυτό θα σήμαινε μια διαφορετική ροή στην Ιστορία και άρα ο κόσμος σήμερα θα είχε διαφορετική μορφή, την οποία αντίστοιχα δεν θα μπορούσε να προβλέψει τότε. Ούτε εμείς ξέρουμε πώς θα ήταν ο κόσμος μας σήμερα».
Πολύ εντυπωσιακό. Μοιάζουν, όμως, να έχουν μια εξηγήσιμη συνέχεια όλα αυτά.
«Ακριβώς. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η επιστήμη είναι δυναμική. Ποτέ δεν ξέρουμε αν η θεωρία μας είναι σωστή ή, ακόμη, μπορεί να είναι σωστή στο να εξηγήσει κάποια πράγματα και ανεπαρκής στο να εξηγήσει κάποια άλλα. Είναι πολύ χαρακτηριστικό αυτό που συνέβη στην περίπτωση της φυσικής. Ενας από τους πρώτους που πρότειναν κάποια θεωρία ήταν ο Νεύτωνας. Η Νευτώνεια Μηχανική λειτούργησε μια χαρά, βοήθησε τον άνθρωπο να κατασκευάσει μηχανές και ήταν σε γενική ισχύ ως τις αρχές του 20ού αιώνα. Τότε ήρθε ο Αϊνστάιν, ο οποίος είπε ότι “η θεωρία αυτή είναι μια χαρά, αλλά σε υψηλές ταχύτητες δεν δουλεύει καθόλου και είναι ανεπαρκής”. Τελικά, έπειτα από πολύ καιρό, διατύπωσε τη γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Στη συνέχεια ήρθαν οι κβαντομηχανικοί, οι οποίοι είπαν “ωραία η θεωρία του Αϊνστάιν, αλλά δυστυχώς σε αυτή την επιπλέον περίπτωση δεν ισχύει” και έκαναν μια πρόταση η οποία δουλεύει καλύτερα».
Η τύχη παίζει κάποιον ρόλο σε όλα αυτά;
«Θεωρώ πως σε ό,τι και να κάνεις υπάρχει ο παράγων τύχη, αλλά είναι ένα μικρό ποσοστό. Αυτά τα οποία μετρούν κυρίως είναι η όλη κουλτούρα που έχεις και όλη η εκπαίδευσή σου από τότε που ήσουν παιδί ως τη στιγμή που βρίσκεσαι να λύσεις αυτό που προσπαθείς να λύσεις. Ενα κομμάτι της απόδειξής μου για τον γρίφο του Νας κάθησα και το σκέφτηκα σπίτι μου, όταν είχε κρασάρει ο υπολογιστής μου, και περίμενα να ανοίξει. Ενώ, λοιπόν, ο υπολογιστής έπαιρνε πολλή ώρα να ξεκινήσει, εγώ απέδειξα ένα κομμάτι του θεωρήματος. Αν δεν είχε συμβεί αυτό, θα δούλευα στον υπολογιστή μου και όταν αργότερα θα καθόμουν να σκεφτώ τον γρίφο του Νας μπορεί το μυαλό μου να ήταν σε άλλη κατάσταση και να μην προχωρούσε το θέμα. Μετράει η τύχη, όπως το να βρεθείς στο κατάλληλο περιβάλλον, στην κατάλληλη στιγμή, με τους σωστούς ανθρώπους, αλλά η γενικότερη κουλτούρα είναι η πιο σημαντική».
Η Ελλάδα νιώθετε ότι σας βοήθησε κάπου;
«Είναι πολύπλοκη η απάντηση, αλλά η Ελλάδα με βοηθάει ως έμπνευση. Ζούμε σε μία από τις πιο όμορφες χώρες του κόσμου, είναι έμπνευση η Ελλάδα. Εγώ είμαι από την Κρήτη. Η κρητική ψυχή είναι επίσης έμπνευση για εμένα. Αλλά και τα κακά του ελληνικού συστήματος, αν τα αντιστρέψεις, σε βοηθούν. Οταν ήμουν φοιτητής στην Ελλάδα, βρισκόμουν σε μια διαρκή αγωνία να ανακαλύψω μόνος μου τη γνώση και φανταστείτε ότι τότε το Internet μόλις που είχε αρχίσει να διαδίδεται. Σήμερα, ακόμη και αν βρισκόμουν σε ένα χωριό στην Ελλάδα, αν με ενδιέφερε κάτι, θα είχα τη δυνατότητα να παρακολουθήσω τα ανάλογα μαθήματα στο MIT, αφού αναρτούμε όλο το εκπαιδευτικό υλικό στο Internet για να το χρησιμοποιήσει όποιος θέλει στον κόσμο. Μπορεί να είσαι φοιτητής στην Ελλάδα και να παρακολουθείς δωρεάν. Λέγεται OpenCourseWare. Μπορούν οι φοιτητές στα ελληνικά πανεπιστήμια, όταν γίνονται καταλήψεις, να παίρνουν μέσω Διαδικτύου μαθήματα από το MIT».
Οι καταλήψεις στα ελληνικά πανεπιστήμια πώς σας φαίνονται;
«Ως γενική θέση είμαι υπέρ του να γίνεται κατάληψη όταν αποφασίζεται από την πλειοψηφία των φοιτητών, πράγμα το οποίο, όμως, δεν συμβαίνει στην Ελλάδα. Είμαι κατά των καταλήψεων οι οποίες αποφασίζονται από ένα πολύ μικρό ποσοστό των φοιτητών ενός τμήματος. Υπάρχει ένα 5% των φοιτητών οι οποίοι στις συνελεύσεις των τμημάτων παίρνουν τις αποφάσεις και τραμπουκίζουν τους άλλους φοιτητές. Εγώ υπέφερα από τις καταλήψεις στην εποχή μου. Τις χρονιές 1999 με 2004, από τις τέσσερις εξεταστικές του καλοκαιριού χάσαμε τις δύο».
Τότε πήρατε την απόφαση να φύγετε;
«Οχι. Το είχα αποφασίσει πιο νωρίς, στο δεύτερο έτος. Ηθελα να πάω στο εξωτερικό, να κάνω πρακτική εξάσκηση μέσα από ένα πρόγραμμα στο οποίο συμμετέχει το Πολυτεχνείο και σε φέρνει σε επαφή με εταιρείες που θέλουν να πάρουν φοιτητές να δουλέψουν το καλοκαίρι. Ηθελα να πάω σε μια εταιρεία στην Ιρλανδία, η οποία πήγαινε καλά τότε ως οικονομία, και κάποια στιγμή μού ζήτησαν να τους πω ημερομηνίες. Δεν είχα, όμως, την παραμικρή ιδέα πότε θα τελείωνε η εξεταστική. Εκεί θύμωσα, επειδή κατάλαβα ότι στην Ελλάδα είναι τελείως αβέβαια όλα».
Πώς γίνεται οι μεγαλύτερες ανακαλύψεις που έχουν γίνει στην Ιστορία να είναι από πολύ νεαρά άτομα;
«Το να είσαι νεαρός βοηθά στο να ανατρέψεις μια παγιωμένη θεωρία, επειδή είσαι πιο κριτικός απέναντι σε αυτά που δίνονται ως “πατροπαράδοτες” αλήθειες. Επίσης, έχεις περισσότερο χρόνο και έχεις και πιο φρέσκο μυαλό. Δεν θεωρώ, πάντως, ότι η ηλικία αυτή καθαυτή σε βοηθάει να κάνεις κάποια ανακάλυψη, σκέψου ότι εμείς είμαστε τρεις άνθρωποι, ο Χρίστος (Παπαδημητρίου), ο Πολ (Γκόλντμπεργκ) και εγώ, οι οποίοι είμαστε σε τρεις πολύ διαφορετικές ηλικίες».
Οταν λύσατε αυτόν τον γρίφο, ήταν μια στιγμή όπου είπατε «αυτό ήταν, τέλειωσε» ή έγινε κάπως αλλιώς;
«Ηταν ένας μήνας που ξέραμε ότι κάθε βήμα μας ήταν επιτυχές. Εφόσον είδαμε το πρόβλημα από τη σωστή πλευρά, ξέραμε ότι αυτή είναι η αλήθεια που διέπει το Σύμπαν και ξέραμε ότι κάθε κίνησή μας ήταν σωστή. Υπήρχε μια στιγμή από εκεί και πέρα όπου ξέραμε ότι θα το λύσουμε. Ημασταν μαζί με τον Χρίστο και, όταν το βρήκαμε, είπαμε “αυτό πρέπει να είναι”. Νιώσαμε το απόλυτο δέος για αυτό που μπορεί να συμβεί και μια αγωνία για το αν πράγματι ο “θεός των μαθηματικών” θα είναι μαζί μας».
Την ηδονή αυτής της στιγμής με τι θα μπορούσατε να την παρομοιάσετε;
«Φαντάζομαι ότι, αν πιστεύεις στον Θεό, είναι ίσως η ηδονή την οποία έχεις όταν έρχεσαι σε επαφή με το θείο. Πιστεύω στον θεό των μαθηματικών και εγώ ήρθα σε επαφή με μια αρμονία στο Σύμπαν. Είναι μια ομορφιά».
Μπορείτε να το παραλληλίσετε με ένα πιο καθημερινό συναίσθημα, ώστε να μπορούμε να το αντιληφθούμε και εμείς;
«Εγώ πάντα όταν βλέπω το ηλιοβασίλεμα νιώθω δέος. Το έχω δει άπειρες φορές και δεν μπορεί να χωρέσει στο μυαλό μου η ομορφιά που βλέπω. Είναι το ίδιο συναίσθημα, αλλά με διαφορετικό τρόπο, επειδή είναι δική σου “γέννα”».
Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜagazino στις 20 Νοεμβρίου 2011.
RSS - Posts
24 Comments
Ευχαριστούμε για το ευχάριστο διάλειμα. Και τώρα τα κεφάλια μέσα στα σκ.. πάλι.
Το 1981 που τελειωσα το Πανεπιστημιο στην Αμερικη γυρισα (παροτι μου εδειναν δουλεια με πρωτο μισθο περιπου 2000 δολ.) για να τιμησω την οικογενεια μου (γονεις) και την πατριδα. Περσι (αφου υπηρετησε) εστειλα το γιο μου σε Πανεπιστημο στην Αμερικη με την ευχη να μην γυρισει. Καλυτερα να ειναι Ελληνας στην Αμερικη παρα “Ελληνας” στους Ελληνες.
ΚΚΚ. Το ιδιο εκανα και εγω και αφησα το μοναχοπαιδι μου να συνεχισει στην Βρεττανια μαστερ και μετα εργασια και το επεισα να μη ξανακοιταξει πισω γιατι ειναι γκρεμος.Συνεχιζω ετσι και το παιδι πηγαινει αριστα και εχει δυνατες προοπτικες.Αυτο ομως που λεμε ΚΚΚ ειναι υπερβαση.ποιοι μας αναγκασαν να την κανωμε και γιατι?
Αν θα μπορούσα να πω κάτι εκτός από συγχαρητήρια στον Κωνσταντίνο Δασκαλάκη, είναι το παρακάτω και αφορά το κομμάτι της συνέντευξης που μιλούσε για την τρελή σύμπτωση του να γράφει την ομιλία του για την επίλυση του γρίφου και η τηλεόραση να παίζει τον “Υπέροχο άνθρωπο”. Μπορεί να η απάντηση αυτού του “γρίφου” να ακούει στο όνομα συγχρονικότητα , το φαινόμενο/εξήγηση με το οποίο ο Κάρλ Γιούνγκ εξήγησε (ή προσπάθησε να εξηγήσει) το νόημα των συμπτώσεων.
Καλή συνέχεια Κωνσταντίνε και καλές επιτυχίες και εμπνεύσεις!
Διαφωνω με την “αγιοποιηση” του “εξωτερικου” και με την καθολικη “δαιμονοποιηση” της χωρας……..
Το εξωτερικο σιγουρα δεν ειναι “οι αγιοι τοποι” αλλα το εσωτερικο δεν ειναι καν μπουρ@@@ο (γιατι και αυτο το ειδος “καταστηματος” εχει κανονες λειτουργιας και management”) ειναι χειροτερο. Αυτη η χωρα σε καταδιωκει μεχρις εξοντωσης (εκτος αν εισαι μερος του συστηματος)
Πόσες φορές θα το πούμε; Το “σύστημα” δεν είναι τυχαίο. Γεννήθηκε απ’ το πιο ξευτιλισμένο κομμάτι του λαού και, με τα χρόνια μεγάλωσε κατακτώντας το πολιτικό σύστημα μέσα απ’ την οικογενειοκρατία και κομματοκρατία. Το “σύστημα” είναι σαν τον καρκίνο. Χτίζει νοσοκομεία στους βάλτους, “τρώει” επιχορηγήσεις, ψωνίζει ρέϊτζ ρόβερ και μερσεντέ, μπέμπα και τουότα. Τα “σπάει” στα μπουζούκια, κάνει “γλέντια”, ξεφαντώνει και μαμάει τον μακαρίτη τον πατέρα μου (και μερικά ακόμα εκατομμύρια Έλληνες) που, δουλεύουν 50 χρόνια για να πάρουν στο τέλος σύνταξη 500 ευρώ και να πληρώσουν το χαράττσι της όποιας μαμημένης ΔΕΗ αφήστε που, όλος αυτός ο κόσμος της εργασίας και της αξιοπρέπειας δεν εγκρίνεται από την Κα Νετανιάου…
Πως το πολεμάς; Με την Παιδεία αλλά, ο καθηγητής μου στα Αρχαία και Νέα Ελληνικά και στην Ιστορία, ο Δημήτρης Καββαθάς πέθανε πριν 20 χρόνια. Μένουν κάποιοι Δάσκαλοι με κεφαλαίο Δ αλλά, η αποκαλούμενη “διανόηση”, τύποι σαν τους Ίούλιο Κορ-Το, Χαμενεϊδη, Πατσαδόπυλο, Γερέμη και λοιπά λέλουδα της ευρύτερης (ευρωπαϊκής) Αριστεράς δεν τους αποδέχονται επειδή είναι “εθνίκια”. Αυτοί έχουν σαν πρότυπο τον μεταλλαγμένο ευρωσοσιαλιστή Μπεντίτ.
ΚΚΚ και stergdocs, εύχομαι να έχετε δώσει στα παιδιά σας και τα κατάλληλα “αντισώματα” για να μην ΚΑΤΑΝΤΗΣΟΥΝ σαν τον Παπαδήμο, τον Μόσιαλο και άλλα τέτοια μιάσματα – γενίτσαρους…
Σε αυτή την περίπτωση η πατρίδα τους περιμένει και πάλι πίσω, μην έχετε καμιά αμφιβολία ότι σε 2 με 3 χρόνια η Ελλάδα θα είναι και πάλι η νόστος τους.
Μια σκέψη να έχουν στο μυαλό τους:
ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΤΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΥΡΙΣΩ…
Τι έχει το μόσιαλο, το παπαδήμο, το σαμαρά, το καρα-τζαφέρι και το πα-πάντριου; Εμείς τα ψηφίσαμε ή κάνω λάθος;
Σε ενα συνεδριο των πολυεθνικων Ελληνικων εταιρειων (υπαρχουν και τετοιες) ΟΛΟΙ οι γενικοι διευθυντες ΔΗΛΩΣΑΝ οτι ΔΕΝ υπαρχει περιπτωση να ανεβεις στην εταιρικη κλιμακα αν εχεις μονο Ελληνικο πτυχιο. Ο “πολεμος” ειναι “απο μεσα”.
Giorgos 06/02/2012 at 18:22
“Καλυτερα να ειναι Ελληνας στην Αμερικη παρα “Ελληνας” στους Ελληνες.”
Αυτη ειναι και η δικη μου απαντηση.Οσο για τα αντισωματα εχουν πολλα περισσοτερα σε ποσοτητα και ποιοτητα απο τους εντος της μυλοπετρας που σφαζει οσους απεμειναν εδω και δεν δεχεται καποιος να ειναι καλυτερος εσου.
“Μια σκέψη να έχουν στο μυαλό τους:
ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΤΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΥΡΙΣΩ…”
Για ανελυσε το αυτο χωρις ομως να χρησιμοποιησεις τα γνωστα ασφαιρα= Ιστορια,αρχαια ελλαδα,Ηλιο,Κλιμα, και αλλα συναφη.ανελυσε το αν επιθυμεις να δω και τι εννοεις γιατι εγω δεν το εννοω αυτο ΠΛΕΟΝ.Σκατα γεματη ειναι αυτη η χωρα .
sterg είπε…
>>>>Θλιβερή είναι η εικόνα που παρουσιάζουν οι ελληνικές μαρίνες καθώς ολοένα και περισσότεροι ιδιοκτήτες ιδιωτικών σκαφών αναψυχής επιλέγουν τις τουρκικές και άλλες γειτονικές μαρίνες.Τα αυξημένα τεκμήρια διαβίωσης που αναμένεται να ισχύσουν για τη φορολόγηση του 2012 σε συνδυασμό με τη μείωση κατά 50% της αγοράς ιδιωτικών σκαφών στην Ελλάδα συγκριτικά με το 2008, και τη μείωση κατά 25% του αριθμού των μόνιμα ελλιμενιζόμενων σκαφών το ίδιο διάστημα, δημιουργούν μια θλιβερή εικόνα στις ελληνικές μαρίνες.Ενδεικτικά, ένα μηχανοκίνητο σκάφος μήκους 20 μ. με σημαία εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ελλιμενίζεται σε ελληνική μαρίνα της περιφέρειας, για βασικές υπηρεσίες χρεώνεται με 5.000 ευρώ ετησίως για ελλιμενισμό, ενώ καταβάλλει άλλα 2.500 ευρώ σε φόρους και εισφορές.Μέχρι και οι εύπορες τάξεις θα νιώσουν στο πετσί τους τα νέα φορολογικά μέτρα… prionokordela.gr<<<<<
—————————–
Καλα ρε φιλε μεχρι τωρα τα ξεκολα μπαινανε στο πλαιουμενο σου για να κανουν μια βιζιτα,τωρα τι θα γινεται,θα πηγαινουν και θα ερχονται στην Τουρκια για μια αρπαχτη? Προβλημα! Αντε να πεις τωρα στην συμβια σου οτι "εχω συσκεψη στην τουρκια…".ενω πρωτα περνουσες απο την παραλια ,ΠΛΗΡΩΝΕΣ την πορνη και εφευγες.Τωρα??? Α ρε λαμογιο ελληναρα της πενταρας ,κακομοιρη της συμφορας,ουτε την ανομια σου δεν σε αφηνουν να χαρεις….δωρεαν.Παντου σε βαζουν να πληρωσεις το αντιτιμο.Και θα το πληρωσεις,και θα πληρωσεις και ΦΠΑ στο τελος στην πορνη σου, γιατι ετσι θα κρατησεις την εικονα που εχεις για το τομαρι σου …οτι δηθεν διαφερεις απο τον νεοπτωχο που περναει εξω απο το σκαφος σου.Ξεχασες μαλ…κα τις πρωτες δουλειες του ποδαριου που εκανες (μπανανες πουλουσες)για να ζησεις???Εμ, η συνειδηση σου τις εχει σβησει γιατι ειναι οι αληθινες και βιωματικες σου εικονες και επωδυνες για το ψευτικο νεο σου προσωπειο ,αυτο του "ΦΘΑΣΜΕΝΟΥ"…λαμογιου. Καθαρμα.
6 Φεβρουαρίου 2012 6:43 μ.μ.
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/02/blog-post_7497.html#.TzAeJrEqCuY
κ. Καββαθά, ο πρώτος πληθυντικός ευγενείας είναι περιττός, δεν τους ψηφίσαμε εγώ και εσύ, και κάποιοι ακόμη, αρκετά με την συνυπευθυνότητα, το μόνο θετικό είναι ότι επιτέλους αυτοί που τους ψήφισαν μετανιώνουν και ελπίζω αρχές Απρίλη, για τότε πιθανολογώ τις εκλογές, να πράξουν δεόντως…
stergdocs, έχω βαρεθεί τα καλοκαίρια να ακούω τους Έλληνες της Αμερικής να μας χλευάζουν για τις πολιτικές μας επιλογές, και καλά κάνουν, τη στιγμή όμως που αυτοί ψηφίζουν και χρηματοδοτούν υπάνθρωπους σαν τον Μπους και τους ομοίους του !!
Αυτά που αναφέρεις δεν είναι άσφαιρα!! είναι αυτά που μας προσδιορίζουν και είναι μπαρουτοκαπνισμένα.
Το ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΤΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΥΡΙΣΩ είναι τίτλος μυθιστορήματος του Μπάμπη Τσικληρόπουλου, διάβασέ το και θα βρεις τις απαντήσεις.
Και στην τελική, αν αυτή η χώρα σας ΒΡΩΜΑΕΙ, τα σύνορα είναι ανοικτά, μπορείτε να φύγετε… αύριο κιόλας
Σχολιο για τον stergdocs
Αγαπητε φιλε
Ειναι γεγονος οτι οσο γερναω αρχιζω να κουραζομαι επικινδυνα με τους λεγομενους “μπρουκληδες” και τους αλλους, τους “λαζογερμανους”.
Μονιμοι κατοικοι των ΗΠΑ οι πρωτοι και της Γερμανιας οι δευτεροι, με μπερδευουν και με γεμιζουν με αποριες.
Μπερδευομαι, γιατι δεν μπορω να καταλαβω πως ακριβως σκεφτονται. Οταν ειναι στη χωρα του εξωτερικου στην οποια επελεξαν να μετεγκατασταθουν και να δραστηριοποιηθουν, συνηθως ζουν και κινουνται παραλληλα. Συμμετεχουν σε “ελληνικες βραδυες”, πανε σε “ελληνικα εστιατορια”, ψωνιζουν απο “ελληνικα καταστηματα”, βλεπουν “ελληνικα καναλια”, διαβαζουν “ελληνικες εφημεριδες”, συχνα ψηφιζουν και “ελληνες υποψηφιους”, και – γενικα – ζουν μια κατασταση “ελληνικης νοσταλγιας”. Και μετα, οταν ερθουν εδω, για τις “ελληνικες διακοπες” τους, βριζουν τους παντες και τα παντα. Μαλιστα, εκτος απο τους πολιτικους, περνανε “γενεες 14” και μας τους απλους πολιτες, επειδη δεν ειμαστε οπως οι νεοι συμπολιτες τους στην “γη της επαγγελιας” που οι ιδιοι επελεξαν να ζησουν.
Εκτος απο το μπερδεμα, εχω και αποριες. Απορω, αφου ειναι τοσο εντονη η νοσταλγια τους για την “ομορφοτερη χωρα του κοσμου” γιατι δεν αποφασιζουν να επιστρεψουν εδω, μαζι μας, να βρασουμε παρεα στο καζανι. Απορω, αφου τους ειναι τοσο ενοχλητικη η καθημερινοτητα που ζουν καθε φορα που ερχονται, γιατι ερχονται ξανα και ξανα και γιατι δεν αποφασιζουν να μην ξαναπατησουν το ποδι τους στον κολασμενο αυτο τοπο, στον τοπο που “ειναι σκατα γεματος”.
Δεν ειμαι κανενας υπερπατριωτης, δεν θεωρω οτι ανηκω σε καποια ειδικη φυλη, δεν αρνουμαι τα “νεοελληνικα ατοπηματα και ελατωματα” αλλα – ισως λογω της προχωρημενης ηλικιας μου – δεν αντεχω αυτη τη σχιζοφρενικη αντιμετωπιση “Ελληναρας στο America και αμερικανος στο Ellada” (με παχυ “λ” στην προφορα του Ellada).
Οπως – πολυ σωστα – επισημαινει ο συναναγνωστης Giorgos, αν αυτος ο τοπος σου ειναι τοσο ενοχλητικος, κουραστικος και προσβλητικος, παρε το πρωτο αεροπλανο, γυρισε στα δικα σου “αγια μερη”, κατσε μονιμα εκει και μην ξαναπατησεις σε ενα τοσο σκαρτο μερος.
Ασε μας εμας εδω να παλευουμε με τα εγχωρια σκατα. Ειναι υπεραρκετα, δεν χρειαζομαστε και εισαγομενα!!
Θα γνωριζεις αγαπητε Κωνσταντινε οτι στα πανεπιστημια του εξωτερικου δεν μπαινεις με βαθμους κατω απο την βαση οπως γινεται στην χωρα μας.αντιθετα μονο οσοι εχουν υψηλα στανταρνς( που ψαχνονται απο την με υψηλο Ranking Σχολη)γιατι αυτοι δεν ειναι ελλαδα για να εχεις εισοδο με πλαστα χαρτια,μονο αυτοι εισαγονται και αφου περασουν και αλλεπαλληλα τεστ και προσωπικες συνεντευξεις.Μετα απο αυτο θα πρεπει να γνωριζεις οτι για να εργαστεις εκει θα περασεις αλλεπαλληλα παλι 5-6 βαθμιδες σκληρης επιλογης,τεστς και 7ωρη προσωπικη συνεντευξη με μιση ωρα διακοπης για να φας ενα σαντουιτς.Μετα απο αυτα και μετα απο θυσιες καποιων παιδιων απο την ζωη τους για να φτασουνε σε αυτο το επιπεδο αποδοχης ωστε να παραμερισουν με την αξια τους αγγλους,γαλλους,γερμανους κλπ και να προσληφθουνε αυτοι,γιατι εκει εξω δεν χαριζονται στο ποιος θα παρει την θεση,την παιρνει μονον ο αξιωτερος,ερχεται η στιγμη να αναλογιστουνε τι ακριβως υπεστησαν στην ελλαδα για να μπορεσουν να σπουδασουν.Και τοτε ερχεται η εικονα του τεμπελη απο το κομμα που με την σιδεροβεργα στο χερι δεν σε αφηνε να δωσεις εξεταστικη ενω η ημερομηνια που επρεπε να ξεκινησεις εξω ετρεχε και εσυ δεν ειχες αλλο χρονο να ανεχθεις αυτα τα κομματοπαιδα που θα ανταλλασαν την βιαιοπραγια με βαθμους εξεταστικης στον αερα και χωρις να ανοιξουν βιβλιο και μετα θα παιρνανε εκβιαστικα και θεμα για διδακτορικο.Ενω εσυ δεν ειχες περιθωρια οικονομικα να περιμενεις.Τωρα αν καποιος νομιζει οτι καλοι,κακοι,αξιοι,αναξιοι,αστερια και κοτρωνες πρεπει να γινουν αχταρμας και να πανε στραφι μαζι με τις κοτρωνες και τα διαμαντια τοτε αυτο ας το εφαρμοσει στο παιδι του αν αυτο αξιζει διαφορετικα τσιμουδια.το αν θα ελθει κατοπιν το παιδι καποιου να δει τους γονεις και να κατσει στο πατρικο του και να χαιδεψει το σκυλακο του αυτο δεν θα το κρινει ο καθε αποτυχημενος γιατι ειναι μονο ζηλοφθονια και απο αυτην ειναι γεμετος αυτος ο λαος.Το εχει στο DNA του και στην ιστοριουλα του των τελευταιων 200 ετων,και εκει να φρενερετε γιατι δεν ειστε αξιοι για πιο παληα.Η ΕΛΛΑΔΑ φαινεται ποσο διαφερει απο το ελλαδισταν και οι ΕΛΛΗΝΕΣ απο τους καραβλαχους νεο-ελληνες ,λαμογια του κερατα.Η ΕΛΛΑΔΑ ειναι παντου και την δοξαζουν οι αξιοι ΕΛΛΗΝΕΣ και το ελλαδισταν ειναι εδω να τρωει τις σαρκες του,οσες απεμειναν απο τα λαμογια που ειναι 20% ενεργα λαμογια και 50% εν δυναμει και αν τους δοθει η ευκαιρια.
Σε ολα οσα λες φιλε και συναναγνωστη stergdocs συμφωνω απολυτα και – αν θες – μπορω (ειδικα για το θεμα των σπουδων) να σου εξηγησω και γιατι συμβαινουν ολα αυτα στο Ελλαδισταν.
Για την κριτικη που κανεις δεν εχω καμμια αντιρρηση εφ’ οσον εισαι εδω, μαζι μου, και “λουζεσαι” τα χαλια του Εllada. Δεν εχω αντιρρηση αν πεις ακομα χειροτερα λιγο πριν μουτζωσεις αυτον τον τοπο και παρεις “των οματιων σου” για χωρες και χωρους που περιγραφεις στην αναρτηση σου.
Εκεινο που δεν μπορεσα να καταλαβω (και τωρα που γερασα με χαλαει κιόλας) ειναι η κριτικη των “περα-δωθε”. Και “περα-δωθε” βαφτιζω κατι μετριους εως ασημαντους που ερχονται καθε τρεις και λιγο για να μας κραξουν, να μας πουν ποσο “υπαναπτυκτοι” ειμαστε και, με την ευκαιρια αυτη, να προβαλουν εδω την ασημαντοτητα τους, πριν την πανε ξανα πισω, στη “γη της επαγγελιας”.
Τα υπολοιπα ειναι περιπου οπως τα λες
Διακρινω πικρα και οργη στο κειμενο σου, δικαιολογημενη, αλλα ο ΄β πληθυντικος και το “κουνημα του δακτυλου”, αφηνουν μια ασχημη εντυπωση, συναναγνωστη stergdocs…………
Μικρη προσθηκη για τον stergdocs
Για να μην παρεξηγηθω και για να αποφυγω τυχον αντιπαραθεσεις, αυτο που προσπαθω να σου πω ειναι πως εμεις ολοι που κρινουμε και κατακρινουμε τα προβληματα και τις ατελειες αυτου του τοπου, ειμαστε παντα εδω, εδω παλευουμε να τα βγαλουμε περα, εδω αγωνιζομαστε για τους εαυτους μας, τις ιδεες μας, τα παιδια μας, τους φιλους και τους συνανθρωπους μας. Οι αλλοι, οι αλλοχθονες, οι “φερτοι”, οι “μουσαφιραιοι της Εσπεριας” μοιαζουν “τσαμπα μαγκες”.
Giorgos
Οταν κατι σου βρωμαει στο ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ εσυ φαινεται αλλαζεις σπιτι εγω ομως αγωνιζομαι να διωξω τους βρωμισαντες.Αυτη ειναι η βασικη μας πιθανως διαφορα.Και μια απορια-ερωτηση στον Γιωργο=Εσενα Γιωργο δεν σου βρωμαει ?Ετσι σαν απορια….
κ. Τριανταφύλλου, μου βρωμάει να πάρει η ευχή, μα εσύ ο ίδιος γράφεις παραπάνω ότι έπεισες το μοναχοπαίδι σου να μείνει στη Βρετανία και να μην ξανακοιτάξει πίσω, οπότε ΔΕΝ είμαι εγώ που αλλάζω σπίτι…
Στα 22 μου, πριν λίγα χρόνια, άφησα καλή επαγγελματική πρόταση στην νοτιοανατολική Ασία, γιατί η ζωή είναι μικρές όμορφες στιγμές και όχι μόνο τα λεφτά, δεν μετάνιωσα, κι ας παλεύω όπως οι περισσότεροι για μια αξιοπρεπή ζωή, μη χάνοντας την πίστη μου και την ελπίδα.
Κωνσταντίνε τα πες όλα !
“η ζωή είναι μικρές όμορφες στιγμές και όχι μόνο τα λεφτά”
Giorgos
Οπως τα γραφεις ειναι αλλα δεν ειναι τα “λεφτα” που θα κρατησουν τα παιδια μας εξω.Ειναι η αξιοπρεπεια στην ζωη σου,η αναγνωριση της αξιας σου,αν αξιζεις-διαφορετικα γυρισε πισω-, η δυνατοτητα να ξεδιπλωσεις τις εμφυτες και επικτητες ικανοτητες σου σε ενα κοσμοπολιτικο και παγκοσμιο περιβαλλον που οχι μονο το εχεις αναγκη αλλα κυριως αυτο σε εχει αναγκη,και τελος το περασμα του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ εξω απο την μυλοπετρα που ζουμε για να δουνε ΟΛΟΙ τους παναθεμα τους οτι η ΕΛΛΑΔΑ δεν ειναι η κουρελου που νομιζουν-και την καταντησαν ετσι δικοι μας ανθρωποι-αλλα οτι αυτη η Χωρα βγαζει ψυχες πολυ καλυτερες απο τις δικες τους και θα πρεπει να την σεβονται αυτη την Χωρα ασχετα αν ξεπεσε οικονομικα και ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ηθικα λογω συμμετοχης καποιων αθλιων καραβλαχων που εμφανιστηκαν απο το [πουθενα και οδηγησαν την Χωρα μας στο πουθενα
δημητρης
08/02/2012 at 00:52
Διακρινω πικρα και οργη στο κειμενο σου, δικαιολογημενη, αλλα ο ΄β πληθυντικος και το “κουνημα του δακτυλου”, αφηνουν μια ασχημη εντυπωση, συναναγνωστη stergdocs…………
Δημητρη
οπως τα γραφεις ειναι ακριβως.Οσον αφορα το “κουνημα του δακτυλου” αστο γιατι οταν ερθει η ωρα την γροθια μου και την κλωτσια μου θα δουνε καποιοι και οχι το…δακτυλο μου και ισως και πολλα αλλα Δημητρη.
Συμπλεω……….