Δεν αντέχω τους χαζοχαρούμενους που λένε ότι, “γκρινιάζω”. Είμαι βέβαιος πως ελάχιστα κείμενα έχουν διαβάσει και ακόμα λιγότερα έχουν καταλάβει από την 50χρονη παρουσία μου στην δημοσιογραφία, την 40χρονη ιστορία των 4Τ, την 32χρονη της ΠΤΗΣΗΣ, την 30χρονη των 2Τ και, και, και… Με την ¨”γκρίνια” δεν φτιάχνεις (πουθενά στον κόσμο) 20 τίτλους περιοδικών, BBS το 1993, κόμβο στο Ιντερνετ το 1994, Σχολή Ασφαλούς Οδήγησης το 2000, ραδιοφωνικό σταθμό (ΕΝ ΛΕΥΚΩ το 1998) και άλλα που, δεν θα αναφέρω για να μη σας “φαω” το χρόνο.
Για χρόνια είχα επιλέξει χαμηλούς προσωπικούς τόνους επειδή πίστευα (και πιστεύω) ότι, οι πραγματικοί επαγγελματίες δεν διαφημίζουν τις ικανότητες τους. Αυτό το κάνουν οι άχρηστοι και οι ντενεκέδες. Όμως… Η κατηγορία ότι “γκρινιάζω” με αναγκάζει να πω 2-3 πράγματα μπας και καταλάβουν ότι, δεν είμαι εγώ που γκρινιάζω αλλά εκείνοι που δεν βλέπουν τη τύφλα τους.
Εβδομήντα χρόνια μετά τον 2ο Παγκόσμιο και, δεν θυμάμαι πόσα από την “εισδοχή” της Ελλάδας στην ΕΟΚ-Ε.Ε, και η χώρα των χαζοχαρούμενων υπηκόων κατάφερε να είναι πάτος σε όλα. Με ζαλισμένους, απ’ το μαύρο χρήμα, καταναλωτές που, για το μόνο που νοιάζονται είναι να αγοράσου “μερσεντέ”, να ρουφήξουν φραπόγαλο. να μπουν (με βύσμα) στο Δημόσιο και να αντιγράψουν στις εξετάσεις. Μία χώρα που, τα τελευταία 60 χρόνια κυβερνούν δύο οικογένειες και οι θλιβεροί τους παρατρεχάμενοι. Γραβατούλες, κουστουμάκια, ποδηλατάκια, κανόε-καγιάκ, παγκόσμια διακυβέρνηση, νεοφιλελεύθεροι και “σοσιαλιστές” τύπου Μπλερ και Μπαρόζο, ροζ αριστερο-δέξιοι που είναι “και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ”.
Γκρινάζω για την κατάντια και την παρακμή; Λίγα λεω γιατί, αν οι επικριτές μου έκαναν τον κόπο να διαβάσουν εφημερίδες θα έβλεπαν πως, αυτά που γράφω είναι χάδια σε σύγκριση με όσα γράφουν άλλοι, καλοί και σοβαροί δημοσιογράφοι.
Βολεύονται όμως.. Ο ένας πίσω απ’ το τιμόνι της Πόρσε του, ο άλλος της Φεράρι, ο τρίτος της Κάντιλακ και του …Χάμερκαι, απ’ εκεί, ο μισός λαός πίσω απ’ το τιμόνι της “κομπρέσορ”
Και από δουλειά; Επιχειρηματικότητα; Απόδοση; Σοβαρότητα και πίστη στο σκοπό;
Σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου…
Κι’ αυτός ο εσμός των χρήσιμων ηλιθίων με κατηγορεί ότι “γκρινιάζω”. Τι θα έπρεπε να κάνω; Να πάω στη παρουσίαση του βιβλίου της Μαρίας Κατινιάδου και στο πάρτι του Ρούλη Χαζομπούλη για να μπεί η μάπα μου στα ταμπλόϊντ και τα λαιφστάιλ δίπλα στα αρπακτικά, στους τσάτσους και στους ανεπάγγελτους; Ή να πάρω “καγιέ” με φιμέ κρύσταλα, να χώσω ένα Κοχίμπα στο στόμα κι’ ένα κινητό στο αριστερό και να παω Κολωνάκι για να με δουν οι αδελφές του ελέους και οι αρχοντοβίζιτες;
Επειδή δεν πρόκειται να επανέλθω ένα έχω να πω: όσοι νομίζουν ότι, στα κείμενα μου “γκρινιάζω” ας μου κάνουν τη χάρη να σταματήσουν να τα διαβάζουν. Στο κάτω-κάτω δεν βρίσκονται όλοι στο ίδιο επίπεδο αφήστε που η βλακεία δεν πολεμιέται
RSS - Posts
9 Comments
Πες τα ΚΚ, σωστός ο αρχηγός. Όσοι πιστεύουν ότι γκρινιάζεις εσύ, ας πνίξουν την ανέχεια και την ανικανότητά τους σε ένα φραπόγαλο στο ντα καπο. Άμα πνίγεσαι, όταν βλέπεις να ξεπερνιούνται τα όρια της λογικής, όταν σε πατάνε στο λαιμό άμα δεν αντέχεις άλλο κάτι θα κάνεις, θα αντιδράσεις, θα φωνάξεις. Θυμηθείτε το Δεκέμβρη 08. Ήρθε όμως η ώρα να σου τα πει και εσένα κάποιος ένα χεράκι. Έξω η γκρίνια πάμε για δημιουργία. Τι κάνεις τώρα για να “εξασφαλίσεις” την επόμενη μέρα; Ποιος – ποιοι θα μας «γκρινιάζουν όταν φύγεις; Ποιος θα ξυπνά τη δημιουργικότητά μας; Ποιος θα σπρώξει τα παιδιά μας – όπως έκανες εσύ τότε σε μας – να τολμήσουν να ζήσουν τα όνειρά τους σαν το γλάρο ιωνάθαν; Έχεις φροντίσει να εκπαιδεύσεις μια ομάδα ανθρώπων που να μπορεί να αναλάβει τη συνέχεια του έργου σου στο μέλλον; Πέρα από τους ανθρώπους που μετέχουν τώρα στη «διοίκηση» της ΤΕ, φαντάζομαι και μια ομάδα ανθρώπων σήμερα να είναι δίπλα σου, να μοιράζεσαι τις σκέψεις σου, να εκφράζεις τα όνειρά σου, να σε ακούνε και να απαντάνε με τα δικά τους όνειρα μέχρι την τελευταία μέρα σου σε αυτή τη ζωή. Οικονομικοί, εμπορικοί, γραφιάδες, σχεδιαστές, κομπιουτεράδες κλπ. Όλοι με κοινούς στόχους, παιδιά σου, που να σέβονται τη πορεία σου και τη δουλειά σου με στόχο να τη γνωρίσουν και άλλες νέες γενιές. Να αναλάβουν μετά, να συνεχίσουν τη Μεγάλη Πορεία, να κρατήσουν δίπλα τους τη γενιά των 4Τ και να δημιουργήσουν νέες και να ξανακάνουν τις ΤΕ – σε δέκα χρόνια σε είκοσι τέρμινα – ανεξάρτητη εταιρία. Να μη φοβούνται να μεταδώσουν γνώση, εμπειρίες και μυστικά σε νέους ανθρώπους που αξίζουν. Τα έχεις ακόμα τα φτερά σου ή κόπηκαν και έπεσαν; Το σκέφτεσαι ή δε σε νοιάζει πια; Μακρινός αλλά συνεργάτης.
Στο ένα χέρι κρατάω την …χειροβομβίδα και στο άλλο την περόνη! Με άλλα λόγια έχω απασφαλίσει και είμαι έτοιμος για όλα…
Για την (υποτιθεμενη) “γκρινια” το μόνο που έχω να πω είναι ότι ο ΚΚ δείχνει και οι βλάκες βλέπουν το δάχτυλο. Χώρια που αυτή η “γκρίνια” είναι πνευματώδης και απολαυστική, εκτός από ουσιώδης.Όμως ας κάνω και λίγο το δικηγόρου του διαβόλου και -χωρίς παεξήγηση- να πω ότι το τελευταίο ΕΡΓΟ που είδαμε από τον ΚΚ ήταν ο Φαέθων και η θαμμένη πρόταση για το Ολυμπία-Ολυμπιακή Πόλη πριν από 5 χρόνια. Εκτός και αν ξεχνάω κάτι, οπότε ζητώ συγνώμη. Αντιλαμβάνομαι μέσες-άκρες το “ξύλο” που φάγανε οι Τ.Ε. και κατα συνέπεια ο περιορισμένος χρόνος και το ψυχολογικό στραπάτσο, ΟΜΩΣ μας λείπει λίγο ο παλιός καλός δημιουργικός ΚΚ. Και δεν μιλάω για τίτλους περιοδικών (αρκετά κυκλοφορούν για κάθε αντικείμενο) και διαγωνισμούς για επίσκεψη “τυχερών” σε πίστα της αλφα ρομέο κλπ. Μιλάω για ιδέες που προκαλούν το κράτος να τις εφαρμόσει αλλά και τους αναγνώστες να ψάξουν και εκείνοι για δικές τους!
Αυτή σου η “γκρίνια” είναι που με/μας κρατάει τόσα και τόσα χρόνια σαν αναγνώστες σου.Στις κακοτοπιές που, εδώ που τα λέμε, μας αναζωογονούν, πρέπει να απαντάμε με χαμόγελο.Κάποτε διάβασα κάπου, δεν θυμάμαι πια που,το εξής”Χαμογελάτε, κάνει τους άλλους να ανησυχούν!!!”Και το εφαρμόζω με επιτυχία.Κάνε και εσύ το ίδιο. Θα δεις!!
Κύριε Καββαθά, Δεν πιστεύω οτι είστε γκρινιάρης αλλά απλά χρονογράφος. Οι καταστάσεις που περιγράφετε (με πίκρα από όσο φαίνεται στα κείμενά σας) είναι πέρα για πέρα αληθινές. Θα ήθελα όμως να σας προτείνω να δείτε και the bright side of life. Στην ηλικία σας έχετε πετύχει πράγματα και θαύματα που άλλοι δεν θα κάνουν σε 20 ζωές. Τα όσα έχετε ζήσει μας κάνουν να σας ζηλεύουμε. Μην αφήνετε όλα αυτά τα απίθανα πράγματα που συμβαίνουν να χαλάνε όλα όσα έχετε πετύχει. Ακόμα και “αποτυχίες” σας επειδή πέσατε σε παγίδες ανθρώπων δείχνουν οτι είστε άτομο ικανό. Το ποιόν σας αναγνωρίζεται από όσους ξέρουν τι σημαίνουν όλα όσα έχετε κάνει. Οι υπόλοιποι ούτως ή άλλως αυτά που πετύχατε τα θεωρούν “μπανάλ”. Τους πεφτετε πολύ βαρύς στο στομάχι. Η κατάσταση “πάτος” είναι μια πραγματικότητα, αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία έτσι δεν είναι;
The bright side of life είναι: τα έργα των Ολυμπιακών Αγώνων -γήπεδα, τράμ, μετρό, προαστιακός, Άττική Οδός, Εγνατία, γέφυρα Ρίου, κλείσιμο αεροδρομίων Ελληνικού και Μαραθώνα κλπ. Αν το δούμε διαχρονικά βλέπουμε πως, τα μόνα “αισιόδοξα” νέα στην Ελλάδα είναι τα δημόσια έργα και οι νίκες των ομάδων μπάσκετ και ποδοσαφίρου σε κάποιες διεθνείς οργανώσεις. Αισιόδοξο είναι επίσ ης το γεγονός ότι ο κ. Χριστοφοράκος κάνει διακοπές στο ξενοδοχείο “Κράουτφλούφλεν” του Μονάχου έχοντας αναχωρήσει από τη χώρα χωρίς κανείς να τον ενοχλήσει όπως θα “αναχωρήσουν” και άλλα αστέρια της υπόθεσης Ζίμενς. Για να κυκλοφορείς ελέυθερος σστην Χαρτόβια πρέπει να είσαι α. μεγαλοεκδότης β. εργολάβος γ. βουλευτής δ. υπουργός ε. πρόεδρος κόμματος. Το τελευταίο, εκτός από ελευθερία κινήσεω ν, προσφέρει και ελευθερία λόγου. Μπορείς να λές και να υπόσχεσαι ότι σου κατεβεί χωρίς να κινδυνεύεις να γελοιοποιηθείς. Το αντίθετο… Ο γίγαντας λαός σε κάνει πρωθυπουργό!Ακούω τις εξαγγελίες του Κωστάκη για τα όσα έχει κάνει το κόμμα της ΝΔ και αισθάνομαι μία …συμπάθεια. Ο λόγος είναι ότι ο άνθρωπος πραγματικά πιστεύει ότι ο κρατικός μηχανισμός και τα μεγαλοσυμφέροντα που τον ελέγχουν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα στην Ελλάδα.Απ’ την άλλη ο Γιωργάκης που, ξαφνικά, ανακάλυψε την πράσινην ανάπτυξη ξεχνώντας πως, για 20 χρόνια το ΠΑΣΟΚ την έθαψε κάτω από χιλιόμετρα συμφερόντων των “τοπικών κοινωνιών”.Η μόνη που τα λέει σωστά (για την Ε.Ε και το ποιοι καταβροχθίζουν τις σαρκες τυης χώρας) είναι η Αλέκα άλλά, αν δεν αποφασίσει να “πάει” το Κόμμα στον 22ο αιώνα, φοβάμαι πως θα μείνει στο περιθώριο.Άσχετο: Οι κάτοικοι κάποιου χωριού στη βόρεια Ελλάδα “διαμαρτύρονται” για την ρύπανση στο τοπικό ποτάμιι και ζητάνε να πάρει μέτρα το “κράτος”. Είναι προφανές πως για την ρύπναση του ποταμού δεν ευθόνονται αυτοί αλλά, οι Τούρκοι και σκοπιανοί πράκτορες που, κάθε βράδι, πετάνε εκεί τα …δικά τους σκουπίδια!Μία (τουρκική) φράσηι για την “τοπική κοινωνία”: αϊ σιχτιρ ντενεκέδες
Διαβάζω Κ.Κ. από τα 15 μου (τώρα είμαι 40)και η "γκρίνια" είναι για μένα το έναυσμα για περαιτέρω σκέψεις και αναζητήσεις για τη ζωή και το μέλλον μου αρχικά, αλλά πλεόν και γι'αυτά των παιδιών μου. Συμφωνώ με τον Κ.Κ. σχεδόν σε όλα και είναι αλήθεια ότι δεν βλέπω φως στο τούνελ αυτού του ΟΙΚΟΥ που λέγεται Ελλάδα. Τι μας επιφυλάσσει το μέλλον σαν χώρα? Δεν χρειάζεται να είσαι μάντης για να καταλάβεις ότι το μέλλον θα είναι πολύ χειρότερο από το παρόν. Τι μπορούμε να κάνουμε? Αυτό το κόμμα της κοινής λογικής (ΚΚΛ)είναι εφικτό άραγε? Και αν ο Κ.Κ. δεν έχει πλεόν τη δύναμη και το σθένος να παλέψει, υπάρχει κάποιος άλλος να πάρει τη σκυτάλη. Ανησυχώ βαθειά…
Στο θέμα το σχετικό με τη "γκρίνια" θα έλεγα ότι σίγουρα πρόκειται για μια παραγωγική "γκρίνια" αλλά λείπει ίσως από το blog ένας χώρος καλών ειδήσεων! Εννοώ ότι δεν μπορεί κάπου σε αυτή τη χώρα κάτι καλό θα υπάρχει και αξίζει να αναδειχτεί. Προτείνω λοιπόν να δημιουργηθεί ένας τέτοιος τομέας και εκεί να δημοσιεύουμε καλές,αισιόδοξες ειδήσεις που να αφορούν από την πολιτική και την οικονομία εως τη τέχνη και την ιατρική ή ότι άλλο σοβαρό που αγγίζει τον κόσμο. Διαβάζοντας και παλαιότερα κείμενα όπως για παράδειγμα τα απομημονεύματα του Μακρυγιάννη βλέπω και εκεί μια ανάλογη "γκρίνια". Ισως κάτι ανάλογο να υπάρχει και σε ακόμα παλαιότερους όπως ο Σόλωνας(δεν είμαι ειδικός σε αυτό και ίσως κάτι να μου ξεφεύγει).Μα αν όλα πάνε στραβά πως στην ευχή υπάρχουμε σαν Ελλάδα και σαν Ελληνισμός για κάποιες χιλιάδες χρόνια; Πως φτιάχτηκαν η Πτήση και τα άλλα περιδικά; Δεν μπορεί κάτι καλό θα υπάρχει!!! Ας ψάξουμε να το βρούμε και να το αναδείξουμε.
Τα περιοδικά φτιάχτηκαν με αγάπη και αίμα. Με σκληρή δουλειά, με θυσίες από τους εργαζόμενους, τους συνεργάτες και τους ιδιοκτήτες. Με αξιοπρέπεια, επαγγελματισμό, δημοσιογραφική ακαιρεότητα. Με ξενύχτια, εξευτελισμούς από τους "έμπορες", εκατομμύρια χιλιόμετρα ταξιδιών σε όλο το κόσμο, αποκλειστικότητες, πρωτιές, επιτυχίες και φοβερές αποτυχίες. Τα περιοδικά φτιάχτηκαν με αγώνα 50 ετών. Τα περιοδικά χάθηκαν με ένα στημένο σχέδιο τριών ετών και είναι σαν να χάσαμε τα παιδιά μας -που δεν μπορέσαμε να κάνουμε επειδή κάναμ περιοδικά.Όποιος καταλαβαίνει τον πόνο, καταλαβαίνει και τη καττάσταση μου αλλά και εκείνει των ανθρώπων που έδωσαν μαζί μου τη μάχη με πρώτη τη Σοφία Κ. Επειδή η ώρα του -οριστικού- εξευτελισμού της μοναδικής στην Ελλάδα (και ίσως στο κόσμο) ιστορίας μας πλησιάζει μείνετε συντονισμένοι στο Ιστολόγιο. Θα σας προσφέρει πολύ γέλιο, ίσως και κανένα δάκρυ