από το e-Cynical
Το μακελειό που συνέβη στο Όσλο ήταν ένα τυχαίο γεγονός. Θα μπορούσε να είχε συμβεί οπουδήποτε αλλού στο δυτικό κόσμο, όπως άλλωστε είχε ξανασυμβεί στην Οκλαχόμα τo 1995 με 168 νεκρούς, και αυτή τη χρονιά, τον Ιανουάριο, στο Tucson της Αριζόνα με έξι, και τον Απρίλιο, σε mall έξω από το Άμστερνταμ, με άλλους έξι επίσης. Πιστεύω ότι μια εξονυχιστική έρευνα στον τύπο θα αποκάλυπτε πολλά περισσότερα περιστατικά, τα οποία όμως δεν εντυπώθηκαν στη μνήμη ή πέρασαν απαρατήρητα εξ αιτίας του μικρότερου αριθμού θυμάτων, γεγονός τυχαίο κι αυτό.
Αυτό, όμως που δεν είναι καθόλου τυχαίο είναι η ακρο-δεξιά πολιτική ταυτότητα των θυτών. Μπορεί τα κίνητρα σε κάθε περίπτωση να διέφεραν, το ενοποιητικό όμως στοιχείο της δράσης όλων αυτών είναι η ολοένα και μεγαλύτερη διείσδυση που έχει στη δημόσια σφαίρα η εμπρηστική ακρο-δεξιά ρητορική και η ανοχή που επιδεικνύεται προς αυτήν.
Με τα μάτια στραμμένα μονίμως προς τους μουσουλμάνους εξτρεμιστές, πολύ λίγοι ήταν σε θέση να διαπιστώσουν ότι η πραγματική και μόνιμη απειλή στις ευρωπαϊκές δημοκρατίες δεν ήταν το Ισλάμ αλλά, για μια ακόμα φορά, ο φασισμός και οι ρατσιστές.
Στην προκειμένη περίπτωση του Όσλο, η αρχική πεποίθηση ότι πίσω από την εγκληματική ενέργεια βρίσκονταν μουσουλμάνοι εξτρεμιστές ή η Αλ-Κάιντα αυτοπροσώπως, συντονίζεται πολύ αρμονικά με μια στρεβλή και στα όρια της υστερίας κατανόηση της δημογραφίας και της θρησκευτικής και φυλετικής δυναμικής των μουσουλμανικών πληθυσμών στην Ευρώπη και την Αμερική.
Γενικά, το στόρι πάει ως εξής: Η Ευρώπη έχει κατακλυστεί από μουσουλμάνους και άλλους έγχρωμους μετανάστες, οι οποίοι υπερκεράζουν τους χριστιανούς γηγενείς με τρομακτικούς ρυθμούς. Απρόθυμοι να ενσωματωθούν πολιτισμικά, και ανίκανοι να ανταγωνιστούν τους λευκούς διανοητικά, (βλ. Τίλιο Ζαρατσίν, SPD), οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί έχουν μετατραπεί σε φυτώρια τρομοκρατικών πράξεων. Η παρουσία τους απειλεί όχι μόνο την ασφάλεια, αλλά και τις φιλελεύθερες κατακτήσεις σχετικά με τα δικαιώματα των γυναικών και των ομοφυλοφίλων, και ότι αυτό έχει φυσικά συμβεί, λόγω της υπεράσπισης του ιδεολογήματος της “πολυπολιτισμικότητας”.
Τα προγνωστικά, για παράδειγμα, έλεγαν ότι ο μουσουλμανικός πληθυσμός στην Ευρώπη σχεδόν θα διπλασιαζόταν μέχρι το 2015 (Oner Taspiner, the Brookings Institution); θα διπλασιαζόταν ακριβώς μέχρι το 2020, (Don Melvin, the Associated Press); ή θα αποτελούσε το 20% του πληθυσμού της Ευρώπης ως το 2050,(Esther Pan, Council on Foreign Relations). Όλα τα προηγούμενα, είναι φανερό ότι δεν έχουν καμιά αληθοφάνεια και υπόσταση.
Ποια είναι όμως η πραγματικότητα;
Όχι μόνο η γεννητικότητα δεν είναι μεγαλύτερη ανάμεσα στους μουσουλμάνους της Ευρώπης, αλλά δείχνει και καθαρά σημάδια πτώσης. Μια μελέτη του ερευνητικού ινστιτούτου Pew, που δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 2011 προβλέπει αύξηση μέχρι το 2030 του μουσουλμανικού πληθυσμού στην Ευρώπη από το 6% που είναι σήμερα, στο 8%. Στη Νορβηγία δε, δεν ξεπερνά το 3%, ποσοστό μικρότερο κι από το ποσοστό των αφροαμερικανών στην Αλάσκα.
Αλλά ακόμα κι αν όλες οι προβλέψεις αποδεικνύονταν αληθινές, για ποιο λόγο θα έπρεπε η Ευρώπη να παραμείνει χριστιανική και πάλευκη;
Σχετικά με την ενσωμάτωση των μεταναστών στη Βρετανία, μουσουλμάνοι, σιίτες και ινδουιστές συνηθίζουν να παντρεύονται έξω από τις δικές τους εθνικές ομάδες στα ίδια ποσοστά όπως και οι λευκοί. Για τις περισσότερες εθνικές μειονότητες, περίπου οι μισοί από τους φίλους τους είναι λευκοί, και μόνο το 20% περιορίζεται στην δική του ομάδα. Ενώ σύμφωνα με έρευνα του Pew, οι πιο σπουδαίες έγνοιες που έχουν οι μουσουλμάνοι, είναι η ανεργία και ο ισλαμικός εξτρεμισμός.
Από την άλλη μεριά, ούτε υπήρξαν ποτέ στην Ευρώπη ενεργές πολιτικές ενθάρρυνσης της πολυπολιτισμικότητας εις βάρος της κοινωνικής συνοχής. Στην πραγματικότητα, αυτό που υπήρχε ήταν η άρνηση του φαινομένου της μετανάστευσης και της διαφοράς. Ούτε συνιστούν τελικά οι μουσουλμάνοι τη μεγαλύτερη απειλή σχετικά με τρομοκρατικές πράξεις. Σύμφωνα με τη Europol, ανάμεσα στo 2006 και 2008, μόνο το 0.4% από αυτές είχε αποδοθεί σε ισλαμιστές. Η τεράστια πλειονότητα, 85% σχετιζόταν με αποσχιστικές ενέργειες.
Το σημερινό σκηνικό στην Ευρώπη, με την οικονομική δυσπραγία, την ανεργία, την αβεβαιότητα, την παρακμή των θεσμών και το έλλειμμα δημοκρατίας εξ αιτίας του τρόπου λειτουργίας της Ε.Ε., είναι ό,τι καλύτερο για την άνοδο του φασισμού. Μια ματιά μόνο να ρίξει κανείς στα εθνικά κοινοβούλια πολλών ευρωπαϊκών χωρών είναι αρκετή για να πειστεί ότι ο φασισμός δεν είναι έξω από την πόρτα, αλλά στρογγυλοκάθεται στο σαλόνι.
Υ.Γ. Τα στοιχεία είναι από το «The Nation».
RSS - Posts
14 Comments
Προφανώς μας έχει διαφύγει το γεγονός πως στις περισσότερες πόλεις με μεγάλο πληθυσμό λαθρομεταναστών έχει αρχίσει να επικρατεί η Σαρία (Ισλαμικός νόμος). Τελικά καλύτερα να είσαι ισλαμιστής,1000 χρόνια πίσω, να θάβεις τις γυναίκες της οικογένειας ζωντανές εάν παραστρατήσουν, παρά να είσαι πατριώτης (όχι εθνικιστής). Που να τρέχεις να σε πιάνουν στο στόμα τους όλοι οι “ψύχραιμοι” και οι “πραγματιστές” που δεν έχουν πάρει χαμπάρι από τον μετασχηματισμό της χώρας μας σε παγκόσμια χαβούζα.
Το Ισλάμ δεν είναι αυτό που έχουν κατασκευάσει οι Σταυροφόροι. Όπως και ο Χριστιανισμός δεν είναι αυτό που έχουν παραμορφώσει οι παπάδες
ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΕΙΠΕΣ
Συμφωνώ στο 100%. Ο φανατισμός στις θρησκείες
είτε έρχετε από παπάδες είτε από μουλάδες και ιμάμηδες φέρνει μόνο καταστροφή!!!!!
Πάντως ακόμα και ο αντικληρικαλιστής και άθεος Κεμάλ Ατατούρκ “τζιχάντ” κατά των Ελλήνων κύρηξε, αυτοχρήστηκε “gazi” (δηλαδή ιερός πολεμιστής του ισλάμ) και στο όνομα του Προφήτη ολοκλήρωσε τις Γενοκτονίες των ντόπιων λαών (Ελλήνων της Μικράς Ασίας, Αρμενίων, Ασσυρίων, Αραμαίων).
Φυσικά, αφού χρησιμοποίησε το ισλάμ για να ξεμπερδε΄ψει με τους αναφομοίωτους, μετά καταπίεσε και απαγόρευσε και το ίδιο το ισλάμ καταργώντας το χαλιφάτο, διαλύοντας την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλάζοντας την “ιερή γραφή” του Κορανίου και θεσπίζοντας τον εθνικισμό ως νέα θρησκεία της νέας κρατικής κατασκευής που ονόμασε Τουρκία.
Σκοπός δημιουργίας των «ενοποιημένων θρησκειών» είναι η ανάγκη ύπαρξης ενός ενιαίου φιλοσοφικού υποβάθρου για την χειραγώγηση και χειραφέτηση των «αμνών στην στάνη “.Σαν βάση χρησιμοποιεί τον φόβο και απαιτεί υποταγή ψυχική ως αρχή και εναρμόνιση σε ένα ενιαίο πλαίσιο κανόνων συμπεριφοράς και φόβου τιμωρίας για την παράβαση αυτών ,τα όποια όμως στην πράξη εφαρμόζονται πολύ «επιλεκτικά» και ως σκοπό έχουν μόνο το «άρμεγμα ,κούρεμα ,σφάξιμο των αμνών απ΄τούς ποιμένες»(Όνομα και πράγμα!).Λειτουργώντας, τάχατις ανταγωνηστικα, εχουν οι ποιμένες απόλυτη σύμπνοια και ταύτιση απόψεων και κανόνων συμπεριφοράς απέναντι στα ποίμνια τους.
Θεωρητικολογώντας χάνουμε το νόημα. Έχουμε υπόψη μας την πραγματικότητα, ναι ή όχι; Είμαστε ευχαριστημένοι που η Αθήνα έχει αρχίσει να παίρνει χρώμα Καμπούλ ή Ναϊρόμπι;
Ο στρουθοκαμηλισμός των δήθεν “ψύχραιμων” που κάνουν πως δήθεν δεν βλέπουν την πραγματικότητα, θα φέρει τελικά τον φασισμό και τους ακραίους στα πράγματα. Όταν γύρω σου βλέπεις την συγκέντρωση εξαθλιωμένων ανθρώπων από όλες τις ηπείρους που σκοτώνουν για 5 ευρώ και για τους οποίους η ανθρώπινη ζωή και η αξιοπρέπεια δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΑ, και την ίδια στιγμή κάποιοι δήθεν “ψύχραιμοι” προσπαθούν να σε πείσουν πως δεν τρέχει και τίποτε, τελικά, τι θα κάνεις; Μοιραία πλέον θα ασπαστείς τις ακραίες φωνές. Όταν οι δήθεν ψύχραιμες και λογικές φωνές παίζουν την ίδια κασέτα με τα αστήρικτα και τα απίθανα, και όχι το προφανές, ποιες φωνές νομίζετε πως θα επικρατήσουν;
Καλή η θεωρία του γράφοντος, αλλά ας πάει προς Κέντρο Αθήνας να δει τι ωραίο χρώμα έχει η “πολυπολιτισμικότητα” των Αφγανών, των Αφρικανών και όλων των φυλών που έχουν καταλάβει αυτή την πόλη.
Μήπως να αναρωτηθεί ποιοι οργάνωσαν τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Λονδίνο; Μιλάμε για Μουσουλμάνους που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο Η.Β. στον “παράδεισο” της πολυπολιτισμικότητας. Μήπως να θυμηθεί τι έγινε σε στρατιωτική βάση στις ΗΠΑ όταν Μουσουλμάνος άνοιξε πυρ εναντίον των συναδέλφων του;
Κατά τα λοιπά, οι θεωρίες του άρθρου είναι άκρως ενδιαφέρουσες…
Αν κρίνω απο τη βαθμολογία που σου δίνουν (very poor), συμπεραίνω οτι στο Ιστολόγιο περιλαμβάνονται πολοί “πολυπολιτισμικοί”.
Εγώ πάντως το βρήκα excellent.
μια ειναι η θρησκεια … το χρημα…
Δηλαδή ή Φασισμός ή εξάπλωση του Ισλαμισμού;
Αυτό θέλει να πει ο αρθρογράφος;
Μήπως να κάνει και μια “έγκυρη” έρευνα συγκρίνοντας τη ποιότητα ζωής στη σημερινή Αθήνα με μια Αθήνα χωρίς ή με ελάχιστους μουσουλμάνους;
Τι αποτελέσματα θα έβγαζε άραγε μια τέτοια έρευνα.
Βρέθηκα στην Πλ. Βικτωρίας κάποιο απόγευμα κατά τις 8:00 και δεν πίστευα στα μάτια μου. Όποιος έχει αμφιβολίες θα πρέπει να κάνει αυτή την επίσκεψη. Μετά θα ήθελα να ακούσω την άποψή του επί του θέματος.
Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί πρέπει να μπορούμε να βλέπουμε και τις δύο όψεις του νομίσματος και όχι εκείνη μόνο που μας δείχνουν.
μεγαλυτερος κινδυνος δεν ειναι οι μουσουλμανοι, αλλα οι ανεργοι και οι φτωχοι οπου μαζι χριστιανοι και ισλαμιστες θα ενατιοθουν στην εξουσια του χρηματος…. εκτος και αν το ελλατωμα του θανατου καταργηθει οποτε καμια θρησκεια δεν θα εχει νοημα…
Θα καταργηθεί. Και μάλιστα σύντομα… Εγώ ήδη έχω αλλάξει τ΄όνομα μου σε Duncan McLeod!
Πάντως η σ΄χεση μας με το ισλάμ είναι μοναδική στην Ευρώπη. Ένα πολύ καλό κείμενο είναι το εξής:
-εμείς και το ισλάμ
http://kars1918.wordpress.com/2010/09/11/11-9-islam/
Επειδή έχω βρεθεί στην θέση των μεταναστών σε μία ξένη χώρα (ώς φοιτητής και για δουλειά) οι ξένοι έχουνε την συμπάθεια μου με την προυπόθεση όμως ότι δεν δημιουργούν προβλήματα στην κοινωνία που τους υποδέχεται. Αν κι εγώ για τον οποιοδήποτε λόγο δημιουργούσα προβλήματα στις χώρες που έτυχε να μείνω θα το δεχόμουν πολύ ευχαρίστως να με διώξουν από αυτή με τις κλωτσίες με κανένα δικαίωμα η προοπτική να ξαναγυρίσω. Μία εθνότητα που αποφασίζει να εγκατασταθεί μεμονωμένα σε μία χώρα δημιουργεί μια ομάδα η οποία είναι υπεύθυνη και για τις πράξεις των μελών της. Ο λαός συνηθίζει να λέει καλύτερα να σου βγεί το μάτι παρά το όνομα. Όταν βγαίνεις από την χώρα σου και πάς να εγκατασταθείς αλλού (παρανόμως η μη) είσαι διπλά υπεύθυνος για τις πράξεις σου. Και φυσικά όλα τα μέρη και χώρες έχουν σημείο κορεσμού. Στους νέους που έρχονται θα πρέπει ευγενικά να τους προσφέρεται καφεδάκι και κατάκλυση (να ξεκουραστούν λίγο) και ένα εισιτήριο άμεσης επιστροφής στην πατρίδα τους με το ποιο συμφέρον μεταφορικό μέσο, έτσι ώστε να φεύγουν απο την Ελλάδα με τις καλύτερες εντυπώσεις. Και φυσικά να γίνεται ανα τακτά χρονικά διαστήματα στα κράτη μέλη της Ευρωπης που θα γκρινιάζουν να τους προωθήσουμε μερικούς μέσα στα πλαίσια διευρυνσης της πολιπολιτισμικότητας τους.