Απο το “ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ” (και ανάρτηση στον “‘Αγρυπνο Φρουρό”
Στοιβαγμένα σε … αποθήκες και εκκλησίες της Βορείου Ηπείρου, εξακολουθούν να παραμένουν τα οστά εκατοντάδων Ελλήνων στρατιωτών, που σκοτώθηκαν κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 – 1941, παρά τη συμφωνία Ελλάδας – Αλβανίας, για τη δημιουργία ενός δεύτερου στρατιωτικού νεκροταφείου, που μάλιστα είχε παρουσιαστεί ως “επιτυχία” από την πρώην υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη πριν από δύο χρόνια περίπου.
ΕΝΑ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ
Αν και αρχικό αίτημα της ελληνικής πλευράς ήταν η δημιουργία τεσσάρων νέων στρατιωτικών νεκροταφείων στην Κορυτσά, την Κλεισούρα, την Πρεμετή και τη Χειμάρρα, όπου υπάρχουν διάσπαρτα οστά Ελλήνων στρατιωτών, Αθήνα και Τίρανα κατέληξαν σε δύο νεκροταφεία … στο εξής ένα ουσιαστικά, αυτό της Κλεισούρας, αφού στο χωριό Βουλιαράτες του Αργυροκάστρου εδώ και χρόνια υπάρχει το μοναδικό οργανωμένο στρατιωτικό νεκροταφείο που αποτελεί και επίσημο χώρο εορτασμού της εθνικής επετείου για την ελληνική μειονότητα της Αλβανίας.
Στη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου σκοτώθηκαν 11.911 Έλληνες αξιωματικοί και στρατιώτες. Η συντριπτική πλειοψηφία σκοτώθηκε, εντός της αλβανικής επικράτειας. Λίγοι πεσόντες είναι ενταφιασμένοι σε κάποιο νεκροταφείο, ενώ διάσπαρτα και εγκαταλειμμένα οστά Ελλήνων στρατιωτών, υπάρχουν σε πλαγιές, βουνά και δάση.
ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΧΩΡΙΣ ΝΕΚΡΟΥΣ
Στην Κλεισούρα της Βορείου Ηπείρου, εκεί που τον Μάρτιο του 1941 δόθηκαν σφοδρές μάχες ανάμεσα σε Έλληνες και Ιταλούς, κατασκευάστηκε με πρωτοβουλία του αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ.Αναστασίου, οργανωμένο στρατιωτικό νεκροταφείο, προκειμένου να ενταφιαστούν τα οστά όσων Ελλήνων στρατιωτών έχουν εκταφεί απο τα πεδία των μαχών και τα πρόχειρα νεκροταφεία της εποχής του πολέμου.
Αν και οι εργασίες κατασκευής του νεκροταφείου έχουν ολοκληρωθεί εδώ και πέντε σχεδόν χρόνια, οι τάφοι παραμένουν κενοί, αφού η αλβανική πλευρά δεν έχει δώσει το “πράσινο” φως για τον ενταφιασμό των οστών, παρά την υπογραφή της συμφωνίας ανάμεσα στις δύο πλευρές, τον Νοέμβριο του 2008.
Αποτέλεσμα τα οστά εκατοντάδων Ελλήνων νεκρών, που έπεσαν στη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου πριν από 70 χρόνια, να στοιβάζονται δεξιά και αριστερά, περιμένοντας την … “αιώνια ανάπαυση”.
Το protothema gr. βρέθηκε στο χωριό Κλεισούρα. Στον γυναικωνίτη της εκκλησίας της Αναστάσεως στοιβάζονται εδώ και έξι χρόνια, οι οστεοθήκες 280 Ελλήνων στρατιωτών, από τους οποίους μονάχα ένας έχει αναγνωριστεί από τη βέρα που φορούσε.
Τα οστά των “αγνώστου ταυτότητας” Ελλήνων στρατιωτών, συγκεντρώθηκαν μετά από οργανωμένες εκταφές στα πρόχειρα νεκροταφεία που είχαν δημιουργηθεί την περίοδο των πολεμικών συγκρούσεων.
Η διαδικασία εκταφών και συγκέντρωσης των οστών, με στόχο να ταφούν σε οργανωμένα νεκροταφεία προκειμένου να τους αποδίδονται οι ανάλογες τιμές, σταμάτησε πρόωρα λόγω των αντιδράσεων από Αλβανούς εθνικιστές, που είδαν πίσω από τη δημιουργία ελληνικών στρατιωτικών νεκροταφείων στην περιοχή, το πρώτο βήμα για την … αυτονόμηση της Βορείου Ηπείρου από την Αλβανία.
Την ίδια ώρα, σπασμένη παραμένει η μαρμάρινη πλάκα στο λιτό μνημείο προς τιμήν των Ελλήνων πεσόντων στο ύψωμα 731, στο σημείο που τον Μάρτιο του 1941 δόθηκε η πλέον φονικότερη μάχη του πολέμου, που κατέστρεψαν άγνωστοι πριν από ένα χρόνο, παραμονές της Εθνικής Επετείου της 28ης Οκτωβρίου.
RSS - Posts
10 Comments
Εξαιρετικά αφιερωμένο στους υπαλλήλους του Σόρος, στους “έλληνες” αμερικανούς, στα καλόπαιδα που κάνουν κριτική με τα λεφτά του μπαμπά τους και στα ενεργούμενα της Νέας Τάξης
Δεν πρόκειται να ιδρώσει τ’ αυτί τους κ. Καββαθά! Είναι δυνατόν αυτοί που προκαλούν τους πολέμους για το κέρδος, να δώσουν δεκάρα για τους πεσόντες? Επιπλέον θα πρέπει τώρα πια να τα ξεχωρίσουν και από τα ιταλικά κόκκαλα.
Ήταν άραγε εφικτό οι Έλληνες, οι Ιταλοί, οι Γερμανοί και όλοι όσοι συναντήθηκαν ποτέ σε πεδία μαχών, οι οποίοι αφήσαν πίσω εργασίες, μάνες, γυναίκες, παιδιά, να λέγαν μεταξύ τους: “δεν πολεμάμε ρε, δε σκοτωνόμαστε, τι έχουμε να χωρίσουμε εμείς εδώ πάνω στα βουνά” και να γυρνούσαν σπίτια τους?
Θα ήταν η καλύτερη απάντηση στους απανταχού Σορους, Ρότσιλντ κλπ που πάντα χρηματοδοτούν ταυτόχρονα όλους τους παλαβούς Μουσολίνι, Χίτλερ, Ρουσβελτ, Τσώτσιλ, Στάλιν, Βενιζέλους, Κεμάλ, Ερντογάν, Παπανδρέου κλπ.
Αλλά όχι, φτώχεια, ανεργία, προπαγάνδα και… ΔΝΤ κάνουν καλά τη δουλειά τους και ανοίγουν το δρόμο προς το σφαγείο.
Αν θα μπορούσε να έχει κάποια χρησιμότητα η ιδέα της παγκοσμιοποίησης, θα ήταν για τη συνεννόηση των λαών ότι δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Το όπλο που έχει στα χέρια του ο κάθε στρατιώτης από κάθε χώρα, κατασκευάστηκε στο ίδιο εργοστάσιο και η χρήση του φέρνει κέρδη μόνο στον κατασκευαστή του και σε κανέναν άλλο. Αν δεν γίνει χρήση του όπλου, ο έμπορος του θα το βάλει στον κώλο του και θα αναγκαστεί να αλλάξει επάγγελμα. Τι ανακούφιση!
Γίνεται να το πάρουν χαμπάρι αυτό οι λαοί?
Τότε δε θα ξαναδούμε κόκκαλα σπαρμένα στα βουνά αλλά ούτε νεκροταφεία ηρώων.
Οι άνθρωποι δε θέλουν νεκρούς ήρωες από μάχες ή από πείνα, θέλουν εργασία και αξιοπρέπεια.
Γίνεται? Μπά… ΟΥΤΟΠΙΑ 100%. Χιλιάδες χρόνια πέρασαν και δεν τους επιτράπηκε να το καταλάβουν. Άλλωστε τώρα πια έχουν τελειοποιηθεί οι μέθοδοι πλύσης εγκεφάλου… Γι’ αυτό, το πιο λογικό φαίνεται πως είναι οι… «περικοπές» για να αγοράσουμε εμείς αλλά και οι Τούρκοι και οι Βούλγαροι και οι Αλβανοί και οι Σκοπιανοί κι άλλα όπλα από Γερμανούς, Αμερικανούς, Άγγλους, Γάλλους, Εβραίους για να «νικήσουμε» και να γίνουμε ήρωες σε κάποιο βουνό όπου θα χάσκουν τα κόκκαλά μας άθαφτα για 100 χρόνια ανακατεμένα με αυτά του «εχθρού».
Καλά που βρέθηκαν εκείνοι οι “τρελοί” και πολέμησαν και μας έμεινε η Ελλάδα που έχουμε, άσχετα πως την καταντήσαμε. Αυτοί οι αγράμματοι, φτωχοί πρόγονοί μας (με την πλεόν θετική έννοια στα επίθετα) που υπάκουσαν διαταγές και φύλαξαν θερμοπύλες με το σώμα τους. Κι εμείς ούτε την αιώνια ανάπαυση τους δεν εξασφαλίσαμε. Ελπίζω κάποτε να γίνει. Προς το παρών, εάν μας βλέπουν από κάπου, μάλλον θα καταλαβαίνουν γιατι δεν κάναμε ακόμη τίποτε…
Η ντροπή έχει εκλείψει από τη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας.
Κράτος στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Όταν έχει γίνει συστηματική προσπάθεια εδώ και 30 χρόνια να υποβιβασθεί και εξευτελιστεί το ο,τιδήποτε (από αξίες και ήθη, μέχρι και ανθρώπους με αξία), θα συγκινηθεί κανείς για την ταφή κάποιων νεκρών πολεμιστών? Όταν η Αριστερά έχει κάνει στον κόσμο πλύση εγκεφάλου κατά των στρατιωτικών παριστάνοντας τους αντιμιλιταριστές, θα ενδιαφερθεί κανείς για στρατιώτες, έστω και αν θυσιάστηκαν για μας τους χαραμοφάηδες και για να πηδάνε οι καναλάρχες τις μοντέλες των καλλιστείων και άλλα πολλά? Αν είχαν σκοτωθεί τίποτα “προοδευτικοί” της πλάκας και τους ξεχνούσε η Πολιτεία, θα συγκεντρώνονταν στα Προπύλαια για διαμαρτυρία. Για στρατιώτες “της Δεξιάς” και της “Χούντας του Μεταξά” ούτε δεκάρα.
http://redwildwind.blogspot.com/2010/10/blog-post_5597.html
Οι νεκροί στη χώρα μας, όντως χωρίζονται σε “άξιους” να τους θυμόμαστε και σε “όργανα του κράτους” η μνήμη των οποίων πρέπει να χάνεται στη λήθη. Τρανό παράδειγμα, η μάχη στο κέντρο της Αθήνας στα Δεκεμβριανά του 44, στο στρατόπεδο Μακρυγιάννη. Ανεξάρτητα από τις βλακώδεις, μισαλλόδοξες διώξεις που συνόδευσαν τη νίκη του Ε.Σ. επί του ΕΛΑΣ, η πραγματικότητα είναι ότι αν χανόταν η μάχη του Μακρυγιάννη και ο ΕΛΑΣ κατελάμβανε το κέντρο της πρωτεύουσας, η ζωή μας θα ήταν πολύ διαφορετική σήμερα και σαφώς ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ.
… Και όμως αν κάποιος πάει σήμερα να τιμήσει τη μνήμη των εκατοντάδων πεσόντων χωροφυλάκων που έπεσαν σε αυτή τη μάχη, αυτόματα θα κατηγορηθεί από τους “προοδευτικούς” και τα ΜΜΕ ως “Χρυσαυγίτης” (μακριά από μας…), φασίστας, εμπαθής και άλλα κωμικοτραγικά.
Υ.Γ.: ο παππούς μου πέρασε αρκετά χρόνια, κάνοντας “κοινωνικό τουρισμό” σε ξερονήσια, όντας εξόριστος εντελώς ΑΔΙΚΑ από τους μισαλλόδοξους νικήτες, παρ’ όλο που δεν πήρε μέρος στον εμφύλιο αλλά μόνο στην αντίσταση κατά των κατακτητών. Η φράση του όμως που μου έχει μείνει ανεξίτηλα γραμμένη στη μνήμη μου, είναι: “Ευτυχώς που δεν νίκησε η Αριστερά… Η σκληρότητά της είναι μεγαλύτερη αυτής των φασιστών”.
Το ίδιο μου έλεγαν προχτές πολλοί παλιοί αριστεροί!
Συμφωνώ και επαυξάνω σε όσα ανέφερε ο C_GRIP, καθότι έχω ανάλογες μνήμες από τον παππού μου και διάφορες ανάλογες διηγήσεις του. Σε αυτές μου έλεγε χαρακτηριστικά, ότι κατά τη διάρκεια του πολέμου με τους Ιταλούς, ένα βράδυ στην Αλβανία, τους φιλοξένησε ένας Αλβανός, που όμως συνομότησε για να σφάξει τους Ελληνες στρατιώτες όταν αυτοί θα έπεφταν για ύπνο. Ο παππούς μου όμως που γνώριζε αρβανίτικα, κατάλαβε τι θα γινόταν και το μακελειό … αντιστράφηκε.
Αυτά τα ξεχνάμε ως λαός, όπως και πολλά άλλα!…