Τα Θερινά όνειρα του κ. Μποζόνιου ντε Χιγκς

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο “1ο ΘΕΜΑ” στις 05.08.12

Πεσμένος μπρούμυτα στη ξαπλώστρα του στη παραλία της Ψαρούς, παρέα με Ρώσους ολιγάρχες, εκδότες περιοδικών life style, βιομήχανους ταϊβανέζικων modem και τηλεφωνικών συσκευών, ιδιοκτήτες εταιρών μελετών κοινοτικών προγραμμάτων και, περιτριγυρισμένος από ακατοίκητα θηλυκά που προσπαθούν να ανέβουν κοινωνικά (και οικονομικά) γονατίζοντας στους κοιλιακούς πρώην και νυν ποδοσφαιριστών, μοντέλων και λοιπών υβριδίων της Ελληνικής χλωρίδας, ο κ. Boson de Higgs σκέπτεται τι ήταν αυτό που «πήγε στραβά» και η χώρα έφτασε στο σημείο που βρίσκεται σήμερα. Οι σκέψεις του διακόπτονται απ’ τον απόηχο του ξεφαντώματος στη συναυλία του Αντώνη Ρέμου και τους ήχους απ’ τα decks στο πάρτι του Ρούλη Κουκλεντέ στα Μουνάκια. «Δεν είναι δυνατόν», υποτονθορύζει ο de Higgs. «Με τον ήλιο τα μπάζω με τον ήλιο τα βγάζω απ’ το 1974 μέχρι σήμερα κι’ αυτά μου ψοφάνε. Πως είναι δυνατόν η πολιτική που εφάρμοσα ως αρχηγός της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να έφερε αυτά τα αποτελέσματα;» Καίριο ερώτημα. Χωρίς «αν» και «εφ’ όσον», «αλλά» και «μπορεί». «Μα εσύ δεν ήσουν ποτέ συγχρόνως αρχηγός της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ» του ψιθυρίζει ο άλλος του εαυτός, ο αόρατος δημοσιογράφος που υπογράφει αυτή τη στήλη στο «1ο ΘΕΜΑ». «Πριτς» λέει ο Μποζόνιος, «πάντα εγώ ήμουν απλώς άλλαζα το spin. Τη μία έγερνα προς το γαλάζιο, την άλλη προς το πράσινο, πότε προς το βεραμάν, ενίοτε προς το λιλά αλλά, η ιδέα ήταν πάντα ίδια. Πως θα βολέψω τα δικά μου παιδιά, θα ελέγξω τα δικά μου Πανεπιστήμια, θα δώσω δουλειές στα δικά μου κοράκια»
Το ελαφρό αεράκι του νησιού του χαϊδεύει τη πλάτη. Οι ήχοι της house απ’ το πάρτι του Ρούλη τ’ αυτιά. Μία γλυκιά αίσθηση εγκατάλειψης τον κυριεύει. Ούτε ν’ ακούσει δεν θέλει το όνομα της Μέρκελ, του Γιουνκέρ, της Μέρκελ και, ξαφνικά και απ’ το πουθενά, του νομεπλίστα Paul Grugman που την Τρίτη δήλωση ότι η Ελλλάδα θα βγει απ’ το ευρώ. Αναζητάει τα cohiba του. Πρέπει να τ’ άφησα στο Cayenne, λέει ζητώντας απ’ τον bodyguard να τα φέρει. Ανάβει ένα, αφήνει το καπνό να κάνει κύκλο. Πίνει μία γουλιά mohito. Προσπαθεί να ανασυντάξει τις σκέψεις του. Πως ξεκίνησε αυτός ο εφιάλτης; Σαν εφιάλτης ή σαν κανονικό όνειρο. Μα, σαν κανονικό όνειρο. Με την Μεταπολίτευση. Αμέσως μετά την πτώση της 7χρονης δικτατορίας. Θυμάται. Ο ένας του εαυτός (Κωνσταντίνος Καραμανλής) ήθελε να βάλει την Ελλάδα στην ΕΟΚ. Ο άλλος του (Ανδρέας Παπανδρέου) έλεγε πως ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο. Όταν, στις «18 Οχτώβρη 1981» την διακυβέρνηση ανέλαβε ο άλλος του εαυτός (Ανδρέας Παπανδρέου) είπε πως ναι μεν πρέπει η Ελλάδα να φύγει απ’ την ΕΟΚ αλλά, μέχρι τότε πρέπει να δώσει τη μάχη «από μέσα». Η μάχη ξεκίνησε με όπλα τα Ντελόρ Α, Β, Γ και –ίσως- Δ και συνεχίστηκε με τα Α, Β. Γ, Δ και Ε Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης. Εκατοντάδες δισεκατομμύρια πρώτα δραχμές και μετά ευρώ «ρίχτηκαν» στην ελληνική αγορά για την ανάπτυξη της οικονομίας τα οποία, μέσα σε χρόνο dt μεταβλήθηκαν σε ροζ βίλες, μεζονέτες στον Γέρακα, playrooms στα Μεσόγεια, Porsche Cayenne, Jeep Cherokee, Hummer, Mercedes ML, Audi Q8, BMW X3, X4 X5 και, γενικά, κάθε κτηνώδους, ενεργοβόρου τετράτροχου, επαρχιώτικης αισθητικής και αντίληψης οχήματος που ικανοποιούσε τις κρυφές σεξουαλικές ανάγκες των μικροτσούτσουνων ιδιοκτητών τους. Ο κ. Μποζόνιος θυμάται καλά την εποχή της Ισχυρής Ελλάδας όπου, ένα μνησίκακο άτομο μετρίου αναστήματος ανέμιζε τα χαρτονομίσματα του ευρώ και χάριζε στον αμερικανό Πρόεδρο Μπους ένα T-shirt των Ολυμπιακών (πού ανέσυρε ψαχουλεύοντας μία πλαστική σακούλα του αερομπούνκερ Ελευθέριος Βενιζέλος που του μετάφερε ο κ. Πρωτόπαπας) και ένα νόμισμα του ενός ευρώ. Που πήγαν άραγε αυτές οι μεγάλες στιγμές της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας αναρωτήθηκε ο κ. Μποζόνιος. Και καλά αυτές. Χάθηκαν στα αποκαΐδια του δάσους της Φιλοθέης απ’ τη φωτιά που προκάλεσαν τα βεγγαλικά της Κας Γιάννας. Οι άλλες όμως; Του Εκσυγχρονισμού που πήγαν; Τι απόγιναν ογκόλιθοι της πολιτικής ζωής (και σκέψης) όπως το θείο βρέφος, ο ωραίος Άκης, ο Κώστας Γείτονας, ο Φίλιππος Πετσάνλικος, η Φώφη Γεννηματά, η Θεοδώρα Τζάκρη, ο Πέτρος Ευθυμίου, ο Πάνος -dongle fires- Μπεγλίτης, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου και άλλοι ων ουκ εστί αριθμός;
Ο κ. de Higgs θυμήθηκε,. Τους κατάπιε η Επανίδρυση ή vice verca ποτέ δεν ήταν σίγουρος πότε φορούσε το πράσινο ή το γαλάζιο σακάκι μέχρι το 2012 που φόρεσε τρία στη κυβέρνηση Συν-Ευθύνης. Του έβαλαν ένα παρδαλό μανίκι τον Κύρ(γ)ιο Φώτη που, είναι «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ». Το γεγονός του προκάλεσε μία κρίση (συνειδήσεως) διότι δεν ήξερε πλέον αν, το πρόγραμμα του κόμματος του είναι δεξιό με προοδευτική κατεύθυνση, αριστερό με δεξιά, κεντρο-αριστερό με ανοδική ή αριστερο-κεντρώο με καθοδική.
Όλα αυτά, σκέφθηκε ο κ. Μποζόνιος ρουφώντας μία τζούρα απ’ το cohiba θα επιλυθούν στην ανοιχτή συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στη κεντρική πλατεία της Κατερίνης που είναι ενταγμένη στο πρόγραμμα κάμπινγκ της νεολαίας του κόμματος που πραγματοποιείται στο Βαρικό Λιτοχωρίου Πιερίας. Με αφορμή αυτό το γεγονός ο τρίτος εαυτός του κ. Boson de Higgs, ο Al de Chip προέτρεψε τους νέους και τις νέες, απ’ την ξαπλώστρα του στην πλαζ του Καθαρτηρίου να αγωνιστούν για να απαλλαγούν από το «βρόγχο θανάτου» της ξενιτιάς και της φτώχιας «Εμείς» είπε ο Al de Chip «είμαστε η κινητήρια δύναμη της μεγάλης ανατροπής στην Ελλάδα μιας ανατροπής που θα ταρακουνήσει την Ευρώπη». Και εκεί που όλοι μου οι εαυτοί ήταν έτοιμοι να βγάλουν flaps και να προσγειωθούν την εμφάνιση του έκανε ο Σλοβένος φιλόσοφος Σλαβόϊ Ζίσεκ που προέτρεψε τους Έεληνες «να σώσουν τη χώρα τους αλλά και την Ευρώπη από τους αυτόκλητους σωτήρες»
Στο σημείο αυτό έγινε ένας ντουβρουτζάς και ο κ. Μποζόνιος έπεσε απ’ την ξαπλώστρα. Σε βοήθεια του έτρεξαν οι κ.κ. Anttoine de Samara, Evans de Venizel και Κύρ(γ)ιος Fotis de Kouvel αλλά ήτν πλέον αργά. Ο χρησμός του Μάντη Κάλχα είχε βγει αληθινός και ο κ. Gollum de Bidet δεν κρατούσε πλέον στο χεράκι του χαρτονόμισμα του ευρώ αλλά της (νέας) δραχμής. Sniff._K.K.