του Σωκράτη Παπαχατζή
Η αγωνία πήρε τέλος. Η αναγγελία της γέννησης έγινε βάσει του καθιερωμένου πρωτοκόλλου [φωτό]. Ταυτόχρονα, “για πρώτη φορά στη ιστορία της βασιλικής οικογένειας, η γέννηση ενός νέου μέλους της ανακοινώθηκε άμεσα μέσω Twitter”…
Η εγκυρότητα της τελευταίας είδησης …ελέγχεται. Δεν ξέρω αν έχει προκύψει, από καταβολής Twitter, άλλο νεογέννητο από τους …κόλπους της βασιλικής οικογένειας.
Η ευφορία που διαχέεται στο αγγλικό και, γιατί όχι, το πλανητικό “έθνος”, μοιάζει ανεξήγητη, όπως κι η εκείνη με αφορμή τον γάμο του Ουίλιαμ και της “πανέμορφης” Κέιτ. Στο κάτω-κάτω, ζούμε το τέλος της ιστορίας, τη θριαμβευτική επικράτηση της δημοκρατίας σε όλα τα μήκη και πλάτη…Τι δουλειά έχει εδώ ένα motto όπως το “ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΣΙΛΕΥΩ“; Η φράση, στάμπα σε μωρουδιακά ποικίλου είδους, είναι η αιχμή της διαφημιστικής καμπάνιας που δίνει τον τόνο στον εορτασμό.
Το ερώτημα θα μπορούσε να τεθεί αλλιώς: Που κολλάει η αστική “δημοκρατία” με την συντήρηση των μοναρχικών “λειψάνων”; πως συμβιβάζεται η αρχή της ισότητας με ένα θεσμό που αντιπροσωπεύει την κάθετη υπέρβασή της;
Αν το σκεφτείς, δεν πρόκειται για σπουδαίο συμβιβασμό.
Ιδού τα στάδια μιας διαδικασίας, μέσα απ’ την οποία ο Βασιλεύς επανακάμπτει από την πίσω πόρτα του δημοκρατικού συστήματος.
1. Η “δημοκρατικών” προδιαγραφών καλλιέργεια του ναρκισσισμού της μικροδιαφοράς, φυτεύει τον σπόρο της παρεξήγησης και της ασυνεννοησίας.
2. Το συγκρουσιακό κοινωνικό περιβάλλον που προκύπτει, παρέχει τις προϋποθέσεις για ένα πρώτης τάξεως …ρήγμα στην αυτοεκτίμηση.
3. Πρόκειται για ένα ρήγμα που μόνο με την κοινωνική / οικονομική επιτυχία “μπορεί” να καλυφθεί.
4. Αδιάψευστος μάρτυς της επιτυχίας, είναι η διασημότητα. Η τελευταία προβάλλεται από παντού σαν Νο 1 ζητούμενο.
5. Ο Βασιλιάς είναι το “απόλυτο σύμβολο” του glamour, το final frontier στο όνειρο για το superstardom. Πάνω και απ’ αυτόν ακόμα, στέκει αγέρωχα ο Πρίγκιπας, άφθαρτος, αχρησιμοποίητος, ζωντανή εικόνα της υπόσχεσης.
Το πράγμα είναι ξεκάθαρο στους παρακάτω διάσημους στίχους, που άλλο δεν κάνουν απ’ το να αναπαράγουν την περί διασημότητας ρήση του Γουόρχολ:
“I, I will be king
And you, you will be queen
Though nothing will drive them away
We can beat them, just for one day
We can be Heroes, just for one day
[Bowie – ‘Heroes’]
…Δεκαετίες τώρα, άλλωστε, το μήνυμα που σπέρνουν τα βομβαρδιστικά της ποπ κουλτούρας παραμένει ίδιο, μέσα από ατέλειωτες μεταμορφώσεις:
” Κι εσύ μπορείς“.
“Μην κάνεις ότι κάνουν οι άλλοι. Κάνε το δικό σου”.
Η παγίδα είναι σατανικά στημένη. Δεν υπάρχει διέξοδος, ούτε και τρόπος να αναμετρηθείς μ’ αυτό το mainstream των γαλαζοαίματων.
Το πρώτο αληθινό reality, ήταν η ταινία ‘Royal Family’ [1969], όπου ο φακός του BBC, “εισβάλλοντας” στα άδυτα του Buckingham Palace, κατέγραφε στιγμές από τη ζωή της βασιλικής οικογένειας. Οποία σύμπτωσις, συνέβη στα late ’60s, στον κολοφώνα της δόξας της ποπ κουλτούρας.
Το πρωτοποριακό εγχείρημα απέτυχε, γιατί το σκεπτικό ήταν λάθος: Καλώς εχόντων των πραγμάτων, η εξοικείωση του οπαδού με τον σταρ, μέσα από τις λεπτομέρειες της καθημερινότητας, μεγαλώνει τη “λατρεία” του. Ο οπαδός συνειδητοποιεί ότι ο σταρ είναι κι εκείνος ένας …απλός άνθρωπος. Κυκλοφορεί με τη ρόμπα του, παίζει με το σκύλο, ψωνίζει από το The Mall της γειτονιάς του. Αίφνης, ο φαν ακούει σαν σ’ όνειρο, μια φωνή να του ψιθυρίζει: “Ο σταρ είσαι…εσύ”. Άσχετα αν θα το καταλάβει ποτέ, αυτό που “αγάπησε” ήταν η επιτυχία και όχι το είδωλο της.
Όμως, τα παραπάνω συνιστούν απειλή για την καθεστηκυία τάξη, όταν στη θέση του αναλώσιμου entertainer, έχουμε έναν …γαλαζοαίματο. Πίσω στα 1969, αναλυτές και σφυγμομέτρες έσπευσαν να αποφανθούν ότι το ‘Royal Family’ ήταν καταστροφικό για τον μύθο της οικογένειας… Η ταινία μπήκε στο ράφι όπου και παραμένει μέχρι σήμερα.
40 + χρόνια μετά, η διαχείριση της royal family γίνεται, όχι με όρους reality, αλλά …life size φαντασμαγορίας, πίσω από την οποία κρύβεται η ωμή επίδειξη δύναμης: Το όλο concept αποπνέει τον ενοχλητικό απόηχο του ‘Rule Brittania’.
Και να λοιπόν πως λειτουργεί ένα σύστημα όπου η “δημοκρατία” και τα “απολειφάδια” της μοναρχίας βρίσκονται σε σύμπνοια: Κρατώντας τον εστεμμένο σ’ ένα επίγειο επέκεινα, χαρίζει στον κοινό θνητό “κάτι” απ’ τη λάμψη του στέμματος, με όρους …προσιτής πολυτέλειας.
Αν η δημοκρατία στην αρχαία Ελλάδα μπορούσε να αντιστοιχεί σε μια πρώιμη αίσθηση κοινότητας σκεπτόμενων ανθρώπων, η σύγχρονη εκδοχή της είναι η ψευδαίσθηση του “ενός ανδρός αρχή”, κατακερματισμένη στα εκατομμύρια των αυτιστικών μικρόκοσμών μας.
RSS - Posts
13 Comments
Εξαιρετική ανάλυση για την αποχαύνωση των τελευταίων εβδομάδων…Να προσθέσω και άλλη μια πρωτοτυπία της εποχής…Τα τρελά στοιχήματα για το όνομα,την ημέρα και ώρα γέννησης,το φύλο του μωρού…όλα σημάδια κατάντιας του κόσμου.Αν πάντως πιστεύουν ότι με τέτοια γλέντια θα αναστήσουν την αυτοκρατορία τους είναι γελασμένοι.Από το τέλος του Β παγκοσμίου πολέμου μέχρι σήμερα έχει δεχτεί χαριστικές βολές τόσο από τους λαούς που ήταν υπήκοοί τους και προσπαθούν να ανεξαρτητοποιηθούν σιγά σιγά,όσο και από τους άλλους ισχυρούς γύπες που σκυλεύουν τα απομεινάρια της.
Όπως όλα τα συστήματα διακυβέρνησης εμπεριέχουν λάθη ( ανθρωπογενή γάρ) έτσι και στην βασιλευομένη δημοκρατία υπάρχουν σφάλματα. Όμως αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι το πως κρατούν και προβάλουν το γεγονός. Καταπληκτικό εργαλίο για να κρατούν σε εννότητα τη βρεττανική αυτοκρατορία. Μπράβο τους!
@Γεωργόπουλος
Αν, στην Ελλάδα οι τραχανοπλαγιάδες αποτελούν το 75% στη “μεγάλη” Βρετανία αποτελούν το 85%. Χωρίς βασίλισσα και μωρό θα πέθαιναν από πλήξη…
Υ.Γ Μπράβο Σωκράτη! Κείμενο-διαμάντι που μας ξεχωρίζει απ’ τoυς παρφουμαρισμένους individuals της Σώτης και του Δήμου
Υ.Γ Πάτησα like στο κείμενο του Σ.Π και, η Μηχανή απάντησε πως έκανα like σε δικό μου -κείμενο. Oh me God
Thank you, master.
Συμφωνώ απόλυτα!
εργαλείο
Σαράντα χρόνια Ήχος.. Τι να βάλω; Ίσως το Rock ‘n’ Roll του Lou Reed.. Κι ο Bowie ταιριάζει βεβαίως στην περίσταση, αλλά είναι που τον ακούω μέρα παρά μέρα..
Μάλλον Sex Pistols
DEVO – “GUT FEELING” !!!
με αφορμή το κείμενο του k.j. οι παρακάτω συνειρμοί του coyoteracing…ψιλοσχετικοί και άσχετοι συγχρόνως …
1.
“ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΣΙΛΕΥΩ”…η ιστορία της Αγγλίας αφορά όλο τον κόσμο,
επι δυο αιώνες τα χρυσά μου έπαιζαν τον πλανήτη στα δακτυλάκια τους…τωρα δεν ξέρω αν εκείνη η επιδεξιότητα με την πλανητική σφαίρα φτάνει για να δικαιολογήσει την αδυναμία τους στα “μπαλάκια”,γεγονός πάντως είναι πως την τέχνη του μαστίγιου και καρότου και του διαίρει και βασίλευε και του γαμάω και δέρνω την κατείχαν, τι λέω την εφηύραν, τα πουλάκια που τους αρεσουν(;) τα μπαλάκια…να μην ξεχνάμε πως και μεις οφείλουμε την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού στον τοτε πρωθυπουργό τους τον Πλατεία Κάννιγγος…
2.
“Που κολλάει η αστική “δημοκρατία” με την συντήρηση των μοναρχικών “λειψάνων”; πως συμβιβάζεται η αρχή της ισότητας με ένα θεσμό που αντιπροσωπεύει την κάθετη υπέρβασή της;”…
κανείς και συ βρε k.j. κάτι ερωτήσεις…και τις απαντάς κιόλας,αλλά εγώ θυμήθηκα και το εξής…
το 1251 ο Ιωάννης ο Ακτήμων παραχωρεί στους φεουδάρχες την Μάγκνα Χάρτα,πρώτο βήμα για την δημοκρατία,διακανονιζοντας τις σχέσεις μεταξύ βασιλιά και φεουδαρχών,με άλλα λόγια τέρμα η φόροι όποτε σου σηκώνεται(εννοείται πως ο λαός μένει έξω απο αυτές τις δημοκρατικές διαδικασιες,αλλά έλεος στο 1251ειμαστε )…
πού είναι το μωρό της Κέιτ;…μπορεί να φτάσω και κει…
μέχρι το 1649 οι βασιλείς έχουν ξαναπάρει τα πάνω τους και δεν σέβονται την Μάγκνα Κάρτα(έχει μεσολαβήσει ο 100ετης πόλεμος με τους Γάλλους,ο εμφύλιος μεταξύ του οίκου του Λανκαστερ και της Υόρκης,η Ελισαβετ ξεκινά το αποικιακό μοντέλο)…τα άτομα με όλα αυτά έχουν σηκώσει κεφάλι και έτσι η καρμανιόλα παίρνει το βασιλικό κεφάλι του Καρολου του Α…
τον χραααααααατς καρατομεί ο Κρόμγουελ,ο πρώτος ηγέτης στην ιστορία της πρώτης αστικής επανάστασης…
πού είναι το μωρό;δεν ξέρω,παρατάτε με,μπορεί να φτάσω και κει…
μπλα μπλα μπλα …1660,μετά τα χρονια της Κρομγουελιανής δημοκρατίας(σκατά δημοκρατία,σκέτη δικτατορία),επανέρχεται ο θεσμός της βασιλείας και τα γαλαζοαίματα κάνουν καλύτερα την δουλειά του Κρόμγουελ…πολεμικά πλοία και την αυτοκρατορία στα πέρατα του έξω και άπλωμα της αστικής δημοκρατίας στα έσω…η πιο μεγάλη μαγκιά ομως είναι γενικά πως οι Αγγλοι,μαζι και οι σημερινοί γερμανικής καταγωγής βασιλείς τους,υπερασπίζονται με πάθος το εθνικό τους συμφέρον,που καμία σχέση δεν έχει με το κομματικό…
το ακούς αυτό Αντωνάκη Βενιζέλε,που μπλεξατε και σεις τα μπουτια σας…τα οποία τα κανει να μπλέκονται μόνο το “κοινό”συμφέρον (ρωτήστε και καμιά πουτάνα)…
το μωρό, πού είναι το μωρό…
3.
Και να λοιπόν πως λειτουργεί ένα σύστημα όπου η “δημοκρατία” και τα “απολειφάδια” της μοναρχίας βρίσκονται σε σύμπνοια: Κρατώντας τον εστεμμένο σ’ ένα επίγειο επέκεινα, χαρίζει στον κοινό θνητό “κάτι” απ’ τη λάμψη του στέμματος, με όρους …προσιτής πολυτέλειας.
…ο αγγλικός καπιταλισμός απο κει και μετά καλπάζει…ο Μαρξ θα τον έχει πρότυπο στο δικό του έργο…καλπάζει και φτάσαμε να λέμε και μεις στα παιδιά μας …
“Βασίλισσα σε έχω” ή “Ρε συ είσαι άρχοντας”…και μάθανε και αυτά πως την πολυτέλεια την αγοράζεις και με πενταροδεκάρες αλλά και με χαρτονομίσματα
ΠΟΥΤΆΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΕΝ ΣΟΦΙΑ ΕΠΟΙΗΣΕΣ
να το το μωρό…
Άψογος!
Καϊότη μπηκες στο…Πανθεον!
@coyote
Αν και ζώο της ερήμου που, όλη του τη ζωή κυνηγάει ένα πουλί, ο Καϊότης πραγματικά “έγραψε” με το σχόλιο του. Τι κρίμα που ο κ. de Higgs περνάει μια φάση και δεν έχει κουράγιο να ξεδιπλώσει (wow) τις σκέψεις του
Υ.Γ. Αυτό το “ξεδιπλώσει” με πέθανε. Ούτε Στρατούλι να ήμουν…