Ταξίδια στο Διάστημα, διαστημόπλοια, Αρειανοί, ηλεκτρικά, στροβιλοκίνητα και μαγνητικά αυτοκίνητα, «έξυπνοι» δρόμοι, ηλεκτρονικοί υπολογιστές… Καθισμένοι γύρω από μια σόμπα ή ένα μαγκάλι και κρατώντας ένα βιβλίο του Ιουλίου Βερν οι πιτσιρικάδες της δεκαετίας του ’50 προσπαθούσαν να μαντέψουν πώς θα είναι ο κόσμος το 2000. Και όσο η «μαγική» ημερομηνία πλησιάζει τόσο πιο πολύ τους φέρνω στον νου, μια και, όπως ίσως έχετε καταλάβει διαβάζοντας τα πονήματά μου, ήμουν κι εγώ ένας απ’ αυτούς.
«Θα έλθει μια μέρα που ο άνθρωπος θα πάει στ’ αλήθεια στο φεγγάρι», έλεγε ο Μιχάλης παρατηρώντας στο βιβλίο την ξυλογραφία με το «κανόνι» και το «βλήμα» που θα μετέφερε τους αστροναύτες στη Σελήνη. «Το 2000 όλα τα αυτοκίνητα θα κινούνται με ηλεκτρισμό», έλεγε ο Κώστας. «Και όλες οι πράξεις θα γίνονται με υπολογιστές που θα χωράνε στην παλάμη μας», έλεγε ο Ντίνος, που έβλεπε πολύ πιο μπροστά από τον Ενιακ. Τα χρόνια πέρασαν, οι σόμπες ξύλων και τα μαγκάλια έδωσαν τη θέση τους στα καλοριφέρ και στους θερμοσυσσωρευτές και τα μέλη της συντροφιάς των μικρών… Νοστράδαμος μεγάλωσαν. Και μεγαλώνοντας είδαν όχι μόνο να ζωντανεύουν οι σελίδες του βιβλίου του Ιουλίου Βερν αλλά όλα σχεδόν τα οράματά τους να γίνονται πραγματικότητα. Να όμως που, παρ’ ότι μεγάλωσαν, μυαλό δεν έβαλαν και, ορισμένοι από αυτούς, εξακολουθούν να προβλέπουν το μέλλον!
Επειδή, όπως έχουμε ξαναπεί, ο χώρος της στήλης είναι περιορισμένος, θα κάνω την Πυθία μόνο για το επιβατικό αυτοκίνητο, αν και πολύ θα ήθελα να σας πω τι μας επιφυλάσσει το 2050 και στους άλλους τομείς! Τα επιβατικά αυτοκίνητα θα είναι φτιαγμένα από πανάλαφρα υλικά (λεξάν, κέβλαρ, ανθρακονήματα, κράματα αλουμινίου κλπ.) και θα κινούνται με ηλεκτρισμό που θα παράγεται σε ειδικές κυψέλες καυσίμου οι οποίες θα υπάρχουν στο αυτοκίνητο ή θα «αγοράζεται» από ειδικά «πρατήρια» στο πλάι του δρόμου. Οι επιδόσεις τους θα είναι από υποτονικές ώς παραπληγικές αφού τα διάφορα «λόμπι» που έχουν αναλάβει εργολαβικά την προστασία του περιβάλλοντος και της ζωής μας δεν θα επιτρέπουν στους κατασκευαστές να τα παράγουν με δυνατούς κινητήρες.
Αν σήμερα ο μέσος οδηγός χρειάζεται έξι ώρες για να πάει από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη, το 2050 θα χρειάζεται 20. Η δράση όμως των Ταγμάτων Προστασίας Περιβάλλοντος θα κάνει τη χρήση ακόμη και αυτών των αυτοκινήτων δύσκολη. Σε 50 χρόνια από σήμερα ο καθένας, ακόμη και ο πλέον βλαξ, θα μπορεί να «οδηγεί» (στην Ελλάδα αυτό συμβαίνει και σήμερα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Ο οδηγός θα μπαίνει στο αυτοκίνητο, θα πληκτρολογεί τον προορισμό του και το Κέντρο Ελέγχου Κυκλοφορίας θα αναλαμβάνει τα υπόλοιπα. Ειδικοί αισθητήρες στο πλάι των δρόμων, συστήματα GPS και δεκάδες δορυφόροι θα κατευθύνουν τον κ. Λάκη ή την Κα Ρούλα στον προορισμό τους.
Οι συγκρούσεις θα μειωθούν στις απολύτως απαραίτητες αφού ειδικά ραντάρ θα υπολογίζουν την απόσταση από το προπορευόμενο όχημα, θα τη συνδυάζουν με την ταχύτητα και θα επιβραδύνουν ή θα επιταχύνουν το Τζι Ελ Αϊ χωρίς ο Λάκης να κάνει το παραμικρό. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι ο Μεγάλος Αδελφός θα γνωρίζει πού βρίσκεται ο καθένας από μας κάθε στιγμή, αλλά δεν μπορούμε να έχουμε και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη. Αν θέλουμε να καθαρίσει η ατμόσφαιρα, πρέπει οπωσδήποτε να δεχθούμε τον Μεγάλο Αδελφό.
Και τα φορτηγά; Τα μεγάλα οχήματα μεταφοράς αγαθών θα κινούνται από ηλεκτροκινητήρες που θα είναι τοποθετημένοι σε κάθε τροχό (εφαρμόστηκε από τον Φερδινάνδο Πόρσε στο πρώτο Π.Π.) και θα παίρνουν «ρεύμα» από στροβιλοκινητήρες σταθερών στροφών. Τα μεσαία φορτηγά θα χρησιμοποιούν υβριδικά συστήματα (μικρή μηχανή εσωτερικής καύσης σταθερών στροφών που θα καταναλίσκει οινόπνευμα ή υγραέριο και θα φορτίζει τους συσσωρευτές για να μπορεί το όχημα να κινείται μέσα στην πόλη χωρίς να ρυπαίνει).
Η έρευνα που γίνεται αυτή τη στιγμή μάς επιτρέπει να προβλέψουμε με βεβαιότητα και τη χρήση του υδρογόνου ως καυσίμου του 2050. Βέβαια οι προβλέψεις του «μαντείου» μας μπορεί να ανατραπούν από μια νέα, μεγάλη ανακάλυψη. Σε όσους από σας αρέσει η αεροπορία και η ιστορία της θα ξέρετε ότι το 1896 ο μόνος τρόπος για να πετάξει κανείς ήταν το αερόστατο. Να όμως που στις αρχές του αιώνα η πτήση των αδελφών Ράιτ όχι μόνο άλλαξε τα πράγματα αλλά έβαλε «φωτιά» στις εξελίξεις στην αεροπορία. Τίποτε λοιπόν δεν αποκλείει ότι σε 10-15 χρόνια κάποιος νέος μηχανικός μπορεί να ανακαλύψει έναν νέο τρόπο μετακίνησης.
Ενας φίλος της στήλης μάλιστα που παρακολουθεί στενά όσα συμβαίνουν στα αμερικανικά στρατιωτικά κέντρα ερευνών μού είπε ότι ήδη γίνεται πολλή (και σοβαρή) δουλειά σε μηχανές… αντιβαρύτητας! Δεν αποκλείεται λοιπόν το αυτοκίνητο του 2050 (καλά, του 2100!) να κινείται 4-6 εκατοστά επάνω από το έδαφος και να οδηγείται με εντολές που θα παίρνει απευθείας από τον εγκέφαλό μας! Επειδή όμως διαισθάνομαι ότι το «μαντείο» μας έχει ήδη αρχίσει να εκτρέπεται, σταματώ εδώ τις προβλέψεις. Τι ακριβώς θα συμβεί τα επόμενα 50 χρόνια στον τομέα της αυτοκίνησης θα το δείτε και θα το ακούσετε από τους ίδιους τους επιστήμονες, στο Α’ Πανευρωπαϊκό Συνέδριο για Οχήματα Μηδενικών η Σχεδόν Μηδενικών Ρύπων που θα γίνει στην Αθήνα τον Μάιο του 1997.
RSS - Posts
