Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
από το “ΕΘΝΟΣ”
Κωμικοτραγικές αποκαλύψεις, που καταρρακώνουν το όποιο κύρος της ΕΕ και του ΔΝΤ, γίνονται σχετικά με το ούτως ή άλλως κάκιστο σχέδιο υποτιθέμενης διάσωσης της ελληνικής οικονομίας που αποφάσισαν οι ηγέτες της ευρωζώνης την περασμένη Πέμπτη. Αποδεικνύεται ότι το δήθεν βαθυστόχαστο σχέδιο, με το οποίο θα διασωθούν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες που θα περιέλθουν σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα… κουρελόχαρτο φτιαγμένο στο πόδι! Οπως συνάγεται από δηλώσεις του διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος – Καν και του επιτρόπου Οικονομικών Υποθέσεων της Κομισιόν Ολι Ρεν, η ΕΕ και το ΔΝΤ δεν έχουν καν συνεννοηθεί μεταξύ τους για το τι ρόλο θα παίξει ο καθένας από τους δύο οργανισμούς, αν παραστεί ανάγκη! Αλίμονό μας, αν παραστεί ανάγκη να μας σώσουν αυτοί!
Πέρα από τους εξουθενωτικούς για τον ελληνικό λαό όρους περί των οποίων έχουμε συζητήσει με κάθε σοβαρότητα, ανακύπτει το πρόσθετο πρόβλημα ότι εδώ έχουμε να κάνουμε και με φαιδρές, αρχομανείς προσωπικότητες, τις οποίες το μόνο που ενδιαφέρει είναι να διατηρήσουν για τον εαυτό τους τον πρώτο λόγο στις αποφάσεις!
Ο διευθυντής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος – Καν (μια άκρως αμφιλεγόμενη πολιτική προσωπικότητα που οι περισσότεροι που έχουν γνωρίσει από κοντά φροντίζουν να μην ξανασυναντήσουν!) ξεκαθάρισε ότι σε περίπτωση που η Ελλάδα προσφύγει στο ΔΝΤ, αυτό και μόνο αυτό θα θέσει τους όρους!
“Εάν -και πρόκειται για ένα μεγάλο εάν- η Ελλάδα ζητήσει τη βοήθειά μας, θα τη βοηθήσουμε όπως θα κάναμε για οποιοδήποτε άλλο κράτος – μέλος του Ταμείου. Θα πρόκειται για ένα πρόγραμμα του ΔΝΤ και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, το ΔΝΤ θα θέσει τους όρους βάσει των οποίων θα παρασχεθεί αυτό το δάνειο”, δήλωσε επί λέξει, αφήνοντας… “ξερούς” την ΕΕ και την ελληνική κυβέρνηση!
Ο Ντομινίκ Στρος – Καν συγκάλεσε μάλιστα και σύνοδο του ΔΝΤ εκτάκτως για να καθορίσουν τα στελέχη της διοίκησής του τον ρόλο που θέλουν να διεκδικήσουν, αν η Ελλάδα προσφύγει σ’ αυτό.
Ο Ολι Ρεν είπε τα εντελώς αντίθετα: “Η ΕΕ θα είναι έτοιμη να ενεργοποιήσει τον μηχανισμό στήριξης, σε περίπτωση που χρειαστεί. Βρισκόμαστε σε επιφυλακή. Τώρα έχουμε το όπλο πάνω στο τραπέζι!” δήλωσε στομφωδώς.
Ποιος θα μας σώσει τελικά με αυτό το σχέδιο – φαρσοκωμωδία; Ο Ντομινίκ Στρος – Καν ή ο Ολι Ρεν; Κανένας, απάντησε επί της ουσίας ο Ζόζεφ Μακούτς, μέλος του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, υπονοώντας ότι το περίφημο σχέδιο είναι ουσιαστικά άχρηστο: “Ούτε η ΕΚΤ ούτε η Ελλάδα αναμένουν να ενεργοποιηθεί αυτό το σχέδιο” τόνισε.
Το τραγελαφικό είναι ότι αυτή η κοκορομαχία ΔΝΤ και ΕΕ για ένα σχέδιο που η ΕΚΤ εκτιμά ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί ποτέ, έβαλε φωτιές και στην ελληνική κυβέρνηση. Εξέθεσαν ανεπανόρθωτα τον ίδιον τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου οι δηλώσεις του ομοϊδεάτη του “σοσιαλιστή” Ντομινίκ Στρος – Καν, αφού τόνισε ότι το ΔΝΤ θα βάλει τους όρους για τη δανειοδότηση, την ώρα που ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει επανειλημμένα δηλώσει δημοσίως ότι δεν θα χρειάζονταν πρόσθετοι όροι αν η Ελλάδα προσέφευγε ποτέ στο ΔΝΤ!
Αναγκάστηκε έτσι να τρέχει νυχτιάτικα ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου να διαψεύσει τον Ντομινίκ Στρος – Καν, υποστηρίζοντας ότι ο διευθυντής του ΔΝΤ έχει διαβεβαιώσει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την ελληνική κυβέρνηση ότι δεν θα ζητούσε κανένα πρόσθετο δημοσιονομικό ή διαρθρωτικό μέτρο σε περίπτωση προσφυγής της Ελλάδας.
Εχοντας προσωπική άποψη για το πολιτικό ποιόν του Ντομινίκ Στρος – Καν, είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι σε αυτή την περίπτωση ο Γ. Παπακωνσταντίνου λέει όντως την αλήθεια, αλλά είμαστε εξίσου βέβαιοι ότι ο Ντομινίκ Στρος – Καν σε καμιά περίπτωση δεν θα τηρούσε τον λόγο του! Είναι τύπος που δεν θα είχε την παραμικρή πολιτική ή ηθική αναστολή να επιβάλει όχι ένα, αλλά… δέκα πακέτα πρόσθετων μέτρων, αν έκρινε ότι έτσι θα προωθούσε το απολύτως προσωπικό πολιτικό συμφέρον του!
Επειδή δε ο προσωπικός στόχος του Ντομινίκ Στρος – Καν είναι να διεκδικήσει το χρίσμα του Σοσιαλιστικού Κόμματος Γαλλίας για να είναι ο υποψήφιος του στις προεδρικές εκλογές του 2012, όλη η δράση του στο ΔΝΤ αποσκοπεί στο να εμφανίσει εαυτόν ως… “σωτήρα του ευρώ” χρησιμοποιώντας ως εφαλτήριο και θύμα την Ελλάδα, αν μπορέσει…
“ΤΣΙΡΚΟ”
Π. Χριστοδούλου κατά… κυβέρνησης
Απίθανα πράγματα συμβαίνουν που βλάπτουν ανεπανόρθωτα την εικόνα της κυβέρνησης. Μα είναι ποτέ δυνατόν να επιτρέπεται στον υπεύθυνο του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους Πέτρο Χριστοδούλου να κάνει δηλώσεις στην τηλεόραση, με τις οποίες να στρέφεται ουσιαστικά εναντίον της πολιτικής της… κυβέρνησης και του ίδιου του πρωθυπουργού;
Προσωπικά συμφωνούμε με τις θέσεις του ότι “αν δεν υπήρχε η συζήτηση για το ΔΝΤ και τα πακέτα στήριξης, θα είχαμε την ησυχία μας” και ουσιαστικά θα δανειζόταν η χώρα με καλύτερους όρους. Είναι όμως δυνατόν να τα λέει αυτός και να παραμένει στη θέση του, όταν τη συζήτηση για το ΔΝΤ την άνοιξε ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου;
Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/04/blog-post_6483.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+InfognomonPolitics+%28InfognomonPolitics%29#ixzz0jvdOgEXr
RSS - Posts
0 Comments
Φτάνουν πια τα δανεικά…
Αντιγραφή από http://fapes-mapes.blogspot.com/2010/03/blog-post_7293.html
Όπερ έδει δείξε…
Άρθρο του Κώστα Κόλμερ:
«Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» Χαρίλαος Τρικούπης, 1893
Όπως στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, οι οπαδοί της αδύναμης ομάδος εύχονται «μία βροχή να μας σώσει», έτσι τελευταίως ορισμένοι προβλέπουν τη χρεοκοπία της Ελλάδος. Ας εξετάσωμε την υποθετική κήρυξι στάσεως πληρωμών στη χώρα.
Εν πρώτοις, μία αληθινή ιστορία: Ο Αιγύπτιος ιδιοκτήτης μιας εταιρείας κινητής τηλεφωνίας, με χρέη άνω των τριών δις ευρώ, προκειμένου να μην πληρώσει τους ομολογιούχους, μετεκόμισε στο Λονδίνον, όπου η πτωχευτική διαδικασία είναι ευνοϊκώτερη της ηπειρωτικής Ευρώπης. Εν συνεχεία, κάλεσε τους κατόχους των ομολόγων να προσέλθουν εις διευθέτησι του χρέους, κατά την οποία θα επλήρωνε κλάσμα της οφειλής του. Όπερ και επέτυχε, με την απειλήν της πτωχεύσεως. Πολλοί οφειλέτες ενέδωσαν και το χρέος επανηγοράσθη στα 10 λεπτά ανά ευρώ.
Αν η απειλή χρεοκοπίας αποδίδει, πόσο μάλλον η ίδια. Η Αργεντινή, η Ρωσία και η Τουρκία είναι μερικά παραδείγματα χωρών που ουσιαστικώς χρεοκόπησαν την τελευταία 20ετία, για να ευημερήσουν εν συνεχεία.
Ολίγη θεωρία τώρα. Σύμφωνα με την άλγεβρα, ένα χρέος είναι αδιατήρητον εάν το επιτόκιον εξυπηρετήσεως υπερβαίνει τον ρυθμόν αυξήσεως του εισοδήματος. Τούτο ισχύει όχι μόνον δι’ άτομα, οικογενείας και επιχειρήσεις αλλά και γι’ ακυβέρνητες πολιτείες. Όταν ο ρυθμός αυξήσεως των τόκων υπερβαίνει τον ρυθμόν αναπτύξεως της εθνικής οικονομίας, η κυβέρνησι πρέπει να εκπονήσει πλεονασματικό προϋπολογισμό. Το πλεόνασμα πρέπει να αυξάνει όσον υψηλοτέρα είναι η αναλογία χρέους προς εισόδημα. Οι φόροι πρέπει ν’ αυξάνονται σ’ ένα ανοδικό περιβάλλον επιτοκίων. Επίσης, όταν το επιτόκιον υπερβαίνει τον ρυθμό αυξήσεως των εξαγωγών, το έλλειμμα εξωτερικών συναλλαγών είναι αδιατήρητον και οφείλει να τεθή υπό έλεγχο, προτού ανατρέψει την οικονομική ισορροπία των τραπεζών (βλ. σχ. “The algebra of debt growth”, υπό Tim Gongton, The debt threat, Basil Blackwell 1988).
Στον πραγματικό κόσμο της ελληνικής οικονομίας, ο ρυθμός αναπτύξεως του εθνικού εισοδήματος το 2009 ήταν αρνητικός (μείον 2% και κάτι περισσότερον του χρόνου), ενώ το επιτόκιον εξυπηρετήσεως του δημοσίου χρέους άνω του 5%.΄Εναντι της αρνητικής αυτής επιδόσεως, το ελληνικό κράτος «τρέχει» μ’ ένα έλλειμμα 10% του ΑΕΠ ή 25 δις ευρώ. Το έλλειμμα είναι αδιατήρητον και το γνωρίζει τόσον η κυβέρνησις όσον οι ξένοι δανειστές. Απλώς αμφότεροι καιροσκοπούν πιστεύοντες ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) θα τους σώσει (bail-out).
Πιθανώς ναι (εντός της Ευρωζώνης), ενδεχομένως όχι (εκτός). Πάντως η σωτηρία της ελληνικής οικονομίας δεν θα συνεχίζεται στο διηνεκές. Διατρέχει συνεπώς τον κίνδυνον χρεοκοπίας. Επίσης, ενώ οι εξαγωγές της χώρας μειώθησαν εφέτος κατά 22% (17% των εμπορευμάτων και 5% του τουριστικού εισοδήματος), η χώρα πρέπει να πληρώσει άνω των 17 δις ευρώ σε τόκους και να δανεισθή εκ νέου χρεολύσια 30 δις ευρώ. Άρα και το έλλειμμα εξωτερικών συναλλαγών κατέστη ανεξέλεγκτον ήδη από το 2008, εν γνώσει της ΕΚΤ και των ξένων πιστωτών. Συντόμως θα λείψει η ρευστότης, όσα ομόλογα κι αν εκδώσει το Δημόσιο − ιδίως εάν οι τράπεζες δεν τα αναεξοφλήσουν στην ΕΚΤ στα τέλη του 2010.
Οι συνέπειες του χρεοστασίου
Εάν η κυβέρνησις κηρύξει αυτοβούλως στάσιν πληρωμών, δεν θα πληρώσει περί τα 57 δις ευρώ. Ο εξωτερικός δανεισμός θ’ ανασταλεί επ’ αόριστον. Όχι όμως κι ο εσωτερικός δανεισμός, κατά το προηγούμενον της Γαλλίας του κ. Σαρκοζί. Το εθνικόν εισόδημα θα μειωθή 5% απ’ την αύξησι των φόρων (για την ισοσκέλισι του προϋπολογισμού) και τη μείωσι των δημοσίων δαπανών (για τον περιορισμό της σπατάλης).
Οι δανειστές θα κληθούν να διαπραγματευθούν το δημόσιο χρέος, ύψους 310 δις ευρώ, και εάν τυχόν προσληφθή ως διαμεσολαβητής ο γνωστός Αιγύπτιος ημπορεί να το μειώσει έως των 31 δις ευρώ − όπου καθίσταται εξοφλήσιμον εντός 6ετίας.
Oι συνέπειες της στάσεως πληρωμών θα γίνουν αισθητές στον τελευταίο πολίτη της χώρας. Μισθοί και συντάξεις δεν θα πληρωθούν εφ’ ορισμένο χρόνον. Ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων θα μειωθή στο απαραίτητον ύψος (όπερ σκόπιμον). Θ’ ακριβήνει το πετρέλαιο, θα λείψουν τ’ ακριβά φάρμακα, θα διακόπτεται το ηλεκτρικό ρεύμα ορισμένες ώρες την ημέρα. Θα κινδυνεύσουν οι τράπεζες αλλ’ ο πανικός γρήγορα θα παρέλθη, ιδίως εάν αυξηθούν τα επιτόκια.
Εν συνεχεία μιας εθνικής χρεοκοπίας, η Ελλάς θα πρέπει ν’ αποχωρήσει της Ευρωζώνης («καλό» διά την ανταγωνιστικότητα) και «κάθε κατεργάρης θα πάει στον πάγκο του». Θα σταματήσουν οι πολιτικές απεργίες και οι παράλογες διεκδικήσεις (π.χ. ΟΛΠ), αλλ’ ουδείς θ’ αδικηθή:
•Οι μεν δανειστές έχουν εισπράξει το κεφάλαιο των απ’ τους τόκους, οι δε ανεπάγγελτοι πολιτικοί θα πάνε σπίτι τους (διά να μην πάνε φυλακήν).
•Ο ελληνικός λαός θα μάθη να παράγει περισσότερα και να καταναλίσκει λιγώτερα. Να ζη εν τω μέτρω των δυνάμεων, όπερ χρήσιμον, ως απέδειξε η νομισματική μεταρρύθμισι της Δυτικής Γερμανίας το 1947 και της Ανατολικής το 1991.
•Όσον αφορά στους ξένους ομολογιούχους, τα παράπονα στην κυρία Μέρκελ και στον κ. Τρισέ που έκαναν «τα στραβά μάτια», όταν οι ελληνικές κυβερνήσεις εδανείζοντο 100 δις ευρώ ετησίως, περισσότερα απ’ ό,τι η Βραζιλία και η Ρωσία ομού − αν και χώρες πολυπληθείς.
Η στιγμή πρόσφορος.
Η Ελλάς δεν θα είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία που θα «βαρέσει κανόνι». Προηγήθη πέρσι η Ισλανδία, που δεν επλήρωσε τους καταθέτες, και η Αυστρία εφέτος, που κρατικοποίησε την τρίτη μεγαλυτέρα τράπεζά της, ολίγον απέχουσα της χρεοκοπίας.
Η Ουγγαρία, η Λιθουανία και η Ρουμανία προσέφυγαν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείον, που αποτελεί ευφημισμό της στάσεως πληρωμών. Ο πυραμιδοποιός Μέηντοφ εφόρεσε φέσι 60 δις δολάρια σε επενδυτές και κοινωφελή ιδρύματα, όπως ο Αλβανός πρόεδρος Σαλί Μπαρίσα προ λίγων ετών. Ο Ντικ Φαλντ, της Lehman Brothers, έχασε περιουσίαν 600 δις ευρώ. Άνω των 260 μεγάλων επιχειρήσεων επτώχευσαν ανά τον κόσμο και στις ΗΠΑ 250 τράπεζες. Η Ουκρανία ετοιμάζεται τώρα για φαλιμέντο και η Ιρλανδία παρ’ ολίγον, πέρσι.
Η Ελλάς οφείλει 310 δις ευρώ και αδυνατεί να εξοφλήσει το εξωτερικό χρέος. Η εκδοχή της χρεοκοπίας είναι βεβαία αλλ’ ουδέποτε το κλίμα θα ήταν ευνοϊκώτερον απ’ ό,τι σήμερον. Μπροστά στις ξένες, η επικειμένη χρεοκοπία της αποτελεί απλούν πταίσμα. Πρόσθετον πλεονέκτημα είναι ότι με τη χρεοκοπία η χώρα θ’ αποφύγει την υποδόριο πίεσι που ασκείται υπό των ξένων μυστικοσυμβουλίων (S&P, Fitsh, Moody’s), να ενδώσει στα εθνικά της ζητήματα: Σκοπιανό, Κύπρος, Αιγαίον Πέλαγος…
Όπερ έδει δείξαι.