(σ.σ. Το σχόλιο ΔΕΝ δεν συνδέεται με το άρθρο του Σ.Κ το οποίο αναδημοσιεύω γιατί δεν μπορώ να αντισταθώ στην λογική τουνα βλέπουμε όλες τις πλευρές. Απλώς θέλω να υπενθυμίσω ότι, ορισμένοι (λίγοι) δημοσιογράφοι έχουν την ικανότητα να “βλέπουν” την πραγματικότητα πολύ νωρίς. Για να το αποδείξω υπενθυμίζω το ερώτημα που έθεσα, χωρίς να πάρω απάντηση, πριν τις τελευταίες εκλογές.
Το επαναλαμβάνω: “Ποιός/οι είναι ο/οι κουμπάρος/οι στον “γάμο” ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ; “Απάντηση δεν πήρα ούτε από τον “λαμπερό” δημοσιογράφο που προαλοίφεται(;) για την θέση του νέου σουπερ-μιντιάρχη.
Μπορεί, οι εξελίξεις να σας κάνουν να θέσετε πάλι (στον εαυτό σας) το ερώτημα ιδιαίτερα αν, η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβριου εφαρμόσει το “Σχέδιο Σόϊμπλε”._Κ.Κ
Πηγή: Η Καλύβα ψηλά στο βουνό
Το μαρτύριο του Τσίπρα (αν ήταν κανονικός άνθρωπος)
RSS - Posts
3 Comments
Το σχέδιο Σόιμπλε θα εφαρμοστεί από οποιαδήποτε κυβέρνηση κι αν προκύψει, εκτός βέβαια αν μιλάμε για κυβέρνηση Λαφαζάνη. Από μία άποψη λοιπόν, είναι μάλλον η καλύτερη εξέλιξη που μπορεί να συμβεί μέσα στους επόμενους (λίγους) μήνες. Δυστυχώς εκεί φτάσαμε.
Κι επειδή όλοι θα επιχειρηματολογούν σε λίγο ότι είναι καλύτερα να βγούμε από το ευρώ, ας επαναπατρίσουν πρώτα τα χρήματά τους σε Ελληνικές τράπεζες και μετά το συζητάμε. Εντάξει κ. Λαπαβίτσα; Εντάξει κ. Βαλαβάνη;
“Κυάμων απέχεσθαι”.(Πυθαγόρας)
(Να απέχεις από τα κουκιά) (εννοεί την πολιτική, στην οποία χρησιμοποιούνταν τα κουκιά κατά την ψηφοφορία)
Από καιρό είχα επισημάνει πως το φαινόμενο “ΣΥΡΙΖΑ” και ο ηγεμόνας του δεν χρήζουν πολιτικής, αλλά ψυχιατρικής προσέγγισης.
Μίλησα για την πολιτική ψυχοπάθεια και την πολιτική παράνοια, επικαλούμενος απόψεις της διεθνούς πολιτικής ψυχιατρικής.
Κατά τη διάρκεια των “σκληρών διαπραγματεύσεων” αναφέρθηκα στα λεγόμενά απρόσφορα συναισθήματα, βλέποντας τον ηγεμόνα του ΣΥΡΙΖΑ να περιφέρεται χασκογελώντας στην Ευρώπη, την ώρα που αναφερόταν στη χρεοκοπία της χώρας του.
Η συμπεριφορά αυτή είναι η ίδια με τη συμπεριφορά ενός σχιζοφρενούς, που αναφέρεται στο θάνατο του παιδιού η της μάνας του γελώντας.
Παρατήρησα πριν την υπογραφή του τρίτου μνημονίου τον ηγεμόνα του ΣΥΡΙΖΑ να επιδίδεται στο “σπορ” της άρνησης, δηλώνοντας καθημερινά πως δεν θα γίνει Παπαδήμος, προσπαθώντας να απαλλαγεί προκαταβολικά από την επερχόμενη μεταμόρφωσή του σε χειρότερο Παπαδήμο.
Αν, λοιπόν, ο Τσίπρας ήταν ένας κανονικός άνθρωπος θα έπρεπε να είχε επιλέξει σήμερα ως κάθαρση την αυτοκτονία, η οποία θα ήταν η κανονική αντίδραση κάθε κανονικού ανθρώπου και όχι να αναζητεί άλλοθι πολιτικού ξεπλύματος του μαύρου ηθικού του κρίματος.
Στο “Κατά Λουκάν Ιερόν Ευαγγέλιον” (Η 30) περιγράφεται παραστατικότατα η περίπτωση ενός μη κανονικού ανθρώπου, “επηρώτησε δε αυτόν ο Ιησούς λέγων· τι σοι εστιν όνομα; ο δε είπε· λεγεών· ότι δαιμόνια πολλά εισήλθεν εις αυτόν”.
Για να μην επικαλεστώ πάλι την επιστήμη της ψυχιατρικής, θα αναφερθώ στην άποψη του Bertrand Russell, που έλεγε πως μια επερχόμενη ψύχωση αρχίζει όταν κάποιος πιστεύει πως αυτό που κάνει είναι σημαντικό και δεν θα ξεχάσω την περίπτωση ενός ψυχοπαθούς στο Δημόσιο Ψυχιατρείο κατά τα φοιτητικά μου χρόνια, που έλεγε πως τον κλήτευσε ο Θεός να σώσει τον κόσμο.
Πόσους από τους πολιτικούς μας δεν έχουμε ακούσει να επικαλούνται ένα πιο μινιμαλιστικό όραμα. Τη σωτηρία της χώρας μας.
Ο δυστυχής αυτός άνθρωπος του Δημόσιου Ψυχιατρείου κάθε Σάββατο έβγαινε με άδεια και τη Δευτέρα, πριν επιστρέψει στο ψυχιατρείο, περνούσε από το ξενόγλωσσο βιβλιοπωλείο του Μόλχο και αγόραζε το περιοδικό Paris Match, μέσα από την ανάγνωση των σελίδων του οποίου κατόρθωσε, κατά τον μακροχρόνιο εγκλεισμό του στο ψυχιατρείο, να μάθει άπταιστα Γαλλικά.
Είναι το περιοδικό για το οποίο ο κύριος Βαρουφάκης φωτογράφησε την οικογενειακή του ευδαιμονία, διαπραγματευόμενος τη λαϊκή δυστυχία.
Η μόνη του διάφορα από τον έγκλειστο του ψυχιατρείου είναι πως δεν τον άκουσα να μιλάει Γαλλικά.
Τέλος, κατά τον Πλάτωνα, “ο αληθινός άρχων ου πέφυκε το αυτώ συμφέρον σκοπείσθαι αλλά το τω αρχομένω” και σε διαφορετική περίπτωση είναι ψυχοπαθής, θα τολμούσα να συμπληρώσω εγώ που δεν πιστεύω πως κανω κάτι σπουδαίο, γράφοντας αυτό το κείμενο.
ή αλλιώς, αφου δεν εχω νέα ευχάριστα να πω καλύτερα να τους πασάρω ένα ψέμαααααα…
δηλαδή να τώρα δα σκεφτόμουνα πως δεν έχω συγκροτημένη σκέψη και κει απάνω μού ρθε επιφοίτησις…και τι κατάλαβα; συνέλαβα τον ορισμό της έννοιας πολιτικός…
αυτός τι κάνει; εεε; τι κάνει ο πονηρός; κάθεται και αφουγκράζεται το συλλογικό παραμύθι…ναι…μετά το εξετάζει καλά καλά και το εμπεδώνει και βγαίνοντας στο μπαλκόνι το παρουσιάζει στους ηλίθιους…το δικό τους παραμύθι ως δικό του,ναι;
μόνο που η μεγάλη ανωμαλία είναι πως στη πορεία το πιστεύει κι ο ίδιος!!!
είναι να τους τραβάν τα σκυλιά και τους μεν και τον δε…πεντακάθαρη ζούρλα,κανονικοί τρελοί όλοι…
…..αυτά έλεγα σε ένα φίλο,
για την σκέψη μου που δεν είναι συγκροτημένη,για το παραμύθι,για τους πολιτικούς και τους απο κάτω…
του πα ότι αφού κατάλαβα το κόλπο, σκέφτομαι να κατέβω στις εκλογές,ότι πιστεύω πως εύκολα θα εκλεγώ και σιγά σιγά με βλέπω και πρωθυπουργό…
του πα επίσης πως με πήγαν και σε ένα γιατρό τώρα τελευταία και μου έδωσε κάτι φάρμακα….
και μου είπε: “δεν πιστεύω να τα πήρες;”