Το παιδί του λαού

Συζητήσεις προκάλεσε η ανάθεση του υπουργείου Οικονομικών στον Ευάγγελο Βενιζέλο. Αυτή η κίνηση του Γιώργου Παπανδρέου είχε ως σκοπό να αρχίσουν όλοι να μιλάνε για τον ανασχηματισμό και τον Βενιζέλο και να ξεχάσουν πως ο Παπανδρέου παραμένει πρωθυπουργός.

Πολλοί εξέφρασαν την έκπληξή τους για την ανάθεση του υπουργείου Οικονομικών στον Ευάγγελο Βενιζέλο επειδή είναι συνταγματολόγος και όχι οικονομολόγος. Είναι γνωστό, άλλωστε, πως η Ελλάδα είναι η χώρα της εξειδίκευσης. Ο καθένας στον τομέα του. Γι’ αυτό πάνε όλα ρολόι.

Σε μια χρεοκοπημένη χώρα –χωρίς μάλιστα δικό της νόμισμα-, πολύ μικρή σημασία έχει αν ο υπουργός Οικονομικών είναι οικονομολόγος, συνταγματολόγος ή ουρολόγος. Και τον Γιώργο Καραγκούνη να έκανε υπουργό Οικονομικών ο Παπανδρέου, το ίδιο θα ήταν.

Ο κ. Βενιζέλος είναι σπουδαίος συνταγματολόγος. Το απέδειξε στην τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος. Και βέβαια, το απέδειξε με τον υπέροχο νόμο Βενιζέλου περί ευθύνης υπουργών. Ένας νόμος-διαμάντι. Ένας νόμος περί ευθύνης υπουργών που –στην ουσία- είναι νόμος περί μη ευθύνης υπουργών, και έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στη χρεοκοπία της χώρας και την υπαγωγή της στο Μνημόνιο.

Πολιτικοί και δημοσιογράφοι υποστηρίζουν πως τον Ευάγγελο Βενιζέλο τον έφεραν στο υπουργείο Οικονομικών οι διαδηλώσεις στην πλατεία Συντάγματος. Από αυτή την άποψη, όντως, για να αντιμετωπιστούν οι χιλιάδες διαδηλωτές στο Σύνταγμα χρειάζεται ένας συνταγματολόγος. Μπορεί και ένας συνταγματάρχης. Μετά από τον Βενιζέλο, πάρτε κι έναν Κολονέλο!

Τώρα υποτίθεται πως ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα δείξει ένα πιο φιλολαϊκό πρόσωπο από τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου -ο οποίος θα συνεχίσει την «αποστολή» του στο υπουργείο Περιβάλλοντος- και θα εξευμενίσει τους εξεγερμένους πολίτες. Δεν ξέρω ποιοι τις γράφουν αυτές τις ανοησίες αλλά έτσι εξηγείται το γιατί οι ελληνικές εφημερίδες κλείνουν η μία πίσω από την άλλη και τα κανάλια βαράνε κανόνι.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος βγήκε αμέσως στο δελτίο του Mega –χρόνια τον περίμεναν με λαχτάρα, αφού δεν κατάφεραν να τον κάνουν πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ- και είπε πως έρχεται εξ ονόματος του ελληνικού λαού και πως πρέπει να γίνει διάλογος με τους πολίτες. Το να λέει ο Ευάγγελος Βενιζέλος πως πρέπει να γίνει διάλογος με τους πολίτες είναι σαν να λέει η Τζούλια Αλεξανδράτου πως φοβάται μη χάσει την παρθενιά της. Ο Βενιζέλος –επί είκοσι χρόνια που τον ξέρουμε- δεν αφήνει να μιλήσει άνθρωπος. Ξεκινάει να μιλάει και δεν μπορεί να τον διακόψει ούτε ο πυρηνικός όλεθρος. Και τώρα –ξαφνικά- θέλει να κάνει διάλογο με τους πολίτες. Δεν είναι συγκινητικό;

Υπάρχει μια εντύπωση –σε αρκετό κόσμο- πως ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι καλός ρήτορας. Δεν είναι. Μιλάει με τις ώρες, αλλά, στην πραγματικότητα, δεν λέει ποτέ τίποτα – αν διαβάσετε αυτά που λέει, θα το καταλάβετε. Είναι ένας πιο ορμητικός Αβραμόπουλος – και με πολύ πιο αντιπαθητική φωνή. Αν δεν αφήνεις τους άλλους να μιλήσουν, δημιουργείται σε πολλούς η εντύπωση πως τα λες καταπληκτικά. Οι γριές που βλέπουν το Mega σίγουρα εντυπωσιάζονται από τον Βενιζέλο. Οι υπόλοιποι ξέρουν πως στον μονόλογο μιλάει μόνο ένας.

Ακόμα κι αν δεχτούμε πως ο Βενιζέλος θέλει πραγματικά να κάνει διάλογο με τους πολίτες –τους οποίους σιχαίνεται και θεωρεί κατώτερούς του- υπάρχει το πρόβλημα πως δεν μπορεί να πλησιάσει τους πολίτες. Από πού θα τον κάνει το διάλογο; Θα τους παίρνει τηλέφωνο; Γιατί από κοντά, αποκλείεται να κάνει διάλογο – θα τον κάνουν μαύρο στο ξύλο. Εκτός, αν πηγαίνει να κάνει διάλογο με τους πολίτες, έχοντας γύρω του καμιά πεντακοσαριά σωματοφύλακες με όπλα και καμιά εικοσαριά διμοιρίες των ΜΑΤ.

Ένας από τους πιο αντιπαθητικούς και επηρμένους Έλληνες πολιτικούς –θα ήταν πρώτος στη λίστα, αν δεν υπήρχε κάπου εκεί στα αζήτητα η Ντόρα Μπακογιάννη-, ένας άνθρωπος που νομίζει ότι είναι καλύτερος από όλους τους άλλους και θεωρεί πως όλοι γύρω του είναι ηλίθιοι θα δώσει τώρα τον αγώνα για να σώσει την ελληνική κοινωνία. Ωραία είναι τα παραμύθια αλλά πρέπει να είσαι μέχρι πέντε χρονών για να τα πιστεύεις.

Η προσπάθεια να παρουσιαστεί ο Παπανδρέου σαν Ομπάμα –αν και είναι 30 χρόνια στη Βουλή και, πριν γίνει πρωθυπουργός, ήταν υπουργός σε πολλές κυβερνήσεις- έπεσε στο κενό.

Η προσπάθεια να παρουσιαστεί σαν Ομπάμα –δηλαδή σαν νέο, ελπιδοφόρο και άφθαρτο πρόσωπο- και ο Ευάγγελος Βενιζέλος ξεπερνάει και τα όρια της σάτιρας• και δείχνει πόσο ηλίθιους θεωρούν τους πολίτες. Και θα μπορούσε να πετύχει, μόνο, αν τα καθεστωτικά ΜΜΕ δεν ήταν χρεοκοπημένα, αναξιόπιστα και γεμάτα από πρόσωπα που προκαλούν πια αηδία στο πανελλήνιο.

Η κυβέρνηση Βενιζέλου, γιατί περί αυτού πρόκειται, ήταν ο μόνος τρόπος να παραμείνει, τυπικά, ο Γιώργος Παπανδρέου στη θέση του πρωθυπουργού –και να μην εξευτελιστεί εντελώς-, και είναι η τελευταία ελπίδα του σάπιου πολιτικού συστήματος και των νταβατζήδων της διαπλοκής να διασωθούν• πριν δουν τους πολίτες να έρχονται καταπάνω τους.

Του κυρ-Σταύρου το μπουρδέλο έφερε το Βενιζέλο,
του κυρ-Σταύρου το σαπάκι έφερε τον Βαγγελάκη!

(Να το ξαναπώ; Μην αγοράζετε τις εφημερίδες τους. Τελειώστε τους. Διαφορετικά, δημοκρατία δεν πρόκειται να δείτε ποτέ.)