Ο Σημείωση: όσες παράγραφοι είναι σε bold είναι ενημερώσεις της αρχικής ανάρτησης. Το σκέφτηκα για να μην ανοίγω συνέχεια παράθυρα. Τι λέτε;
Πάνε δύο χρόνια που κάτι μεγάλο γίνεται στον ελληνικό κινηματογράφο. Το παρακολουθώ με συγκίνηση και (διότι να το κρύψωμεν άλλωστε) υπερηφάνεια μια και νέοι σκηνοθέτες, σεναριογράφοι, φωτογράφοι και, βέβαια, ηθοποιοί κάνουν την εμφάνισή της -και την διαφορά. Χτες βράδυ πήγα στην “ΕΛΛΗ” και
Πάνε δύο χρόνια που κάτι μεγάλο γίνεται στον ελληνικό κινηματογράφο. Το παρακολουθώ με συγκίνηση και (διότι να το κρύψωμεν άλλωστε) υπερηφάνεια μια και νέοι σκηνοθέτες, σεναριογράφοι, φωτογράφοι και, βέβαια, ηθοποιοί κάνουν την εμφάνισή της -και την διαφορά. Χτες βράδυ πήγα στην “ΕΛΛΗ” και
είδα τη “Χρυσόσκονη” της Μαργαρίτας Μαντά. Όχι μόνο ενθουσιάστηκα αλλά, σχεδόν, δάκρυσα απ’ τη συγκίνηση για την απλότητα και την ευγένεια που διέκρινε τη δουλειά της αλλά, και όλων των συντελεστών της ταινίας. Στο τέλος έπιασα τον (μουστρούφη) εαυτό μου να χειροκροτεί για μία δουλειά που έγινε από κανονικούς ανθρώπους για κανονικούς θεατές.
Ποιοι είναι; Οι πρώτοι είναι οι παραγωγοί. Όλοι όσοι πρόσφεραν δουλειά, χρήμα, εξοπλισμό για να γίνει η ταινία! Οι δεύτεροι είμαστε εμείς. Εκείνοι που, το βράδυ επιστρέφουν “πτώμα” σπίτι απ’ τη δουλειά, αφήνουν τα κλειδιά στο τραπέζι και σωριάζονται στο καναπέ για να “φάνε στα μούτρᨔ το καρακιτσαριό της ελληνούλικης (η λέξη είναι δάνειο από τον Χατζηστεφάνου) τηλεόρασης. Οι άνθρωποι που έχουν προβλήματα, που “χάθηκαν” στη μετάφραση, που μεγαλώνουν παιδιά. Ο κόσμος που κάνει τον πλανήτη να χαίρεται, δακρύζει, θυμώνει, ελπίζει.
Γνώρισα πριν χρόνια τη Μαργαρίτα σαν συνεργάτη του Θόδωρου Αγγελόπουλου και, αν και είχα μία υποψία για τον θησαυρό που έκρυβε μέσα της, δεν ήξερα ότι είναι τόσο μεγάλος! Εκεί γνώρισα ακόμα ένα άνθρωπο που με τιμάει με τη φιλία του, τον διευθυντή φωτογραφίας σε πολλές καλές ελληνικές ταινίες τον Κωστή Γκίκα. Θα σας έλεγα να κρατήσετε σημείωση και να πάτε να δείτε τη ταινία όταν βγει στις αίθουσες μια και, η χτεσινή προβολή, έγινε στα πλαίσια της εκδήλωσης «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη».
Μιλώντας πριν λίγο με τον Κωστή είπε ότι, η ταινία έχει κάνει εντύπωση και πως, αρκετές αίθουσες ζήτησαν να την προβάλλουν από…αύριο!
Μιλώντας πριν λίγο με τον Κωστή είπε ότι, η ταινία έχει κάνει εντύπωση και πως, αρκετές αίθουσες ζήτησαν να την προβάλλουν από…αύριο!
Λίγες μέρες πριν είδα και τον Κυνόδοντα του Γιώργου Λάνθιμου. Η ταινία είναι μία αλληγορική απεικόνιση της κατάστασης που επικρατεί σε χιλιάδες ελληνικές οικογένειες, ίσως όχι τόσο εξτρίμ αλλά, κοντά. Ο ίδιος έχω ζήσει οικογένειες που μεγαλώνουν αντίγραφα των φαντασιώσεων των γονιών και, κάποια στιγμή θα πω λίγα πράγματα για να σκάσετε στα (πικρά) γέλια.
Φανταστείτε: μπαμπάς με Καγιέν, μαμά με GTi. Κωλόπιαδα 2. Ζωάκι κανένα (διότι βγάζουν τρίχες)
Η νταρντάνα μαμά δουλεύει σε μεγάλη διαφημιστική ετιαρία., Ο Μπαμπάς σε άλλη. Όνειρό τους είναι να αποκτήσουν σπίτι στην Εκάλη και να κάνουν διακοπές στον Μαυρίκιο. Οι κλώνοι πάνε σε “καλό” σχολείο, έχουν κινητό απ’ τα 8 (για να μην “ανυσυχεί” η νταρντάνα), παίζουν με λούτρινα και, τελευταία, έχουν fuck baddies που σημαίνει ότι, δύο οικογένειες έχουν “προσφέρει” το αρσενικό ή θηλυκό τους για να το πηδάει το avatar της διπλανής μεζονέτας (με τη καλή έννοια).
Όλα τα πράγματα στο σπίτι είναι “σινιέ” διότι, δεν γίνεται η κατίνα απ’ τη Κωλοπετινίτσα να μη διαθέτει τη τελευταία λέξη της μόδας -των ξιπασμένων.
Τους βλέπεις στις after the movie συνάξεις που οργανώνουν οι δημοσιοσχεσάδες. Πήγα σε δύο και από τότε ποτέ.
Πολύ “δουλειά” αυτή την εβδομάδα! Θα αρχίσω με το “The men who stared at goats” α. επειδή έζησα την εποχή των μεγάλων αμερικανών ηλιθίων του πίστευαν ότι, θα νικήσουν τη Σοβιετική Ένωση με κατσίκες, πρόβατα και δελφίνια και μετά γιατί παίζει ο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ! Θα συνεχίσω με τη “Μεταφυσική δραστηριότητα” που κάνει κάτι σε Blair Witch Project.
Θα δω τους “Αντικαταστάτες” γιατί, όποιος έχει διαβάσει στα νιάτα του Ασίμοφ, Κλάρκ, ΛεΓκεν, Μπράντμπουρι, Φίλιπ Κ. Ντικ και άλλους 50 συγγραφείς επιστημονικής φανασίας και έχει δει τις ταινίες “Metropolis”, “Tron”, “2001 Space Odyssey”, “Solaris” (Tarkofsky), “Alien” (Ridley Scott και… Blade Runner, The Matrix, Τηε Sleeper, Dr. Strangelove (ή “How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb”, Star Wars (όλες!), Frankenstein, Gattaca, The Day The Earth Stood Still, Forbidden Planet, A Clockwork Orange, Brazil, The Fly, 12 Monkeys, Serenity και άλλες που το …έμενταλ με εμποδίζει να θυμηθώ, δεν είναι σε θέση να κατανοήσει τον βαθμό …εξάρτησης! Το “Moon” το είδα και χμ 2 αστέρια, πήρα και μία δόση Αλμαδόβαρ με τις “Ραγισμένες Αγκαλίες” αλλά, για όνομα φτάνει πια τον εμπέδωσα. Και βέβαια είδα το “Ψηλά στον Ουρανό” γιατί (άλλο τσιτάτο του Ιπτάμενου Ιρλανού) όποιο3ς δενέχει δει και δεν βλέπει καρτούν είναι χαμένος από χέρι.
Παίζει πάλι το “RAN” αλλά δεν πήγα να το (ξανα)δω για να μη χάσω τις σκηνές που βλέπω στα όνειρά μου. Θα δω “Λευκή Κορδέλα”, δεν θα δω “Ψυχή Βαθιά” γιατί ο Βούλαρης δεν λέει τίποτα (ή σχεδόν) για τις λούγκρες που ξεκίνησαν τον Εμφύλιο ή, τουλάχιστον, δεν το λέει δυνατά στην αρχή. Αν έχω κουράγιο θα πάω (¨στην Έλλη στις 5) να δω το “Πεθαίνω για σένα” του Νίκου Καραπαναγιώτη. Στις 9 ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης με κάλεσε να δω το “Σλουθ” στο Θέατρο Αθηνών και, όταν τελειώσει, θα πάω στο Κωσταλέξι μου να σωριαστώ.
Τη Τρίτη έχει άλλες ταινίες στην “Έλλη” οπότε, αν θέλετε να πούμε και καμιά κουβέντα από κοντά, ελάτε…
Φανταστείτε: μπαμπάς με Καγιέν, μαμά με GTi. Κωλόπιαδα 2. Ζωάκι κανένα (διότι βγάζουν τρίχες)
Η νταρντάνα μαμά δουλεύει σε μεγάλη διαφημιστική ετιαρία., Ο Μπαμπάς σε άλλη. Όνειρό τους είναι να αποκτήσουν σπίτι στην Εκάλη και να κάνουν διακοπές στον Μαυρίκιο. Οι κλώνοι πάνε σε “καλό” σχολείο, έχουν κινητό απ’ τα 8 (για να μην “ανυσυχεί” η νταρντάνα), παίζουν με λούτρινα και, τελευταία, έχουν fuck baddies που σημαίνει ότι, δύο οικογένειες έχουν “προσφέρει” το αρσενικό ή θηλυκό τους για να το πηδάει το avatar της διπλανής μεζονέτας (με τη καλή έννοια).
Όλα τα πράγματα στο σπίτι είναι “σινιέ” διότι, δεν γίνεται η κατίνα απ’ τη Κωλοπετινίτσα να μη διαθέτει τη τελευταία λέξη της μόδας -των ξιπασμένων.
Τους βλέπεις στις after the movie συνάξεις που οργανώνουν οι δημοσιοσχεσάδες. Πήγα σε δύο και από τότε ποτέ.
Πολύ “δουλειά” αυτή την εβδομάδα! Θα αρχίσω με το “The men who stared at goats” α. επειδή έζησα την εποχή των μεγάλων αμερικανών ηλιθίων του πίστευαν ότι, θα νικήσουν τη Σοβιετική Ένωση με κατσίκες, πρόβατα και δελφίνια και μετά γιατί παίζει ο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ! Θα συνεχίσω με τη “Μεταφυσική δραστηριότητα” που κάνει κάτι σε Blair Witch Project.
Θα δω τους “Αντικαταστάτες” γιατί, όποιος έχει διαβάσει στα νιάτα του Ασίμοφ, Κλάρκ, ΛεΓκεν, Μπράντμπουρι, Φίλιπ Κ. Ντικ και άλλους 50 συγγραφείς επιστημονικής φανασίας και έχει δει τις ταινίες “Metropolis”, “Tron”, “2001 Space Odyssey”, “Solaris” (Tarkofsky), “Alien” (Ridley Scott και… Blade Runner, The Matrix, Τηε Sleeper, Dr. Strangelove (ή “How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb”, Star Wars (όλες!), Frankenstein, Gattaca, The Day The Earth Stood Still, Forbidden Planet, A Clockwork Orange, Brazil, The Fly, 12 Monkeys, Serenity και άλλες που το …έμενταλ με εμποδίζει να θυμηθώ, δεν είναι σε θέση να κατανοήσει τον βαθμό …εξάρτησης! Το “Moon” το είδα και χμ 2 αστέρια, πήρα και μία δόση Αλμαδόβαρ με τις “Ραγισμένες Αγκαλίες” αλλά, για όνομα φτάνει πια τον εμπέδωσα. Και βέβαια είδα το “Ψηλά στον Ουρανό” γιατί (άλλο τσιτάτο του Ιπτάμενου Ιρλανού) όποιο3ς δενέχει δει και δεν βλέπει καρτούν είναι χαμένος από χέρι.
Παίζει πάλι το “RAN” αλλά δεν πήγα να το (ξανα)δω για να μη χάσω τις σκηνές που βλέπω στα όνειρά μου. Θα δω “Λευκή Κορδέλα”, δεν θα δω “Ψυχή Βαθιά” γιατί ο Βούλαρης δεν λέει τίποτα (ή σχεδόν) για τις λούγκρες που ξεκίνησαν τον Εμφύλιο ή, τουλάχιστον, δεν το λέει δυνατά στην αρχή. Αν έχω κουράγιο θα πάω (¨στην Έλλη στις 5) να δω το “Πεθαίνω για σένα” του Νίκου Καραπαναγιώτη. Στις 9 ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης με κάλεσε να δω το “Σλουθ” στο Θέατρο Αθηνών και, όταν τελειώσει, θα πάω στο Κωσταλέξι μου να σωριαστώ.
Τη Τρίτη έχει άλλες ταινίες στην “Έλλη” οπότε, αν θέλετε να πούμε και καμιά κουβέντα από κοντά, ελάτε…
RSS - Posts
