Ευρώ: Ένα σύγχρονο στρατόπεδο συγκέντρωσης;

Από τα ΝΕΑ και τον “Άγρυπνο Φρουρό”
Του Ρούσσου Βρανά
rvranas@otenet.gr
Οι μεταπολεμικές εγγυήσεις για μια σχετική σταθερότητα και ευημερία στον δυτικό κόσμο δεν υπάρχουν πια. Οι πάλαι ποτέ πανίσχυρες ΗΠΑ βρίσκονται σε μία πορεία προϊούσας οικονομικής παρακμής. Το κοινό ψυχροπολεμικό μέτωπο εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης δεν υπάρχει πια. Και αφού έζησε δεκαετίες χωρισμένη στα δύο, η Γερμανία είναι σήμερα ξανά ενωμένη και επιχειρεί να επιβληθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και των συμμαχικών κρατών της πριν από δύο δεκαετίες, τόσο οι Βρετανοί όσο και οι Γάλλοι ηγέτες είχαν εκφράσει έντονες ανησυχίες μπροστά στην προοπτική μιας ενιαίας Γερμανίας. Ο Χέλμουτ Κολ θυμάται στα απομνημονεύματά του τους ενδοιασμούς που είχε εκφράσει η Θάτσερ στους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες σε ένα επίσημο δείπνο: «Νικήσαμε δύο φορές τους Γερμανούς και τώρα ξανάρχονται». Τους φόβους της Θάτσερ συμμεριζόταν και ο Μιτεράν. Σε γεύμα στο μέγαρο των Ηλυσίων, τον Ιανουάριο του 1990, ο Μιτεράν είχε προειδοποιήσει τη Θάτσερ ότι η επανένωση θα έδινε στη Γερμανία περισσότερη επιρροή στην Ευρώπη ακόμη και από όση είχε αποκτήσει με τον Χίτλερ.
Η ενιαία Γερμανία επιδίωξε να καθησυχάσει τους φόβους των Ευρωπαίων γειτόνων της κάνοντας μια μεγάλη παραχώρηση, γράφει ο Στέφαν Στάινμπεργκ στο «Γουέρλντ Σόσιαλιστ». Προθυμοποιήθηκε να εγκαταλείψει το εθνικό της νόμισμα, το μάρκο. Και συμφώνησε στη βαθύτερη ενσωμάτωση της ακμάζουσας οικονομίας της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με την υιοθέτηση ενός ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος. Τον Ιανουάριο του 1999 υιοθετήθηκε το ευρώ, το οποίο είναι σήμερα το επίσημο νόμισμα 16 ευρωπαϊκών χωρών.
Ως όρο για την εγκατάλειψη του εθνικού της νομίσματος, λέει ο Στάινμπεργκ, η Γερμανία έθεσε αυστηρά δημοσιονομικά κριτήρια στη ζώνη του ευρώ: καμία χώρα δεν επιτρέπεται να έχει ετήσιο δημόσιο έλλειμμα που να υπερβαίνει το 3% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Σήμερα, μετά την εκδήλωση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, μετά την εκδήλωση της ελληνικής οικονομικής κρίσης, μετά την υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Πορτογαλίας και ενώ η Ισπανία και η Βρετανία περιμένουν κι αυτές τη σειρά τους, πολλοί στην Ευρώπη διαπιστώνουν πως η στρατηγική για την ανάσχεση της γερμανικής επιρροής με την υιοθέτηση του ευρώ αποδεικνύεται τρύπια. Η Γερμανία χρησιμοποιεί το ειδικό οικονομικό της βάρος ολοένα και πιο ασφυκτικά για να κυριαρχήσει οικονομικά και πολιτικά στην Ευρώπη.
Η τακτική της θυμίζει ζοφερούς καιρούς που όλοι θα προτιμούσαμε να είχαμε ξεχάσει. Όπως ο Χίτλερ έκλεισε πρώτα τους Γερμανούς αντιφρονούντες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που αργότερα «φιλοξένησαν» εκατομμύρια αιχμαλώτους από τις κατακτημένες χώρες, έτσι και ο Σρέντερ και η Μέρκελ υπέβαλαν πρώτα τους Γερμανούς εργαζόμενους στη λιτότητα, στην οποία αργότερα υπέβαλαν τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς. Έτσι, πατώντας πρώτα πάνω στα δικά της πτώματα, η Γερμανία εξασφάλισε την οικονομική κυριαρχία της στην Ευρώπη. Τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί χωρίς το ευρώ. Αποδείχτηκε ένα σύγχρονο στρατόπεδο συγκέντρωσης, στο οποίο βασανίζονται καθημερινά όλοι οι λαοί της ευρωζώνης.