Το ποδήλατο και το γλυκό πουλί της νιότης
Πάει καιρός που ήθελα να το κάνω. Να δοκιμάσω ένα (ηλεκτρικό) ποδήλατο α. να δω αν μπορώ να κάνω λίγη γυμναστική έτσι που κατάφερα να γίνω τελευταία (101 κιλά) β. να δω τους κινδύνους. Πήγα απ’ το σπίτι στο Κορωπί για εφημερίδες και ψιλοπράγματα και είπα το Χριστό φαντάρο. Όχι απ’ το ποδήλατο αλλά, απ’ το 70% των νεάτερνταλ που με προσπέρασαν. Κορναρίσματα, βρισιές, «ξυστό» προσπέρασμα για να μου «δείξουν ποιοι είναι αυτοί», μία εικόνα άρρωστη, επικίνδυνη, παρακμιακή που με έκανε να επιστρέψω κακήν κακώς σπίτι αλλά να μην απορρίψω την ιδέα της κατοχής ενός ποδηλάτου –ίσως όχι με ηλεκτρική υποβοήθηση. Προσπάθησα να δω τις σκατόφατσες και, μία-δύο φορές το κατάφερα. Κάτι ανάμεσα στο πίθηκο και στον άνθρωπο, ούτε το ένα ούτε το άλλο όμως. Τα «γιωταχί» τους; Κάθε είδους. Από χυδαίες τζιπούρες με φιμέ τζάμια που οδηγούσαν λωποδύτες και φοροφυγάδες μέχρι Σουζούκι Ατος και Χιουντάι Άξεντ με «καράβλαχους» που πήγαιναν …ανάποδα στη Βάρης-Κορωπίου
Η Σιωπή της γιορτής
Έφυγαν και οι φίλοι, έληξε (από αδιαφορία) η πλοϊμότητα του αεροπλάνου που ρυμουλκεί τα ανεμόπτερα της Ανεμολέσχης, έφυγαν κι’ όλοι οι φίλοι, άδειασε το αεροδρόμιο, έμεινα σπίτι παρέα με τη …ξαδέλφη μου (τι είναι η Σοφία μετά από 42 χρόνια;), τους λιγοστούς αναγνώστες του ιστολογίου και τα 10, μπορεί και 12 ζώα μας. Όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο δύσκολες γίνονται οι μέρες της σχόλης. Δε φταίνε οι …μέρες αλλά εγώ που αρρώστησα με όσα μου συνέβησαν από το 2002 ως το 2007 που έχασα την εταιρία μου λόγω της κλοπής στο εργοστάσιο εκτυπώσεων που έκανα το λάθος να φτιάξω. Ήταν σαν να με σοδόμησαν 1000 αλήτες από το πάνω μέχρι το κάτω μέρος της Συγγρού καθώς, οι αγώνες 37 ετών σωριάστηκαν σε συντρίμμια από τη συνδυασμένη επίθεση Λωποδυτών, Αργυραμοιβών και golden boys. Μάταια προσπαθώ να «βγω» απ’ το σπιράλ και φοβάμαι πως δεν υπάρχει χρόνος να τα καταφέρω. Παρά την επιθυμία να ζήσω …180 χρόνια(!) μπορεί και 270 μάλλον θα φύγω νωρίτερα άρα προς τι η χρήση… ποδηλάτου;
RSS - Posts
0 Comments
Καπετάνιε , βάστα γερά , ποτέ δεν ξέρεις τι καινούριο μπορεί να ξημερώσει (καλύτερο ελπίζω!).
Είμαστε πιστεύω αρκετοί που βρισκόμαστε κοντά μέσω του ιστολογίου , και ποιό κοντά όποτε δοθεί το σύνθημα . Καλή Ανάσταση .
Βάστα γερά καπετάνιο , ποτέ δεν ξέρουμε τι καλύτερο μπορεί να ξημερώσει(αισοδοξία πάνω από όλα!).
Είμαστε πιστεύω αρκετοί που βρισκόμαστε κοντά μέσω του ιστολογίου , και ποιό κοντά όποτε δοθεί το σύνθημα. Καλή Ανάσταση .
Αρκετοί… Όχι όμως, δυστυχώς, πολλοί
Κι εγώ ποδηλάτισσα είμαι αν και 24 χρονών… Μένω στηυ Δράμα. Αν και επαρχία μπορώ να πω ότι τα έχω δει όλα. Όταν βγαίνω με την κούρσα (ποδήλατο για ποδηλασία δρόμου), κι όταν είχα και το mountain bike και με αυτό, για να κάνω την βόλτα μου ή την προπόνηση, αναλόγως τα κέφια, μου συμβαίνει το εξής παρανοϊκό. Όλοι οι ψωνισμένοι να το πω…? όλοι οι καμένοι να το πω…? τέλος πάντων… Πάνε να βάλουν κόντρα με μια ποδηλάτισσα. Είναι δυνατόν???? Θα τρελαθούμε τελείως. Που πας ρε καραμήτρο???? Πας να βάλεις κόντρα με έναν ποδηλάτη? Συγκρίνεις την BMW σου που σου την αγόρασε ο μπαμπάκας σου (γιατί εσύ που να βρεις τα λεφτά) με το ποδηλατάκι μου που εγώ με κόπο και ιδρώτα κάνω όσα Km κάνω??? Τι να πω? Αφού είμαι απογοητευμένη και δεν πολυβγαίνω πια… Απορώ κι εγώ τελικά γιατί να υπάρχουν ποδήλατα στην Ελλάδα αφού στον δρόμο είμαστε φαντάσματα…
Καλή Ανάσταση κ. Καββαθά
όσα άρθρα διάβασα μέσω του πατέρα μου μου άρεσαν πολύ και θα είμαι τακτική στο blog σας ! ! !
Χαίρομαι που συμφωνείτε. Οι δικοί “καραμήτροι” κορνάριζαν λες και δεν υπήρχε αύριο…
κυριε κωστα περαν της εταιρειας εχετε φτιαξει και ενα πνευματικο οικοδομημα.αυτο δε μπορουν να σας το παρουν.οι γονεις μου με ρωτανε “γιατι παιρνεις καθε μηνα 4τροχους,λες και θα αλλαξεις αυτοκινητο?”βαριεμαι να τους εξηγησω αλλα την επομενη φορα θα τους πω οτι “αν δεν επαιρνα 4τροχους πιθανοτατα θα ημουν σαν τα βοδια που κοροιδευετε”.καλη ανασταση και καλο πασχα να εχετε.
Ίσως έπρεπε (να τους εξηγήσεις) αν και νομίζω ότι είναι πλέον αργά!
Captain,
Ενα μήνα εχω ποδηλατο, 10 φορές όλες και όλες πήγα μέχρι την σχολή. Εφιάλτης να βλεπεις τα φώτα του μακάκα ξαφνικά κάτω απο τα πόδια σου! Την Βάρης Κορωπίου απο παραλιακη αριστερα την ανεβαίνεις (προς βάρη) απο το πεζοδρομιο σχετικα ευκολα. Αντιθετα (προς γλυφάδα) είναι περιπετεια και για τους μακάκες και για τις λακούβες, (να τις περνάτε με τους τροχους ευθυγραμισμενους, εγω έπεσα απο βλακεία), απο Βάρη-Βάρκιζα ειναι λιγο πιο ευκολα αν και τους καθηστερουμε, και την παραλιακη προς Λαγονήσι μόνο μέρα να την περνατε και τις στροφές χωρις ορατότητα οσο το δυνατον πιο γρηγορα!
Μια συνάντηση του.. Blog θα ήταν καλή ιδέα ας το δοκιμάσουμε!!
Καλη ανασταση να έχετε αγαπητε.
Καλή ιδέα. Θα σας κρατώσω ενήμερους
Κύριε Καββαθά καλό Πάσχα και καλή ανάσταση! Προσωπικά επικροτώ κι εγώ τη ιδέα που ρίχτηκε για μία συνάντηση του blog.
Μετά τη -τραυματική- εμπειρία με τους τραχανάδες δεν ξέρω. Από τη μία το χρειάζομαι για γυμναστική από την άλλη κινδυνεύει η ζωή μας
Λέω να πάρω ένα απλό “τρέκινγκ” και να το πηγαίνω μακρυά με το αυτοκίνητο…
Το πρόβλημα όμως ειναι ότι δεν έχω (αυτοκίνητο)
Όντος η συμπεριφορά των οδηγών στην Ελλάδα είναι περίπου εχθρική απέναντι στα ποδήλατα. Το έχω ζήσει κι εγώ προσωπικά. Καμία σχέση π.χ. Με την Αγγλία που για να κάνω τις δουλειές μου με μηδαμινή αίσθηση κινδύνου πηγαινοερχόμουν με το ποδήλατο. Στην Ελλάδα μας λόγω ανεκπαίδευτων οδηγών η αίσθηση κινδύνου για τον ποδηλάτη ανεβαίνει στο μέγιστο βαθμό. Δέν βαριέστε όμως… Αυτή είναι η Ελλάδα μας.
Το τρέκινγκ είναι ότι πρέπει για να λαμπικάρει το μυαλό και το σώμα μην το προσπεράσεις, αλλάζεις παράσταση μια μικρή φυγή πολύτιμη, μόνο με πρόγραμμα ποτέ υπερβολές που οδηγούν γρήγορα σε παραίτηση.
Για μέσα σε πόλη ούτε σκέψη άρα και λόγος.
Μυρίζω κατσίκι αλλά περιμένω Μαλαισία, καλό θέαμα.
Αυτά είναι κόλπα δύσκολα -για μένα!