Στη φωτο: Ένα ενδεικτικό τεύχος της Εποχής των Ηρώων
Μόλις είδα στη ΝΕΤ τη διαφήμιση για τα 40 χρόνια του περιοδικού “μας”. Λέω “μας” γιατί, όπως ίσως γνωρίζετε, η πλειοψηφία των μετοχών (με μικρή διαφορά, 33,33%) δεν ανήκει (από τον 2006) στον Κώστα και τη Σοφία Καββαθά αλλά στις Εκδόσεις Λυμπέρη.
Το γεγονός είναι ότι, το περιοδικό μας είναι, μαζί με τον Μίκι του Χ. Τερζόπουλου) το αρχαιότερο εν ζωή ελληνικό περιοδικό πράγμα που, θα το πω, δείχνει πως αν πιστεύεις στο σκοπό, εργάζεσαι ήλιο με ήλιο και δεν δέχεσαι το όχι σαν απάντηση, κερδίζεις.
Στις εβδομάδες που ακολουθούν θα σας πω πολλά για την ιστορία των περιοδικών μας. Θα τα πω ΟΛΑ και, σας υπόσχομαι πως θα γελάσει ο κάθε πικραμένος με τα καλά που πέρασα με τους παλιούς μου συνεργάτες και τη πανούκλα που έπεσε στο κεφάλι μας όταν η Εταιρία μας δέχτηκε την Επίθεση των Κλώνων. Θα σας μιλήσω για λωποδύτες, λαμόγια, δικηγόρους-λεζάντες, γιαποτσόγλανους και επιπλέουσες κουράδες. Οι Τεχνικές Εκδόσεις δεν κατέρρευσαν επειδή “δεν πήγαιναν καλά”. Η Εταιρία μας “έσκιζε” από κάθε πλευρά. Μετά από 36 χρόνια είχε σχεδόν μηδενικό δανεισμό. Η Εταιρία “καταστράφηκε” λόγω της, κατά 40% συμμετοχής της στο κεφάλαιο της Α.Π, ενός λιθογραφείου που, υποτίθεται, θα την βοηθούσε να έχει την τέλεια κάθετη οργάνωση με τις 18 εκδόσεις που είχε τότε, το Ίντερνετ (το 1993-94!), τον ραδιοφωνικό σταθμό “Εν Λευκώ”, τα δύο ιδιόκτητα ακίνητα στο Μετς και στον Υμηττό και τα 130 στρέμματα στη Ριτσώνα για την ίδρυση του πρώτου Κέντρου Οδικής Ασφάλειας στην Ελλάδα, μέσω της θυγατρικής μας SAFETRACK A.E.
Τα περισότερα χάθηκαν στη μαύρη τρύπα που άνοιξε η ΑΠ. Εκεί χάθηκε η ζωή μου, η οικογένειά μου, η περιουσία (εκτός από το σπίτι μας στα Μεσόγεια και τα λίγα που απόμειναν για να ζούμε μία πολύ μετρημένη ζωή). Στο βάραθρο έπεσε και η υγεία μου (έρπης στο έβδομο νεύρο από τη στενοχώρα που, σαν αποτέλεσμα είχε να “στραβώσει” το δεξί μου μάτι και το δεξί τμήμα του προσώπου)
Όσο περάνει ο καιρός τόσο το σατανικό σχέδιο που οδήγησε στη “πτώση” αποκαλύπτεται. Ο ρόλος κάποιων δικηγόρων, η συμμετοχή “εργαζομένων”και διεθυντών βαρύγδουπων τραπεζών, το κόλπο γκρόσο με την πώληση σε συγκεκριμένο “παράγοντα” και την ενοικίαση του κτηρίου του Υμηττού στη “Κοινωνία της Πληροφορίας” προς 55.000 ευρώ/μήνα (αντί των 45.000 που είχε συμφωνήσει με τον μεσίτη για την …ίδια κρατική εταιρία!), το ξεπούλημα των πάντων για να σώσω τη τιμή και την αξιοπρέπεια της εταιρίας μου απέναντι στις …τράπεζες (τόσο αιθεροβάμων!) για να πληρωθούν οι εγγυήσεις που (κακώς) είχα υπογράψει για την επένδυση στο λιθογραφείο, όλα και καθ’ ένα χωριστά ένα κεφάλαιο αισχρής εκμετάλλευσης της ιστορίας μας στο χώρο των εκδόσεων και της δημοσιογραφίας.
Οι 4ΤΡΟΧΟΙ “γιορτάζουν” τα 40. Ακολουθεί το “ΗΧΟΣ-ΕΙΚΟΝΑ” (37), το ΠΤΗΣΗ& Διάστημα (33;!), οι 2ΤΡΟΧΟΙ, η ΓΕΥΣΗ, η ζωή μας. Τι θα γίνει απ’ εδώ και πέρα; Αγοράστε τους 4Τ Οκτωβρίου και θα δείτε. Είναι και 500 σελίδες, είναι και συλλεκτικό, είναι και γα**μώ τα περιοδικά με όλους αυτούς τους ανυποχώρητους, τρελαμένους συνεργάτες που ήλθαν στις Τεχνικές Εκδόσεις όταν ήταν 16 και 17 ετών και, οι παλιότεροι, πήραν σύνταξη από μας. Αν απολύθηκαν; Τελευταία ναι. Λόγω της οικονομικής κρίσης και της Νέας Πραγματικότητας η οποία…
Το πέρασμα του χρόνου με κάνει και ξεχνώ γι’ αυτό συγγνώμη αν λείπει κάποιος, θα το διορθώσω αμέσως. Για τους “παλιούς” δυό λόγια, τους Ιδρυτικούς, τη 1η Ομάδα. Τον Δημήτρη Γιαννάκη και Γιάννη Βρόντο (ακόμα κοντά μας), τον Πέτρο Μειντάνη (σύνταξη), την Πέλλη Κουκουτού (σύνταξη), τον Γιάννη Παπαπαβασιλείου (δίπλα μας), Στράτη Χατζηπαναγιώτου (εδώ)… Γεράσαμε μαζί, τους ευχαριστώ, τους τιμώ και, αν καμιά φορά τους στεναχωρώ, ζητάω δημόσια συγγνώμη γιατί, κανείς δεν είναι τέλειος!
Είπαμε… Σιγά-σιγά. Για να γελάσει και το”παρδαλό κατσίκι”
RSS - Posts
41 Comments
Σας ακολουθώ για περίπου τα μισά χρόνια της ζωής των 4Τ και της Πτήσης λίγο νωρίτερα. Με την Πτήση είμαστε συνομήλικοι! Στα 18 μου περίπου αγόρασα μάλιστα όσα τεύχη της Πτήσης δεν είχα, και τα διάβασα. Πιλότος δεν έγινα βέβαια, αλλά μεγάλωσα με ιδέες βγαλμένες από τον Αντίλογο και τα άρθρα της Πτήσης. Και θα συνεχίσω να αγοράζω αυτά τα 2 περιοδικά μέχρι να πεθάνω ή να σταματήσουν να κυκλοφορούν. Ελπίζω το πρώτο.
Εύχομαι να πάνε όλα καλά στον αγώνα που δίνετε.
Περιμένω με αγωνία το συλλεκτικό τεύχος των 4Τ.
Σας ακολουθω απο το 2000.
οδηγος αγώνων δεν εγινα ουτε και πιλοτος
ισως στην επομενη ζωη!
Ευχαριστω παρα πολυ για ολα. Για τις γνώσεις, τις
ικανότητες, την νοοτροπια “4Τ” και κυρίως για τον δρόμο που εχω πάρει τώρα. Κλείνω με μια φράση του Α. Ωνάση που μου έχει μείνει:
Κάποτε οι ελέφαντες με υπομονη, επιμονή και σάλιο
πηδηξαν τα μηρμήγκια…
Ελπίζω κάποια φορά να συναντηθουν αναγνώστες και δημιουργοι των 4Τ δεν χρειαζεται καμια ιδιαιτερη τελετή!
Για να είμαι ειλικρινής κύριε Καββαθά, με τους 4 Τροχούς δεν ασχολήθηκα ποτέ, όπως και με τα αμάξια γενικότερα (ευτυχώς δεν διακατέχομαι από σύνδρομο μαλακίας όπως οι νεαροί συνομήλικοί μου, που ψάχνουν το πώς θα κάνουν την “μπέμπα” τους να… “κλάνει” καλύτερα και δυνατότερα!). Με την Πτήση & Διάστημα όμως μεγάλωσα, γιατί διάβαζα και εξακολουθώ να διαβάζω απίστευτα πράγματα, ο πατέρας μου είχε κρατήσει και κάποιο αρχείο των πρώτων τευχών εν έτει 1997 περίπου που τα διάβασα όλα πάνω-κάτω. Στην Π&Δ διάβασα σε τεύχος των 80’s ένα φοβερό άρθρο για την Γεωπλασία (Terraforming) ανάμεσα σε άλλα, πράγματα που όταν τα πρωτοδιαβάζει κανείς μένει χάνος! Σας συγχαίρω πάνω απ’ όλα κύριε Καββαθά για την κατά κάποιο τρόπο συντροφιά που μας χάρισαν τα “τέκνα” σας, γιατί απ’ αυτά κάτι διαβάσαμε, κάτι είδαμε, κάτι μάθαμε, ενώ από το σχολείο και την “Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία” που προβλέπει το Σύνταγμα όχι (στα φροντιστήρια μάθαμε ό,τι μάθαμε, και μάλιστα ακριβά).
συμφωνω και εγω με τους παραπανω…ευχαριστω για τον τροπο που μεσα απο το περιοδικο εμαθα να βλεπω τα πραγματα… και θα αναφερω και εγω αυτο που ειχε πει ο Γ.Λατσης .. «H Eλλάδα δεν ανήκει στους πολιτικούς»
Ι.Ε.Κ. Καββαθά.
Πέρασε κόσμος και κοσμάκης.
Άλλοι έμαθαν, άλλοι ίδιοι μπήκαν – ίδιοι βγήκαν.
Κανείς όμως δεν είχε να πει για την Ευ – Γένεια του Τζεντάι, την ακριβή τήρηση των υποσχεθέντων, την πληρωμή ανεξαρτήτως… καιρού, τον καθημερινό συγχρωτισμό με ανθρώπους της Επιστήμης, των Τεχνών, της Οικονομίας, των Αγώνων.
Τελικά όσοι ευνοήθηκαν περισσότερο ήταν και οι πλέον αχάριστοι, για να μην καταριφθεί και το κλασικό ρητό.
Τζεντάι μαζί σου, η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα (αντιθέτως, ως σήμερα έχει κατεδαφιστεί και ανεγερθεί πολλές φορές)._Κ.Π.
Μετα απο τοσα χρονια,λυπαμαι που το λεω,ειμαι ο χειροτερος μαθητης.
Εμεινα τουβλο δασκαλε, ξυλο απελεκητο…αλλα ειμαι ενας πιστος σκυλος.
Μπερδεύτηκα coyote, άλλους είχα στον νου μου, γιατί τόση αυτοθυσία;_Κ.Π.
Οχι καμια σχεση…ετσι μου ρθε,αφου με ξερεις τι χιουμοριστας ειμαι.Αν ειναι δυνατον.
σου ‘βαλα 5* για καλό μήνα
40 χρόνια ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ στον ειδικό τύπο.
Μεγάλωσα με τους 4Τ και δευτερευόντως με τη Π&Δ. Κάθε 1η του μήνα πρωι-πρωι στο περίπτερο να αγοράσω το περιοδικό για να “ταξιδέψω” μαζί σας, για να προβληματιστώ αλλά και να αποφασίσω για το μέλλον μου.
Ευχαριστώ εσάς αλλά και όλους τους συνεργάτες σας για όλα όσα μας έχετε μάθει αλλά και για το τρόπο σκέψης και ζωής των “4Τ”.
Μαζί σας ως το τέλος.
Αλήθεια, θυμάται κανείς από τους αγαπητούς συμμετέχοντες στο ιστολόγιο, όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’80, αγοράζαμε κάθε 2-μηνία την Π&Δ και … την παραγγέλναμε στο περίπτερο/ψιλικατζίδικο να τη φέρει, ειδικά για εμάς? Και συνήθως μας κοίταζαν σαν αξιοπερίεργους και ίσως γραφικούς?
Στο εξωτικό Μενίδι όπου μεγάλωσα, στην περιοχή μου (Λαθέα) ερχόντουσαν 2 τεύχη, για μένα και για τον καλό μου φίλο και συμμαθητή (μετέπειτα εκπαιδευτή μου στην ΑΝΛΑ – τον θυμάστε τον Δημ.Δημητρακ. Κε Κ.Κ.?). Και όταν την αγοράζαμε, νιώθαμε ότι κρατάμε κάτι πολύτιμο και γνωσιολογικά σημαντικό, όχι άλλο ένα περιοδικό “του συρμού”. Βέβαια, μετά από χρόνια “φύτρωσαν” πολλά περιοδικά του χώρου, με κύριο σκοπό να προωθούν συμφέροντα και εταιρείες – αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία…
Αρκετά με την πολυλογία/πολυγραφία μου, καλό απόγευμα σε όλους.
Όχι σιγά σιγά ! Στη φόρα !
Αυτό που μου κάνει τρομερή εντύπωση μετά από 30 χρόνια είναι όταν ακούω ιδρυτικούς αναγνώστες της ΠΤΗΣΗΣ να λένε αυτό ακριβώς που έκανα κι εγώ: Νωρίς το πρωϊ κάθε 20 του μήνα να τρέχω στο περίπτερο να προλάβω να πάρω το τεύχος πρίν εξαντληθεί! Και να με κοιτάει ο περιπτεράς ή ο ψιλικατζής με αυτό το ανάμεικτο βλέμμα απορίας και λύπης (το κακόμοιρο το παιδί, ποιός ξέρει τι το έχει βαρέσει…). Αλλά ποιός νοιαζόταν για το βλέμμα του περιπτερά όταν κράταγε στα χέρια του το φρέσκο τεύχος?
Αυτό ήταν για μένα ο λόγος που κάποια στιγμή δέν άντεξα την…πρωϊνή αγωνία και τόλμησα να γίνω συνεργάτης του περιοδικού γράφοντας τα πρώτα ΑΕΡΟΝΕΑ σε ηλικία…17 ετών. Αργότερα είχα την τιμή να γράφω ή να επιμελούμαι σχεδόν όλη την ύλη (ακόμα και την περίοδο που υπηρετούσα τη θητεία μου!), κάποια άρθρα για τους 4Τ, την εμπειρία της έκδοσης του ΜΟΝΤΕΛΟΥ, ειδικά τεύχη – αφιερώματα της “Π” για “Επιστήμη & Τεχνολογία”, βιβλία για Σύγχρονα Μαχητικά και Ιστορικά Αεροσκάφη, άπειρες φωτογραφίες και ρεπορτάζ με τη Nikon FE και αμέτρητα καρούλια Εktachrome, ILFORD, PLUS-X 125ASA και… τόσα άλλα που δεν χωράνε εδώ!
Χαίρομαι που γνώρισα καταπληκτικούς ανθρώπους, έζησα και έμαθα στις “Τεχνικές Εκδόσεις” σε καλές και ενδιαφέρουσες εποχές…
Ελπίζω και εύχομαι να ξεπεραστούν τα σημερινά προβλήματα. Αλλωστε τα προβλήματα και τα εμπόδια είναι συχνά μηνύματα και “σημάδια” για δραστική αλλαγή πορείας…
Βρείτε μια δροσερή αλλά όχι υγρή γωνιά για να αποθηκεύσετε τα παλαιά περιοδικά σας. Το ξηρό περιβάλλον το απεχθάνεται ο υπ’ αριθμ. 1 καταστροφέας των περιοδικών, η μούχλα. Αν τα αποθηκεύετε σε υπόγειο, προσέξτε τα όμβρια από πλημμύρα και τη σωληναρία από τον λέβητα. Η ζημιά γίνεται συνήθως από τα «ζεστά» (διαστολή – συστολή) αλλά μπορεί να γίνει και από τα «κρύα». Λίγο νεράκι παραπάνω αρκεί και η συλλογή είναι έτοιμη για ανακύκλωση (δύσκολο να κρατήσεις περιοδικό με κολλημένες όλες τις σελίδες, αν κι ακόμη κι αυτό επισκευάζεται). Σημαντικό: Προτιμήστε να τα έχετε όσο το δυνατόν πιο στριμωγμένα, σε όρθια θέση, σε ράφια, για να μην ψάχνετε μετά ποιό εξώφυλλο και ποιό οπισθόφυλλο ταιριάζει με ποιό τεύχος. Η καλύτερη λύση είναι ένα χάρτινο box Α4, το πιο φτηνό όμως για να μην σας κοστίσει ο κούκος αηδόνι. Πριν τα αποθηκεύσετε, γράφτε πάνω στο box τους αριθμούς των τευχών. Πρέπει ήδη να έχετε σημειώσει την βασική ύλη κάθε τεύχους, αλλιώς το αρχείο είναι άχρηστο. Προσέξτε πριν μπουν στο box να αφαιρεθούν συνδετηράκια (σκουριά), post-it (κιτρινίλες) και οτιδήποτε άλλο (διαφημιστικά κλπ). Αν ο περιπτεράς κολλούσε χαρτάκια με το όνομα σας όπως έκανε ο δικός μου, αφαιρούνται με πιστολάκι σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία. Άλλος τρόπος να φύγει η κόλλα είναι ειδικά πετρελαϊκά ή ατμός (ο τελευταίος θέλει πολύ προσοχή και δοκιμές σε σαβούρα πριν τον χρησιμοποιήσετε). Επίσης, όσο η υγρασία δεν είναι φίλος του χαρτιού, τόσο δεν είναι κι ο ήλιος. Ειδικά με το ελληνικό φως, η κιτρινίλα και το ξεθώριασμα έρχεται σε χρόνο ρεκόρ. Προσωπικά, χρησιμοποιώ ναφθαλίνες για σκώρους και άλλα ζωύφια, που αλλάζω σε τακτά χρονικά διαστήματα. Για τα πολύ παλιά περιοδικά, πρέπει να αναζητήσετε ειδικά σπρέι χωρίς οξέα που κρατούν σε συνοχή την σελίδα. Το κορυφαίο πρόβλημα είναι η αποσύνθεση της κυταρίνης του χαρτιού. Θα το διαπιστώσετε εξ’ ιδίοις όμμασι αν διαβάζετε βιβλία και ακουμπάτε πάνω τους τα… μανίκια σας (αρκετά υφάσματα που μόνο υφάσματα δεν είναι μαζί με ιδρώτα κλπ δημιουργούν όξινο περιβάλλον και bye-bye αρχαία σελίδα).
_Κ.Π.
Το έχεις κάνει επιστήμη… Εγώ χρόνια μάλωνα με τη μητέρα και τώρα με τη σύζυγο που θα βάλω όλα αυτά τα τεύχη, αν κάνω και αναπαλαίωση την έβαψα.
@Johny,
ήταν το εκτακτό Επιστήμη και Τεχνολογία του 86 (θαρρώ) που αφορούσε στον Άρη και τον εποικισμό του;
best ever!
Φίλε Άγγελε, δεν ξέρω σε ποιό τεύχος ακριβώς ήταν, αλλά ναι το άρθρο περί Γεωπλασίας όντως ήταν στο πλαίσιο του εποικισμού του Άρη! Να φανταστείς αυτή την ιδέα της Γεωδιαμόρφωσης την έχει στην ταινία ALIENS (ή ALIEN 2) του ’86, στον πλανήτη όπου έλαβε δράση το σενάριο! Ακολούθησαν κι άλλα τρελά και φοβερά άρθρα περί διαστήματος στην Π&Δ, και το τελευταίο τεύχος έχει ένα από τα κορυφαία μελλοντολογικά άρθρα, με τους φουσκωτούς δορυφόρους – ηλιακούς συλλέκτες!
Χρονια πολλα Χρονια πολλα
Κωστα να σαι παντα καλα.Σου ευχομαι κι ανατριχιαζω Αφεντη.Να σαι παντα καλα.
…ακομα δεν το ανοιξα.Ξεκινησα να παω να το αγορασω και φωναζω στη πορτα “40 χρονια 4τ κοροιδα”.Πεταγεται η γυναικα μου…”εμ βεβαια για ποιον αλλο λογο θα κατεβαινες ενω μολις γυρισες”,και απο μεσα απο το δωματιο η κορη μου η μεγαλη…”μπαμπα εκλεισε η εταιρια που βγαζει τους 4τ?”.Ειχε ανησυχια το πουλι μ’.
Σουπερ κατσικαρα το μωρο μου,παντα συμπασχει.Με τη μανα της θα δω τι θα κανω.
…ακομα δεν το ανοιξα.Σε βλεπω στο εξωφυλλο με βλεπεις και συ…για να δουμε
Μωρε ειμαι εξυπνο και πονηρο ζωντανο αλλα αυτο δεν γινεται…να ανοιγεις δηλ. τους 4τ και στην 1η σελιδα να σου ευχεται η “μερσεντε”.Και μετα εσυ Κωστα με το ενα δακτυλο κλειστο!Ζω για τα πενηνταχρονα ή για οποτε αποφασισεις να τον ανοιξεις και τον αντιχειρα.
Τα 40 χρονια ειναι ασυλληπτο νουμερο,ειναι φανταζομαι απροσμετρητη δουλεια και λεω φανταζομαι γιατι κανεις εκτος απο εσενα δεν πρεπει να εχει αποψη για το μεγεθος του εγχειρηματος.Ευχομαι να βρεις λογους να τα χαρεις τα γενεθλια παρ’ολες τις αντιξοοτητες.
Πιστος σαν σκυλος…coyoteracing.
Αγαπητέ κύριε Καβαθά,
Αν και είμαι των θεωρητικών (μάλλον ακίνδυνων επιστημών) χρωστώ στο περιοδικό σας πάρα πολλά.
Θεωρώ ότι δεν υπήρξε ποτέ περιοδικό στην Ελλάδα με τόσο βαθύ πολιτικό διάλογο όπως οι 4Τ.
Μέσα από τις σελίδες του έμαθα την αντιπαράθεση.
Σας ευχαριστώ!
@Κ.Π
Είμαι αναγνώστης από τον Αύγουστο 1984 και όπως καταλαβαίνετε είμαι από τους παλιούς. Έχω όλα τα τελυχη από τότε στο υπόγειο σε καλά κλεισμένα κουτιά από σκληρό πλαστικό. Δεν έχουν πάθει τίποτα. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζω. Μερικές φορές αναρρωτιέμαι σε τι θα μου χρησιμεύσουν. Ποτέ δεν ανέτρεξα σε παλιό τεύχος για να βρω κάτι.
Παλιά κάναμε την ευχή “άντε και καλά σαράντα” για το περιοδικό 4Τ και να που ήρθε η ώρα.
Με στενοχώρησε λίγο η υπόθεση με τα οικονομικά των Τεχνικών Εκδόσεων αλλά οι επιχειρήσεις έχουν και τα ρίσκα τους. Μιλάω έξω απ΄το χορό αλλά ο Κ.Κ. κάποτε θα μας το διευκρινίσει, αν το θέλει.
Καλή συνέχεια στο περιοδικό.
Αυτή τη στιγμή ξεφυλλίζω το επετειακό τεύχος των 40 ετών. Συγχαρητήρια στις Τεχνικές Εκδόσεις και σε εσάς κύριε Καββαθά.
Δεν μεγάλωσα με τους 4 Τροχούς. Τα πρώτη μου τεύχη ήταν το ’93 και συνέχιζα ακάθεκτος. Υπήρξε ένα μεγάλο διάστημα που σταμάτησα, λόγω υποχρεώσεων (ελεύθερος χρόνος σχεδόν μηδέν), και συνέχισα πάλι εδώ και 2 χρόνια περίπου. Οι 4 Τροχοί, δεν είναι ένα περιοδικό για αυτοκίνητα. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός, που θέλει να σου περάσει ό,τι καλύτερο μπορεί και να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Διαβάστε ένα τεύχος των 4 Τροχών κι ένα από τα άλλα «περιοδικά» αυτοκίνησης και θα καταλάβετε τη διαφορά. Τα άλλα, θα σου αφήσουν μια ξερή γεύση στο στόμα…
Μόλις είδα στο περίπτερο το εξώφυλλο του επετειακού αυτού τεύχους, μαζί με τη φωτογραφία του κ. Καββαθά (ταλαιπωρημένος μεν, αλλά θέλω να πιστεύω με ελπίδα για το μέλλον από το διστακτικό του χαμόγελο), θυμήθηκα τα προηγούμενα χρόνια όταν διάβαζα τους 4 Τροχούς, περίμενα να έρθει η πρώτη του μηνός για να πάω να αγοράσω το νέο τεύχος. Συγκίνηση; Ίσως, διαβάζοντας και τα σχόλια των υπολοίπων αναγνωστών του ιστολογίου (και του περιοδικού) εδώ.
Χρόνια σας Πολλά κ. Καββαθά. Μακάρι κάποια στιγμή τα βόδια που βρίσκονται στο ελληνικό κοινοβούλιο να πραγματοποιούσαν το 1% από τις προτάσεις που έχετε κάνει (και κάνετε) για να δει επιτέλους ο ταλαίπωρος αυτός τόπος μια άσπρη μέρα. Συγχαρητήρια, γιατί θέλω να πιστεύω ότι το περιοδικό με έκανε ένα λίγο καλύτερο άνθρωπο μέσα από τη διαδικασία αυτή.
Να είστε πάντα καλά!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!!!!!!!
Στο αγαπημένο μας Περιοδικό και στον Αγαπητό δάσκαλο ΚΑΒΒΑΘΑ.
Δάσκαλο της οδηγικής παιδείας, της ειδικής δημοσιογραφίας και της δημιουργικής στάσης ζωής.
Σε ευχαριστώ μέσα απο την καρδιά μου για όλα οσα μου έχεις προσφέρει απο το 1979 που ξεκίνησα να σε διαβάζω.
Σαν πνευματικός πατέρας, διαμόρφωσες και εσύ μια στάση ζωής που την ακολουθώ ακόμη και τώρα στα 47 μου χρόνια.
Ακόμη , σαν μικρό παιδάκι, τρέχω κάθε μήνα στο περίπτερο για να αγοράσω τους 4Τ. Οχι για να διαβάσω τα “τέστ” αλλά για να διαβάσω εσένα ΜΕΓΑΛΕ ΠΡΟΦΗΤΗ.
Πόσο δίκιο είχες και έχεις για ολα αυτά που γράφεις για την κατάντια της χώρας….
Να είσαι πάντα καλά!
Με εκτίμηση,
Νίκος Τζινόπουλος
Συγχαρητήρια για τα 40 χρόνια των 4Τ κύριε Καββαθά όπως και για το εξαιρετικό επετειακό τεύχος.
Πιστεύω πως οι 4Τ δεν είναι απλά ένα περιοδικό αλλά έχουν εξελιχθεί σε μια ιδέα…
“…and ideas are bulletproof…”
Σας ευχαριστώ!
But not …shit proof!!
40 Χρόνια 4Τροχοί !!! Το ελληνικό περιοδικό που ενίοτε γράφει και για αυτοκίνητα !
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Κώστα Καββαθά για αυτό το ταξίδι στη γνώση στο οποίο είμαι πιστός συνεπιβάτης με πάθος 23 χρόνια.
{Στο πρωτο τευχος παντα συνηθιζεται:Να γραφη ο υπευθηνος λιγες λεξεις για το σκοπο και τους στοχους του εντυπου.Το βλεπουμε χρονια και δεν θα μπορουσαμε να αποτελεσουμε εξαιρεση…….Θα πολεμησουμε να το κρατησουμε.
Να μην αλωθη απο τους βαρβαρους .Αν γκρεμιστη,τοτε γκρεμηστηκε ενα ονειρο και ειναι γνωστο οτι πολλα ονειρα γκρεμιζονται στην εποχη μας.Μπορει να ελθη μια μερα που οι “4 ΤΡΟΧΟΙ”θα εχουν 25.000 αναγνωστες.
Η μια αλλη,που θα εχουν πεντε.
Δεν μπορουμε να ξερουμε.
Πειραζει,ομως,αν ελπιζουμε για το καλυτερο.}
Ετσι αρχιζει ο πρωτος τριτευχος τομος ΜΟΥ,των 4 ΤΡΟΧΩΝ.
Ακολουθουν αλλοι 13 δωδεκατευχοι και αλλοι 9 εξατευχοι .
Μετα αλλαξες σχημα και προτιμησα να τα φυλαξω ανα τευχος,οπου μαζι με τρια βιβλια του Δ.Φωτιαδη ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ,ΚΑΝΑΡΗΣ και η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ,ακολουθουν πιστα και με….εβλαβεια την ζωη μου και οχι μονο!
Ενα μεγαλο ευχαριστω λοιπον σ’εσενα και στους πιστους σου συνεργατες απο εμενα και τα παιδια μου,Μυρτω και Ρωμανο!
Λίγοι Έλληνες δημισογράφοι έτυχαν αυτής της τιμής! Κάθε σχόλιο φέρνει νοσταλγία και ένα αόρατο “δάκρυ” για τα χρόνια που πέρασαν, τους αγώνες που δώσαμε, τα όσα καταφέραμε.
Η Ελλάδα είναι γεμάτοι από ανθρώπους-“λεζάντες” που πρωταγωνιστούν στα media αλλά, κανείς ή σχεδόν δεν κατέχει τη θέση που εσείς έχετε δώσει στους 4Τ, στους συνεργάτες μου κι’ εμένα.
Τα οδόμετρο μηδένισε. Το ταξίδι αρχίζει απ’ την αρχή
http://beneas13.blogspot.com/2010/10/1970-2010-40-4.html
Να έχετε υγεία να συμπορευθούμε άλλα σαράντα χρόνια τουλάχιστον!
Να τα κάνετε 80 τα χρόνια των 4Τ! Χρόνια Πολλά σε σας και σε όλους τους συνεργάτες σας κ. Καββαθά.
Είμαι κι εγώ ένας από αυτούς που γαλουχήθηκαν στην αυτοκίνηση με τους 4Τ και με ώθησαν κι αυτοί και τα γραφόμενά σας να γίνω αυτό που έχω γίνει σήμερα.
Σας ευχαριστώ. Συνεχίστε να γράφετε και μη “μασάτε”. Οι Τεχνικές Εκδόσεις είναι άρρωστες, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα ξαναγίνουν όλα όπως ήταν και καλύτερα!
Αυτό ελπίζω κι’ εγώ!
Αγαπητέ Κε Καββαθά Ευχαριστώ για το ταξίδι, όσο διήρκεσε, γιατί εκτός από αναγνώστης είχα την τύχη να μου δώσετε 14 χρόνια πριν την πρώτη μου δουλειά ποτέ. Κράτησε μόνο τέσσερις μήνες, μετά έφυγα για Στρατό και δεν επέστρεψα ποτέ στους 4Τ (και στο site που τότε ξεκίναγε) , αυτό όμως δε σημαίνει ότι ξέχασα ότι μου δώσατε μια ευκαιρία πράγμα καθόλου αυτονόητο. Καλή τύχη σε σας και στους 4Τ
Συγχαρητήρια για τα 40 χρόνια των 4Τ κύριε Καββαθά.
Είμαι στην παρέα και γαλουχήθηκα στην αυτοκίνηση και όχι μόνο με τους 4Τ από το 1978. Τίποτα άλλο μόνο ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΩ
Μαύρη Μαυρίλα Πλάκωσε….
Τον τελευταίο καιρό ένα δίλημμα μεγαλώνει μέσα μου μέρα με τη μέρα.
Πόσο αλήθεια μας ωφέλησε που ήμασταν όλα μας τα χρόνια συνεπείς, δίκαιοι, εκσυγχρονιστές, αντικειμενικοί, αληθινοί, επιχειρηματολόγοι, δημοκράτες, ασυμβίβαστοι, μαχητικοί, οπαδοί του ψαγμένου, των νέων ιδεών, της τεχνολογίας, της παιδείας, λάτρεις της Ελλάδας, δημιουργικοί, ορθολογιστές… γνήσιοι άνθρωποι. Ή τέλος πάντων, που προσπαθούσαμε να είμαστε όλα αυτά.
Τελικά, δεν γίναμε βουλευτές ή “παράγοντες” γιατί έτσι επιλέξαμε. Μπλέξαμε όμως άσχημα, ειδικά τελευταία.
Τίποτα (ή σχεδόν) από αυτά που πίστευα δεν έγινε στην Ελλάδα. Δεν επαληθεύτηκα. Αντίθετα, επιβραβεύτηκαν και συνεχίζουν να επιβραβεύονται όλοι εκείνοι που πολεμούσα, οι παράνομοι, οι “αυθαίρετοι”, οι μεσάζοντες, οι ψεύτες, οι κλέφτες, οι κομπιναδόροι, οι κάθε λογής άσχετοι, τα παράσιτα της κοινωνίας, οι δημόσιοι “παράγοντες” …
Κάποτε συγγενής μου ζήτησε να του κάνω σχέδια για να χτίσει αυθαίρετο. Σαν νέος “επιστήμονας” του συνέστησα να μην χτίσει. Σήμερα με βρίζει γιατί θα μπορούσε να το νομιμοποιήσει. Αρχίζω να αισθάνομαι γραφικός, μετά από 30 χρόνια καριέρας.
Η στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Τελικά σε ποια πλευρά βρισκόμαστε; Υπάρχει άραγε ελπίδα;
Μικρός, διάβαζα το AutoEXPRESS μέχρι που αγόρασα το 1ο τεύχος των 4ΤΡΟΧΩΝ. Χρόνια Πολλά Κ.Κ. Εσύ πρέπει να συνεχίσεις το δρόμο σου και εγώ να ξεπεράσω το δίλημμά μου.
Μόλις περιγράψατε και την …δική μου ιστορία!
Και όχι μόνο δική σας, φίλτατοι.
Ενα πολύ μεγάλο μέρος των συμμετεχόντων σε αυτό το ιστολόγιο, μοιράζονται τον προβληματισμό σας…
Περίμενα με ανυπομονησία το επετειακό τεύχος των 4τ σαν παλαιός φανατικός αναγνώστης την περίοδο 84-94 (μετά μπλέξαμε με τις μηχανές) και μόλις το άρχιζα να το διαβάζω απογοητεύτηκα…
Σόρρυ που θα γίνω σκληρός αλλά αυτό το περιοδικό δεν μπορεί να θεωρηθεί επετειακό για το όνομα των 4τ…είναι μια ΜΠΟΥΡΔΑ!!
Αν εξαιρέσεις 2-3 καλά κείμενα το υπόλοιπο περιοδικό είναι για κλάματα. που ακούστηκε 100 σελίδες να γράφονται για κάθε μάρκα αυτοκινήτου από τις αντιπροσωπείες αυτοκινήτων. ποιόν ενδιαφέρει η ιστορία της vw ή της mitubishi κάτω από το πρίσμα του εισαγωγέα??
Επετειακό τεύχος φτιάχνεις όταν συλλέγεις ανα δεκαετία τα καλύτερα άρθρα, δοκιμές αντίλογους και εν λευκώ για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι. Για ρίξτε μια ματιά στο τεύχος 400 του περιοδικού ΜΟΤΟ για να δείτε τι εννοώ.
Δεν θα διαφωνήσω πολύ…
Αγαπητε κ.Καβαθα,
Ειμαι αναγνωστης της Πτησης και των 4Τ απο το 1982…ημουν 13 ετων τοτε…εχω σχεδον ολα τα τευχη ειδικα της πτησης και δεν βαριεμαι να τα ξαναδιαβαζω ,οχι τοσο για τα κυρια αρθρα, αλλα για τα αρθρα τα δικα σου, στην αρχη του τευχους….σε πιανει ριγος που δυστυχως ειχες δικιο σε ολα σχεδον οσα εγραφες το 1982,το 1983 ,το 1984….το 1990,1991,1992…
Διατηρω τα τευχη οσο μπορω πιο καλα με την ελπιδα να τα δωσω σε καποιο συλλογο ή αλλον παλαβο σαν εμενα…δεν θελω να χαθουν…
Να εισαι καλα και μακαρι να ειχαν οι….”μεγαλοι” την δικη σου σοφια…
Το καλό θριάμβευσε,αλλά ως συνήθως όχι χωρίς κόστος.
Υστεracing.
Αφέντη κάνω βόλτες στο οικόπεδο του ιστολογίου και εμπεδώνω την έννοια της αντεστραμμένης πραγματικότητας. Προσπαθώντας όμως να θεωρήσω φιλοσοφικά το ζήτημα, αποφάσισα να αμφισβητήσω την ύπαρξη του πραγματικού,οπότε και του αντεστραμμένου ειδώλου του…
έχω δίκιο; εεεε; εεεεεεεεεεεεε;….
…χαιρετίσματα σε όλους τους παλιούς φίλους του ιστολογίου και ειδικά,ας μου επιτραπεί, στο Κ.Π.
ως άλλη Φώφη τους καλώ να γυρίσουν…μμμμ…τώρα που ταυτίστηκα με την Φώφη θα ήθελα να πω κάτι που με αφορά και την αφορά επίσης…
Φώφη, για την ηλικία μας καλή και η μαλακία ΣΟΥ