Σήμερα δεν πήγα πουθενά. Έμεινα σπίτι παρακολουθώντας στο RT τις εκδηλώσεις του Ρωσικού Έθνους για τα 65 Χρόνια από την Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο και τη νίκη του Κόκκινου Στρατού απάναντι στους ναζί.
Θαύμασα και συγκινήθηκα, δάκρυσα μια-δυο φορές με τη σοβαρότητα που ο Ρωσικός Λαός τίμησε και πάντα τιμάει τους ήρωες του. Πάνω από 20 εκατομμύρια νεκρούς είχε η (τότε) Σοβιετική Ένωση από τους αγώνες ενάντια στη χιτλερική πολεμική μηχανή και οι μάχες του Σταλινγκραντ και της Σεβαστούπολης θα μείνουν στην ιστορία σαν υπέρτατες θυσίες των λαών για την Πατρίδα
Αισθάνθηκα απέραντη θλίψη για το γεγονός ότι, η Ελλάδα ποτέ δεν τίμησε πραγματικά τους δικούς της ήρωες. Μόνο κάτι καρκατσουλιά στην επταετία και κάτι ταινίες “ναι μεν αλλά” λες και ντρεπόμαστε για τους δικούς μας νεκρούς.
Όπως ήταν φυσικό …χάζεψα με την παρουσία της Ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας και με δακρυσμένα πρόσωπα των, γεμάτων παράσημα βετεράνων του πολέμου.
Σε ένα κόσμο που διαλύεται από την επίθεση των Ερπετοειδών του Διεθνούς Τραπεζικού Συστήματος, σε μία χώρα που, οι δήθεν “επαναστάτες” καίνε ζωντανούς αθώους ανθρώπους και τα κομματικά καρτούν προσπαθούν να πείσουν τον λαό ότι, τα τελευταία 35 χρόνια έλλειπαν απ’ το σπίτι και γι’ αυτό δεν γνώριζαν ότι οι δεκάδες κυβερνησεις των “δύο μεγάλων κομμάτων” δανείζονταν ακόμα και για να ψωνίσουν χέστρες για τις βίλες τους ομολογώ ότι αισθάνθηκα λύπη και ντροπή για την κατάντια της χώρας και του λαού μας
Ο δεύτερος λόγος που έμεινα σπίτι ήταν να δω το Γκραν Πρι της Βαρκελώνης. Είδα τα πρώτα 10 λεπτά και πήγα για ύπνο. Ποιος ενδιαφέρεται για τη νίκη του Φέτελ, του Χάμιλτον ή του Όποιου σε μία χώρα οι κάτοικοι της οποίας σε λίγο δεν θα έχουν να φάνε;
Κάποιοι θα πουν ότι, πάνω στους αγώνες έχτισα τη ζωή μου και τα περιοδικά μου.
Ναι… Σε αγώνες που θα λάβαιναν μέρος αυτοκίνητα σχεδιασμένα και κατασκευασμένα από ελληνάκια και όχι από κρυποναζί τύπους ή άλλους που πλέουν στα πετροδολάρια.
Ο τρίτος είναι ότι, δεν πήγα στο Τατόι. Το Σωματείο μας, η Ανεμολέσχη Αθηνών, δεν πετάει τα ανεμόπτερά της γιατί το μοναδικό μας αεροπλάνο δεν έχει πάρει ακόμα πλοϊμότητα από την ΥΠΑ και, τα καύσιμα για πτήσεις με αεροπλάνα και ελικόπτερα είναι πολύ ακριβά.
Υπάρχει και ένας τέταρτος μια και η αμόλυβδη πλησιάζει και ξεπερνάει το 1,60 και ακόμα και η μετακίνηση με μοτοσικλέτα κοστίζει ακριβά. ‘Ολοι πια έχουμε καταλάβει ότι, αυτά που έγραφα ότι θα συμβούν αν συνεχίσουμε να ζούμε με τον αμεριμνοαμέριμνο τρόπο που μας είχαν συνηθίσει οι προδότες που κυβέρνησαν τη χώρα, συμβαίνουν.
Καλώς ήλθατε στη Νέα Κατοχή.
Όσοι την έχουν ζήσει την παλιά την ξέρουν. Όσοι γεννήθηκαν μετά θα την μάθουν
RSS - Posts
2 Comments
Τουλάχιστον στην.. παλιά κατοχή ή αργότερα στο ”γύψο”,τον εχθρό τον έβλεπες καθαρά μπροστά σου είτε με μια σβάστιγγα είτε σαν καρτούν να σου λέει πως ”βάλαμε τον ασθενή επί της χειρουργικής κλίνης”. Τώρα, με ένα λαό εκπαιδευμένο στην αφασία και με τους κάθε λογής ”εχθρους” να είναι καλά κρυμμένοι και καβατζωμένοι,η ”νέα κατοχή” μάλλον φαντάζει αχτύπητη…
Σχετικά με το Τατόι και τα κάυσιμα γιατί δεν αγοράζει η αερολέσχη κάποιο ultralight; Οι επιδόσεις τους πλησιάζουν αυτές ενός cessna 172 ενώ το κόστος χρήσης και αγοράς είναι κατά πολύ μικρότερο. Έχω πετάξει με evector sport star και ένα της Tecnam (νομίζω το P92;) και πραγματικά έχω μείνει με πολύ καλές εντυπώσεις.