69, Mulholland Drive

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο “1ο ΘΕΜΑ” στις 03.09.12

Τι πρέπει να κάνω για να σας ευχαριστήσω; Από τις «18 Οχτώβρη ’81», για να μην ειπώ απ’ την Μεταπολίτευση και μετά, λαβαίνω μέτρα και ψηφίζω νόμους με στόχο να ικανοποιήσω το λαϊκό αίσθημα, να βελτιώσω την ανταγωνιστικότητα και, ως εκ τούτου, αναβαθμίσω τη θέση του υπερήφανου και ανεξάρτητου λαού στο διεθνές γίγνεσθαι. Από πού αρχίσω; Απ’ το νόμο της αντιπαροχής; Τα μέτρα για τους μη προνομιούχους; Τα άλλα για τα περήφανα γηρατειά; Τον εκσυγχρονισμό; Την επανίδρυση; Το σιγά και ταπεινά; Τον νόμο περί (μη) ευθύνης υπουργών; Τον άλλον για τον «βασικό μέτοχο»; Σαράντα χρόνια τώρα, κάθε μέρα, κάνω τρία πράγματα 

1. Λαβαίνω μέτρα
2. Ψηφίζω νόμους
3. Δανείζομαι απ’ την Ντόϊτσε Μπάνκ για να μπορούν οι υπήκοοι να ψωνίζουν «μερσεντε 200 κομπρέσορ». Ίσως κάποιος υποψιασμένος ρωτήσει: γιατί παίρνω μέτρα και ψηφίζω νόμους που ξέρω πως δεν πρόκειται να εφαρμοστούν; Η απάντηση είναι πως αν ως υπουργός ή Πρωθυπουργός δεν λάβω πως θα δικαιολογήσω θέση, μισθό και επανεκλογή στη Σοσιαλιστική Διεθνή; Κάποιος αφελής θα αναρωτηθεί γιατί δεν εφαρμόζονται… Διότι φρόντισα να δημιουργήσω ένα σοσιαλ-καπιταλο-σοβιετικό ολόγραμμα Κράτους στο οποίο, οι δημόσιοι υπάλληλοι προσποιούνται ότι εργάζονται κι’ εγώ προσποιούμαι ότι τους πληρώνω.
Η δραστηριότητα ορίζεται σαν κάτι ανάμεσα στο «Σατυρικόν», στο «Νονό», στον «Θίασο» και στη «Φωλιά του Κούκου». Κάποιος συνάδελφος παρατήρησε ότι, έχει και λίγο “Salo”, πράγμα που με αναγκάζει να αποκαλύψω ότι, διαθέτει και πινελιές από τους «12 Πίθηκους», τον «Χρυσοθήρα», τους «Μοντέρνους Καιρούς», τον «Πορτοφολά» και την «Οδό Μαλχόλαντ». Μ’ αυτά θέλω να πω ότι, τα μέτρα που εφάρμοσα την τελευταία 40ετία ήταν ένα πολιτικό-οικονομικό «τουρλουμπούκι» αλλά, γι’ αυτό, όπως πολλές φορές έχω δηλώσει δεν ευθύνομαι εγώ. Ποίος τότε. Μα, ο άλλος μου εαυτός ο οποίος κυκλοφορούσε στη Βουλή με μπλε ή πράσινο σακάκι. Τον τελευταίο καιρό επέλεξε ένα με πιο «γήινα» χρώματα (δια τους ασχολούμενους με τις γραφικές τέχνες, γαλάζιο 4671D5, βεραμάν 98F23D και ροζ FFBF40). Με αυτό προσέρχομαι/προσερχόμαστε στις συζητήσεις για το Μνημόνιο το οποίο, ξέχασα να σας (ξάνα)πω προέκυψε όταν λείπαμε απ’ το σπίτι γι’ αυτό και δεν ξέρουμε τίποτα γι’ αυτό.
Όμως ο θεός αγαπάει τους πολιτικούς ηγέτες! Μετά τη συνάντηση που είχαμε με τον επικεφαλής της Ομάδας Δράσης (task force), ο Χορστ Ραϊχενμπαχ δήλωσε «ικανοποιημένος απ’ τις διαρθρωτικές αλλαγές που κάναμε σε 100 ημέρες, κατανοώντας ότι, τις άλλες 14.400 (ημέρες) είμεθα απόντες. Ο ίδιος πρόσθεσε ότι, εντυπωσιάστηκε απ’ τον τρόπο της δουλειάς και τις προτεραιότητες που βάλαμε ως Υπουργοί τις οποίες χαρακτήρισε «κινητήρια δύναμη των διαρθρωτικών αλλαγών». Επιτέλους, είπε, η συσκευασία «3 σε 1» δουλεύει «με βάση στοχοδιαγράμματα και χρονοδιαγράμματα» και, ένα δάκρυ έτρεξε απ’ τα έξη μας μάτια (δύο για κάθε κόμμα).
«Πρέπει να κάνουμε σε λίγους μήνες αυτά που δεν κάναμε σε 40 χρόνια», είπα στους άλλους δύο και, τι ευτυχία, δάκρυσε και ο Horst. Εκεί όμως που, η κατάσταση κινδύνευσε να εκτραπεί σε «Μικρή Πικρή μου Αγάπη» ήταν όταν ανακοινώσαμε πως θα συγκροτήσουμε «Ελληνικό Αναπτυξιακό Ταμείο» το οποίο, θα συνδέεται με το ΕΣΠΑ 2014-2020, που ακολουθεί τα Ντελορ 1, 2, 3 και 4, τα Α, Β και Γ «Κου Που Σου», το Κούρεμα, την Επιμήκυνση και τη μείωση μισθών και συντάξεων κατά 40%. Το μέτρο αποφασίστηκε προκειμένου, ο εθνικά υπερήφανος λαός, να μάθει να ζει με αυτά που έχει και όχι με «δάνειες δυνάμεις». Η «δράση» δεν αναγνωρίστηκε και, οι μισοί Έλληνες είναι στους δρόμους και στα κάγκελα αλλά, όπως λέει το παλαιό γνωμικό «ουδείς εχθρός μεγαλύτερος του ευεργετηθέντος»._