ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΕΡΒΑΣ-ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ-
17-6-2010 & PREZA TV
ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ: δήθεν της ελευθερίας,
οι ένοχοι ηγέτες μας περνάνε χειροπέδες,
τυραννικά καθεστώτα σε πολλές γωνιές της Γης, κάτεργα, εξορίες,
ομαδικοί τάφοι εκτελεσθέντων μόνο για τις ιδέες τους.
ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ: δήθεν της δημοκρατίας,αν τολμήσεις να έχεις διαφορετική γνώμη από την εξουσία,σου αφαιρούν το λόγο και την προσωπική σου ελευθερία,αν τολμήσεις να βγεις από το μαντρί σε τρώει ο λύκος.
ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ: δήθεν της κοινωνικής δικαιοσύνης,ο κοινωνικός αποκλεισμός θριαμβεύει,εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπινα πλάσματα πεθαίνουν από τη πείνα και την έλλειψη περίθαλψης όχι μόνο στις αναπτυσσόμενες χώρες αλλά και στην Ευρώπη και στην Αμερική,φτώχεια,στερημένη μίζερη ζωή, ρατσισμός,ανεργία και αυτοκτονίες ανέργων.
ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ: πρέπει επιτέλους να λήξει αυτή η τραγική φάρσα.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ 1998
ΚΑΙ ΜΕ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΠΛΕΟΝ, ΖΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΙΟ ΥΠΟΥΛΑ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ…
ΟΙ ΔΗΘΕΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΜΑΣ,ΦΥΤΕΜΕΝΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΟΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΩΝ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ,ΦΟΡΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΠΟΥΡΓΚΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΩΣ ΠΙΟΝΙΑ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥΣ ΣΚΑΚΙΕΡΑ,ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΑΜΕ ΚΑΠΟΤΕ ΣΕ ΣΕΝΑΡΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΖΑΜΕ ΣΤΟ 1984 ΤΟΥ GEORGE ORWELL,ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΕΝΑ ΠΡΟΣ ΕΝΑ.
RSS - Posts
4 Comments
Δυστυχώς αυτή ειναι η πολύ πικρή αλήθεια.
αυτή είναι η νίκη του κομμουνισμού…. και τίποτα άλλο…
Μα ήδη εδώ και μερικούς μήνες έχει αναπτυχθεί μια περιεκτική συνθηματολογική ρητορική, στο θέμα, ανάμεσα σε όσους blogger, ή εκτός δικτύου, σχολιάζουμε ενεργά.
Συνοπτικά:
“Η Δημοκρατία μέσω της υφαρπαγής της ψήφου εξελίχθηκε σε κατ’όνομα δημοκρατία και Τυρρανία*. Η υφαρπαχθείσα λευκή επιταγή εξουσίας ανεμίζεται στα μούτρα μας ως νομότυπο δικαίωμα Δικτατορικών επιλογών και αποφάσεων.
Η εξουσία του τύπου εφευρέθηκε απο την Δημοκρατία ακριβώς για να διασφαλίζει την γνησιότητα της όμως, πλέον, εξυπηρετεί πελατειακά τον εκάστοτε κομιστή της λευκής επιταγής.”
_____
* Ο γνωστός περιληπτικός ορισμός περι Τυρρανίας: “Η δια δολίων μέσων υφαρπαγή της εξουσίας”.
Δεν χρειάζεται να σχολιάσει κανείς κάτι, τα λέει απροκάλυπτα και χωρίς αιδώ μόνος του ! Δίνει μάλιστα και το τρόπο πρότυπο της παγκόσμιας διακυβέρνησης, το σύστημα στήριξης ΕΕ και ΔΝΤ για την Ελλάδα! Χωρίς δημοψηφίσματα, χωρίς δημοκρατικές διαδικασίες, χωρίς εθνικές κυριαρχίες! Ιδού ο λόγος του στο Reichstag…συγνώμη στην σοσιαλιστική διεθνή! Να σας θυμίσω ότι μέλος της διεθνούς αυτής είναι κι ο Στραους Κοεν του ΔΝΤ που μας δάνεισε! Να σκεφτώ ότι το είχαν “μαγειρέψει” από πρίν ;;;;;
…[…]…Είναι επιτακτική επομένως η ανάγκη για αλληλεγγύη, πολλώ δε μάλλον η ανάγκη μιας παγκόσμιας συνεργασίας, μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης, για λύσεις παγκόσμιας εμβέλειας…[…]…
…[…]…Θα επιτρέψουμε να περάσουν οι δυνάμεις αυτές στα χέρια και τον έλεγχο των λίγων και να παραμείνουν ανεξέλεγκτες; Ή μήπως θα κυβερνήσουμε με τρόπο δημοκρατικό, θα τιθασεύσουμε τις δυνάμεις αυτές για το καλό της ανθρωπότητας και της εξυπηρέτησης των αναγκών της; Σε αυτό το ζήτημα, το κίνημά μας διαδραματίζει κεντρικό ρόλο, παράγοντας αξίες, εκείνες τις παγκόσμιες αξίες, που συντελούν υπέρ μιας παγκόσμιας και δημοκρατικής διακυβέρνησης…[…]…
…[…]…Από τη μια, υφίσταται η πρόκληση της δημιουργίας ενός κόσμου με ανθρώπινο πρόσωπο, η πρόκληση του εξανθρωπισμού της παγκοσμιοποίησης.
Από την άλλη, αν δεν τα καταφέρουμε, θα οδηγηθούμε προς την κατεύθυνση ενός ενισχυμένου λαϊκισμού, περισσότερου φονταμενταλισμού, αύξησης της πόλωσης, εντονότερου ρατσισμού, ξενοφοβίας, εντονότερου εθνικισμού, ρήξεων και βαρβαρότητας.
Αυτό είναι το δίλημμά μας, λοιπόν. Καθώς επίκειται η Σύνοδος του G20 εντός των ερχόμενων ημερών, το ζήτημα μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης αποτελεί ολοένα και μεγαλύτερη πρόκληση για την ανθρωπότητα. Έχει αξία η δημιουργία του θεσμού του G20, ενός θεσμού σημαντικού που, στο παρελθόν, έχει λάβει αποφάσεις μεγάλης βαρύτητας. Παρά ταύτα, οι αποφάσεις αυτές, παρατηρούμε ότι υλοποιούνται ελάχιστα ή και καθόλου…[…]…
…[…]…Ποιος όμως είναι αυτή τη στιγμή ο εγγυητής, στον οποίο μπορεί να προστρέξει κανείς, ως έσχατη λύση; Αν δεν είναι οι κυβερνήσεις, ούτε ο χρηματοπιστωτικός τομέας, τότε μόνον παγκόσμιοι θεσμοί και παγκόσμια όργανα, λύσεις παγκόσμιας, ή και περιφερειακής εμβέλειας, μπορεί να υπάρξουν, όπως έδειξε και η ελληνική κρίση, με τη δημιουργία του μηχανισμού στήριξης από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ…[…]…
…[…]…Είναι όμως αυτό μοντέλο προς μίμηση; Θέλουμε αλήθεια την υποβάθμιση; Θέλουμε να κατρακυλήσουμε προς τα κάτω, για να είμαστε ανταγωνιστικοί; Ή μήπως εμείς, οι σοσιαλιστές, οι σοσιαλδημοκράτες, τα εργατικά κόμματα, επιθυμούμε την αναβάθμιση των όρων και προδιαγραφών, που ισχύουν σε αναδυόμενες και αναπτυγμένες χώρες, ώστε οι εργαζόμενοι σε αυτές να αποκτήσουν μεγαλύτερο μερίδιο του πλούτου, να συμμετάσχουν περισσότερο στην αναδιανομή του πλούτου των κρατών τους και της υφηλίου;
Μόνον τότε θα υπάρχουν ίδιοι κανόνες για όλους και θα μπορέσουμε να διατηρήσουμε τα συστήματα του κράτους πρόνοιας σε παγκόσμιο επίπεδο.
Συμφωνήσαμε σε μια στενότερη συνεργασία Σοσιαλιστικής Διεθνούς και Σωματείων Εργαζομένων παγκοσμίως, ούτως ώστε να ασκήσουμε εντονότερες πιέσεις, οι οποίες απαιτούνται προκειμένου να πραγματοποιηθούν οι παγκόσμιες αλλαγές που επιδιώκουμε, να υπάρξει ανάπτυξη και θέσεις εργασίας, μια δίκαιη μετάβαση στην πράσινη οικονομία, καθώς και αναδιάρθρωση των οικονομιών μας, με τρόπο ώστε να μην επιβαρυνθούν οι πιο αδύναμοι…[…]…
http://www.pasok.gr/portal/resource/contentObject/id/7b958f3a-293d-4b89-bbe6-dd87a14b6975