ΕΠΙΚΑΙΡΑ, Άνθρωποι και Αντικείμενα (12-05-1983) – 13 Χρόνια Αγώνες

Όταν, πριν από 10 περίπου χρόνια, η στήλη αυτή άρχισε να ασχολείται με τα προβλήματα της ρύπανσης της ατμόσφαιρας, της κυκλοφορίας στις μεγάλες πόλεις και να προτείνει τρόπους αντιμετώπισής τους, οι σοβαροφανείς «ειδικοί», οι αναρμόδιοι αρμόδιοι και οι κομματάρχες που έκαναν «κουμάντο» δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να χαμογελούν …

ΕΠΙΚΑΙΡΑ, Άνθρωποι και Αντικείμενα (21-04-1983) – Οι «απάνθρωπες πόλεις»: Μια άλλη άποψη

Ένα απ’ τα κύρια χαρακτηριστικά της καθημερινής ζωής σ’ αυτή τη χώρα είναι η συναισθηματική φόρτιση που συνοδεύει κάθε εκδήλωση, από την πιο μικρή μέχρι την πιο μεγάλη. Αρχίζοντας από τους μεγάτιτλους των καθημερινών εφημερίδων και φτάνοντας μέχρι τον τρόπο που συζητάμε γύρω απ’ ένα γραφείο ή το τραπέζι μιας …

ΕΠΙΚΑΙΡΑ, Άνθρωποι και Αντικείμενα (10-03-1983) – Η στρατιωτική μου θητεία Ι Ι

Είχαμε μείνει εκεί που ο κακός ανθυπολοχαγός μ’ έκανε να γονατίσω στο χώμα (και να τραυματίσω τα ευαίσθητα γονατάκια μου) για να με ταπεινώσει σαν άτομο πριν μου δώσει το γράμμα που δεν ήξερα αν είναι από τη μαμά μου ή την Ελένη. Αυτό το γονάτισμα μου τραυμάτισε βαθιά την αξιοπρέπεια και …

ΕΠΙΚΑΙΡΑ, Άνθρωποι και Αντικείμενα (24-02-1983) – Εικόνες

Εικόνα 1η Η κατάλευκη αίθουσα έμοιαζε περισσότερο με χειρουργείο παρά με εργοστάσιο συναρμολόγησης διαστημικών οχημάτων. Ένα λευκό φως που φαινόταν να έρχεται από παντού φώτιζε το χώρο και τα μηχανήματα που βρίσκονταν αραδιασμένα γύρω απ’ το πρώτο Ευρωπαϊκό Διαστημικό Εργαστήριο που στεκόταν στο ειδικό λίκνο του. Στη μια του πλευρά …

ΕΠΙΚΑΙΡΑ, Άνθρωποι και Αντικείμενα (27-01-1983), Οι Ιάπωνες: 2 κεφάλια και 4 χέρια

Σιχαίνομαι τα οικονομικά. Οι λογαριασμοί μου φέρνουν υπνηλία, οι αριθμοί με ζαλίζουν, όταν μετράω λεφτά μπλέκω τα δάχτυλά μου και τα χαρτονομίσματα μου πέφτουν στο πάτωμα και, το χειρότερο, ποτέ μου δεν κατάφερα να έχω μια συγκεκριμένη εικόνα για τα χρήματα που έχω στην τσέπη μου. Θα μπορούσα να χάσω …

ΕΠΙΚΑΙΡΑ, Άνθρωποι και Αντικείμενα (06-01-1983) – Με ανοιχτά χαρτιά… και κλειστούς ορίζοντες

Αισθάνομαι μια ιδιαίτερη ευχαρίστηση όταν παρακολουθώ αυτές τις γεμάτες ειλικρίνεια εκπομπές στην τηλεόραση που έχουν άλλοτε τίτλους χαζοχαρούμενους, όπως «Στρογγυλό τραπέζι», και άλλοτε τίτλους που προδιαθέτουν τον άλλον για πράγματα συγκλονιστικά και μεγάλα όπως «Ανοιχτά χαρτιά». Η ευχαρίστηση αυτή δεν είναι φυσιολογική. Έχει μέσα της στοιχεία μαζοχισμού, σαδισμού και αυτοκαταστροφής, …

ΕΠΙΚΑΙΡΑ, Άνθρωποι και Αντικείμενα (28-12-1982) – Ένα Αεροπορικό Συνέδριο – Τεύχος 743

Ήταν σα να έμπαινες σε ανηχοϊκό θάλαμο. Από τον τρομερό θόρυβο του δρόμου, από τις διαπεραστικές κραυγές και τα «ηρωικά» άσματα που εκτοξεύονταν από τα μπαλκόνια των υποψήφιων δημάρχων, στην ηρεμία. Από το κυκλοφοριακό αλαλούμ, που προκάλεσε ο «μαραθώνιος της ειρήνης» μια μέρα εργάσιμη, στη γαλήνια ατμόσφαιρα της μεγάλης αίθουσας …

ΕΠΙΚΑΙΡΑ, Άνθρωποι και Αντικείμενα (16-12-1982) – Με το χέρι στην καρδιά…

«…κύριε Ειδικέ Σύμβουλε» ικέτευσε ο ρεπόρτερ το κλισέ που στεκόταν πίσω από το εντυπωσιακό γραφείο «είσαστε νέος άνθρωπος. Βάλτε λοιπόν το χέρι στην καρδιά και πείτε μας… Έπρεπε να ρίξετε για μια ακόμα φορά το βάρος των φορολογικών επιβαρύνσεων στο επιβατικό αυτοκίνητο;» Ακολούθησε στιγμή αποσυντονισμού, ίσως γιατί η ερώτηση δεν …

ΕΠΙΚΑΙΡΑ, Άνθρωποι και Αντικείμενα (02-12-1982) – Πληροφόρηση ’82, Ο Μονόφθαλμος Μονόδρομος

Οργή και θλίψη αισθάνεται κανείς παρακολουθώντας τον δρόμο που έχει πάρει η πληροφόρηση του κοινού σ` αυτή τη χώρα τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα το 1982. Οργή, γιατί, σήμερα, λίγα χρόνια πριν από το ξεκίνημα του 21ου αιώνα, τα μέσα πλατιάς ενημέρωσης εξακολουθούν να επιδεικνύουν μια αξιοθαύμαστη αδιαφορία για δύο …

ΕΠΙΚΑΙΡΑ, Άνθρωποι και Αντικείμενα (04-11-1982) – Ιβίσκοι, Τσιρκολάνοι και Έξυπνοι Παπαγάλοι

Ροζ, χαριτωμένα ονειράκια έπεσαν σαν ροδοπέταλα από τα παράθυρα του Υπουργείου Χαράς, Εργασίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος και κάλυψαν απαλά τις πλάκες Πηλίου του πεζόδρομου. Στη μεγάλη κλιματιζόμενη αίθουσα του Υπουργείου είχε μόλις τελειώσει μια ακόμα σύσκεψη για το Περιβάλλον και οι σύνεδροι έβγαιναν απ’ το συμβούλιο χαμογελώντας ευτυχισμένα. Η κυρία …