Κυριακάτικα
Κακή μέρα σήμερα. Ο «καλός» καιρός, όπως λένε τα ρομπότ που παρουσιάζουν τον καιρό στη τηλεόραση, που στη πραγματικότητα είναι η προσωποποίηση του θανάτου κάθε ζωής στη φύση με εξαίρεση εκείνης που συχνάζει στα παραλιακά σκυλομάγαζα, σε συνδυασμό με την υγρασία έχουν κάνει το χώρο που εργάζομαι σχεδόν ανυπόφορο. Θυμάμαι κάποτε (όλοι οι παλιοί θυμούνται αγαπητά μου νιάτα!) που, μετά το καλοκαίρι ακολουθούσε το φθινόπωρο. Τι ήταν αυτό; Μα, μία εποχή που άλλαζε ο καιρός. Ο ήλιος και η ζέστη έδιναν τη θέση τους σε σύννεφα και στις χαμηλότερες θερμοκρασίες που μας ανάγκαζαν, όταν πηγαίναμε στον Πρωτέα, στο Σινε Παρί, και στην Αίγλη να παίρνουμε και το αμερικάνικο «μπουφάν» που είχαμε αγοράσει απ’ το Μοναστηράκι, και δεν βλέπαμε πότε να φορέσουμε. Και όταν έβρεχε οι χωματόδρομοι στις γειτονιές της Αθήνας ανέδιδαν το άρωμα του (καθαρού) βρεγμένου χώματος και στα οικόπεδα έκανε την εμφάνιση του το χορτάρι. Κάποτε, γιατί τα τελευταία χρόνια, ένας δολοφονικός ήλιος συνεχίζει να χτυπάει ανελέητα, όχι μόνο την Αθήνα και την Ελλάδα, αλλά απ’ ότι βλέπουμε τα Βαλκάνια, ακόμα και τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι, οι ανθρώπινες δραστηριότητες ήταν αυτές που άλλαξαν το κλίμα του πλανήτη. Τα εργοστάσια που ξερνάνε τα δηλητήρια τους σε ποτάμια, λίμνες και θάλασσες, τα εκατομμύρια οχήματα που κυκλοφορούν εκλύοντας δισεκατομμύρια τόνους δηλητηρίων στην ατμόσφαιρα, τα κλιματιστικά, η καταστροφή των δασών, η αρπακτική διάθεση του καθ’ ενός από ‘μας για κάθε τι που θεωρούμε «δικό μας» (γη, δουλειά, δρόμοι κλπ) κάνουν τη γη να στενάζει και, τελευταία, να αυτοαναφλέγεται από τις ανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι την Κέρκυρα και τη Πεντέλη. Πολλοί αντιμετωπίζουν τη κατάρα με ένα ηλίθιο ύφος λέγοντας: μα δεν χαίρεστε που κάνει …ζέστη; Τι λέτε μωρέ; Ζέστη είναι αυτή η τα …καζάνια της κόλασης; Δεν βλέπετε ότι η ατμόσφαιρα έχει πεθάνει; Δεν προσέχετε τα δέντρα που ξεράθηκαν. Στο κτήμα στα Μεσόγεια, που έχω τη τύχη και την ευλογία να μένω, μακριά απ’ τη δηλητήρια και τις συμπεριφορές μιας πόλης που έχουν εισβάλει οι νεόκαφροι, οι αμυγδαλιές ξεράθηκαν, οι συκιές δεν παράγουν και, τα μόνα δέντρα που γλίτωσαν είναι οι φιστικιές. Άσχημη μέρα σήμερα και, απ’ ότι ακούω από τα αυτόματα, αύριο θα είναι ακόμα χειρότερη. Καμιά φορά, όταν σε κάποια ταινία βλέπω σκηνές της αμερικάνικης δύσης με τα καταπράσινα λιβάδια ή εικόνες από τις πολιτείες του Όρεγκον και της Αλάσκα σκέπτομαι πόσο τυχεροί είναι οι άνθρωποι που ζουν σε τόπους που η ατμόσφαιρα δεν έχει πεθάνει όπως εδώ. Τι σημασία όμως μπορεί να έχουν οι κυριακάτικες σκέψεις ενός αναχωρητή για τους νέους που ετοιμάζονται να καβαλήσουν τις μηχανές τους και να πάνε για καμιά βόλτα (ή και κόντρα) στη «παραλιακή και τις κοπέλες που ανάλαφρες και αιθέριες κινούνται στο ρυθμό της μουσικής στις δεκάδες κλαμπ της χώρας; Καμία… Γι’ αυτό μη το παίρνετε …κατάκαρδα. Ο καιρός είναι καλός και η ζωή ακόμα καλύτερη γι’ αυτό χαρείτε τη όσο μπορείτε._Κ.Κ. (pilot@techlink.gr)
RSS - Posts
