Πρώτο ΘΕΜΑ 23.05.10
Τη περασμένη Κυριακή αναφέρθηκα σε λίγες, από τις δεκάδες περιπτώσεις Ελλήνων που κατασπαράχθηκαν από το σύστημα των «αξιών», που έριξε τη χώρα στα νύχια του ΔΝΤ και του Μηχανισμού του 4ου Ράϊχ. Είχα τη τη τιμή) να γνωρίσω τους περισσότερους και λέω «είχα» γιατί, οι άνθρωποι δεν είναι πια κοντά μας να πουν τι τράβηξαν από τη γραφειοκρατία και τους λαδιάρηδες αρμόδιους. Δεν είχαν όλοι καλή πρόθεση. Πολλοί πήραν μεγάλες επιχορηγήσεις λαδώνοντας παράγοντες κι’ αφήνοντας πίσω κουφάρια εργοστασίων, γραμμές συναρμολόγησης ηλεκτρονικών υπολογιστών, ποδηλάτων ακόμα μανιταριών. Όλα τα ’χε το κομματικό-οικονομικό σύμπλεγμα, που δανείστηκε 460 δισεκατομμύρια ευρώ για να φέρει Αλλαγή, Ακόμα Καλύτερες Μέρες, Εκσυγρονισμό, Επανίδρυση του Κράτους και Ταξίδι για την Ιθάκη. Όλα εκτός από τσίπα και κοινή λογική. Για τη τσίπα δεν έχω λόγια. Αρκεί να δεις φωτογραφίες διακεκριμένων κομματόσκυλων να κάνουν «ηλιοθεραπεία» στις ξαπλώστρες της Ψαρούς για να καταλάβει το ποιόν της κάθε Σαλώμης. Για την Κοινή Λογική έχω. Σ’ αυτή στήριξα την δημοσιογραφική και εκδοτική μου ζωή γράφοντας εδώ και 50 χρόνια πως, τα «γιωταχί» δεν είναι τίποτα άλλο από ντενεκέδες εκτός αν τα σχεδιάζεις. τα παράγεις στο τόπο σου, και τα πουλάς στον πλανήτη δημιουργώντας πλούτο και εξασφαλίζοντας εργασία σε χιλιάδες ανθρώπους. Στην Ελληνίτσα έγινε το ανάποδο. Όσοι προσπάθησαν να παράξουν πλούτο γελοιοποιήθηκαν, στήθηκαν στο απόσμασμα γιατί έθεταν σε κίνδυνο τις …εισαγωγές από κάθε αναπτυγμένο ή τριτοκοσμικό κράτος στο κόσμο. Οι Έλληνες έμαθαν να ψωνίζουν «μερσεντέ», επειδή έχει γερμανική ποιότητα και «χουντάι» επειδή είναι «φτηνό» αλλά, κανείς πουλημένος πολιτικός δεν έδωσε κίνητρα για να γίνει κάτι και στην Ελλάδα όχι αναγκαστικά στον τομέα αυτοκινήτου αλλά, του Λογισμικού, του Τουρισμού και, με την ευρεία έννοια, του Πολιτισμού.
Τις συνήθειες, φάτσες και αισθητικές των κομματόσκυλων αντέγραψαν αναγεννημένα τυριά, τραχανοπλαγιάδες και άλλες κοινωνικές μπίχλες δημιοργώντας, τρομάρα τους, το ελληνικό life style. Τα περίπτερα γέμισαν φυλάδες που εκθίαζαν το γυναικείο και ανδρικό κρέας, τις αρετές της αρπαχτής και της κοινωνικής καταξίωσης μέσα από συνθήματα τύπου «power to you», «ζήσε τη στιγμή», «μπες στη παρέα», «με το παρελθόν δεν σε συνδέουν πολλά». Τέσσερις δεκαετίες ήταν αρκετές για να ξεχάσει η χώρα τη γλώσσα και την ιστορία (που θυμήθηκε ο Γκοντάρ!), να σοδομίσει το περιβάλλον με ροζ μεζονέτες, να κάψει δάση, να ρυπάνει ποταμούς και θάλασσες, να εξαφανίσει κάθε ίχνος άγριας ζωής, να πλημμυρίσει τους δρόμους με «καγιέ», «μπεμπες» και «μερσεντέ». Πρώτη στην Ε.Ε, σε μερσεντέ ανά κάτοικο έγινε η Ελληνίτσα με τα δανεικά που εξασφάλιζαν ηγέτες που «δεν ήξεραν» και «δεν είχαν καταλάβει το μέγεθος» αλλά και άλλους που πούλησαν σημαίες, αφόδευσαν στα οστά εκείνων που θυσιάστηκαν για την παρτίδα, ήπιαν το αίμα όσων αντιστέκονταν στη χυδαιότητα.
Όσοι προσπάθησαν να πάνε αντίθετα εξαφανίστηκαν, παραιτήθηκαν. Ένας από τους καλύτερους Έλληνες σχεδιαστές-μηχανικούς, ο Θανάσης ο Λέφας θα περιμένει (στον παράδεισο) τον …Ανδρέα Παπανδρέου να στηρίξει το όραμά του. Η Theocar, η Namco και η MAVA κάποιον τρελό για να ξαναφτιάξουν «αυτοκίνητα στην Ελλάδα» και ο γράφων για να γίνει ο 2ος Αγώνας με οχήματα που έχουν σχεδιάσει και κατασκευάσει σπουδαστές και κινούνται με το φως το ήλιου.
Δεν είναι λοιπόν το ΔΝΤ που νίκησε, αλλά τα λαμόγια που «έδωσαν» τη χώρα στους επικυρίαρχουςσ.-Κ.Κ.
.
RSS - Posts
2 Comments
[. . . δημιουργώντας πλούτο και εξασφαλίζοντας εργασία σε χιλιάδες ανθρώπους. Στην Ελληνίτσα έγινε το ανάποδο. Όσοι προσπάθησαν να παράξουν πλούτο γελοιοποιήθηκαν, στήθηκαν στο απόσμασμα γιατί έθεταν σε κίνδυνο τις …εισαγωγές από κάθε αναπτυγμένο ή τριτοκοσμικό κράτος στο κόσμο. . . .]
Όπως είχα γράψει σε παλιό μου άρθρο,
που φυσικά δεν διάβασε κανείς γιατί δεν με διαβάζει… ο Λαζόπουλος απο τηλοψίας με δακρύβρεχτο ύφος,
αυτά όλα έγιναν εσκεμμένα.
Κανείς στην πολιτική, εν πάση περιπτώσει κανείς “εκεί ψηλά”, δεν είναι ηλίθιος.
– Μονάδες παραγωγής (και όχι συναρμολόγησης).
– Διάφορες εργοστασιακές απόπειρες παραγωγής πρωτοποριακών μοντέλων ΙΧ, κάποτε (πρωτοποριακά ακόμη και για σήμερα).
– Καθετοποίηση, και, τυποποίηση γεωργικού τομέα.
– Ελληνικής σημαίας ναυτιλία.
– Τουρισμός στην Ελλάδα, στην μικρή αυτή τεράστια χώρα, ενώ, χώρες που έχουν να δείξουν μόνο μια αράχνη ταραντούλα στην άμμο εν μέσω αποπνικτικής υγρασίας το έχουν αναγάγει ως το μέγα διεθνές αξιοθέατο.
– Παραγωγή λογισμικού (δεν χρειάζονται τεράστιες εκτάσεις).
– Σχεδιασμός και παραγωγή μικροηλεκτρονικών (δεν χρειάζονται τεράστιες εκτάσεις, επίσης).
– Και πολλά άλλα ων ουκ έστι αριθμός.
Όλα αυτά δεν συνέφεραν κανέναν από “όσους πιάνουν την κουτάλα” (έκφραση της μάνας μου).
Δεν τους συνέφεραν γιατί οι έξω της χώρας παραγωγοί/χώρες μιζάριζαν αφειδώς, και συνεχόμενα, για να είμαστε μια ΣΚΕΤΗ καταναλωτική αλάνα των δικών τους προϊόντων, επιπλέον και μη ανταγωνιστική, επιπλέον και να είμαστε εξαρτημένοι, άρα και ελεγχόμενοι.
Ενώ, απο την άλλη, μια εσωτερική κατάσταση οργανωμένης παραγωγής και επενδύσεων θα προϋπέθετε ένα καθεστώς που ο κάθε κατεργάρης θα ήταν στον πάγκο του, και δεν θα μπορούσε να «εισπράττει» τίποτα από πουθενά.
Το πρώτο που φρόντισαν ήταν να επιτεθούν στον Έλεγχο Ανταγωνισμού και, κατ’επέκταση, σε κάθε μορφή Ελέγχου.
Τώρα έχουμε γίνει σαν όρμος Πειρατών. Όλοι φέρνουν να πουλήσουν και από κάτι. Τοπικά δεν παράγεται τίποτα. Οι άρχοντες της περιοχής τρώνε και πίνουν, και ο νόμος είναι οτι δεν υπάρχει νόμος.
Α, και τα παπαγαλάκια πήραν εργολαβία να μας πείσουν ότι φταίει ο πολίτης (ο μετέχων στο… τσούρμο του καραβιού).
Δεχόταν, λένε, τα ρουσφέτια. Δεχόταν τις αυξήσεις μισθού από έξωθεν δανεικά και όχι εσωτερική παραγωγή.
Όχι, λένε, δεν φταίει που το πλήθος των προβάτων, συγνώμη, το τσούρμο, συγνώμη, ο λαός των κολίγων βομβαρδιζόταν νύχτα-μέρα, από όλες τις κατευθύνσεις, ακόμη και τις πιο ανυποψίαστες, για να διαμορφώνει δοτή γνώμη.
Δεν είναι αλήθεια, λένε, ότι τις συνθήκες για την ζητιανιά του ρουσφετιού τις δημιουργούσαν οι ίδιοι οι από πάνω, ακριβώς για να υπάρχει η ανάγκη του ρουσφετιού.
Ο Κώστας το είπε πολύ συμπυκνωμένα. «Όσοι προσπάθησαν να παράξουν πλούτο γελοιοποιήθηκαν, στήθηκαν στο απόσπασμα γιατί έθεταν σε κίνδυνο τις …εισαγωγές»
Χεχε, συγνώμη για το μεγάλο κείμενο, είχα μια ανάγκη να το αδειάσω.