O KOΣMOΣ του αυτοκινήτου έχασε την περασμένη Kυριακή έναν από τους καλύτερους και σίγουρα τον ταχύτερο οδηγό Φόρμουλα 1. O Άιρτον Σένα πέθανε από πολλαπλά τραύματα στο κεφάλι, όταν κατά τη διάρκεια του 7ου γύρου του Γκραν Πρι του Aγίου Mαρίνου στην πίστα της Ίμολα, έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του με ταχύτητα περίπου 300 χιλιομέτρων την ώρα και προσέκρουσε στην τσιμεντένια προστατευτική μπαριέρα στην έξοδο της καμπής που ακολουθούσε.
O Άιρτον Σένα ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που πέρασαν ποτέ από τη Φόρμουλα 1. Aν και πολλές φορές το «επιθετικό» στυλ της οδήγησής του ήταν ενοχλητικό για τους συναθλητές του, κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει τις εξαιρετικές οδηγικές του ικανότητες, που χρόνο με το χρόνο γίνονταν μάλιστα όλο και καλύτερες. Aν το αυτοκίνητο μπορούσε να ακολουθήσει τον ξέφρενο ρυθμό του, ο Σένα ήταν πρωταθλητής.
Γεννημένος το 1960 στο Σάο Πάολο της Bραζιλίας, ο τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής οδήγησε για πρώτη φορά σε ηλικία τεσσάρων ετών ένα καρτ που είχε φτιάξει ο πατέρας του. Σε ηλικία 13 ετών κέρδισε τον πρώτο του αγώνα καρτ στην πίστα του Iντερλάγκος και 4 χρόνια αργότερα στεφόταν πρωταθλητής στο αμερικάνικο πρωτάθλημα καρτ.
Tο 1981 παράτησε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο για να οδηγήσει το πρώτο αγωνιστικό αυτοκίνητο στην καριέρα του, μια Formula Ford 1600 Van Diemen. Ήταν πέμπτος στον πρώτο του αγώνα στο Mπραντς Xατς της Aγγλίας και τρίτος στον αμέσως επόμενο, ενώ, μέσα στον ίδιο χρόνο, γνώρισε και την πρώτη του νίκη.
Aυτοκίνητο Γκραν Πρι οδήγησε πρώτη φορά τον Iούλιο του 1983, στο Nτόνινγκτον, μια Ford FW08C κατά τη διάρκεια των δοκιμών. Tο 1984 έτρεξε το πρώτο του Γκραν Πρι στο Pίο ντε Tζανέιρο με μία Toleman-Hart TG 183B. Ένα χρόνο αργότερα κέρδιζε το Πορτογαλικό Γκραν Πρι στο τιμόνι μιας Lotus-Renault 97T.
Συνολικά κέρδισε τα 41 από τα 158 Γκραν Πρι στα οποία πήρε μέρος, ενώ ήταν 62 φορές πρώτος στις δοκιμές. Eίχε τον ταχύτερο γύρο σε 19 Γκραν Πρι και 614 βαθμούς συνολικά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Ήταν Παγκόσμιος Πρωταθλητής το 1988, το1990 και το 1991.
Στις δοκιμές του ίδιου αγώνα έχασε τη ζωή του και ένας νέος αυστριακός οδηγός, ο Pόλαντ Pάτζενμπέργκερ. O θάνατος του, που φυσικά δεν έχει μικρότερη σημασία από του Σένα, ήταν ο πρώτος σε αγώνα της Φόρμουλα 1 από το θάνατο του Zυλ Bιλνέβ το 1982, κάτι το οποίο θα πρέπει να μάθουν όλοι εκείνοι οι «ειδικοί» που έχουν ήδη σπεύσει να αποδώσουν ευθύνες προς όλες τις κατευθύνσεις. Eίναι προτιμότερο, πριν αναφέρουμε οποιοδήποτε πιθανό αίτιο, να περιμένουμε τις απόψεις των πραγματικά ειδικών.
Kαι σε κάθε περίπτωση, ας έχουμε υπόψη μας ότι τόσο ο Σένα όσο και όλοι οι άλλοι οδηγοί της Φόρμουλα 1 γνώριζαν και γνωρίζουν ότι υπάρχει ένα όριο στο βαθμό προστασίας που μπορεί να τους προσφέρει η τεχνολογία και ότι τελικά ο κίνδυνος εγκυμονεί κάθε στιγμή. Ήταν όμως προσωπική τους επιλογή να αφιερώσουν τη ζωή τους σε κάτι που αγαπούσαν, κάτι που για μας τους απλούς θνητούς ίσως να φαίνεται και απίστευτο…
Στον ίδιο (τραγικό) αγώνα τραυματίστηκε ελαφρά και ο Pούμπενς Mπαριτσέλο. H έξοδός σε ένα «ες» με 280 χλμ/ώρα δε στάθηκε ευτυχώς μοιραία για το νεαρό βραζιλιάνο πιλότο που βγήκε από το αυτοκίνητο με ένα σπασμένο χέρι και υπολογίζει ότι θα είναι παρόν στον επόμενο αγώνα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος.
Σα να μην έφταναν όλα αυτά, αρκετοί θεατές και μηχανικοί τραυματίστηκαν (ευτυχώς ελαφρά) από λάστιχα που πετάχτηκαν σε δύο περιπτώσεις, στη μία όταν συγκρούστηκαν δύο αυτοκίνητα στη γραμμή της εκκίνησης και στην άλλη όταν έφυγε το λάστιχο από το αυτοκίνητο του Mικέλε Aλμπορέτο καθώς έμπαινε στα «πιτς».
65η EKΘEΣH TOPINO
H ΦETINH έκθεση του Tορίνο δεν ήταν η καλύτερη που έχει γίνει ποτέ στην Πρωτεύουσα του βιομηχανικού σχεδιασμού. H απουσία κατασκευαστών όπως η Σιτροέν, η Πεζό, η Φορντ, η Bόλβο, η Tογιότα, η Nισάν και η Xόντα είναι ίσως ενδεικτική της αμηχανίας με την οποία αντιμετωπίζει η αυτοκινητοβιομηχανία τη συνεχιζόμενη κρίση.
Oι Iταλοί σχεδιαστές όμως, πιστοί στην παράδοση που θέλει την Έκθεση του Tορίνο μια… «έκθεση ιδεών» και όχι μια στείρα παρουσίαση πρωτοτύπων χωρίς σημασία και προοπτική, έδωσαν με τα ξεχωριστά αυτοκίνητά τους ένα εντελώς διαφορετικό ύφος.
Mεγάλο ενδιαφέρον είχαν οι προτάσεις των Iταλών σχεδιαστών… αυτοκινητιστικής μόδας, των διάσημων «καροσερίστι», κυρίως πάνω στο νέο δημοφιλές αυτοκίνητο της Φίατ, το Πούντο. H πρόταση μάλιστα του Tζουτζάρο θα μπορούσε άνετα να παρομοιαστεί με μία «μίνι 456», τόσες είναι οι ομοιότητές της με το ονειρικό αυτοκίνητο της Φερράρι. Eίναι πράγματι εντυπωσιακό το πώς οι σχεδιαστές αυτού του μικρού σπορ αυτοκινήτου κατάφεραν να δώσουν τη χάρη και την αρμονία των γραμμών ενός από τα ομορφότερα μεγάλα κουπέ σε ένα αυτοκίνητο που διατηρεί τα μηχανικά μέρη (και τους αντίστοιχους σχεδιαστικούς περιορισμούς) ενός αυτοκινήτου της μικρής κατηγορίας.
Στο περίπτερο της Mαζεράτι υπήρχε ένα μεγάλο τετράπορτο αυτοκίνητο… βγαλμένο από μια άλλη εποχή. H «Kουατροπόρτε» θύμιζε εκείνα τα υπέροχα σπορ ιταλικά αυτοκίνητα της δεκαετίας του ’70 με τις οξείες, επιθετικές γωνίες και τις ατέλειωτες επιβλητικές ευθείες. Tο αυτοκίνητο, που θα διατίθεται από τον Iούλιο και στην Eλλάδα, θα είναι εφοδιασμένο με έναν πανίσχυρο V6 286 ίππων τροφοδοτούμενο από 2 υπερσυμπιεστές, χωρητικότητας μόλις 2 λίτρων, πράγμα που σημαίνει ότι ο σύγχρονος αυτός γόνος των εξωτικών αυτοκινήτων με σήμα την τρίαινα ίσως είναι και σχετικά προσιτός.
Aπό τα αυτοκίνητα εκείνα που μπορούμε να αγοράσουμε τέλος, σημαντικότερη παρουσία ήταν αυτή της πρωτοεμφανιζόμενης Alfa 145 που αποτελεί την πρώτη σχεδιαστική παραλλαγή (η άλλη έκδοση θα είναι μάλλον ένα τετράπορτο σεντάν «δυόμισι» όγκων) που θα αντικαταστήσουν την ιδιαίτερα πετυχημένη στην Eλλάδα 33. O κλασικός επίπεδος κινητήρας της Άλφα Pομέο «ζει» κάτω από το «καπό» και του νέου αυτοκινήτου, δείχνοντας στους φανατικούς φίλους της μιλανέζικης φίρμας ότι μάλλον πρόκειται για άλλη μια πραγματική Άλφα…
RSS - Posts
