| -Β- | Ἄλλοι μέν ῥα θεοί τε καὶ ἀνέρες ἱπποκορυσταὶ εὗδον παννύχιοι, Δία δ᾽ οὐκ ἔχε νήδυμος ὕπνος, ἀλλ᾽ ὅ γε μερμήριζε κατὰ φρένα ὡς Ἀχιλῆα τιμήσῃ, ὀλέσῃ δὲ πολέας ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν. |
Οι άλλοι —θεοί, θνητοί πολέμαρχοι— κοιμόνταν όλη νύχτα, και μοναχά το Δία δεν επιανεν ύπνος γλυκός καθόλου, μόν᾿ όλο μες στο νου του ανάδευε, πως του Αχιλλέα να δώσει τιμή, κι Αργίτες δίπλα στ᾿ άρμενα περίσσιους ν᾿ αφανίσει. Και τούτη η πιο καλή του εικάστηκε βουλή στο νου, να στείλει στο γιο του Ατρέα, τον Αγαμέμνονα, τον όνειρο τον πλάνο’ γυρνάει σ᾿ αυτόν και με άνεμάρπαστα του συντυχαίνει λόγια: «Όνειρε πλάνε, ομπρός, στ᾿ Αργίτικα γοργά καράβια δράμε, και στο καλύβι του Αγαμέμνονα, του γιου του Ατρέα, σα φτάσεις, |
| 5 | Ἥδε δέ οἱ κατὰ θυμὸν ἀρίστη φαίνετο βουλή, πέμψαι ἐπ᾽ Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι οὖλον ὄνειρον· καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· βάσκ᾽ ἴθι οὖλε ὄνειρε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν· ἐλθὼν ἐς κλισίην Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο |
|
| 10 | πάντα μάλ᾽ ἀτρεκέως ἀγορευέμεν ὡς ἐπιτέλλω· θωρῆξαί ἑ κέλευε κάρη κομόωντας Ἀχαιοὺς πανσυδίῃ· νῦν γάρ κεν ἕλοι πόλιν εὐρυάγυιαν Τρώων· οὐ γὰρ ἔτ᾽ ἀμφὶς Ὀλύμπια δώματ᾽ ἔχοντες ἀθάνατοι φράζονται· ἐπέγναμψεν γὰρ ἅπαντας |
ό,τι σου ορίζω τώρα λέγε του και μην το παραλλάξεις. Σπρώχ᾿ τον γοργά τους μακρομάλληδες Αργίτες ν᾿ αρματώσει· ήρθε η στιγμή που το πλατύδρομο το κάστρο θα πατήσει των Τρωών᾿ οι αθάνατοι στον Όλυμπο πια δεν κρατούνε τώρα δυο γνώμες, τι όλους τους ελύγισε με τα παρακλητά της η Ήρα, κι απά στους Τρώες επλάκωσαν τρανοί καημοί και πίκρες.» Έτσι είπε, κι ο Όνειρος, σαν άκουσε το λόγο του μισεύει, κι ως έφτασε μεμιάς στα γρήγορα των Αχαιών καράβια, κινάει να βρει τον Αγαμέμνονα, το γιο του Ατρέα᾿ κι εκείνος κοιμόταν στο καλύβι᾿ γύρα του θεϊκός χυνόταν ύπνος. |
| 15 | Ἥρη λισσομένη, Τρώεσσι δὲ κήδε᾽ ἐφῆπται. Ὣς φάτο, βῆ δ᾽ ἄρ᾽ ὄνειρος ἐπεὶ τὸν μῦθον ἄκουσε· καρπαλίμως δ᾽ ἵκανε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν, βῆ δ᾽ ἄρ᾽ ἐπ᾽ Ἀτρεΐδην Ἀγαμέμνονα· τὸν δὲ κίχανεν εὕδοντ᾽ ἐν κλισίῃ, περὶ δ᾽ ἀμβρόσιος κέχυθ᾽ ὕπνος. |
|
| 20 | Στῆ δ᾽ ἄρ᾽ ὑπὲρ κεφαλῆς Νηληΐῳ υἷι ἐοικώς Νέστορι, τόν ῥα μάλιστα γερόντων τῖ᾽ Ἀγαμέμνων· τῷ μιν ἐεισάμενος προσεφώνεε θεῖος ὄνειρος· εὕδεις Ἀτρέος υἱὲ δαΐφρονος ἱπποδάμοιο· οὐ χρὴ παννύχιον εὕδειν βουληφόρον ἄνδρα |
Στάθηκε πάνω απ᾿ το κεφάλι του, και την είδη είχε πάρει του Νέστορα, πού απ᾿ όλους πιότερο τιμούσε τους γερόντους ο γιος του Ατρέα᾿ με τέτοιαν ο Όνειρος ο θείος είδη του εμίλα: «Κοιμάσαι, υγιέ του Ατρέα του αντρόκαρδου, του γαύρου αλογατάρη; όλη τη νύχτα ένας πρωτόγερος δεν πρέπει να κοιμάται, που τόσο ασκέρι του μπιστεύτηκαν κι έγνοιες πολλές τον ζώνουν. Μ᾿ άκου με τώρα᾿ είμαι μαντάτορας από το Δία σταλμένος, που ας είναι αλάργα, όμως σε γνοιάζεται και σε ψυχοπονιέται. Προστάζει ευτύς τους μακρομάλληδες Αργίτες ν᾿ αρματώσεις’ ήρθε η στιγμή που το πλατύδρομο το κάστρο θα πατήσεις |
| 25 | ᾧ λαοί τ᾽ ἐπιτετράφαται καὶ τόσσα μέμηλε· νῦν δ᾽ ἐμέθεν ξύνες ὦκα· Διὸς δέ τοι ἄγγελός εἰμι, ὃς σεῦ ἄνευθεν ἐὼν μέγα κήδεται ἠδ᾽ ἐλεαίρει. Θωρῆξαί σε κέλευσε κάρη κομόωντας Ἀχαιοὺς πανσυδίῃ· νῦν γάρ κεν ἕλοις πόλιν εὐρυάγυιαν |
|
| 30 | Τρώων· οὐ γὰρ ἔτ᾽ ἀμφὶς Ὀλύμπια δώματ᾽ ἔχοντες ἀθάνατοι φράζονται· ἐπέγναμψεν γὰρ ἅπαντας Ἥρη λισσομένη, Τρώεσσι δὲ κήδε᾽ ἐφῆπται ἐκ Διός· ἀλλὰ σὺ σῇσιν ἔχε φρεσί, μηδέ σε λήθη αἱρείτω εὖτ᾽ ἄν σε μελίφρων ὕπνος ἀνήῃ. |
των Τρωών᾿ οι αθάνατοι στον Όλυμπο πια δεν κρατούνε τώρα δυο γνώμες, τι όλους τους ελύγισε με τα παρακλητά της η Ήρα, κι απά στους Τρώες επλάκωσαν τρανοί καημοί, σταλμένοι από το Δία. Μα εσύ τα λόγια μου κράτα στο νου, μη λάχει κι αλησμονιά σε πιάσει, ό ολόγλυκος μόλις σ᾿ αφήσει γύπνος.» Ως μίλησε έτσι, επήρε κι έφυγε, κει πέρα αφήνοντας τον να κλώθει ελπίδες μες στα φρένα του, που να γενούν δεν ήταν, του Πριάμου το καστρί πώς θα ‘παιρνε τη μέρα εκείνη τάχα, ο ανέμυαλος, που ο Δίας τι του ‘γραφε δεν το ‘βαζε στο νου του’ τι εκείνος κι άλλες ελογάριαζε στους Τρώες και στους Αργίτες |
| 35 | Ὣς ἄρα φωνήσας ἀπεβήσετο, τὸν δὲ λίπ᾽ αὐτοῦ τὰ φρονέοντ᾽ ἀνὰ θυμὸν ἅ ῥ᾽ οὐ τελέεσθαι ἔμελλον· φῆ γὰρ ὅ γ᾽ αἱρήσειν Πριάμου πόλιν ἤματι κείνῳ νήπιος, οὐδὲ τὰ ᾔδη ἅ ῥα Ζεὺς μήδετο ἔργα· θήσειν γὰρ ἔτ᾽ ἔμελλεν ἐπ᾽ ἄλγεά τε στοναχάς τε |
|
| 40 | Τρωσί τε καὶ Δαναοῖσι διὰ κρατερὰς ὑσμίνας. Ἔγρετο δ᾽ ἐξ ὕπνου, θείη δέ μιν ἀμφέχυτ᾽ ὀμφή· ἕζετο δ᾽ ὀρθωθείς, μαλακὸν δ᾽ ἔνδυνε χιτῶνα καλὸν νηγάτεον, περὶ δὲ μέγα βάλλετο φᾶρος· ποσσὶ δ᾽ ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα, |
να στείλει συφορές και κλάματα μες σε φριχτούς πολέμους. Κι ως ξύπνησε, διανεύαν γύρα του τα θεία τα λόγια ακόμα. Πετάχτη απάνω και καθίζοντας ώριο φοράει χιτώνα, καινούργιο, μαλακό, και γύρω του φαρδιά ετυλίχτη κάπα, και σάνταλα πανώρια επέρασε στ᾿ αστραφτερά του πόδια’ στερνά το ασημοκαρφοπλούμιστο σπαθί κρεμάει στους ώμους, και το ραβδί του το ακατάλυτο, το γονικό, κρατώντας, για τ᾿ άρμενα των χαλκοθώρακων των Αχαιών κινούσε. |
RSS - Posts
7 Comments
Ορισμένες αναρτήσεις αυτού του ιστολογίου έχουν σαν στόχο το Χαμόγελο του Αναγνώστη! Όσοι είδατε τη -χαζή- αμεριάνικη ταινία “inception” διαβάστε τους στίχους από την Ιλιάδα όπου ο Δίας στέλνει το Όνειρο στ’ όνειρο του Αγαμέμνονα για να του πει πως ήλθε η ώρα για τους Αχαιούς να καταλάβουν την Τροία…
Νεκρή γλώσσα κλώσα;
Δεν γνωρίζω τη ταινία inception. Πως σχετίζετε με αυτό το απόσπασμα της Ιλιάδας;
Oποιοαδήποτε συσχέτιση του Γηραιοτέρου εκ των Ολυμπίων με κάποιον Παλαιό όστις κοιμάται και ονειρεύεται στα ανάκτορά του, στέλνοντας ονειρικά προστάγματα στους ανθρώπους, “όταν τα αστέρια είναι σωστά”, κρίνεται παντελώς τυχαία.
Εντελώς!
Για άλλη μία φορά, επαληθεύεται ότι ελάχιστα πράγματα στη σύγχρονη τέχνη είναι πραγματικά πρωτότυπα. Τα περισσότερα έχουν (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) παρουσιαστεί από παλαιότερους πολιτισμούς, όπως ο δικός μας. Απλά η μάζα έχει την τάση να εστιάζει στο γυαλιστερό περιτύλιγμα, φτιαγμένο για να τραβά τα μάτια και να δίνει γοητεία στο νέο (?) δημιούργημα.
Καλημέρα σε όλους
Δείτε την …ταινία!
Την ταινία Inception την είδα το καλοκαίρι, και απογοητεύτηκα. Θεωρώ ότι με περισσότερη προσοχή, θα μπορούσε να γίνει πολιτιστικό φαινόμενο σαν το Matrix. Το Matrix είχε σαν θέμα την φυλάκιση της συνείδησης σε μια εικονική πραγματικότητα, όπως την περιέγραψε ένας Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος με την “Σπηλιά”. Το Inception είχε σαν θέμα όχι την φυλάκιση αλλά την έμμεση χειραγώγιση της συνείδησης στον πραγματικό κόσμο μέσω των ονείρων! Anyway, ήταν πολύ καλύτερη από άλλες ταινίες των τελευταίων ετών, με Van Damme και δεν συμμαζεύεται.