Έχω που έχω τα χάλια μου και δεν μπορώ να πάρω τα (μεταφορικά) πόδια μου ανοίγω τα μάτια και τι βλέπω στο κουτί; Τον Πάνο -dongle fires- Μπεγλίτη να συζητάει για το παρόν και το μέλλον του όλου ΠΑΣΟΚ…
Και τον γίγαντα της πολιτικής υιό Βαρβιτιώτη να κάνει προτάσεις για την έξοδο απ’ τη κρίση
Και, τι άλλο; Μα την Κα Δούρου! Το πρόσωπο της Νέας Εποχής. Την ειδικό των Επιστημών και των Τεχνολογιών του 21ου αιώνα…
Και μετά ήπια καφέ και έφυγα…
RSS - Posts
29 Comments
Εμ… σε αυτούς αναθέσαμε τη διαχείριση της ύπαρξής μας και αυτοί τη διαχειρίζονται. Πάντα πιστοί στα συμφέροντα της τάξης τους, δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους στην εξυπηρέτησή τους.
Η Αποχώρηση της Merry Lisa δεν σε άγγιξε καθόλου;
Έχω πέσει σε βαριά κατάθλιψη. Μεγάλο χτύπημα…
Sorry δάσκαλε Δεμπασκαλά… τι πάει να πει ήπιες καφέ και έφυγες; Όπως λέει και το μέλισμα … «You ain’t seen nothin’ yet». Άραξε το λοιπόν επί του καπιτονέ καναπέως, σου ετοιμάζω διπλόν strong Irish coffee … έχεις πολλά νούμερα να δεις ακόμα!
Δεμπασκαλά! Κορυφαίο
Συμπάσχων, σας ενημερώνω, οτι εγώ σηκώνω τα (μεταφορικά) χέρια και πόδια μου και δίνω μούντζες και κλώτσους στα οπίσθια του ευτραφούς, εκ παχυρρεύστου λογορροίας πάσχοντος, Ευαγγέλου και του λιστάρχου Παπακωνσταντίνου, του απωλέσαντος (την λίσταν), ο απολωλός.
αν κρινω απο τα προσωπα που μεσω εκλογικης διαδικασιας συνεχιζουν-μετα απο ολα οσα εχουν συμβει-να συμμετεχουν στη διαμορφωση της πολιτικης και να επηρρεαζουν τα πραγματα,αρχιζει να επιβεβαιωνεται ο εχων τα πνευματικα δικαιωματα της φρασης ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ….δυστυχως.
Κ.Κ, άν τό ότι δέν μπορείς νά πάρεις τά πόδια σου οφείλεται σέ ίωση, ή σέ κοινό κρυολόγημα, τότε περαστικά σου καί νά προσέχεις τόν εαυτό σου.. Αλήθεια,οί ”αποχωρήσεις” τών τελευταίων ημερών δέν θυμίζουν σέ όλους εκείνο τό ”τά ποντίκια πηδούν από τό καράβι όταν….”
Περαστικά καί πάλι..
Οι δήθεν ήρωες βουλευτές μας ετοιμάζουν την επομένη μέρα για πάρτι τους και νομίζουν με τα καραγκιοζλίκια τους θα επιβιώνουν συνέχεια… αλλά από την άλλη τον Κασση ποιος τον έβγαλε…? Για τους μόνους που λυπάμαι είναι για τους ανέργους…. Ελπίζω η Μερκελ να γίνει ακόμα ποιο σκληρή μαζί μας γιατί μας αξίζει… είμαστε όλοι ένοχοι… για φανταστείτε τι πρέπει να γίνει για να πέσει η ανεργία από το 30% που θα φτάσει στο 10% που ήταν πριν την κρίση…? Θα περάσουν δεκαετίες …. Πρέπει να γίνει ένα θαύμα να αλλάξει… να δημιουργηθεί εκ του μηδενός παραγωγικό μοντέλο, να βρούμε ένα τομέα και να γίνουμε ανταγωνιστικοί… σε ποιους…? στους ιταλούς τους ισπανούς τους πορτογάλους τους γερμανούς… τους βούλγαρους τους τούρκους…? Και μόνο που συγκρίνω αυτές τις χώρες με εμάς γελαω και κλαίω μαζί.. γιατί δεν κολλάμε πουθενά, είμαστε κάπου στην μέση αλλά τελείως ξεκομμένοι με την πραγματικότητα…. Έχουμε ένα δράμα … εύχομαι να είχε δίκιο ο Ελύτης….
Πέρα από τα διαχρονικά προβλήματα της Ελλάδας, οι Ιταλοί, Ισπανοί, Πορτογάλοι αλλά και Γερμανοί, Βούλγαροι, Τούρκοι εργαζόμενοι, ποιούς ακριβώς αποτυγχάνουν να ανταγωνιστούν και βιώνουν σήμερα βιοποριστικό πρόβλημα? Βλέπεις ξεσηκώνονται παντού, στη Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, ΗΠΑ, παντού στη δύση. Οι δε μετανάστες, γιατί δεν κάθονται στον ανταγωνιστικό τούρκικο παράδεισο να γευτούν τους καρπούς του και συρρέουν μαζικά για “καλύτερο μέλλον” στην Ελλάδα? Σκεφτήκαμε ποτέ μήπως αυτές οι έννοιες όπως “παραγωγικό μοντέλο” ή “ανταγωνιστικότητα” είναι κάποια από τα κόλπα των λίγων πονηρών για να ζουν εις υγείαν των πολλών κορόιδων? Λέω, μήπως…
την βουλγαρια και την τουρκια δεν την αναφέρω σαν πρότυπο αλλά το αντίθετο… πως να ανταγωνιστής έναν μεσαίωνα εργατικών συνθηκών… αλλά η γερμανια η ιταλια η ισπανια και η γαλλια μπορει να έχουν προβλήματα αλλά τουλάχιστον αυτοί κάτι παράγουν … μπορείς να φανταστείς ποιος θα έχει πρόβλημα αν γινοταν να επιστρέψουμε στα παλιά μας νομίσματα…? το μεγαλύτερο πρόβλημα θα το είχαν τα άκρα … δηλ εμείς και η γερμανια…. αλλά αυτοί θα επιζουσαν εμεις θα γινόμασταν ζόμπι….
Υπάρχει φίλε μου μια τακτική στην επιχειρηματολογία που διάβασα πως λέγεται “αντιστροφή αιτίου-αιτιατού”. Εγώ τώρα έμαθα τον όρο. Μέχρι τώρα το διαπίστωνα γύρω μου και έλεγα πως “κάνουν την άποψη συμπέρασμα”. Όσο ζεις μαθαίνεις…
Σε αυτήν λοιπόν την τακτική, ξεκινάει κανείς με μια αυθαίρετη ιδέα, άποψη, δόγμα την οποία έχει προαποφασίσει να στηρίξει για διάφορους λόγους (όπως πχ την ύπαρξη θεού) και κατόπιν ψάχνει επιχειρήματα για να τη στηρίξει. Αντίθετα ο ορθολογισμός αναλύει τα δεδομένα και καταλήγει σε συμπεράσματα.
Είναι σημαντικό για όλους μας να γνωρίζουμε αυτή τη διαδικασία γιατί κρύβει πολλές παγίδες.
Έχει μια καλή προσέγγιση στο παρακάτω λινκ για όποιον ενδιαφέρεται.
http://teddygr.blogspot.gr/2012/11/blog-post_2.html
Oι μόνοι που ανακαλύπτουν «ξεσηκωμούς» παντού στη δύση είναι οι έλληνες αριστεροί και ψευτοαριστεροί που ονειρεύονται κατάρρευση του καπιταλισμού. Keep Dreaming……
Προσωπικά, με τον όρο “ξεσηκώνονται”, αυτή τη χρονική στιγμή αναφέρομαι σε απεργίες και διαδηλώσεις κατά της μονομερούς λιτότητας. Δεν φτάνει το μηνιάτικο και δεν είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένοι. Και ναι, φταίει ο καπιταλισμός γι’αυτό. Ο τρόπος οργάνωσης της ανθρώπινης δραστηριότητας με άλλα λόγια. Τώρα αν η ανθρωπότητα θελήσει κάποτε να αλλάξει τρόπο ζωής και να ζήσει πιο ανθρώπινα, δεν το ξέρω. Προς το παρόν φυσικά δε φαίνεται κάτι τέτοιο.
But I keep dreaming 🙂
θα ηθελα να πω οτι …
οι μονοι που υπομενουν περηφανα την φτωχεια τους σε ολη την δυση ειναι οι Ελληνες δεξιοι και καραδεξιοι που καταθετουν ακομα στεφανια στον αγνωστο στρατιωτη,που επεσε μαχομενος για το μεγαλειο του καπιταλισμου…keep it…better scratch it…
και επειδη μερικοι ειναι λιγο βαρεμενοι,οχι δεν εννοω τον αγνωστο στρατιωτη στο Συνταγμα…τον μαλακα που χρωστα στην τραπεζα το δανειο εννοω,αυτον τον κουφιο που οτι και να του σερβιρει ο καπιταλισμος το τρωει αμασητο…
Τι? Αν θελω να πεσει, να “καταρρευσει” ο καπιταλισμος?Και βεβαια.Και ξερω και με ποιο τροπο.Ανοιξτε τα αυτακια σας αριστεροι και ψευτοαριστεροι και το ονειρο θα γινει πραγματικοτητα.
ΔΑΓΚΩΤΟ στον Αντωνακη και απο καπιταλισμο θα μεινει ενα παπαλι σε αυτον τον τοπο…
ΥΓ.Το παπαλι ειναι αυτο που το σκρατζ ιτ με κασμα…
παπαλια ανωνυμος…
το coyoteracing ο σκυλος με ονοματεπωνυμο αναλαμβανει την ευθυνη και πατροναρει την ιδεα της “καταρρευσης” του καπιταλισμου…τετοιες ιδεες δεν μπορουν να κυκλοφορουν ορφανες…δαγκωτο λεμε…
Αφεντηηηηηηη,
ειχα ενα βαρεμα τωρα και πώς μου ρθε και λεω αφου μου ρθε,ας το ψαξω…η λεξη τροικα ειναι ρωσικη και προκειται για αμαξα ή ελκηθρο που το σερνουν τρια αλογα…
και μετα αρχιζει η παρανοια στο κεφαλι μου και αρχιζω και την βλεπω την εικονα,πως στην αμαξα καθεται ο ΔοΝηΤης,η Ε Κου Τε μουα,και η οχια η διμουτσουνη η Ε.Ε. Καλα τα αλογα τωρα ξερεις, που τρωνε το μαστιγιο, ειναι οι δικοι μας ο Μαντηλοκαλαματας, ο Μπιζελινος και το κυρ Κουβελι…
“τα αλογα σου τροικα να μην τα μαστιγωσεις
δικη μας να ναι η χαρα οταν θα τα προδωσεις”
…αλλα εμενα τωρα που με εχει σαλταρει η εικονα τι να μου κανει αυτο το διστιχο…ασε με να το πω…
“στο αρμα αυτο θελω να μπω που τρεις καθονται πισω
και αλλοι τρεις το σερνουνε κι ολους να τους μαμησω”
…αλλα βεβαια που να περασει λογοκρισια αυτο,αλλα πως να ησυχασω,παρε κι αυτο…
“τρια αν εχω απο μπρος και απο πισω τρια
μανα δεν ειμαι ο γιοκας σου μα η πορνη στη γωνια”
…μπααααα με τιποτα δεν καλμαρω εχω κι αλλο…
“τροικα βλεπω στον γκρεμο,τροικα και στο ρεμα
ας ερθουν να μου κλασουνε την “τροικα” και μενα”
…ααααααααααααααααα καποιος να με σταματησει. Καημενη Ελληνιτσα …ενα ομορφο αμαξι,μία τροικα θα σου φερουμε τα ματια σου σαν κλεισεις…σκατα, μαυρη Τεταρτη ερχεται και μεις πεταμε αετο…
εγω τουλαχιστον εχω τον Μπιθικωτση,αυτον το εκδικητικο ψευτοαριστερο που μετα τις εξοριες,το βαλε αμετι μουχαμετι να γκρεμισει τον καπιταλισμο…εχω τον αλλο ψευτοαριστερο τον Θεοδωρακη που μεχρι και με τον μητσοτακη τακιμιασε για τι αλλο??? για να γκρεμισει τον καπιταλισμο…εχω ολους αυτους τους ψευτοαριστερους του 4% που ολοι νυχτα δεν κοιμουνται,γιατι μπορει να γινει αυριο το ονειρο,γεγονος…να πεσει ο καπιταλισμος…
και απο την αλλη εχω κι ολους τους αλλους μαλακες να φοβουνται οτι αν δεν γινει ΤΩΡΑ η δευτερη Βαρκιζα,ε τοτε παει,την πηρανε την εξουσια τα κουμουνια…μια ζωη οι ιδιες μαλακιες την ωρα που καιγομαστε…
Αnoymous στην Ελλάδα δεν γίνεται να καταρρεύσει ο καπιτάλισμός γιατί δεν υπάρχει καπιταλισμός.
Στη Δύση που υπάρχει καπιταλισμός ο κόσμος ψάχνει τρόπους να βελτιώσει τη ζωή του μέσα σε αυτόν, δεν επιδιώκει να γίνει Βόρεια Κορέα.
roadrunner,αγαπημενο μου ζωντανο…
βρε καθυστερημενο πουλι ο ανωνυμος εγω ειμαι…πρεπει να σου τα λεμε ολα με το ονομα τους…τσ τσ τσ…
οποτε τωρα ζητα συγγνωμη γιατι τον κουτοπουλο αφορισμο σου περι “ξεσηκωμου” στον εχω κανει βιδες… καλα ρε δεν φαινεται απο το υφος οτι προκειται για το coyote…αλλα βεβαια,ζητας τον λογο απο τον ανωνυμο,στα επομενα δυο σχολια μου,ουτε να με χεσεις…
μωρε σαν ανωνυμος εχω περισσοτερο γκελ…το αστερακι δικο σου ειναι?…δεν χρειαζεται να σου πω,ξερεις τι θα το κανεις…
πουλι ποσο χρονων εισαι? μην εισαι πανω απο 43,δεν εχω κανενα σεβασμο στους μεγαλυτερους μου…σε προειδοποιησα εδω δεν ειναι κινουμενα σχεδια…
Ο πραγματικός «ξεσηκωμός» που υπάρχει στη Δύση αυτή τη στιγμή είναι εναντίον των Ελλήνων που τα έχουν κάνει σκατά στη χώρα τους και ζητάνε και τα ρέστα. Αυτά τα βλέπει και τα ακούει όποιος βγαίνει λίγο παραέξω ή διαβάζει ξένα blogs και forums.
Φυσικά οι Έλληνες αριστεροί και ψευτοαριστεροί είναι στην μικρή κοσμάρα τους, όπως ήταν το 1945, όταν δεν έβλεπαν ότι ο Στάλιν τους έχει γραμμένους (σε χαρτοπετσέτα) και αιματοκύλισαν την Ελλάδα προσπαθώντας να την κάνουν Βουλγαρία. Σήμερα όμως έχουν το θράσος να φωνάζουν: Δεν θέλουμε μισθούς Βουλγαρίας, θέλουμε μισθούς…Δύσης.
Υ.Γ. Ζήτω τα αριστερά προνόμια των υπαλλήλων της Βουλής. Προνομιούχοι όλου του κόσμου ενωθείτε…
τελικα ποσο χρονων εισαι?για να λες τετοιες κουταμαρες θα σε εχει λιανισει η ανια…αλλα επιχειρηματα εκτος απο την κακοηθεια μου,δεν εχω…να νομιζετε ολοι ο,τι θετε…και να συνεχισετε να ψαχνετε νταβατζηδες στο εξωτερικο…το πολυ-πολυ απο πουτανες να γινετε τσατσαδες…αλλα τι να την κανετε την προαγωγη,ο μισθος σταθερος στα 500(?) θα ναι…
χε χεεεε…..ειπα Σαμαρα δαγκωτο,δεν προκειται να σας αφησω να ξεφυγετε απο το μνημονιο…
και μονο περιφρονηση για τους οσφυοκαμπτες…γαμω τις τραπεζες και τα ευρω(εγω εχω λιρες γιατι ο παπους μου στον εμφυλιο ειχε ξεκοιλιασει κατι 5-6 και τσεπωσε τον χρυσο,ψευτοαριστερος τι να πεις)…
οκ Αφεντη λογοκρινε το,αλλα να ξες εχω δικιο…το ξες, δεν το ξες?
102 (ετών)
και τον εμφυλιο να τον ψαξεις καλα για να δεις ποσο ωραια βαζουν οι αποξω να τρωγονται οι απομεσα…κι αυτο ο παππους μου μου το πε….
Μπα, και για τον εμφύλιο οι απόξω φταίνε; Μια άλλη καταπληκτική ικανότητα των (ψευτο)-αριστερών είναι να πετάνε την μπάλα στην εξέδρα, την έχουν διδαχθει από τον Ναπολέων το γουρουνάκι (αυτή είναι αναφορά σε αισχρό και «αντιδραστικό» Δυτικό βιβλίο).
Να και μια καταπληκτική γελοιογραφία από το Έθνος:
http://www.ethnos.gr/summary.asp?catid=22815&subid=2&pubid=63735078
μπρε Αφεντη δεν ρωταω εσενα …με το πουλι μαλωνω, να περναει η ωρα δηλαδη,οχι τιποτα σοβαρα πραγματα…
εσυ εισαι ο μικροτερος ολων μας γι΄αυτο και σε χουμε αρχηγο…
πουλι μ΄
ωωωωωωωωωω μπω πω πω…ελεος
και ερχομαι απο μια ομιλια του Νικου Λυγερου για την ΑΟΖ,και το μονο που μου ελειπε απο το παζλ ηταν η κατα-πληκτικη γελοιογραφια του πενθους…εεεεεεε…εθνους…
τελικα,για τον εμφυλιο φταις εσυ…οχι οι αποξω…σιγουρα…definitely…
πως να στο πω κομψα…οποιος δεν εχει μυαλο, εχει ποδια…
ΥΓ.Νικος Λυγερος
iq 189
θεμα ΑΟΖ
συμπερασμα(δικο μου)…ετσι και τους αφησουμε να τα παρουνε ειμαστε μαλακες με περικεφαλαια…αυτο που συμβαινει ειναι πια αισχρο..
http://www.lygeros.org/articles?n=10101&l=gr
Προφανώς έχεις πολύ χρόνο στα χέρια σου δάσκαλε…
P2
Η εταιρία είναι στο Καθαρτήριο. Το ίδιο κι’ εγω και, ναι έχω χρόνο περιμένοντας
Kαι όποτε απογοητευεσε αγαπητέ ΚΚ, διάβασε το κείμενο που είχες αναρτήσει την 28η Οκτωβριου 2011 – Πρέπει να τα αναρτάς κάθε χρόνο – επετειακα – για να διαβάσουν όσο περισσότεροι γίνεται ποιος ήταν ο Ελυτης και να κλάψουμε για την κατάντια μας και να ελπιζουμε σε μια Άλλη Ελλάδα (που κάποτε – με τα πολλά αρνητικά της- είχαμε, και φροντίσαμε να κρατήσουμε μόνο τα αρνητικά) – Αυτό το κείμενο και την πορεία προς το μέτωπο :
Επέτειος της 28ης Οκτωβρίου και ας αναφερθώ, σε όσους δεν το γνωρίζουν, σ’ ένα αφιερωμένο στο αλβανικό έπος ποιητικό έργο του Οδυσσέα Ελύτη, το οποίο όμως απέσυρε και θα εξηγηθεί πιο κάτω από τον ίδιο γιατί.
Πρόκειται για την «Αλβανιάδα», έργο ημιτελές, που δημοσιεύθηκε το 1965 στο φοιτητικό περιοδικό «Πανσπουδαστική», με εκτενή συνέντευξη του ποιητή και σχέδια του Γιάννη Μόραλη.
Περνάω αμέσως στο μεγαλύτερο μέρος τής άκρως ενδιαφέρουσας (ανυπόγραφης) αυτής συνέντευξης (που υπάρχει στο αρχείο μου, δανειζόμενος τον ίδιο τίτλο, με δικούς μου υπότιτλους), παρακάμπτοντας το ποίημα αφού ο δημιουργός του δεν το περιέλαβε τελικά στα έργα του. Οπου ο Ελύτης, αφού εξηγεί πώς αποφάσισε να σταματήσει τη σύνθεση του εν λόγω ποιήματος (τον τράβηξε το «Αξιον Εστί», ενώ δεν πρέπει να μας διαφεύγει και το «Ασμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας», που έγραψε την ίδια περίοδο), περνάει στο Επος του Σαράντα όπου, όπως είναι γνωστό, συμμετείχε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός κι όπου αρρώστησε βαριά και παραλίγο να χάσει τη ζωή του.
– Πώς συμβαίνει να μην έχει εκδοθεί ακόμη η «Αλβανιάδα»; Μήπως έχουν δημοσιευθεί αποσπάσματα σε κανένα περιοδικό;
– Οχι, το ποίημα αυτό δεν δημοσιεύθηκε ποτέ. Μεταδόθηκε όμως τον Οκτώβριο του 1956 από το Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθηνών, με απαγγελία Θάνου Κωτσόπουλου και Μήτσου Λυγίζου, ραδιοσκηνοθεσία Νίκου Γκάτσου και μουσική Μάνου Χατζιδάκι. Δεν είχε, απ’ όσο ξέρω, καμιάν απήχηση, μολονότι η ραδιοφωνική παρουσίαση βοηθούσε στην ανάδειξη της ιδιότυπης τεχνικής του. Ισως να έφταιγα εγώ, ίσως το θέμα. Γεγονός είναι ότι μου έλειψε από κει και πέρα η διάθεση να συνεχίσω ένα έργο με τόσο μεγάλες διαστάσεις. Καλά ή κακά δεν είμαι από τους ποιητές που μπορούν να γράφουν ερήμην του κοινού. Μου χρειάζεται ο «αντίκτυπος». Κάτι περισσότερο: μου χρειάζεται αυτό που λέμε «αόρατη παραγγελία», η συναίσθηση ότι μια ομάδα ανθρώπων, έστω και μικρή, περιμένει κάτι από μένα. Προχώρησα αρκετά στο δεύτερο μέρος, κ’ ύστερα, ξαφνικά, σταμάτησα. Με τράβηξε το «Αξιον Εστί» που είχε αρχίσει να ωριμάζει μέσα μου και που έμελλε να ηχήσει αλλοιώς. Ωστόσο, μια που αυτό το πρώτο μέρος εξακολουθεί, προσωπικά, να με ικανοποιεί απολύτως κ’ έχει εξάλλου πάρει κατά κάποιο τρόπο το βάφτισμα της δημοσιότητας, ευχαρίστως σας το παραχωρώ.
(Στη συνέχεια απαντάει σε ερώτηση για την τεχνική του ποιήματος – και αμέσως μετά):
– Τι είναι εκείνο που σας συγκίνησε στο Επος του Σαράντα;
– Πώς να σας το πω: ήταν ό,τι διάβαζα στην πράξη, και μ’ ένα σφίξιμο στην καρδιά μην τύχει και δακρύσω, αυτά που με ανία και δυσφορία διάβαζα ώς τότε στα βιβλία και για την ιστορία της χώρας μου. Ηταν μια βίαιη φορά προς τα εμπρός του λαού που είχε κάποτε ηττηθεί, όχι εξ αιτίας του, στη Μικρασία, και που τώρα θα έπαιρνε την εκδίκησή του. Ετσι το έβλεπα εγώ. Σαν άχτι μακροχρόνιο που έβγαινε και ξεθύμαινε. Δεν έπαιζε ρόλο που ο εχθρός ήταν διαφορετικός. Ο εχθρός ήτανε η Τυραννία, ήτανε η μορφή του Αδικου, που την είχαμε υποστεί κάτω από διαφορετικές μορφές επί αιώνες και είχε γίνει μοίρα μας. Αυτή η εξέγερση εναντίον της Μοίρας, χωρίς υπολογισμό, μες στα όλα, αυτή η «όμορφη αφροσύνη», όπως λέω κάπου αλλού, ήτανε που ανέβαζε το γεγονός σε μιαν άλλη σφαίρα, ποιητική. Μέσα μου έγινε μια αναπαρθένευση των τριμμένων εννοιών. Οι λέξεις ξεφουσκώνανε και ξαναγεμίζανε με καθαρή ουσία. Με τη βοήθεια της ουσίας αυτής βρήκα το θάρρος να ξαναπροφέρω λόγια που ώς τότε φοβόμουνα επειδή τα συναντούσα μόνο στα χείλη των κούφιων πολιτικών και των πατριδοκαπήλων.
– Προσωπικά, εσείς, σαν έφεδρος ανθυπολοχαγός, τι κάνατε στον αγώνα;
– Τι να έκανα εγώ, ένα χαλασμένο παιδί της Αθήνας. Με κόπο, κόπο ανυπολόγιστο, κατάφερα να είμαι απλώς συνεπής προς την αποστολή μου. Αλλά είδα στα πρόσωπα των στρατιωτών μου τη λάμψη που είναι ικανός ο Ελληνισμός ν’ αναδώσει όταν πιστεύει στο δίκιο του. Και γνώρισα από κοντά την αψηφισιά του θανάτου, την ακατάβλητη θέληση της ζωής που έγινε τελικά και δική μου.
Στο μέτωπο, αρρώστησα από βαρύτατο τύφο. Τα νερά που πίναμε όπου βρίσκαμε, ανάμεσα στα πτώματα των μουλαριών, ήτανε μολυσμένα. Χωρίς να γνωρίζω τι έχω, χρειάστηκε να κάνω τρία μερόνυχτα με τα πόδια και με ζώο για να βρεθώ σε βατό δρόμο και να διακομισθώ στο Νοσοκομείο των Ιωαννίνων. Εμεινα εκεί σαράντα μέρες με σαράντα πυρετό, ακίνητος, με πάγο στην κοιλιά. Με είχανε αποφασίσει, αλλά εγώ δεν είχα αποφασίσει τον εαυτό μου. Θυμάμαι ότι αρνήθηκα να με μεταφέρουν στον μικρό θάλαμο των ετοιμοθανάτων, όπως κάποιο άλλο βράδυ αρνήθηκα να κοινωνήσω και να εξομολογηθώ στον παπά που μου φέρανε, όταν η κρίση της αρρώστειας έφτασε στο κατακόρυφο.
Μόλις αρχίσανε οι βομβαρδισμοί, ανοίγανε το διπλανό μου παράθυρο -μην σπάσουν τα τζάμια και τιναχτούν απάνω μου- και φεύγανε όλοι στα καταφύγια. Ετσι πέρασα όλες τις τρομερές μέρες της Γερμανικής επιθέσεως. Κατάμονος σ’ έναν έρημο θάλαμο, και γεμάτος πληγές από την απόλυτη ακινησία. Και την ημέρα που κρίθηκε ότι είχα γλυτώσει και άρχισε να υποχωρεί ο πυρετός, ήρθε η διαταγή να εκκενωθεί το Νοσοκομείο. Με βάλανε όπως όπως σ’ ένα φορείο, που το χώσανε σ’ ένα φορτηγό αυτοκίνητο. Η φάλαγγα από τα Γιάννενα ως το Αγρίνιο πολυβολήθηκε οκτώ φορές από τα «στούκας». Οι φαντάροι τρέχανε στα χωράφια, όμως εγώ ήταν αδύνατο να σταθώ όρθιος έστω και για μια στιγμή. Τελικά, στο Αγρίνιο, με παρατήσανε σ’ ένα πεζούλι και φύγανε. Μια καλή κοπέλλα, εθελοντής νοσοκόμος με άλλη αποστολή, με βοήθησε και μ’ έσυρε ως το υπόγειο μιας καπναποθήκης, όπου σωριάστηκα κ’ έμεινα τρεις μέρες. Αλλά τα υπόλοιπα δεν έχουν σημασία για τους άλλους. Σημασία έχει ότι «έζησα το θαύμα» και σώθηκα από ένα θαύμα. Οι γιατροί στην Αθήνα τρίβανε τα μάτια τους. Σύμφωνα με την Επιστήμη, θα έπρεπε με την παραμικρή μετακίνηση να πάθω εντερορραγία και να τελειώσω.