Πήγα ένα απόγευμα στις και το είδα στο “Απόλλων”. Μείνετε μακριά γιατί έχω καιρό να χάσω δύο ώρες απ’ τη ζωή μου για μία ταινία που, αν δεν είχε το σεβαστό όνομα του Σκορτσέζε θα ήταν ένα όχι b αλλά, c movie.
Ένα απίθανο “ψυχολογικό” μπέρδεμα και κρίμα στα λεφτά μου. 2 στα 10
2 Comments
Συμφωνώ 100%…ανούσιο και καταθληπτικό (ειδικά στο τέλος)…τάχα μου σοφιστικέ π@π@ριά…
Δεν είμαι …μόνος!