Ερωτηθείς εάν άλλαξαν τώρα τα πράγματα με πρωθυπουργό της Ελλάδας τον Γ. Παπανδρέου, που θεωρείται μεταρρυθμιστής, ο κ. Μιλόσοσκι απαντά: «Με τον κ. Παπανδρέου έχουμε περισσότερες χειραψίες, χαμόγελα, φιλοφρονήσεις, αλλά επί της ουσίας δεν υπάρχει καμία κινητικότητα. Η Ελλάδα κάνει λόγο για κόκκινες εθνικές γραμμές. Το κόκκινο όμως δεν είναι το χρώμα του συμβιβασμού. Η Αθήνα απαιτεί να αλλάξουμε ακόμη και τα διαβατήριά μας, το όνομά μας στο ίντερνετ, και το όνομα του κρασιού που εξάγουμε στη Γερμανία, γιατί δεν πρέπει να φέρει το όνομα ‘μακεδονικό κρασί’. Είναι παράλογο».
Απαντώντας σε ερώτηση για το τι μπορεί να κάνει η ΠΓΔΜ για να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση δηλώνει: «Δεν έχουμε το ανάλογο πολιτικό βάρος για να πείσουμε την Ελλάδα. Έτσι η διαμάχη αυτή κρατάει όμηρο την ευρωπαϊκή μας προοπτική».
Στο σημείο αυτό ο κ. Μιλόσοσκι αναφέρεται ξανά στο βέτο της Ελλάδας το 2006 στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι και στην προσφυγή της χώρας του στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, του οποίου η απόφαση αναμένεται μάλλον του χρόνου.
Στην ερώτηση ποιος θα ήταν ο συμβιβασμός, για τον οποίο κάνει λόγο, ο Αντόνιο Μιλόσοσκι σημειώνει πως «η ονομασία είναι και για μας ένα ζήτημα φορτισμένο συναισθηματικά. Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις το 67% των ερωτηθέντων απορρίπτει αλλαγή του ονόματος της χώρας και μόνον το 24% εμφανίζεται ευέλικτο».
«Η λύση είναι λοιπόν δύσκολη, αλλά όχι αδύνατη», υποστηρίζει ο κ. Μιλόσοσκι, «εάν είναι πεπεισμένες η πολιτική ελίτ, η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση. Πληρώνουμε το τίμημα αυτής της διαμάχης και θέλουμε να τερματιστεί».
Σημειώνει επίσης ότι τα Σκόπια μπορεί να μην αναμένουν στην επόμενη σύνοδο του ΝΑΤΟ, το Νοέμβριο, κάποιο θετικό μήνυμα, αλλά: «Έχουμε μια πρόταση. Εάν θέλουμε να καταλήξουμε σε εθνική συναίνεση για να αρχίσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ, πρέπει να διασφαλίσουμε όχι μόνον την έναρξή τους, αλλά και την αποτροπή ενός μπλοκαρίσματος από την Ελλάδα μετά από το άνοιγμα των πρώτων κεφαλαίων. Γι’ αυτό θα πρέπει να δρομολογήσουμε παράλληλα τις δύο διαδικασίες, έτσι ώστε με την ένταξή μας στην ΕΕ να ισχύει η νέα ονομασία. Μόνον έτσι μπορεί να ξεπεραστεί η δυσπιστία της Ελλάδας».
Ερωτηθείς γιατί κατηγορεί την Ελλάδα για παράλογη συμπεριφορά, όταν τα Σκόπια επικαλούνται συνεχώς τον Μέγα Αλέξανδρο και τοποθετούν όλο και περισσότερα αγάλματά του, ο κ. Μιλόσοσκι απαντά: «Ήμουν παιδί όταν πριν από 20 χρόνια η ‘Μακεδονία’ έγινε ανεξάρτητη και τότε δεν ήταν τα πράγματα καθόλου επικεντρωμένα στην αρχαιότητα. Όσο όμως η Ελλάδα παρουσίαζε την ιστορία μας σαν απαγορευμένο φρούτο, τόσο εντονότερο ήταν το κίνητρο να πούμε ότι δεν είμαστε λαός χωρίς ρίζες. Ενδέχεται αυτό να είναι σύμπλεγμα των μικρών εθνών. Νομίζω όμως ότι ο εθνικισμός της μιας πλευράς μόνον εθνικισμό αφυπνίζει και στην άλλη».
Τέλος στην ερώτηση εάν τα σχολικά βιβλία και οι χάρτες κάνουν λόγο για τη «Μεγάλη Μακεδονία», ο υπουργός Εξωτερικών της ΠΓΔΜ δηλώνει ότι φοίτησε στην πατρίδα του σε σχολείο και δεν τον έμαθαν κάτι τέτοιο: «Η Ελλάδα προσπαθεί να προκαλέσει σύγχυση δημιουργώντας την εντύπωση ότι η ‘Μακεδονία’ έχει εδαφικές βλέψεις. Είναι γελοίο, είναι σαν να λέμε ότι το Λουξεμβούργο έχει εδαφικές βλέψεις έναντι της Γερμανίας. Διαθέτουμε μόνον 8.000 στρατιώτες και 8 ελικόπτερα και στα 20 χρόνια ανεξαρτησίας μας δεν είχαμε ποτέ πρόβλημα με την Ελλάδα στο πεδίο της ασφάλειας».
Πηγή: Deutsche Welle, Ναυτεμπορική
RSS - Posts
2 Comments
Γρήγορα! Καλέστε τον von Dimitrios Droutsas,τον Γεώργιο τον 2ο Παπανδρέου τον 3ο, τον Anton de Amherst Samara και τον Admiral Begliti να δώσουν λύση εντάσσοντας τον ΠΓΔΜ στην ΕΕ μέχρι το 2014 με το όνομα Μακεδονία ΙΙ -διότι έπεται η Θράκη ΙΙ, Άνδρος ΙΙ, ίσως και Κέα ΙΙ αν και, εκεί παραμονεύει ο άγρυπνος φρουρός Theo de Hullk de Pagalo
Πέρα από τα -κρύα- αστεία μου πάντως η υπόθεση των Σκοπίων πρέπει να αντιμετωπιστεί με την δέουσα σοβαρότητα προκειμένου το κρατίδιο να ενταχθεί στην ΕΕ μέχρι το 2014 και έτσι όλοι να είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα
Δεν ξέρω αν τα Σκόπια εξακολουθούν να στηρίζονται από τις ΗΠΑ που τα θέλουν για προτεκτοράτο, αλλά έπρεπε ο Επίτιμος το 1993 να κάνει ό,τι και οι Τούρκοι με την Συρία το 1998: συγκέντρωση στρατευμάτων στα σύνορα για “Ασκήσεις”, πίεση, προειδοποιητικές βολές και αν δεν υπήρχε υποχώρηση στις ορέξεις της ΠΓΔΜ, εισβολή μέχρι συνθηκολόγησης και εκλογίκευσης της Σκοπιανής πολιτικής ηγεσίας. Τότε η Ελλάδα είχε μια κάποια στρατιωτική ισχύ και η ΠΓΔΜ απλά δεν είχε καμία δυνατότητα να αντισταθεί ούτε είχε πολιτικά ερείσματα. Τότε έπρεπε να δράσει η Ελλάδα, πριν η κυβέρνηση των Σκοπίων καλλιεργήσει τις ψευδαισθήσεις περί Μακεδονίας στον λαό της και στα διεθνή fora. Το διοικείν εστί προβλέπειν, και ο Επίτιμος τότε είχε τα μάτια ερμητικά κλειστά (“σε 10 χρόνια κανείς δεν θα θυμάται το Σκοπιανό”), αλλά δεν υπήρξε ο μόνος Έλληνας Πρωθυπουργός που δεν είδε το φως το αληθινό.