Κόκκινη Κλωστή (2)

Καθώς η κλωστή πλησιάζει στο τέλος της ανέμης, τελειώνει και το παραμύθι. Και, όσο πιο μεγάλος είναι ο παραμυθάς τόσο πιο δύσκολο να πει το τέλος αφού είναι και το δικό του! Στις βιβλιοθήκες που, με τόση επιμέλεια και αγάπη έφτιαξα πριν 30 χρόνια, τακτικά τοποθετημένοι οι φάκελοι που περιέχουν …

Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη…

Έλεγε η μακαρίτισσα η μάνα μου πριν αρχίσει να λέει παραμύθι Η φράση «έγραψε» κι’ ο λόγος (πρέπει να) είναι ότι πρόλαβα και την γιαγιά Μαρία να πλέκει, χρησιμοποιώντας κλωστή απ’ την ανέμη που δείχνει πόσο πολύ «παλαιός» είμαι διά να μην είπω μεγάλος ή ηλικιωμένος και ακολουθήσω την Δρόμο Χεμινγουέυ. …

Το κίτρινο υποβρύχιο (CyberView 09.10.99)

Μία από τις ωραιότερες ταινίες που έχω δει είναι το “Κίτρινο Υποβρύχιο”, μία γλυκιά, ευαίσθητη και, πάνω απ` όλα προφητική δουλειά που, όπως ακούω, σύντομα θα δούμε σε remake Για όσους δεν γνωρίζουν το ομώνυμο τραγούδι γράφτηκε από τον Πολ Μακάρτνι μία ημέρα που χουζούρευε στο κρεβάτι. Ο Ρίνγκο ήθελε …

Tα πάντα ρεί…

Δημοσιευμένο στις 03-09-1999 στην διαδικτυακή μου στήλη “Cyber View” Θυμάστε οι παλιότεροι; Που η διασκέδαση μας ήταν να καθόμαστε στα μαρμάρινα «σκαλάκια» των νεοκλασικών της Αθήνας και να συζητάμε για τα ταξίδια του ανθρώπου στα άστρα; Που μοναδική μας διασκέδαση ήταν η μουσική που ακούγαμε από ένα ραδιόφωνο με λυχνίες …

Tο δικό μου Aκρόπολις – Τεύχος 383 

Άρθρο απ’ το τεύχος Αυγούστου των 4Τ, του Σωτηρίου Έτους 2002 σημ: Διατηρώ την σύνταξη και ορθογραφία AYΓOYΣTOΣ, και να ‘μαι πάλι να αναρωτιέμαι πού πήγαν οι μήνες, κι αυτό είναι το μεγαλύτερό μου πρόβλημα: δεν καταλαβαίνω πού πάει ο χρόνος. Όχι ο χρόνος γενικώς, αλλά ο δικός μου, αυτός που …

Αυγουστιάτικες αναμνήσεις από ένα Παρελθόν που δεν Υπήρξε

Αυτό το “μας έλειψες” του αναγνώστη με εξέπληξε διότι ποίος είμαι διά να λείψω -στον οποιονδήποτε; Εκτός ότι, ποτέ δεν υπήρξα και, πέρα απ’ το γεγονός ότι λυσσασμένα σκυλιά αφόδευσαν στη ζωή και στην ιστορία μου στην δημοσιογραφία και στις εκδόσεις, εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι που με θεωρούν ένα νίκοφιλη, ένα λαφαζάνι …

Υπάρχουν ακόμα αναγνώστες που θυμούνται την παλιά εποχή. Τότε που το γράψιμο για τους 4Τ, την ΠΤΗΣΗ, που και που τον ΗΧΟ ξεκινούσε στις 7 το πρωί και τέλειωνε (αν) δυό ώρες μετά τα μεσάνυχτα Και δεν έγραφα μόνο στα δικά μου περιοδικά αλλά και σε άλλα όπως το «ΑΛΦΑ», …

Υπάρχουν ακόμα αναγνώστες που θυμούνται…

την παλιά εποχή. Τότε που το γράψιμο για τους 4Τ, την ΠΤΗΣΗ, που και που τον ΗΧΟ ξεκινούσε στις 7 το πρωί και τέλειωνε (αν) δυό ώρες μετά τα μεσάνυχτα Και δεν έγραφα μόνο στα δικά μου περιοδικά αλλά και σε άλλα όπως το «ΑΛΦΑ», τα «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» και, βέβαια στις …

Για όσους κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν…

Άρθρο-απόσπασμα από βιβλίο του Καθηγητή Συγκριτικής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας Τάκη Παππά, που είδα στο ιστολόγιο “Αντικλείδι”Χρεοκοπούμε όπως πλουτίσαμε